Vraag aan jou: Kom je ooit helemaal van het geloof af?

[beforethefact]

Deze vragen zijn vooral bedoeld voor ex-gelovigen.

Wat mij opvalt is dat veel ex-gelovigen er vanuit gaan dat ze nooit helemaal vrij zullen zijn van hun christelijke achtergrond. Dat het telkens weer de kop op zal steken als je weerstand niet zo sterk is. Het zal altijd je leven blijven bepalen op één of andere manier. Bij sommige blijkt het echt een worsteling, bij andere is het meer een demper op de pret. Veel mensen geloven dat ze er mee om moeten leren gaan. Dit zijn stuk voor stuk mensen die het verstandelijk niet meer kunnen en willen geloven. Sommigen van hen hebben zich zelfs intellectueel zo goed mogelijk gewapend om het geloof te ontmantelen en vernietigen, maar ook dat zet onderaan de streep blijkbaar geen zoden aan de dijk.

Dit fascineert me enorm. Echt buitenproportioneel Ik hoor daarom heel graag hoe jij het ziet!

Wat geloof jij?
Kan je helemaal vrij zijn van het geloof? Kan je volledig vrij zijn van de angsten en dreigingen waar je zelf onbewust in bent gaan geloven?

Kan je uberhaupt helemaal vrij zijn van je verleden?
Niet in de zin dat je het vergeet, maar in de zin dat je er helemaal geen last meer van hebt.

Sticky gemaakt. : Reden.
Maria

[doctorwho]

Wat geloof jij?
Kan je helemaal vrij zijn van het geloof? Kan je volledig vrij zijn van de angsten en dreigingen waar je zelf onbewust in bent gaan geloven?

Kan je uberhaupt helemaal vrij zijn van je verleden?
Niet in de zin dat je het vergeet, maar in de zin dat je er helemaal geen last meer van hebt.

Met wat relativeringvermogen en humor kom je een heel eind. Wie steeds achterom kijkt verliest het contact met het heden en visie op de toekomst.

[PietV.]

1.Uiteraard kun je niet helemaal vrij zijn want je omgeving gaat gewoon op de oude voet door. Onttrekken aan hun rituelen en gebruiken is uitermate lastig want je wordt er steeds mee geconfronteerd als je met hun optrekt.
2. De samenleving is doordrenkt met religie en ook op deze wijze word je er steeds mee geconfronteerd. Je kan dan je mening verstoppen de andere kant opkijken of op basis van voortschrijdend inzicht een tegenwicht bieden.
Het is dan niet meer een geloof maar meer de ingebedde structuren die je vaak nog moet omzeilen, negeren of die je voorziet van een antwoord die meer past bij je nieuwe status. Dus je verleden blijft je achtervolgen want het heden is vaak ook het verleden.

[Peter van Velzen]

Er zal altijd een verschil blijven tussen ex-dit en ex-dat. Behalve een geloof, heeft elke stroming ook een andere mentaliteit, en komen er voor iedereen andere (jeugd)herinneringen bij. Ik zal nooit helemaal begrijpen hoe een ex-gereformeerde in elkaar zit. Hoeft ook niet. Als we elkaar maar blijven helpen.

[Leen1]

Ik sluit me aan bij PietV. Wellicht is emigreren naar een land met andere gebruiken, gewoonten en religies en je volledig afsluiten van gelovige vrienden en familieleden wel een optie, maar dan nog zal je er altijd mee geconfronteerd blijven worden. Al is het maar door herinneringen, gedachten, uitdrukkingen, liedjes, verhalen of plaatjes...

Kan je volledig vrij zijn van de angsten en dreigingen waar je zelf onbewust in bent gaan geloven?

Ik vind vooral deze vraag erg interessant. Ikzelf ben momenteel zeer goed in staat om de angsten en dreigingen, die voortvloeien vanuit het christelijke geloof, weg te redeneren. Maar of dit altijd zo zal zijn en je er dus helemaal 100% vrij van kunt zijn, vraag ik me ook af...

