'Atheïsme kan levens veranderen' door Dan Barker (de predikant die atheïst werd)

Dan Barker, de predikant die atheïst werd

‘I came to the point of encounter where I realized I was no longwinced at the lier a Christian. I was a brand new baby atheïst – born again! Having emerged from the warm comfrorts of the womb I ght and shivered at the cold. But I was alive, it was worth the trauma.’
Dan Barker. Ex-predikant.

‘De kwestie van theïsme of atheïsme is niet een kwestie van rationele argumenten alleen, maar een diep existentiële zaak’, verklaart Willem J. Ouweneel in het tweede hoofdstuk van zijn boek ‘De God die is’. Daarom begint Ouweneel zijn boek met een aantal bekeringsverhalen van voormalige atheïsten. Normaal gesproken zou ik het niet de moeite waard hebben gevonden om op dergelijke verhalen te reageren, omdat ze immers niets bewijzen, en alleen maar bedoeld zijn om indruk te maken op twijfelaars. Bovendien kan de atheïst er evenveel verhalen tegenover stellen. Maar die verhalen probeert Ouweneel te bagatelliseren. Hij zegt: ‘Verreweg de meeste van die verhalen betreffen helemaal geen diep-overtuigde christenen, maar hooguit mensen die een christelijke opvoeding hebben gehad, daar een tijdje in meegingen, totdat zij vroeg of laat – gewoonlijk tijdens de adolescentie – zich er van afwenden, om wat voor reden dan ook.’

Ouweneel’s boekje is eigenlijk niet geschreven voor overtuigde atheïsten, maar voor twijfelaars en mensen die graag bevestigd willen worden in hun geloof. Er zijn wel degelijk diepgelovige mensen die zich van het christendom hebben afgekeerd waaronder de beheerders van deze site. Hieronder vind u het verhaal van voormalige evangelist Dan Barker.

Dan Barker

Eén van de meest indrukwekkende verhalen die ik ken is dat van de Amerikaanse ex-evangelist Dan Barker, vroeger diep gelovig, maar thans één van de coryfeeën van de Freedom From Religion Foundation. Dan Barker groeide op in een christelijk gezin en voelde op vijftienjarige leeftijd de roeping om de ‘blijde boodschap’ te verkondigen. Bijna twintig jaar lang trok hij door de bergen, jungle en achterbuurten van Mexico en de Verenigde Staten om het evangelie te verbreiden; vaak zonder één rode cent, waarbij hij vertrouwde dat Jezus hem zou helpen. In zijn boek ‘Losing faith in faith’ schrijft hij: ‘Ik leidde honderden mensen tot Christus via persoonlijke evangelisatie, en duizenden meer via het preken op massale bijeenkomsten. Ik reisde gedurende vele jaren, klopte op deuren, benaderde mensen in parken, restaurants, gevangenissen en ziekenhuizen, op de straten, universiteitsterreinen, stranden, bussen en vliegtuigen. Soms preekte ik tot tienduizenden mensen. Ik trok door de valleien en ravijnen van de gebergten van Mexico, om de kleine geïsoleerde indianendorpjes te bereiken. Ik verkondigde het evangelie op de televisie en radio in de Verenigde Staten en Mexico. Ik hield bijeenkomsten bij mensen thuis, in kerken en in grote stadions. Mijn getuigenissen brachten mij in contact met mensen uit alle lagen van de bevolking; straatarme kinderen in getto’s, zakenmannen, leden van motorbendes, schooldirecteuren, drugsverslaafden, voetbal en basketball teams, burgemeesters, gedetineerden, lifters, huisvrouwen, studenten, politieagenten en duizenden voorbijgangers op de straat.’
Tijdens deze periode in zijn leven las hij veel boeken van beroemde christelijke schrijvers, en voor de rest hield hij zich bezig met het bestuderen van de Bijbel. Op een gegeven moment begon hij met het bevredigen van zijn honger naar meer kennis. Hij wilde de zaak van meerdere kanten bekijken, om meer inzicht te krijgen in de beweegredenen van niet-christenen. Dan Barker schrijft hierover het volgende: ‘Ik las boeken over filosofie, theologie, wetenschap en psychologie. Ik bestudeerde de evolutietheorie en biologie. Ik las boeken van Bertrand Russell, Thomas Paine, Ayn Rand, John Dewey en vele anderen. In het begin lachte ik om die wereldse denkers, maar op den duur ontdekte ik onrustbarende feiten; feiten die mijn christelijke geloof in diskrediet brachten. Ik probeerde deze feiten te negeren omdat ze niet overeenkwamen met mijn religieuze wereldbeeld.'
Gedurende vele jaren werd hij verscheurd door intense innerlijke conflicten. Aan de ene kant was hij gelukkig en haalde hij veel voldoening uit zijn christelijke leven. Maar aan de andere kant had hij intellectuele twijfels. Geloof en rede voerden een oorlog binnenin hem; een oorlog die uit de hand liep.
Dan Barker: ‘Ik smeekte god om antwoorden, maar er kwam niets. Ik bleef vertrouwen dat God mij zou helpen, maar er gebeurde niets. Het enige antwoord was ‘geloof’, en ik begon geleidelijk aan steeds meer hekel aan dat woord te krijgen.’
Het was alsof zijn beeld van de werkelijkheid, dat hij gedurende zijn leven als christen had opgebouwd, in duizenden scherven uiteenviel, alsof al zijn houvast en hoop aan flarden werden gescheurd.
‘Het was alsof ik op mijn moeder spuwde; alsof ik één van mijn kinderen uit het raam gooide. Het voelde als heiligschennis. De basis van waaruit ik dacht en leefde was afgebroken, en moest opnieuw worden opgebouwd. Naast dit innerlijke conflict was er nog mijn reputatie die op het spel stond. Wilde ik het respect dat ik gedurende vele jaren had opgebouwd bij zoveel belangrijke mensen werkelijk verliezen?’
Hij wilde zijn geloof helemaal niet verliezen. Hij hield intens veel van zijn werk als predikant en van zijn leven als christen. Jezus was hem heel erg dierbaar. Maar tot zijn ontzetting bleek het christelijke geloof een idee-fixe, dat niet met argumenten en bewijzen onderbouwd kon worden. Zijn hele leven was gebaseerd op een leugen.
Eindelijk realiseerde ik mij dat ‘geloof’ een uitvlucht is, een nederlaag; het toegeven dat de waarheden van religie niet onderbouwd kunnen worden met bewijs en rede. Alleen voor onbewijsbare uitspraken is het uitschakelen van de rede een vereiste, en het zijn de zwakke ideeën die geloof nodig hebben. Ik verloor gewoon mijn vertrouwen in het geloof. Bijbelse contradicties werden steeds tegenstrijdiger, geloofsargumenten steeds absurder, en toen ik het geloof eindelijk had verworpen werden de dingen steeds helderder.’
Hij kwam tot de conclusie dat hij geen christen meer was, en omarmde een nieuwe en betere manier van denken, een rationele manier van denken, een liefde voor de waarheid.
‘Ik was wedergeboren, als een vrijdenker’, aldus Dan Barker.

