'Je mot je bek houwen'

[Rebecca]

Ouders en andere opvoeders schijnen het de afgelopen jaren niet goed te doen wat opvoeden betreft. Dit zou o.a. blijken uit de agressiviteit van jongeren die de afgelopen 15 jaar fors is gestegen (recent de moord door leerling op conrector van Wieren van het Haagse Terra College). Negentig procent van de jeugddelinquenten heeft een zgn. psychische stoornis. En hoe ernstiger de agressieve daad, des te erger de stoornis.
Wangedrag begint al vroeg in de vorm van liegen, manipuleren, pesten en spijbelen. Iedereen is daar wel eens schuldig aan (geweest...), maar wanneer is het een stoornis? Ouders, en de dames en heren wetenschapers schijnen niet goed te weten wat er leeft onder de jeugd. Ze schijnen niet te weten wat probleem gedrag is en wat niet. Er is in Nederland bergen materiaal aan voorbeelden van probleemgedrag, maar weinig tot geen kennis hoe dit te beoordelen als werkelijk probleemgedrag. Uiteindelijke hulp voor zgn. probleemjongeren komt vaak te laat.
Opvoeden lijkt dus niet een vanzelfsprekende tweede natuur te zijn. Zou een opvoedcursus uitkomst bieden? En hoe zou de cursus er uit moeten zien? (de normen en waarden ?!)

[Devious]

Ik denk dat de 'generatiekloof' heel wat kapot maakt.
Ook zijn veel ouders denk ik iets te soft; ze doen misschien te vaak water bij de wijn.
Daarnaast heb je veel allochtone ouders die hun kinderen proberen op te voeden met de 'normen' uit hun geboorteland. De kinderen komen tussen twee werelden te staan wat voor grote problemen zorgt.
En waar ook onderzoek naar is gedaan is, de link tussen de voeding die iemand tot zich neemt en crimineel gedrag. Bij experimenten in tuchthuizen en gevangenissen is gebleken dat crimineel gedrag minder wordt naarmate men gezonder eet.

Maar er zijn ongetwijfeld nog meer redenen.
8) Groet Devious... 8)

[Rebecca]

Moet een zgn. 'pedagogische tik' bijv. mogen? /

[Devious]

Dat ligt eraan wat men onder een 'pedagogische tik' verstaat. Een tikje mag, maar het mag niet echt pijn doen. Even laten schrikken, is dan de bedoeling.

8) DEVIOUS

[Rebecca]

Dat ligt eraan wat men onder een 'pedagogische tik' verstaat. Een tikje mag, maar het mag niet echt pijn doen. Even laten schrikken, is dan de bedoeling.

8) DEVIOUS

Sommge kinderen kunnen het dan als een spannend spel ervaren. Kinderen die bijv. een lage bloedruk hebben, kunnen deze tijdelijke hartversnelling als prettig ervaren. Sommige ouders zien zich genoodzaakt om hun kind wel een tik in de letterlijke zin des woord te geven. Een kind wat haar of zijn wil aan het uitspelen is, kan een driftbui krijgen wanneer het zijn/haar zin niet krijgt. Sommige driftbuien kunnen een hele tijd duren. Is een letterlijke tik dan geen uitkomst? Of is het beter tot 10 (en verder) te tellen omdat het uiten van boosheid (agressie) vaak tot meer boosheid leidt. Of is er aan een heuse tik niets pedagogisch (opvoedkundig) meer, als we het over de relatie ouder en kind hebben.

[Rebecca]

