Ik ga meelezen

...maar net zoals axxyanus heb ik het ook druk.
My first take,
Laten we wel wezen: het
paradigma dat onze wereld "alleen fysisch" is en dat "de geest" (c.q. "bewustzijn") wel '
emergent moet zijn' is inderdaad wel wijdverbreid. Het idee (of: hoop) dat veel 'boekgelovigen' en spiritualisten zullen cultiveren komt maar al te vaak neer op een dualisme, "fysisch" en/vs "geest/ziel"; "mind" en "matter".
Hoe (en: of) dit leidt tot sociologische implicaties en of gelovigen zich ook bedienen van vergelijkbare (drog?)redenaties leidt volgens mij wel af van "the main theme": de geschetste alternatieve 'meta-fysica' (analytisch idealisme) en hoe zich dit verhoudt tot "materialisme".
Volgens mij is de "waarheid" van 'analytisch idealisme' niet aan te tonen... maar kan dat met fysicalisme/materialisme dan wel? Wat is de basis om aan te nemen dat dit "de juiste ontologie" is? m.a.w. wat
is de werkelijkheid waarin wij leven? ...richt wetenschap zich niet vooral op de
beschrijvingen van de werkelijkheid waarin wij leven?
Wat ik van Bernardo denk te begrijpen is dat hij denkt dat "parsimony" e.g. 'spaarzaamheid' een goede graadmeter is voor het waarheidsgehalte van een ontologie. Zijn schets van "analytisch idealisme" vind ik persoonlijk intuïtief en het lijkt mij inderdaad ook simpeler... maar (gedachten doemen op): dat kunnen toch geen graadmeters zijn voor "werkelijkheid"?
Vrij denkende ... in welke mate is "directe ervaring" 'werkelijkheid'? En: op welke ontologie is die redenatie gestoeld?
“But Marge, what if we chose the wrong religion? Each week we just make God madder and madder.” - Homer Simpson.