Moderator: Moderators
Ik heb vaak dezelfde gedachte gehad. Tussen het begin van het christendom als staatskerk en het begin van de renaissance (=geboren uit de hervinding van de antieke beschaving, het begin van het einde van de macht van de kerk en de godsdienst) ligt precies 1000 jaar.Marinus schreef:@ Rereformed: ik vraag me wel eens af wat er gebeurt was als het Romeinse Rijk niet was ingestord en het Christendom nooit was opgekomen in Europa. Ik vermoed dat we het huidige beschavingsniveau een paar 100 jaar eerder hadden berijkt. ergens in 1400 of zo.
Nu is dit vaag gespeculeer, maar het christendom heeft het Westen enorm dwarsgezeten en zit het nog steeds dwars. Neem dat gezeik over Evolutie...
@ Mysterieus2000,mysterieus2000 schreef:In gesprekken met tegenstanders van het christendom komt nogal eens naar voor dat de bijbel aanmoedigt tot slavernij.
Hieronder een artikel van een Amerikaanse atheïst met een antwoord van een Amerikaanse evangelist
Als slavernij duidelijk verkeerd is, verklaar dan waarom de bijbel duidelijk slavernij ondersteunt. ( 1 peter 2:18 ) Opgelet in geen geval zal ik accepteren dat het aanvaardbaar is om slavernij te gebruiken om de economie te op te bouwen
1 petr. 2:18
Gij, huis slaven, weest in alle vreze uw meesters onderdanig, niet alleen de goede en vriendelijke, maar ook de verkeerde.
Dit vers spreekt slaverij niet goed maar verteld slaven hoe zijn moeten met respect voor hun meesters. U had me beter naar dit vers geleid :
Col. 4:1 Meesters, behandel uw slaven goed en eerlijk. Denk eraan dat ook u een Heer in de hemel hebt.
waar slaverij wordt goedgekeurd maar de slaven moeten goed behandeld worden.
Eph. 6:9 Slaveneigenaars, u moet op uw beurt uw slaven goed behandelen. Spreek hen niet dreigend toe. U moet niet vergeten dat u zelf slaven van Christus bent. U hebt dezelfde Meester als zij en voor Hem bent u elkaars gelijken.
Ik geloof dat slaverij enkel onderdrukkend is wanneer het opgelegde slavernij is. Er zijn genoeg voorbeelden in de geschiedenis van mensen die zichzelf verkochten om een slaaf te worden (Deut. 15:12) zodat ze zichzelf en hun familie zouden kunnen onderhouden. Zonder deze voorziening zouden sommige mensen niet in staat geweest zijn om in hun basisonderhoud te voorzien. Ze hadden geen inkomen. Dus deze mensen moesten behandeld worden als dienaren of werknemers en dat is moreel niet verkeerd.
Ik geloof ook dat iedereen die het onderscheid kent tussen goed en kwaad deze zonde niet zal doen, want de Heilige Geest zal de wereld van zonde en schuld overtuigen. Ook in de zonde tegen rechtvaardigheid en oordeel. Dus ik geloof dat iemand die tegen zijn geweten ingaat zondigt. Als het niet tegen de Heilige Geest is, dan is het zeker tegen zichzelf
1Tim 1:10 brengt slavenhandelaars gelijk met hen die niet gelijkvormig zijn aan een leven geleid door het goede nieuw van de gezegende God.
Ook al heb ik dit antwoord niet zelf geschreven ik sta wel achter elk woord. Bovendien zou ik wel eens weten of U na het lezen van dit artikeltje nog steeds dezelfde mening hebt. Het is wel de bedoeling dat U in uw antwoord ook verwijst naar de aangehaalde bijbelteksten.