Deze week in het discussieprogrammna in 'Rondom Tien' het feit dat heel veel kinderen al stress en bijbehorende klachten ondervinden. Dit komt o.a. door de prestatie gerichtte maatschappij. En de ouders doen daar in hun opvoeding 'vrolijk' aan mee. De Cito-toets, en naast school de verschillende vaak verplichtte hobby's als sport en muziek, dragen ook hun steen bij. Het spelen door kinderen wordt nog teveel onderschat. Juist wanneer kinderen spelen, kunnen zij hun talenten uitleven. De keuze voor een evt. opleiding wordt later allicht makkelijker en het zelfvertrouwen is groter door het onderkennen van de eigen talenten.
Het reguliere onderwijs perst kinderen in vastomlijnde systemen; zoals het ook in de 'grote mensen werel is.De ochtend begint bijv. met taal, lezen, dan pauze en vervolgens rekenen en gym. Vervolgens zijn er de proefwerken met als ultieme proefwerk de Citotoets. De toets die bepaalt voor welke voortgezet onderwijs een kind geschikt is. Deze toets is veheven tot een maatstaf voor later maatschappelijk succes. Onterecht. Alleen al omdat het een momentopname betreft. Maar er is meer voor te zeggen.
Vrije Scholen leggen bijv. juist de nadruk op het spelen van de kinderen. Klassen zijn niet ingedeeld naar leeftijd. Het blijkt dat oudere kinderen de jongere kinderen gaan helpen met leren, wat hun sociale vaardigheid traint en daarmee hun meer zelfvertrouwen geeft. Jonge kinderen schijnen dus de oudere kinderen te willen volgen waardoor hun interesse voor noodzakelijke vakken als taal en rekenen als vanzelf wordt aangewakkert en ontwikkelt. Uiteindelijke leerlingen van deze school schijnen goed in een prestatiemaatschaappij als deze te kunnen functioneren.
Een van de pleiters voor meer onderwijs als deze is Mike Sadofsky.
Opvoeders zouden daarom allicht ook meer moeten spelen?

[metallicpatrick]

ik ben van school afgegaan..gewoon omdat me teveel dingen worden opgedrongen die ik helemaal niet wil..volgend jaar ga ik naar het mbo grafisch lyceum..ik ben 5 jaar geleden op het gymnasium begonnen en ik heb nu mavo....idioot toch??

[Rebecca]

ik ben van school afgegaan..gewoon omdat me teveel dingen worden opgedrongen die ik helemaal niet wil..volgend jaar ga ik naar het mbo grafisch lyceum..ik ben 5 jaar geleden op het gymnasium begonnen en ik heb nu mavo....idioot toch??

Hallo Metallicpatrick
Dank voor je praktische voorbeeld. Vaak duurt het een aantal jaren voordat je pas werkelijk weet wat je wilt, waar je goed in bent. Dat moet je dus zelf, spelenderwijs ondervinden. Alleen jammer dat er met school-gaan zoveel geld gemoeid is (en dat wordt er steeds meer?!). Ten eerste het schoolgeld wat je betaalt voor de docenten, boeken etc., ten tweede het feit dat alle scholen een zgn. bonus krijgen voor elke afgestudeerde leerling. En daaroverheen nog eens de geregelde bezuinigingen Dat betekent dus extra druk voor zowel school, docent en leerling. Kennis vergaren wordt dan dus te vaak een kwestie van 'opleggen', moeten in plaats van zelf spelenderwijs eigen maken. Ik hoop voor jou dat het grafisch lyceum je zal bevallen!
Denk jij dat een vrije school beter zou zijn voor een jongere, zoals jij, om later een betere (gepaste) beroepskeuze te maken?

[metallicpatrick]

zeker. ik denk dat een jongere zich dan veel beter en makkelijker kan ontwikkelen zoals hij dat ZELF wil..zonder dat hij allemaal dingen krijgt opgedragen die die misschien niet eens wil..maar waar hij toch op afgerekend wordt

[Scotfan]

ik ben van school afgegaan..gewoon omdat me teveel dingen worden opgedrongen die ik helemaal niet wil..volgend jaar ga ik naar het mbo grafisch lyceum..ik ben 5 jaar geleden op het gymnasium begonnen en ik heb nu mavo....idioot toch??

Ik heb zelf ook het Grafisch Lyceum gedaan. Echter er is op dit moment heel weinig werk in de Graf. industrie.
Als je aan de studie begint bedenk dit heel goed en ga je goed orienteren in de takken van de graf. ind. waar wél mogelijkheden zijn.

[Rebecca]

Moet een zgn. 'pedagogische tik' bijv. mogen? /

In Nederland denkt de politiek er over om het voorbeeld van o.a. Duitsland (en Zwitserland?) te volgen; nml. die van het bestraffen/ beboeten van ouders die hun kinderen slaan. Een zgn. ruim begrip als de 'pedagogische tik' (een tik ten dienste van de opvoeding) is dan dus ook verboden.
Het schijnt in Duitsland te werken; in die zin dat er minder kinderen mishandeld worden...
Wat zou U van zo een besluit vinden?