[beforethefact]

Bedankt voor je antwoorden Leen!
Ik heb nog meer vragen!

Ik sluit me aan bij PietV. Wellicht is emigreren naar een land met andere gebruiken, gewoonten en religies en je volledig afsluiten van gelovige vrienden en familieleden wel een optie, maar dan nog zal je er altijd mee geconfronteerd blijven worden. Al is het maar door herinneringen, gedachten, uitdrukkingen, liedjes, verhalen of plaatjes...

Is confrontatie hetzelfde als er 'last' van hebben voor jou?

Ik vind vooral deze vraag erg interessant. Ikzelf ben momenteel zeer goed in staat om de angsten en dreigingen, die voortvloeien vanuit het christelijke geloof, weg te redeneren. Maar of dit altijd zo zal zijn en je er dus helemaal 100% vrij van kunt zijn, vraag ik me ook af...

Is wegredeneren hetzelfde als er vrij van zijn?

[beforethefact]

Dank Doctorwho! Nog een vraag

Met wat relativeringvermogen en humor kom je een heel eind. Wie steeds achterom kijkt verliest het contact met het heden en visie op de toekomst.

Zou je iets specifieker kunnen zijn? Bedoel je dus dat je met gezond relativeringsvermogen en humor echt vrij kan zijn van je christelijke achtergrond? Daarmee bedoel ik dus dat je er oprecht geen last meer van hebt.

[beforethefact]

1.Uiteraard kun je niet helemaal vrij zijn want je omgeving gaat gewoon op de oude voet door. Onttrekken aan hun rituelen en gebruiken is uitermate lastig want je wordt er steeds mee geconfronteerd als je met hun optrekt.
2. De samenleving is doordrenkt met religie en ook op deze wijze word je er steeds mee geconfronteerd. Je kan dan je mening verstoppen de andere kant opkijken of op basis van voortschrijdend inzicht een tegenwicht bieden.
Het is dan niet meer een geloof maar meer de ingebedde structuren die je vaak nog moet omzeilen, negeren of die je voorziet van een antwoord die meer past bij je nieuwe status. Dus je verleden blijft je achtervolgen want het heden is vaak ook het verleden.

Duidelijk en open beschreven hoe jij het ziet! Dank je wel daarvoor PietV 8*

[beforethefact]

Er zal altijd een verschil blijven tussen ex-dit en ex-dat. Behalve een geloof, heeft elke stroming ook een andere mentaliteit, en komen er voor iedereen andere (jeugd)herinneringen bij. Ik zal nooit helemaal begrijpen hoe een ex-gereformeerde in elkaar zit. Hoeft ook niet. Als we elkaar maar blijven helpen.

Ook heel mooi zoals jij het ziet!

Hoeft ook niet. Als we elkaar maar blijven helpen.

Ha ja! Support bieden is toch wel een van de mooiste dingen die een mens voor een ander mens kan doen!

[doctorwho]

Zou je iets specifieker kunnen zijn? Bedoel je dus dat je met gezond relativeringsvermogen en humor echt vrij kan zijn van je christelijke achtergrond? Daarmee bedoel ik dus dat je er oprecht geen last meer van hebt.

Dat en wat inzicht in het hoe en waarom van religie als antropologisch verschijnsel is voor mij afdoende. Nu ben ik al op jonge leeftijd tot het besluit gekomen mij niet langer door een god of deze nu al of niet bestaat te laten leiden. Het de- conditioneren is in zo'n geval mogelijk eenvoudiger dan wanneer dit pas rond mijn 30e of 40e het geval was geweest.

