Die Leiden des alten Werther?

Er is veel te doen de laatste dagen over het als voltooid ervaren leven. De meningen duikelen over elkaar heen en je struikelt over alle ingenomen posities. En hoe men er ook over denken mag, duidelijk is dat de hedendaagse mens zich een mening aan het vormen is ook over de dood. Het burgerinitiatief verdient onzes inziens alle steun maar er zijn wel degelijk enkele kritische kanttekeningen bij te plaatsen. Belangrijkste punt van kritiek is dat de leeftijdsgrens wel erg arbitrair is. Maar het is goed dat het onderwerp hulp bij zelfdoding zo nadrukkelijk op onze agenda is verschenen. Ook al moeten we ons weinig illusies maken want er zijn voldoende procedures en regeltjes om een plenaire behandeling in de Tweede Kamer te vermijden. Het confessionele volksdeel zal daarvan gretig gebruik maken want daar is het besef dat verdraagzaamheid inhoudt dat je je eigen principes nu juist niet aan andersdenkenden oplegt, nog steeds niet doorgedrongen.
Er zijn enkele zaken die ondergesneeuwd dreigen te raken in deze discussie en het is goed die kort aan te stippen. Wij vinden het heel normaal dat iemand naar een plastisch chirurg gaat als hij of zij lijdt aan het eigen uiterlijk; je kunt je daar zelfs voor verzekeren. Maar wie lijdt aan het leven, die heeft pech gehad, dan houdt alle zelfbeschikking opeens op, dan is het individu niet langer autonoom. En een minstens even belangrijk punt is dat er geen sprake van is dat zich opeens een tsunami aan zelfdodingen onder bejaarden voor gaat doen. Er is geen sprake van die Leiden des alten Werther. De mens hangt aan het leven, dat is ons in het DNA gegrift. Maar wie ondanks die genen toch tot de slotsom komt dat het leven voltooid is of dat het leven dat nog te wachten staat zich niet verdraagt met de persoonlijke waardigheid, dient op grond van het zelfbeschikkingsrecht op een humane manier afscheid van dat leven te kunnen nemen. De ervaring van de met de stichting De Einder samenwerkende counselors is dat mensen heel lang en goed nadenken voor ze een dergelijke stap zetten. En ook dat voor een dergelijk besluit veel persoonlijke moed is vereist. Het spreekt voor zich dat de begeleiding van mensen met een doodswens maximale zorgvuldigheid vereist. Professionaliteit en distantie zijn daarbij van belang maar ook – en dat is precies waar De Einder zich sterk voor maakt – waarborgen voor de kwaliteit van de geboden hulp door de met de stichting samenwerkende counselors. Niet alleen kent de stichting een klachtencommissie onder onafhankelijk voorzitterschap maar daarnaast komt er een accreditatie voor de met de stichting samenwerkende counselors. In de euthanasiewetgeving hebben we gezien hoe moeizaam de medicalisering van dit soort regelgeving kan verlopen. Ja, er komen medicijnen aan te pas maar dat betekent nog niet dat het bieden van hulp bij zelfdoding alleen aan artsen voorbehouden zou zijn. Integendeel, menen wij. Niet alleen de hulpvragers maar de samenleving als geheel is gebaat bij professionele hulp en waarborgen voor maximale zorgvuldigheid. Tot nog toe wordt in de media over dit thema op een behoorlijk evenwichtige manier gediscussieerd en dat is verheugend. Het onderwerp is te belangrijk om een hype te worden. Kalmte, zorgvuldigheid en professionaliteit staan wat ons betreft voorop maar het leidend beginsel is en blijft het zelfbeschikkingsrecht voor het autonome individu.

Enno Nuy, Voorzitter Stichting De Einder

http://deeinder.nl/

Forumdiscussie over dit onderwerp