[Ruby]

Er is weer wat nieuws onder de zon:

Kinderen die dreigen met zelfmoord als ze niet na de brugklas naar de Havo gaan.

Èn ouders die dit ondersteunen!

Ik moest er om lachen, maar een collega keek mij verschrikt aan. Ik moest het echt serieus nemen. Het was geen grap.

[Rebecca]

Er is weer wat nieuws onder de zon:

Kinderen die dreigen met zelfmoord als ze niet na de brugklas naar de Havo gaan.

Èn ouders die dit ondersteunen!

Ik moest er om lachen, maar een collega keek mij verschrikt aan. Ik moest het echt serieus nemen. Het was geen grap.

Verontrustend.
En ouders die dit ondersteunen? Ik vraag me af wat die ouders dan van hun kinderen verwachten.

[lanier]

Kinderen moeten tegenwoordig een agenda hebben om al hun activiteiten te plannen. Door de vele activiteiten en door de druk van de ouders (presteren) krijgen ze al vroeg last van stress, ADHD, depressiviteit en crimineel gedrag. Ook werken vaak beide ouders en geven daarom de kinderen te weinig aandacht. Ik ken zelfs het verhaal van ouders die beide werken, eerst naar huis gaan en samen eten en pas om 19:00 hun kind ophalen. Ze voeren als reden aan dat ze anders geen tijd voor elkaar hebben.
Wat ik tegenwoordig vaak zie is dat tegen kinderen wordt gepraat alsof het volwassenen zijn. Het kan nooit de schuld van kinderen zijn dat ze zomaar ontsporen. Ook het scheiden van de ouders, oorlogsbeelden in het 6 uur journaal (15% kan hiervan niet slapen), verloedering van de maatschappij, al het negatieve nieuws wat ons dagelijks wordt voortgeschoteld, ontslag van een van de ouders (of beide) en een negatief beeld van de toekomst draagt hieraan bij. Ook moet elk kind tegenwoordig een mobieltje hebben, wat vervolgens ook 's nachts aanstaat en ipv slapen gaan ze SMSen. Op tv zie je naast het slechte nieuws alleen maar soap-series, slechte shows, programma's met alleen maar mooie mannen en vrouwen, programma's over plastische chirurgie en hoe belangrijk het wel niet is om rijk en succesvol te zijn. De meest interessante programma's beginnen pas laat (rond 23:00) en zelfs een klein gedeelte van de volwasssen kijkt naar deze programma's.
Ik zou zeggen: Beperkt tv kijken, beperkt computer spelen, sport als je het leuk vind, wees creatief bezig en ontplooi jezelf. Te vaak worden kinderen voor de tv of PC gezet omdat ze dan rustig zijn en de ouders niet teveel last van ze hebben.

Ook in de oudheid was al bekend dat de jeugd soms onhandelbaar was. Van Nero is bekend dat hij in Rome in zijn jeugd met een groepje vrienden zich verstopte in een steeg en wachtte op een dronken voorbijganger. Deze werd dan voor de lol in elkaar geslagen. In Amerika is een groepje jongeren van steenrijke ouders opgepakt omdat ze voor de lol mensen vermoordden. Hun reden was dat hun ouders altijd werkten en ze het gevoel hadden dat ze sterk verwaarloosd werden.