NBV Leviticus 25 schreef:Als slaven en slavinnen kun je mensen kopen uit de omringende volken, of vreemdelingen die bij jullie wonen of de nakomelingen die zij in jullie land hebben gekregen. Die slaven en slavinnen zijn je eigendom, je kunt hen als erfelijk bezit aan je nakomelingen nalaten; zij zullen voor altijd als slaaf voor je blijven werken. Maar je volksgenoten, de Israëlieten, je eigen verwanten, mag je nooit als slaven afbeulen.
NBV Exodus 21 schreef:Wanneer je een Hebreeuwse slaaf koopt, moet hij je zes jaar lang dienen; in het zevende jaar mag hij als vrij man vertrekken, zonder iets te hoeven betalen. Als hij alleen is gekomen, moet hij ook alleen weggaan; was hij getrouwd, dan mag zijn vrouw met hem meegaan. Als zijn meester hem een vrouw heeft gegeven en zij heeft hem zonen of dochters gebaard, blijven de vrouw en haar kinderen eigendom van de meester en moet de slaaf alleen weggaan. Mocht hij echter te kennen geven dat hij zo aan zijn meester en aan zijn vrouw en kinderen gehecht is dat hij niet als vrij man wil vertrekken, dan moet zijn meester hem naar het heiligdom brengen, hem tegen de deur of de deurpost zetten, en zijn oor met een priem doorboren. Hij blijft dan voorgoed zijn slaaf. Wanneer iemand zijn dochter als slavin verkoopt, kan zij niet vrijkomen zoals de mannelijke slaven. Als haar meester haar voor zichzelf bestemd had en zij hem niet meer aanstaat, moet hij haar laten terugkopen; hij heeft niet het recht haar aan derden te verkopen, omdat hij zijn verplichtingen tegenover haar niet is nagekomen. Bestemt hij haar voor zijn zoon, dan moet hij haar als een dochter behandelen. Neemt hij naast haar een andere vrouw, dan mag hij de slavin niet minder voedsel of kleding geven en niet minder vaak gemeenschap met haar hebben; doet hij haar op een van deze drie punten tekort, dan mag ze weggaan zonder ook maar iets te hoeven betalen.
NBV Exodus 21 schreef:Wanneer iemand zijn slaaf of slavin met een stok slaat en hij of zij sterft ter plekke, dan moet er vergelding plaatsvinden. Als de slaaf of slavin nog enkele dagen in leven blijft, gaat de eigenaar vrijuit; door het verlies van zijn eigendom is hij genoeg gestraft.
NBV Efeziers 6 schreef:Slaven, gehoorzaam uw aardse meester zoals u Christus gehoorzaamt, met ontzag, respect en oprechtheid.
NBV 1 Timoteus 6 schreef:Wie het slavenjuk draagt, moet zijn meester hoogachten, zodat Gods naam en de leer niet worden bespot. Een slaaf die een gelovige meester heeft, mag zijn meester niet zijn respect onthouden omdat ze broeders zijn. Integendeel, hij moet hem met nog meer inzet dienen, juist omdat hij met degene die van zijn diensten gebruikmaakt, in geloof en liefde verbonden is.
De bijbel keurt niet alleen slavernij goed, maar zelfs zware mishandeling van slaven (Exodus 21/Lucas 12).NBV Lucas 12 schreef:De dienaar die weet wat zijn heer wil, maar geen voorbereidingen treft en niet overeenkomstig zijn wil handelt, zal veel slagen te verduren krijgen. Maar wie niet weet wat zijn heer wil en zo handelt dat hij slaag verdient, zal weinig slagen te verduren krijgen. Van iedereen aan wie veel gegeven is, zal veel worden geëist, en hoe meer aan iemand is toevertrouwd, des te meer zal van hem worden gevraagd.
NBV Exodus 20 schreef:Zes dagen lang kunt u werken en al uw arbeid verrichten, maar de zevende dag is een rustdag, die gewijd is aan de HEER, uw God; dan mag u niet werken. Dat geldt voor u, voor uw zonen en dochters, voor uw slaven en slavinnen, voor uw vee, en ook voor vreemdelingen die bij u in de stad wonen.
