axxyanus schreef: ↑02 jul 2022 18:58
In hoofdstuk drie heb je daar de paragraaf met titel.
The logical case for idealism
Daar geeft hij vier aannames voor materialisme waarbij idealisme enkel de eerste twee aannames maakt. Maar als je dan verder door zijn boek gaat, hoeveel extra aannames moet je IJO dan nog maken om aan Kastrups visie te kunnen komen?
Bij deze een poging, maar strikt genomen ga ik dat lijstje met aannames vermeubelen: er lijkt mij nog een verborgen aanname in te zitten.
Voor de volledigheid:
- Jouw 'bewuste waarneming' bestaat.
- De 'bewuste waarneming' van (anders dan jou) 'andere levende entiteiten' bestaat.
- Er zijn 'dingen' wiens bestaan onafhankelijk zijn van 'bewuste waarneming'. Ze bestaan ook als ze helemaal niet worden waargenomen.
- "De 'dingen' wiens bestaan onafhankelijk zijn van 'bewuste waarneming'" plus "de 'dingen' die bestaan als ze helemaal niet worden waargenomen" kunnen 'bewuste waarneming' genereren.
Die laatste twee laat ik dus buiten beschouwing,
Die eerste twee veronderstellen een "
jij" en vanuit "
jij" volgt het bestaan van "
een ander". Je zou "aanname
0" kunnen introduceren: '
bewuste waarneming' bestaat (niets meer, niets minder), maar dat is
on-persoonlijk,
pure subjectiviteit. Dat is waarin alles "verschijnt", vanuit een perspectief dat "
jij" op een gegeven moment (en op een bepaalde plek) gaat 'claimen'.
Volgens mij doet Bernardo dat (nog?) niet in zijn boek, maar ik denk zelf dat deze stap wel essentieel is: "het ego" zou expliciet op z'n plek moeten worden gezet. In het bijzonder omdat je vanuit "introspectieve technieken" juist "dat ego" als het ware aanpakt.
Dat "op een gegeven moment (en op een bepaalde plek)" bevatten ook aannames: de 'tijd' en 'ruimte' zouden we "als verschijning" een plaats moeten geven. Volgens mij komen deze ook niet in het originele lijstje voor. Iets anders dat niet in het lijstje voorkomt is "
motivatie" of "
wil" of "
patroon", wellicht is dat Bernardo's "freewill", die van aanname/stap 0 vervolgens 1 en 2 "wil" of "doet".
Enfin, als we dat even negeren dan kunnen de aannames 1 en 2 (die 0 nu volgen) nu anders verwoorden:
[1a] er ontstaat (en op termijn, verdwijnt) een "jou" en
[1b] er ontstaat/verdwijnt "een ander". Deze stappen beslaan die fragmentatie ofwel dissociatie (weliswaar van iets dat
on-persoonlijk is, dat persoonlijk zal worden, voor even dan). Als je die stappen zo herformuleert dan worden ze "symmetrischer". Of jij nu "de ander bent", of "andersom", nouja, dat is een kwestie van perspectief. Je zou die twee aannames kunnen laten samenvallen vanuit de
on-persoonlijkheid.
Dan heb je er dus twee fundamentele aannames, maar niet die twee originele aannames, los van de stap tussen die twee.
Wellicht mis ik nog iets?
Ja, en dan doemt het onderschrift van mede-forummer Mcmadtasty in mij op: eerst de tweede zin: "
In lack'ech, ik ben een andere jij, jij bent een andere ik." want dat is eigenlijk wat ik net omschreef. De eerste zin is "
Het verschil in wat wij hebben verandert niets in de gelijkheid van wat wij zijn.". Dat is volgens mij een referentie naar dat
on-persoonlijke,
pure subjectiviteit. Dat is wat we dan "in werkelijkheid" zijn.
Mcmadtasty, lees je misschien mee?
“But Marge, what if we chose the wrong religion? Each week we just make God madder and madder.” - Homer Simpson.