Over valsemunters, een schijnelite, Willem Drees, extreem rechts en de Groep Wilders

Over valsemunters, een schijnelite, Willem Drees, extreem rechts en de Groep Wilders

Boekbespreking. Martin Bosma, De schijn-élite van de valse munters, 2010 Bert Bakker Amsterdam.

Over de snelst groeiende Kamerfractie, de PVV, wordt meestal in echt Hollandse fatsoenstermen geschreven, logisch want  zij doet de gevestigde orde felle concurrentie aan 1).  Dit boek leest als een vlot geschreven roman. De auteur voert ons in een sneltreinvaart, hij kan echt mooi schrijven, langs de ontstaansgeschiedenis, de veldslagen en de opvattingen van dit nieuwste groepje Kamerleden. Zijn held is Jacques de Kadt, zelf ook Kamerlid geweest en boos uitgetreden uit de PvdA.

Martin Bosma is ook boos op de PvdA, erg boos zelfs, hij heeft een indrukwekkend archief en dat zit boordevol misstappen van de partij van zijn vader, die opgroeide´ in het uniform van de A.J.C., de sociaal democratische jeugdbeweging´ en nooit iets anders stemde dan PvdA. Vanaf 1969 ging het bergafwaarts met die partij en Martin Bosma kan er nog kwaad over worden.

Nederland is in zijn visie al decennia lang in de ban van ´links´ en van die misstand wordt het land het slachtoffer,  buitenlanders stromen toe, blind en ongepland worden hele woonwijken door ongewenste, laaggeletterde, maar strenggelovigen  nieuwkomers overgenomen. Nog nooit heeft ons volk, de kiezer zich hierover kunnen uitspreken, en nu is het te laat. T.V. ploegen worden de wijken uitgeslagen 2). In Bosma´s termen geredeneerd: de massa-immigratie die ons overkwam, draait het hele raderwerk van een goedlopende, vrijzinnige  samenleving de nek om. Overal enclave´s waar moslims voortaan  de dienst uitmaken, dat is het door hem uitgedragen beeld.

Weldenkend, progressief, sociaalliberaal en comfortabel en  vooral kosmopolitisch en moreel in orde, dat is zijn tegenstander, de vijand. Kortom: een prettige, evenwichtige, intellectueel gevoede, menslievende mens bepaalde jarenlang in de Kamer de toon, maar Bosma houdt al  die verheven geesten in zijn vlot geschreven boek een spiegel voor. U bent schijnheilig en doet zich anders voor dan u bent, want u schaamt zich voor wat u soms werkelijk denkt. U hebt de middelen en de handigheid om de ongemakken van de multiculturele samenleving in uw leven te camoufleren of te ontkennen – tolerant als u bent – maar u geeft af op diegenen die dat niet kunnen of niet willen doen. En die mensen geven wij, de PVV een stem.
 

In het hoofdstuk ´Het groene gevaar´ wordt dit verder uitgewerkt,en in een Europees kader geplaatst, waarbij de Nederlandse zelfgenoegzaamheid  over de multiculturele samenleving  door de auteur met veel detailkennis op de proef wordt gesteld. In lange leerstellingen wordt de gevaarlijke en door hem afgewezen islamitische ideologie aan ons voorgehouden, Martin Bosma wil graag overtuigen, maar door zijn eigen  ideologische stelligheid  is het maar de vraag of hij veel meer dan een superieur glimlachje bij de tegenstander zal  oproepen.
 

Is Bosma racistisch? Laat ik dit ruime begrip eerst een beetje inkaderen en dan een verstandige conclusie proberen te trekken. Racisme is de verzamelterm voor alle opvattingen die aan het begrip 'ras' een doorslaggevende betekenis toekennen bij het vaststellen of veronderstellen van karaktereigenschappen, fysieke capaciteiten en geestelijke vermogens. De term racisme wordt in meerdere betekenissen gebruikt. In de meest algemene zin betekent racisme dat leden van een bepaald ras zich inherent superieur achten aan leden van een ander ras. Bij debatten over racisme is echter vaak sprake van verwarring over de precieze betekenis of implicatie van deze term. Velen gebruiken het racisme in algemene zin als aanduiding van xenofobie (angst voor vreemdelingen) of etnocentrisme. Anderzijds trachten wetenschappers laatstgenoemde begrippen juist af te bakenen van racisme als ideologie of wetenschappelijk racisme.