Hoewel sommige vrienden niets meer met hem te maken wilden hebben, waren er ook velen die zijn voorbeeld volgden. Zijn ouders waren in eerste instantie verbijsterd en probeerden hem terug te winnen tot het geloof. Zijn moeder stapte onmiddellijk op de bus van Phoenix naar Dan’s huis in California, en ze hadden een lange emotionele discussie die voortduurde tot in de vroege ochtenduren. Pas na een langere tijd hoorde hij van de lange termijn effecten van dit gesprek. In een interview in een krant (Milwaukee Journal July 1991) verklaarde zijn moeder: ‘De antwoorden die hij me gaf maakten een diepe indruk op mij. Op één of andere manier wist ik dat hij gelijk had.’
Binnen enkele weken kwam ze tot de conclusie dat religie niet meer was dan gebakken lucht, of zoals men dat in het Engels zo mooi zegt: ‘a bunch of baloney!’ Heden ten dage noemt ze zich met een gerust hart een ongelovige.
Bij zijn vader duurde het iets langer, maar ook hij ging zich verdiepen in de andere kant van het verhaal. In hetzelfde krantenartikel zegt Dan’s vader Norman Baker: ‘Ik probeerde hem weer te bekeren tot het geloof, maar het werkte omgekeerd.’
Nadat Dan’s vader was gestopt met het geloven in God, stond hij verbaasd hoe snel zijn christelijke vrienden hem de rug toekeerden. Maar dat belette hem niet om gelukkig te zijn met zijn nieuwe leven. Eén van de eerste positieve effecten van de nieuwe koers in zijn leven lag op het terrein van de muziek. Dan’s vader was in de jaren vijftig een succesvolle trombonist in diverse swingbands, speelde in radio-orkesten en voor Hollywoodfilms, maar na zijn bekering tot het christendom keerde hij zich af van deze ‘zondige’ en ‘wereldse’ muziek. Maar toen hij aan het einde van de jaren tachtig de kerk verliet, begon hij na bijna veertig jaar weer met het spelen in locale Jazzbands. Over de positieve verandering in zijn leven zegt hij: ‘Ik ben nu veel gelukkiger. Om vrij te zijn van bijgeloof, angst en het complex van schuld en zonde, en om in staat te zijn vrij en objectief te denken, dat is een heerlijke bevrijding.’
Dan’s jongere broer Darrell was in eerste instantie geschokt toe hij hoorde dat zijn oudere broer het geloof had verworpen, maar later ging ook hij overstag. Twee jaar later was Darrell barker een van de toonaangevende figuren van de organisatie Atheïst United. Hij procedeerde tegen schending van de scheiding tussen kerk en staat in Redlands en San Bernardino, en hij werd de aanklager in een succesvolle rechtzaak tegen de plannen voor een christelijk thema park op openbaar terrein.
Dan’s vrouw kon niet goed omgaan met de nieuwe verandering in zijn leven, waardoor er uiteindelijk een einde kwam aan zijn christelijke huwelijk. Maar de relatie met zijn vier kinderen is heel goed: ‘Regelmatig heb ik mijn kinderen verteld dat mijn liefde voor hen niet afhangt van hetgeen zij geloven. Ik vind het best dat zij christenen zijn, zolang zij goede mensen zijn en anderen niet schaden.’
Dan’s grootmoeder bleef waarschijnlijk wél vasthouden aan haar geloof, maar werd wel minder bevooroordeeld. Ze schreef hem: ‘Je hoeft jezelf niet te verdedigen. Ik weet dat je een goed mens bent, een van de beste die ik ooit heb gekend, en daar ben ik dankbaar voor. Ik probeer onbevooroordeeld te blijven, en probeer goed te leven. Meer kan ik niet doen.’

