jo12ver schreef:
mijn vraag is dan ook heeft het pantheïsme een verklaarde 'god'sdienst nodig.
al dan niet met de bijhorende heilige schriften. ("verkeers"regels) ??????
of is het pantheïsme enkel besteed aan al diegenen die het bestaan van een alom
tegenwoordige 'god' aanvaarden, en zichtzelf ook in dit leven als deel van deze
god beschouwen.
Als panentheïst (ik zie God als meer dan dit universum alleen) zie ik geen rol voor een godsdienst met bijbehorende heilige schriften.
Door in mijzelf en om mij heen God te zien (er is volgens mij niets anders dan God), heb ik een zekere beleving in spiritualiteit gevonden die heel plezierig is.
Ten aanzien van gebeurtenissen en omstandigheden heb ik zeer snel vrede met hetgeen heeft plaatsgehad en is dit voor mijn gemoedsrust perfect. Zaken als leven en dood zie ik als volstrekt normaal en ik heb zelf sterk het gevoel daarvan de architect te zijn. Ik ben moeilijk van mijn stuk te brengen denk ik, en dit is echt heel anders geweest. Soms heb ik het gevoel te onbewogen te zijn als iets dramatisch plaatsvindt, velen geshockeerd zijn en ik nauwelijks of niet uit het veld geslagen ben.
Regels voor dit geloof zijn niet nodig lijkt me en moeten al helemaal niet opgelegd worden.
Een bijbels gebod (Doe een ander niet aan dat je zelf niet wil ervaren) vloeit als vanzelf voort uit mijn panentheïstische wereldbeeld. Eigenlijk is dat het belangrijkste. Je kunt ook zeer dienstbaar zijn naar anderen toe, als je jezelf terug kunt zien in die anderen.
Zoiets als de dood kun je denk ik makkelijker accepteren als je vermoedt dat de dood slechts een veranderen van vorm is in je gehele bestaan.
Ik vermoed dat ik na mijn dood zal ervaren dat ik overal en in alle tijd besta. En dat mijn vorm als Samante slechts een van de velen is. En dat ik Samante zal kunnen zien door de ogen van al die anderen. En dat het ontstaan en eindigen van dit heelal in ieder aspect gekend zal zijn.
Dus ik zie de dood in feite als niets meer dan een groot avontuur.