Het christendom als religie keurt slavernij naar mijn mening goed.NBV Exodus 20 schreef:Zet uw zinnen niet op het huis van een ander, en evenmin op zijn vrouw, op zijn slaaf, zijn slavin, zijn rund of zijn ezel, of wat hem ook maar toebehoort.
Ja, als je zo de slavernij van de bijbel uitbreid, dan wordt het een heel moeilijk vraagstuk. Immers gelovigen en ongelovigen houden dan slaven en zijn ook slaven. Dan is het einde echt zoek Fbs.fbs33 schreef:In álle landen! Kochimodo.Kochimodo schreef:Ik zie de relevantie van dit topic niet.
Zijn er nu nog landen waar slavernij geaccepteerd is?
Leg bij wijze van proef de diverse (huidige) mensen maar eens de vraag voor, "Wat zou U doen als U plotseling de beziiter bent van ettelijke miljarden?
Blijven de mensen werken terwijl ze weten dat een gedeelte van hun werk als profijt in de zakken v.d. werkgevers verdwijnt??
Blijven ze wonen in hun armzalige rijtjeshuis? enz. enz.
En zó is 'slavernij' een even actueel verschijnsel gebleven als 'x' jaren terug.
De gradaties vinden plaats op grond v.h. intellect!
Het verschijnsel is er op grond v.h. 'ego'
Maar ja, al die (uitgevonden) goden appelleren aan het ego-gerichte instinct, haha
De opmerkingen in de tien geboden over slaven, slavinnen, vrouwen en kinderen laat overigens goed zien dat de geboden enkel aan de vrije volwassen man zijn gegeven. De rest doet niet eens mee als subject! Het zijn slechts objecten, ze worden letterlijk in dezelfde sfeer gezien als de runderen en ezels.Zonde schreef:Zelfs in de tien geboden zijn verwijzingen naar het hebben van slaven en slavinnen opgenomen:NBV Exodus 20 schreef:Zes dagen lang kunt u werken en al uw arbeid verrichten, maar de zevende dag is een rustdag, die gewijd is aan de HEER, uw God; dan mag u niet werken. Dat geldt voor u, voor uw zonen en dochters, voor uw slaven en slavinnen, voor uw vee, en ook voor vreemdelingen die bij u in de stad wonen.Het christendom als religie keurt slavernij naar mijn mening goed.NBV Exodus 20 schreef:Zet uw zinnen niet op het huis van een ander, en evenmin op zijn vrouw, op zijn slaaf, zijn slavin, zijn rund of zijn ezel, of wat hem ook maar toebehoort.
Toch is dat irrelevant voor een beoordeling van de wijze waarop de tien geboden functioneren binnen het christendom, aangezien geen christen het zo gelezen heeft.Rereformed schreef:De opmerkingen in de tien geboden over slaven, slavinnen, vrouwen en kinderen laat overigens goed zien dat de geboden enkel aan de vrije volwassen man zijn gegeven. De rest doet niet eens mee als subject! Het zijn slechts objecten, ze worden letterlijk in dezelfde sfeer gezien als de runderen en ezels.
Het is iets waar ik ooit eens paf van stond toen het tot me doordrong.
Maar juist het tegendeel van irrelevant op zich! Het is juist het scharnier waar alles in het gesprek met de religie om draait: in te zien dat de tekst iets geheel anders inhoudt dan gelezen door een christelijke bril.Theoloog schreef:Toch is dat irrelevant voor een beoordeling van de wijze waarop de tien geboden functioneren binnen het christendom, aangezien geen christen het zo gelezen heeft.Rereformed schreef:De opmerkingen in de tien geboden over slaven, slavinnen, vrouwen en kinderen laat overigens goed zien dat de geboden enkel aan de vrije volwassen man zijn gegeven. De rest doet niet eens mee als subject! Het zijn slechts objecten, ze worden letterlijk in dezelfde sfeer gezien als de runderen en ezels.
