axxyanus schreef: ↑29 jan 2021 12:10
ChaimNimsky schreef: ↑29 jan 2021 11:29
Er zijn naar schatting - volgens de Astrobiologische Copernicaanse limiet -minimaal
36 intelligente beschavingen in ons eigen Melkweg aanwezig. Koloniserende beschavingen komen elkaar vanzelf tegen.
Er zijn naar schatting 400 miljard sterren in de melkweg. Zelfs als 4000 intelligente beschavingen elke een miljoen sterren koloniseren, hebben ze samen 4 miljard sterren gekoloniseerd of ongeveer 1% van de melkweg.
Plaats genoeg om elkaar voortdurend mis te lopen. Het idee dat koloniserende beschavingen elkaar vanzelf tegenkomen lijkt mij alles behalve vanzelfsprekend.
Als reeds zovaak gezegd: zelfs op sub-lichtsnelheid kunnen we een flink deel van de Melkweg koloniseren. Het enige dat er voor nodig is, is tijd. En dat is er in ruime mate. Aangezien we het er reeds over eens waren dat de mens aannemelijkerwijs niet de oudste, noch de meest intelligente soort is, is er niets dat anderen weerhoudt onze planeet te hebben bereikt -- zelfs indien hun fysica niet veel verder is dan de onze.
Vanaf het moment van kolonisatie kan de mens theoretisch zelfs binnen een miljoen jaar de andere zijde van het sterrenstelsel aan het koloniseren zijn: Slechts 1 schip vertrekt met - laten we zeggen - 1000 mensen aan boord, met een gelijk aantal mannelijke en vrouwelijke vrijwilligers uit verschillende belangrijke beroepen (ingenieurs, wetenschappers, bemanning, leraren, doktoren, enzovoort). Bij aankomst op een geschikt stellair systeem heeft het de middelen om een kopie van zichzelf te maken en zoveel mogelijk materiaal te exploiteren van planeten, asteroïden en kometen in het gastsysteem. Tien jaar na aankomst kunnen twee schepen vertrekken. Over nog eens 100 jaar zullen nog twee schepen worden gebouwd op elk van twee nieuwe locaties op ongeveer 10 lichtjaar afstand en laten een kolonie achter als er een geschikte locatie beschikbaar is. Over nog eens 100 jaar zullen nog twee schepen worden gebouwd op elk van twee nieuwe locaties op ongeveer 10 lichtjaar afstand.
Stel dat mensen die aan de reis beginnen bij vertrek 25 jaar oud zijn en 75 jaar oud worden. Stel verder dat stellen op het schip gemiddeld vier kinderen hebben en dat hun kinderen (en kleinkinderen, enzovoort) nakomelingen na 25 jaar. Hoeveel generaties leven er bij aankomst en wat zijn hun populaties? De eerste generatie van 500 koppels produceert 4 × 500 = 2000 kinderen. Na 25 jaar produceren deze kinderen 4 × 1000 = 4000 kleinkinderen. Na vijftig jaar op reis sterft de eerste generatie uit, maar 4 × 2000 = 8000 achterkleinkinderen worden geboren. In 75 jaar tijd is het aantal toevoegingen verdubbeld tot 16.000 achter-achterkleinkinderen, maar de tweede generatie is nu uitgestorven. Dit laat een bevolking van 24.000 over, bestaande uit twee generaties: 16.000 mensen van midden twintig en 8000 mensen rond de leeftijd van vijftig.
Met een dekking van 10 lichtjaar in 100 jaar kan de mensheid na 1 Megaannum (een miljoen jaar) beginnen met het koloniseren van de andere kant van de Melkweg (die ongeveer 100.000 lichtjaar verwijderd is). Tegen die tijd, met voldoende middelen, zal de oorspronkelijke bevolking van 1000 op het eerste schip 106 jaar / 25 jaar = 40.000 keer zijn verdubbeld. Dat is een enorm aantal, namelijk 2 tot de 40.000. Het aantal schepen zal elke 100 jaar verdubbelen en na ongeveer 30.000 jaar zullen er evenveel schepen zijn als er sterren in de Melkweg zijn. In de praktijk vertelt dit ons dat het de beschikbaarheid van middelen is in plaats van technologie die de galactische kolonisatie zal beperken.
Het punt van deze speculatieve fantasie is dat we de Melkweg kunnen koloniseren met sublichtsnelheidstechnologie op tijdschalen die op astronomische schaal relatief piepklein zijn. Dit blijft waar, zelfs als de wetenschap nauwelijks voortgang zou maken en bovengenoemde kolonisatiesnelheid met een paar ordes van grootte wordt verminderd, omdat bijvoorbeeld de middelen schaars zijn, of het duurt echt 1000 jaar om 10 lichtjaar af te dekken (
klik).
In werkelijkheid zal de wetenschap echter ongetwijfeld vooruitgaan en het ligt voor de hand dat we in die tijd vele zaken zullen ontdekken, waar we ons momenteel nog helemaal geen voorstelling van kunnen maken. Dat heeft de geschiedenis van onze jonge wetenschap immers telkens al getoond. Maar die zijn in dit scenario buiten beschouwing gelaten. En laten we vervolgens ook nog eens zeggen dat men enorm veel tegenslagen heeft en de periode maarliefst vertienvoudigen. Dan kost het de mens slechts 10 miljoen jaar om aan de andere zijde van het Melkwegstelsel te gaan koloniseren. En indien het binnen de mogelijkheden ligt van de ene soort, ligt het binnen de mogelijkheden van de andere soorten.
Een mens zonder religie is als een vogel zonder fiets.
