Er wordt hier zoveel ge-quote dat ik niet weet waarop ik moet inhaken. Dus maar even een sonnet van Willem Kloos:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.
En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.
-- En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Úw overdierb're leên den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed
En trots en kalme glorie te vergaan
Op úwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.
Willem Kloos (1859 - 1938)
die met dit gedicht heel christelijk Nederland over zich heen kreeg. Want ja, voor elke goede christen zat (en zit) God ver weg, hoog in de hemel, niet zeker niet in Willem Kloos! Dus wat verbeeldt die vent zich wel, schande, schande!!!
Nu is dit gedicht, zeker in deze moderne tijd, niet zó gemakkelijk te duiden, maar het betekent dat Kloos zich één voelde met God, maar zich tevens genoeg mens voelde om menselijke verlangens te hebben.
Niks mis mee dus, en met godslastering heeft het al helemáál niets te maken. Maar ojee, ojee...
Ik heb als kind die deining van nabij meegemaakt, want mijn grootvader (Joannes Reddingius, ook een 'tachtiger' ) was bevriend met Willem, en hoewel ik toen nog niet begreep waarom het precies ging, vond ik het toch zielig voor hem, en leerde het gedicht zelfs uit mijn hoofd uit pure solidariteit.
En laat ik me nu opeens ook solidair voelen met jo12ver, die óók alleen maar heeft gezegd dat hij zich een deel voelt van het 'Grote Geheel'.
Niet omdat hij wordt aangevallen, want dat is niet zo, maar wel omdat hij wordt overgoten met allerlei vragen die voor mijn gevoel als een tang op een varken slaan.
Iemand schreef zelfs, dat hij eens moest ophouden met zich onbegrepen te voelen, en in plaats daarvan maar eens nader moest gaan uitleggen wat hij nu eigenlijk bedoelde.
Maar... hoe moet nader je uitleggen wat in één zin al volledig gezegd is? ALLES IS EEN GEHEEL. Punt.
Natuurlijk hoef je het daarmee niet per se eens te zijn, maar vertel dan wat je zelf denkt, inplaats van overbodige vragen te gaan stellen.
Dus, lieve vragertjes, zou ik jullie willen aanraden om je eigen innerlijke keldertrap eens af te dalen, en te kijken of je daar god soms tegenkomt. Zou toch zo maar even kunnen...