In het bovenstaande verhaal wordt duidelijk dat Ouweneel’s vooroordelen niet van toepassing zijn. Ook wilde psychologische verklaringen die stellen dat atheïsme voortkomt uit een slechte verhouding met de vader, raken kant noch wal. Dan Barker kwam uit een harmonieus gezin. Hij hield intens veel van zijn ouders en had een gelukkige jeugd doorgemaakt. Hij was een gerespecteerd predikant van drie kerken, preekte op televisie en radio, schreef zeer succesvolle christelijke liedjes en musicals. Jezus Christus was belangrijk in zijn leven, en hij hield van dat christelijke leven. Zijn keuze voor het atheïsme was daarom niet het gevolg van een slechte jeugd, maar kwam puur en alleen voort uit een diep existentiële liefde voor de waarheid.
En deze keuze bleek een juiste keuze. Toen hij zijn geloof aan de kapstok had gehangen, ontdekte hij dat ook gelukkig was zonder de Here Jezus; gelukkiger zelfs. Na een meeting met Bijbelse fundamentalisten kwam er een man naar hem toe en zei: ‘Dan, ik denk dat je nog steeds christen bent.’
‘Hoe kom je daarbij?’ vroeg Barker.
De man antwoordde: ‘Omdat je altijd zo opgewekt bent. Je bent een vriendelijk persoon; je houdt van het leven, en je houdt van mensen. Je waardeert Gods schoonheid in muziek, kunst en de natuur. Hoe kan een atheïst zo’n vrede ervaren? Hoe kan een niet-christen zo vol vreugde zijn?’
Barker keek hem aan en zei: ‘Nee, ik ben geen christen, ik geloof niet langer in die mythen. De reden dat ik gelukkig ben, is omdat ik er zelf voor kies om gelukkig te zijn. Geluk is voor mij in eerste plaats een bewustzijnstoestand, en nu ik zelf de controle heb over mijn eigen bewustzijn, bepaal ik ook mijn eigen geluk. Ik ben niet langer de marionet van een hoger bewustzijn, geen slaaf van de eeuwigheid. Ik heb nooit geweten wat echte vreugde was totdat ik de macht over mijn eigen bewustzijn won. Probeer het ook eens!’
Over de verandering van zijn ouders en zijn broer Darrell zegt hij tenslotte: ‘De geleidelijke verandering van mijn ouders en Darrell was een enorme bemoediging voor mij. Ik had zoiets nooit verwacht. Gedurende vele jaren waren mijn ouders geestdriftige evangelisten voor Jezus, en Darrell was een straatpredikant met een zendingsorganisatie. Ik had kunnen weten dat in een relatie die gebaseerd is op ware liefde en tolerantie niets te vrezen is. Het feit dat deze wedergeboren huis aan huis evangelisten open stonden voor verandering geeft me hoop. Het heeft me doen realiseren dat er iets bestaat dat ver verheven is boven religie. Er bestaat iets in het leven dat superieur is aan Jezus, belangwekkender dan dogma. Echte liefde, vriendelijkheid en intelligentie kennen geen grenzen.’

Bron: Losing Faith in Faith. Dan Barker

Artikelen van Dan Barker op deze site:
Waarom Jezus? Dan Barker
'Wat is een vrijdenker?' Dan Barker

Aanbevolen links;
http://www.infidels.org/library/modern/testimonials/index.shtml
Interessante site met getuigenissen van ex-gelovigen, waaronder een voormalige zendeling/bijbelvertaler.

En lees hier de tientallen, soms zeer indrukwekkende Getuigenissen van afvalligen op het Freethinker Forum!

http://www.ffrf.org/
Website van de Freedom of Religion Foundation

Dwalingen van Ouweneel. Overzichtspagina op Freethinker.nl van kritische artikelen over het werk van Willem Ouweneel.

Forumdiscussie over 'De God die is', van W.J. Ouweneel