[writer]

Volgens mij zegt het geloof mij helemaal niets meer, ook al hebben sommige geestelijke liederen nog een bepaalde aantrekkingskracht door hun melodie of om andere redenen.
Echter, ik heb het gevoel dat wanneer ik dood ga mijn leven niet is afgerond.
Ik zal dan nog net dat laatste beetje zekerheid missen dat er geen God bestaat.
De enige die mij echt zou kunnen overtuigen zou bv. mijn moeder zijn.
Die is haar hele leven bang voor de hel geweest.
Van haar zou ik graag willen horen dat ik gelijk had, dat er inderdaad geen hel bestaat, dat dood dood is.
Dan zou ik het pas echt zeker weten.
Maar ze is dood en kan net als alle andere doden dus niet zeggen of er na de dood iets is.
Alleen als er iets is komen we dat ooit te weten, als er niets is blijft dat altijd verborgen voor ons, ook na onze dood.
En dat blijft mij intrigeren maar of dat iets met een calvinistische opvoeding te maken heeft weet ik niet.

[Leen1]

Is confrontatie hetzelfde als er 'last' van hebben voor jou?

Dit antwoord even specifiek gericht op de confrontatie vanuit familieleden:
Ja, ik heb er last van als ik bedenk dat zij het zichzelf vaak zo moeilijk maken als gevolg van het geloof dat zij hebben. Dan denk ik met name aan angsten over het hiernamaals of jezelf beperken in wat wel en niet mag.
En ja, ik heb er ook last van als men mij toch soms probeert op een emotionele manier over te halen om 'terug te komen'. Gelukkig gebeurt dat niet heel vaak. Rationeel discussiëren over geloof, daar heb ik verder niet zo'n moeite mee.

Is wegredeneren hetzelfde als er vrij van zijn?

Het feit dat je geconfronteerd wordt met iets dat je vervolgens wegredeneert, houdt al in dat je er dus niet helemaal vrij van bent

[beforethefact]

Thx voor je eerlijke antwoorden

Het feit dat je geconfronteerd wordt met iets dat je vervolgens wegredeneert, houdt al in dat je er dus niet helemaal vrij van bent

Klopt!

[Rereformed]

Wat geloof jij?
Kan je helemaal vrij zijn van het geloof? Kan je volledig vrij zijn van de angsten en dreigingen waar je zelf onbewust in bent gaan geloven?

Kan je uberhaupt helemaal vrij zijn van je verleden?
Niet in de zin dat je het vergeet, maar in de zin dat je er helemaal geen last meer van hebt.

Interessante vraag die mijzelf jarenlang heeft beziggehouden en ik nu, - om precies te zijn na 14 jaar - helemaal definitief met een volmondig 'ja' kan beantwoorden. Het ultieme bewijs is dat ik er tegenwoordig moeite voor moet doen om mee te doen aan discussies op Freethinker!

Ik ben wat dat betreft een goed experimenteel proefkonijn, aangezien ik een zeer gelovige opvoeding heb gehad en bovendien vanaf mijn 16e het christelijk geloof persoonlijk, als bewuste keus, aanhing. Op mijn 21ste ging ik er zelfs theologie voor studeren. In mijn latere volwassen leven sleet het geloof in vele opzichten af naarmate ik ouder werd. Ik vond bijvoorbeeld in latere jaren geen kerk waar ik me in thuisvoelde en liet kerkgang vanaf mijn 29ste daarom achterwege.
Ik bleef gelovig totdat de gebeurtenis die ik altijd "9/11" noem mijn geloofsaannames dermate door elkaar rammelden dat ik alles jarenlang ging overdenken. Het was een proces waar ik letterlijk dag en nacht mee bezig was. Twee jaar later (herfst 2003) was ik eindelijk zover dat ik mijn christelijk geloof opgaf. Maar geloof in God bleef en voelde aan als een axioma in mijn leven. Ook bleef de zaak 'religie' nog steeds dag en nacht in mijn gedachten. Het was altijd de belangrijkste zaak van mijn leven geweest en dat alles wegvalt was een onmogelijke gedachte voor me. In het voorjaar van 2007 was ik eindelijk zover dat ik me voor het eerst 'atheïst' durfde te noemen. Ik was inmiddels 50 geworden. Nog steeds bleef religie me jarenlang zeer boeien, maar steeds minder als iets dat me persoonlijk raakt. De laatste jaren voelt het aan alsof ik er totaal geen binding meer mee heb. Ik ben er totaal immuun voor geworden. Geloofsvoorstellingen zijn voor mij kinderachtig geworden en bijgevolg het geloof erin onbegrijpelijk. Religie boeit me ook niet meer, op bepaalde puur wetenschappelijke zaken na, zoals de psychologie achter 'geloven', hoe het toch komt dat de mensheid zo bijzonder bijgelovig is, of de wordingsgeschiedenis van het nieuwe testament. Het enige wat nog af en toe op mijn gevoelens werkt is een enorme weerzin die opkomt wanneer ik geconfronteerd word met religieus fanatisme.

