Over heilige en onschuldige lichtwezentjes en nazi ego's

[Rereformed]

Ik vind met alle respect dat jij je in de maling hebt laten nemen door het kind met het badwater weg te gooien.

Dan mag jij precies en exact uitleggen welk badwater ik weggooi. Waar heb je het me zien weggooien? Je mag het uit teksten van mij die overal verspreid zijn opvissen; ik vind namelijk het overdenken van dingen die ik weggooi maar waardevol zijn veel waard en wil er graag mee bezig zijn.
Ik kan het je ook gemakkelijker maken door mijn gedachten te laten gaan over de preken van Langeweg.
Laat me een paar quotes van Langeweg becommentariëren:

Ik wil enkel het volgende posten om een andere kijk op de zaak te geven.
Erover discussiëren heeft geen zin voor mij. Je aanvaardt het of je aanvaardt het niet.

Ik gooi dit weg als ongezond denken. De opmerking waarmee Langeweg binnenkomt is een sein dat alle alarmbellen bij me doen afgaan (reden waarom ik niet op hem heb gereageerd.)
In plaats daarvan komt mijn denken volkomen overeen met wat Think hierboven opmerkt (mijn complimenten voor die posting, Think!). Gooit Think een kind met badwater weg? Laat maar weten.

Het ego voelt zich verplicht het enige idee wat ons echt blij zou maken de kop in te drukken. Want het idee dat we iets heel anders zijn dan dit biologische robotje, en inplaats daarvan in wezen iets heel goeds, onschuldigs en zelfs heiligs zijn, is volgens het ego streng verboden, en zelfs een morele misdaad . Want het ego oordeelt naar het uiterlijk. Het innerlijk -de ware inhoud- ziet het niet. En wil dat ook niet zien, want het denkt dat het zich dan schuldig zou voelen, en ongelukkig zou worden. Terwijl het tegenovergestelde juist waar is. .

Bovenstaande is eenvoudig een onwaarheid. Mijn ego bijvoorbeeld spreekt en oordeelt helemaal niet zo; maar evenmin roept het zichzelf uit tot enkel "iets heel goeds, onschuldigs en zelfs heiligs". De schrijver creëert een tegenstelling uiterlijk versus innerlijk (resp. onwaar/slecht versus waar/goed). Ik stel dat een gezonddenkend mens zich niet in uitersten begeeft, maar zichzelf kan zien als zowel zus als iets anders.
Ik gooi hier dus naar mijn beste weten alweer badwater weg, en vraag je welk kind ik weggooi.

...Dus ook dat je liever minder gelukkig bent maar in de ogen van je ego eerlijk, dan in diens ogen gelukkig maar oneerlijk. In dat geval blijkt dat je meer om eerlijk zijn geeft, dan om echt gelukkig zijn. En dat is bepaald geen menselijke eigenschap, maar een heel andere. Ik zou zeggen een goddelijke..

Hoezo een goddelijke eigenschap? Het woord 'goddelijke' komt hier zo maar uit de lucht vallen. Ik zie er niets goddelijks in, slechts ontwikkelde mensheid. Ik gooi alweer badwater weg met het woord goddelijkheid. Ben je daaraan zo gehecht en moet het per sé goddelijk zijn of getuigt het van helder denken dat ik me niet opblaas met retoriek?

Want enkel door ons negatieve zelfbeeld en dat van anderen -dat gebaseerd is op oppervlakkige waarnemingen, zelfs psychologische- te veranderen, kan er werkelijk iets in deze wereld ten goede veranderen..

Ik heb van jouw reactie begrepen dat dit je bijzonder aanspreekt. Je hebt een christelijke achtergrond waar dit negatieve zelfbeeld gekweekt werd. Wel, iedere psycholoog die met je in gesprek zou gaan zou bovenstaande opmerking van Langeweg maken wanneer men zo iemand met een beschadigd zelfbeeld tegenkomt. Het heeft dus mijn zegen.

Maar wat nou als je geen negatief zelfbeeld hebt, maar juist heel eenzijdig het omgekeerde, zoals in een geval zoals Langeweg zelf? Ik zou me kunnen voorstellen dat men tegen hém er goed aan zou doen het omgekeerde te prediken: het zou je niet misstaan als je eens wat kritischer zou worden over jezelf en je denkbeelden!
Gooi ik badwater weg of zie ik iets wat jou ontging?

Ons ego reageert vaak als nazi.

Spreek enkel voor uzelf zou ik zeggen, maar waag het niet om dit over mijn ego te zeggen. Hier is dus iemand die mij en iedereen blijkbaar als een kopie wil zien van zijn eigen wezen. Heb ik gelijk als ik zeg dat zo'n 'invulling van de werkelijkheid' nogal arrogant en eigengereid en onverantwoord is, of gooi ik weer een kind weg met het badwater?

Waar het om gaat is dat we in werkelijkheid magistrale onstervelijke wezens van licht zijn, die zich tijdelijk vermomd hebben als mensen, met de bedoeling ons originele geluk, genot, vreugde, humor, en volmaakte liefde ook op aarde te brengen..