Een goede film maar wat maatschappelijk nogal moeilijk ligt is Battle Royal. De film is zelfs in Amerika verboden, niet vanwege het geweld maar vanwege het moraal van het verhaal. De film gaat over Japan in de toekomst waarin de jeugd onhandelbaar is geworden. De overheid heeft de wet Battle Royal ingestelt om de jeugd tot bezinning te krijgen. Deze wet houd in dat elk jaar een lastige klas wordt uitgeloot en onder het mom van een schoolreisje wordt afgevoerd naar een afgelegen onbewoond eiland. Onderweg worden ze bedwelmd in de bus en als ze weer bijkomen zijn ze op het eiland en hebben ze een halsband om. Vervolgens krijgen ze een rugzak met daarin een wapen. De bedoeling is dat ze elkaar uitmoorden totdat er 1 overblijft. Alles is geoorlooft, het leger controleert het 'spel' en ze krijgen 3 dagen de tijd. Als er dan meer dan 1 persoon nog in leven is, zullen ze allemaal gedood worden dmv de halsband. De film is op zich niet zo schokkend; ok meer dan 40 kinderen worden vermoord, maar in allerlei horrorfilms (ook Jaws) worden kinderen vermoord. Nogal schokkend is de reden waarom dit gebeurt. Elke ouder die haar/zijn kind verwaarloost zou verplicht deze film moeten zien. Elke ouder heeft de taak hun kind goed op te voeden, anderen te respecteren en naar een goed geweten te leven.
Wereldwijd zijn er meer dan 10.000 kinderen die zich opsluiten in hun kamer en niets meer met de buitenwereld te maken willen hebben. Het is dus een wereldwijd probleem aan het worden. Geef niet de kinderen de schuld, maar confronteer, corrigeer en straf de ouders. Veel ouders hebben het te druk met andere activiteiten en onderschatten de verantwoordelijkheid van het ouderschap. Je kunt niet je kind naar een asiel brengen zoals een dier (zou ik zelf nooit doen) als blijkt dat je niet geschikt bent als ouder. Ouders moeten meer verantwoordelijkheden nemen jegens hun kinderen en minder aan zichzelf denken. Het kind van vandaag is de volwassene van morgen.

[Rebecca]

Lanier wrote:

Ouders moeten meer verantwoordelijkheden nemen jegens hun kinderen en minder aan zichzelf denken. Het kind van vandaag is de volwassene van morgen.

Met dat laatste ben ik het eens: het kind van vandaag is de volwassene van morgen. Maar met de voorgaande zin daar aan vooraf heb ik een beetje moeite. Ik lees nml. een tegenstrijdigheid. Ik ervaar het in mijn omgeving nml. zelf zo dat ouders, m.n. vrouwen zich soms zo op hun de ouderrol storten dat ze daarbij hun uiterlijk verwaarlozen, of hun aandacht met name op het kind of de kinderen is gericht waardoor de relatie in het slop raakt, zich dus niet verder ontwikkelen dan wat het zorgen voor een kind betreft (en inderdaad er zijn vrouwen die denken dat zij beter een kind kunnen opvoeden dan hun partner...hoe zou dat komen?), zich overbezorgt gaan gedragen (daarmee bijv. angsten bij het kind cre-eren), van hun kind een verlengstuk maken (gemiste kansen van hun eigen leven door het kind willen laten 'goedmaken') en meer. Wanneer deze ouders zich allicht wat meer zouden blijven ontwikkelen, hun 'persoonlijkheid' uitdiepen (je bent niet alleen ouder) en meer opvoedtaken uit handen zouden durven geven (vrouwen bijv. zijn immers toch geen veredelde baarmachines, gedoemd om de rest van hun leven alleen maar te blijven zorgen: helemaal niet wanneer je een mede verantwoordelijke partner hebt!), dan; zouden deze ouders, m.n. vrouwen, zich alllicht beter voelen, zich lekkerder in hun vel voelen wat onherroepenlijk een uitwerking heeft op de omgeving, dus zeker ook op het kind of de kinderen. In die zin lijkt het mij heel goed dat vrouwen vooral ook aan zichzelf blijven denken, hun persoon met persoonlijke wensen en verlangens, blijven houden en daar invulling aan proberen te geven. Maar, de maar in deze, hoe vind je daarin de balans tussen dat en het opvoeden? Een 'soort van taakverdeling' ongeacht wie wat doet, moet dan altijd in goeie samenspraak gaan met de partner of omgeving. En dat valt niet altijd mee. Een kwestie van vooral goed communiceren; duidelijk kunnen maken wat je wel en niet wilt. Zelfrefelectie. Introperspectie. Continue evaluatie. En dat vergt rust, zelvertrouwen en durf. En waar haal je die rust, zelfvertrouwen en durf vandaan? Allicht uit de dingen, de voldoening daarvan, die je ook naast het ouderschap doet; je werk bijvoorbeeld of een studie, cursus, hobby of iets anders (!)