Ja, Bosma wil de immigrant blijven zien als een gevaar voor onze Westerse samenleving, hij houdt niet op de verschillen tussen immigranten en gevestigde te benadrukken, toch verzet hij zich vreemd genoeg tegen de conclusie  van Anil Ramdas, racisme 3) Maar in een volgend uitgewerkt hoofdstuk wordt het monoculturele ideaal verder uitgewerkt, de successen van christelijk -westerse waarden als vlijt, discipline, eerlijkheid en efficiëntie leiden volgens hem tot een ongeëvenaarde hoogtepunt van de menselijke geschiedenis. Voorwaar een sprookje en dat is het ook natuurlijk, en dat snapt de auteur uiteindelijk zelf ook wel, want in een hoofdstuk over New York waar hij studeerde en werkte loopt hij uiteraard tegen de aldaar aanwezige en zeer succesvolle en juist multiculturele samenleving op. Hij lost de botsing op met veel wetenschappelijk geweld, korte samenvattingen van de groten der sociologie, zoals Max Weber en vele anderen 4).
 

Op dit moment is de ledenloze partij, een leerstuk waar Martin Bosma erg aan hecht en in zijn boek op pag. 224 en verder wordt uitgewerkt, erg in het nieuws. En uiteraard in fatsoenstermen. Het zal duidelijk zijn dat uiteindelijk een succesvolle beweging en dat is de PVV, toch  niet buiten een georganiseerd verband met leden, en hiërarchie zal kunnen. Hier is het boek een echt jongensboek, vol idealen, hij doet zelfs een voorspelling, zijn model is het model van de toekomst, ach arme...
 

Ik kom tot een conclusie, het boek is onmisbaar voor wie de moderne geschiedenis van ons parlement wil begrijpen, het leest als een trein, menigeen zal jaloers zijn op zo´n adjudant, maar in het boek zitten toch te veel onjuiste stellingen, onbewezen beweringen, bv. dat Hitler een socialist was en dus...ook hiermee wordt de tegenstander, de linkse elite om de oren geslagen, vergeefs, want je kunt van al die politieke tegenstanders van de PVV veel zeggen, maar geïnspireerd door Het Derde Rijk?, nee, dat gelooft echt niemand!
 

En natuurlijk verdient de verdediging van Israel de voorkeur boven de nuttige idioten die achter Hamas aan sjokken, ook in Amsterdam. Maar zo kritiekloos als Martin Bosma, nee, dat zal niet werken, vrees ik. Ook al roept hij grappig genoeg, Joop den Uyl en Willem Drees te hulp. De laatste wordt overigens ook ingeroepen als held van de immigratiestop, maar ik weet niet of dat helemaal terecht is.
 

En ook de uitvoerige dossiers van de linkse elite, die allemaal een communistisch verleden zouden hebben en dus besmet?, roept bij mij de lachlust op.
 

Nee, als een serieuze bijdrage aan de politicologie kan het prachtboek niet gezien worden, maar als een spannend jongensboek over een succesvolle beweging, die nog zal groeien, wellicht, is het goed leesbaar. Maar de stelling op pagina 321 " Ik heb er op willen wijzen dat voor een islamitische machtsovername geen tweederde meerderheid nodig is, zoals minister Donner en de NRC denken.” Nee, ik geloof niet dat hij die voor de serieuze lezer heeft waar gemaakt.

Lex Hagenaars, oud voorzitter van vrijdenkersvereniging De Vrije Geachte.