Het is iets waar ik ooit eens paf van stond toen het tot me doordrong.
Intuitieve hermeneutiek, weet je.
Oke, dat is duidelijk dus ik heb ja gestemd, maar ik denk dat Mysterieus2000 hier een hit & run topic van maakt, want antwoorden van haar of hem heb ik nog niet gezien! Negeren??Zonde schreef:Ik zie het christendom als verzameling van christelijke stromingen die zich baseren op de bijbel. Als ik het openingsbericht lees van mysterieus2000 verwacht ze een antwoord/stem op basis van bijbelteksten.
1. Is dit oud testamentisch en niet bevestigd door Jezus.Wanneer je een Hebreeuwse slaaf koopt, moet hij je zes jaar lang dienen; in het zevende jaar mag hij als vrij man vertrekken, zonder iets te hoeven betalen. 3 Als hij alleen is gekomen, moet hij ook alleen weggaan; was hij getrouwd, dan mag zijn vrouw met hem meegaan. 4 Als zijn meester hem een vrouw heeft gegeven en zij heeft hem zonen of dochters gebaard, blijven de vrouw en haar kinderen eigendom van de meester en moet de slaaf alleen weggaan. 5 Mocht hij echter te kennen geven dat hij zo aan zijn meester en aan zijn vrouw en kinderen gehecht is dat hij niet als vrij man wil vertrekken, 6 dan moet zijn meester hem naar het heiligdom brengen, hem tegen de deur of de deurpost zetten, en zijn oor met een priem doorboren. Hij blijft dan voorgoed zijn slaaf. - Exodus 21:2-6 (NBV)
@ collegavanerikMysterieus2000 is er zeker mee onbekend dat tot flink in de 19e eeuw de slaven(handel) bijbels vergoelijkd werd dmv de Noachitische verhalen dat de zoon van Noach Cham naar het zuiden->warm=synoniem in het Hebreeuws met Cham trok? Daarnaast was de algemene these dat Europeanen een soort Herrenras waren, dus geboren om te domineren, want zij kenden Jezus al.
Wat mensen doen die zich christen noemen hoeft niet altijd te zijn wat Jezus leert.Zijn ongelovigen geen naasten? Niet voor de gereformeerde slavenhandelaren van Goree
Wanneer de slavin van Sarah wordt weggestuurd neemt ze het kind van Abraham mee.Mijn kennis over de slavernij bij dat primitieve bijbelvolkje is niet groot.
Ik zou graag willen weten:
1] Werden de kinderen van slaven eigendom van de eigenaar van de moeder?
2] Is er iets bekend over de verhouding vrije mensen en slaven in de samenleving van dat primitieve bijbelvolkje?
Word vervolgd ...De strijd tegen de slavernij
Reeds in de 17de eeuw zijn de eerste aanzetten te vinden van een antislavernijbeweging, en wel in de kringen van verontruste christelijke groepen, in het bijzonder de quakers en de mennonieten. In de 18de eeuw zijn het piëtisme en de Verlichting de twee grote stromingen die de strijd tegen de slavernij algemeen maken. De strijd richtte zich aanvankelijk vooral tegen de slavenhandel. Het (economisch) getij voor verzet tegen de slavernij was gunstig: de West-Indische suikerproductie kreeg grote concurrentie van de Europese suikerbietencultuur; voor grondstoffen uit en afzetmarkten in Afrika, waaraan de industrie nu grote behoefte had, was orde en rust in dit werelddeel noodzakelijk. In Groot-Brittannië waren het de methodisten, geleid door Thomas Clarkson en William Wilberforce, die in 1787 de Society for the Abolition of the Slave Trade oprichtten. Reeds in 1772 had de Britse opperrechter Lord Mansfield in de vermaarde zaak Somersett de uitspraak gedaan dat een slaaf die in Groot-Brittannië voet aan wal zette, vrij was.