Bedoel je dus dat je met gezond relativeringsvermogen en humor echt vrij kan zijn van je christelijke achtergrond? Daarmee bedoel ik dus dat je er oprecht geen last meer van hebt.

De wereld verandert bijzonder snel. Bekijk een film uit de 50er of 60er jaren dan begrijp je meteen dat wanneer je je jeugd in die tijd hebt gehad, het leven van vandaag zo anders is dat er nauwelijks binding meer mee is. Het geloof slijt op exact diezelfde manier af. Ik groeide op met de regel dat je 's zondags voordat je naar de kerk ging je schoenen moest poetsen. En op school moesten we 'met handen over elkaar gevouwen' in de schoolbank zitten. Ik kijk er zelf op terug alsof ik het over iemand anders heb.

Wellicht is emigreren naar een land met andere gebruiken, gewoonten en religies en je volledig afsluiten van gelovige vrienden en familieleden wel een optie, maar dan nog zal je er altijd mee geconfronteerd blijven worden. Al is het maar door herinneringen, gedachten, uitdrukkingen, liedjes, verhalen of plaatjes...

Ik heb op mijn 21ste mijn vaderland verlaten om nooit meer terug te keren. Dat heeft uiteraard eraan meegewerkt om talloze zaken uit mijn verleden achter te laten. Het opgeven van mijn geloof resulteerde uiteindelijk ook in een echtscheiding. Oftewel ik heb me heel letterlijk vrijgemaakt van voortdurend geconfronteerd worden met het geloof. Ik denk dat dat voor mij noodzakelijk was.
Wat er van het verleden aan herinneringen, gedachten, verhaaltjes, liedjes, plaatjes overblijft is wat mij betreft zo weinig dat ik er liever veel meer van zou hebben dan dat ik er ooit last van zou hebben.

[Berjan]

Wat geloof jij?
Kan je helemaal vrij zijn van het geloof? Kan je volledig vrij zijn van de angsten en dreigingen waar je zelf onbewust in bent gaan geloven?

Ik denk dat ik wel vrij ben van mijn christelijke achtergrond. Ik sta er nu in zoals Maarten het Hart ooit zei: "stel dat de christelijke god bestaat dan is het een tiran en dan moet de mensheid opstaan tegen het en het in Den Haag voor het gerecht brengen". ik vind het geloof in een god die straft en beloont wel erg kinderachtig.
Daarom ben ik blij van mijn geloof af te zijn, want de vrijheid die dit geeft is groots. Maar.....

Kan je uberhaupt helemaal vrij zijn van je verleden?
Niet in de zin dat je het vergeet, maar in de zin dat je er helemaal geen last meer van hebt.

....ik ben bang dat ik niet helemaal vrij ben van mijn verleden. Zelfs hoop ik dat reincarnatie bestaat, en zou ik dit ooit hopen als ik atheïstisch geboren was? Als ik al vroeg in aanraking was gekomen met evolutietheorie, hersenonderzoek etc? Als ik niet christelijk was opgevoed zei de term "ziel" mij niets. Daarom denk ik wel dat we allemaal een beetje door onze opvoeding en verleden gevormd worden. Soms ben ik wel jaloers op mensen hier die overal zoveel van afweten (of doen alsof ), en dat heeft voor een groot gedeelte te maken met opvoeding en scholing. Bij mij op school geloofden ze in Adam en Eva en niet in apenwezens die mens werden.

Als je maar weet dat je waarschijnlijk aan het wensdenken bent en dit door je opvoeding/scholing komt dan is het goed.