Daarmee was een eerste slag toegebracht aan de vooral in Liverpool bloeiende handel. Maar tot een algeheel verbod kwam het pas in 1807 en, meer stringent, in 1811. In 1814 werd door Groot-Brittannië, in samenwerking met de Verenigde Staten, waar zich eenzelfde ontwikkeling had voorgedaan, een controle op de smokkelhandel ingesteld. Ook in de Verenigde Staten waren het de christenen, onder wie de beroemde quaker John Woolman, die met de protesten begonnen. Speciaal in de Verenigde Staten had men de discrepantie gevoeld tussen het groeiende eigen vrijheidsbewustzijn en de beknotting van dit recht bij gekleurde medemensen. Dit alles had geleid tot een afschaffing van de slavernij in de noordelijke staten en tot een landelijk verbod van slavenhandel vanuit Afrika, ingaande 1 jan. 1808. In Frankrijk was in 1788 een Société des Amis des Noirs opgericht en de Franse Revolutie, die een jaar later uitbrak, leidde tot een principiële afkeuring van de slavernij, die overigens in de praktijk niet veel resultaat had.
Het humanitaire elan van de late 18de eeuw leidde wel overal tot een verbod van de slavenhandel, maar niet tot een definitief einde van de slavernij. In de romantiek, met haar herwaardering van de gelede, sociaal gestratificeerde maatschappij en de menselijke diversiteit, leek het stelsel van de slavernij weer op te bloeien, hier en daar ook begunstigd door een economische opleving. Pas in die tijd verschenen de grote apologieën van het slavensysteem, die zich soms op de bijbel, soms op de oudheid en een enkele keer ook op de leer van de verschillende oorsprongen van de mensheid beriepen. Maar ook de aanval op de slavernij bleef doorgaan. In Groot-Brittannië leidde hij het eerst tot succes. Wilberforce had daar in 1823 de Anti-Slavery Society opgericht en bleef sterke pressie uitoefenen. In 1833 werd de grote Abolitiewet aangenomen, de kroon op het werk van Wilberforce, die in dat zelfde jaar stierf (zie ook abolitionisme). In Frankrijk kwam het tot afschaffing tijdens de revolutie van 1848; in het liberale tijdvak dat volgde kwamen ook andere landen tot de grote stap, Nederland in 1863, Portugal in 1878, Brazilië in 1888. Nergens ging de afschaffing met zulke grote moeilijkheden gepaard als in de Verenigde Staten, waar het zuiden en het noorden in 1861 in de burgeroorlog verwikkeld raakten (zie Amerikaanse Burgeroorlog). President Abraham Lincoln schafte de slavernij af per 1 jan. 1863, maar dit was alleen een oorlogsmaatregel, geldend voor de nog door de Geconfedereerde Staten bezette gebieden. Met het 13de amendement op de grondwet, aangenomen in 1865, kwam er voorgoed een einde aan de slavernij in het gehele land.
Sindsdien heeft de slavernij zich alleen nog kunnen handhaven in bepaalde delen van Azië en Afrika, in het bijzonder in Arabië, waar tot diep in de 20ste eeuw zwarte slaven uit Afrika werden ingevoerd. Een onderzoek van de Volkenbond in 1930 wees uit dat in Liberia slavernij nog in zwang was, en wel ten bate van de grote rubbermaatschappij Firestone. In Ethiopië schafte keizer Haile Selassie de slavernij in 1931 formeel af. In het algemeen is thans de slavernij in de eigenlijke zin des woords, nl. de mens als eigendom van een ander, wel grotendeels verdwenen. Wel treft men daar waar een diepe kloof bestaat tussen rijk en arm, tussen blank en zwart, tussen machthebbers en machtelozen, nog situaties aan die met semi-slavernij zouden kunnen worden betiteld.