Indien ik zeg dat dit uit de lucht gegrepen, onverantwoorde beweringen zijn dan doe ik niets anders dan een zaak koel en zo objectief mogelijk te beschouwen. Heb ik daarmee een kind met het badwater weggespoeld? Wel, het kind van de overtuiging die iets wil geloven waarvoor geen bewijzen zijn. Is dat erg? Nee, want ik heb me daarmee nog helemaal niet uitgesproken over wat ik denk over genot, humor, liefde, geluk. Ik heb niets op ze tegen.

Om onze originele hemel ook met de zo gecreëerde nieuwe bewustzijnen -deze egos- te delen, opdat zij het ook zullen genieten. En dat gebeurt door ons weer te herinneren Wie we in werkelijkheid zijn. Maar nu ook als deze menselijke wezens, die eerst nog niet bestonden voordat elk van ons hier als mens verscheen.
Het is een volledig door onszelf achter dit toneel geplant individueel proces voor elk van ons. Al werken we allen samen om het hier te verwezenlijken, en is het in die zin ook een collectief proces..

Ik heb op zich helemaal niet tegen genieten. Maar wél iets tegen de simplistische formules die iedere TV-evangelist graag gebruikt om een aanhang te krijgen:

-Je kan oneindig gelukkig worden!
-Je hoeft er maar voor te kiezen!
-Na die keuze zullen de middelen je gegeven worden die je nodig hebt om je verlangen te vervullen.

Gooi ik een kind met het badwater weg wanneer ik je ervoor waarschuw dat bij jou alarmbellen zouden moeten afgaan bij het horen van zoveel simplisme verbonden aan zoveel ongefundeerde aannames?

En dat we het zeer moedig uit een enorme Naastenliefde wilden, want dat in vergelijking met onze originele staat het bestaan hier nog verre van gelukkig is..

Gooi ik een kind weg als ik zeg dat meneer Langeweg allemaal premisses en opvattingen heeft over ons menszijn die niet hard te maken zijn? Nee, want dat is eenvoudig waartoe jij en ik vanwege intellectuele eerlijkheid gedwongen worden te beamen. En ik heb daarmee totaal niets gezegd over de naastenliefde, oftewel dat kind gooi ik beslist niet weg. Wel gooi ik het pathetisch schrijven van religieuze hoofdletters weg.

Wanneer onze lichamen slapen verkeren we in een andere staat van bewustzijn. Daar plannen we individueel en collectief wat we hier na het ontwaken zullen ervaren. Dus we determineren dat zelf, uit eigen vrije wil. Maar als we weer in deze wereld onze ogen opendoen, dan zijn we dat vergeten, en lijkt het alsof de dingen ons overkomen zonder dat we ze met zekerheid kunnen voorzien. Alsof we slachtoffers waren van het lot, en maar een heel beperkte macht hebben over ons bestaan hier..

Mijn cynische reaktie hierop is: Wat weet u toch een hoop, ik sta helemaal paf.
Gooi ik badwater weg met een belangrijk kind dat ik zou moeten behouden? Of doe ik een gezonde conclusie? Laat maar eens horen.

Het is onze bedoeling hier eerst van een nachtmerrie een gelukkigmakende droom van wakker worden te maken. Dat noemen de Westerlijke religies "de opstanding"; het weer uit de slaap wakker worden en opstaan. Dat is de ware betekenis van die woorden..

Mijn reaktie hierop is: vreemd dat iemand mij moet vertellen wat mijn bedoeling is.
Mag ik dat niet zelf uitmaken? Ik heb het leven nooit en tenimmer als een nachtmerrie opgevat. En mijn lijfspreuk is "Born OK the first time".
Mag ik je vragen wat ik met het badwater weggooi ander dan enkel de fantasie van Langeweg?

Of het idee "Ik ben een biologisch lid van het gevaarlijkste ras roofdieren dat we kennen, en besta als zodanig slechts een tijdje in een onverschillig -meedogenloos- universum waar alles uit puur toeval gebeurt, en waar de sterkse wint ten koste van de zwakkere. Een universum waar geen intelligentie achter zit, maar waar wij als zoogdieren bij toeval toch iets van intelligentie in hebben gekregen, dat we uiteindelijk voor onze egoïstische geneugden gebruiken."?.

De profeet maakt hier de fatale fout van alle religieuze profeten, de zaak in twee kampen te verdelen, óf zus óf zo. Ik doe niet mee aan zo’n zwart-wit indeling van het bestaan. Gooi ik een kind weg? Integendeel, dat doet Langeweg met zijn simplisme.

En toch wist je van tevoren dat je dit zou ervaren, maar besloot je evengoed hier te verschijnen om je steentje bij te dragen aan ons goddelijke plan. Als je je hier niets van herinnert, wist je dit ook van tevoren. En ook dat het niet leuk voor je zou zijn.
Daarom hebben we in het geheim het allergrootste respect voor elkaar, al lijken we hier aardsvijanden te zijn. Maar achter dit toneel kennen we elkaar zoals we godzijdank echt zijn..

Leuk verhaal, maar eenvoudig stuk voor stuk ongefundeerde stellingen. Gooi ik een kind weg met deze opmerking?

Maar ja, ons nazi ego kan blijven proberen ons van het ware geluk af te houden ondanks wat dan ook. Zelfs door ons te laten denken dat iemand ons gezegd heeft dat we het nazi ego zijn, terwijl hij juist gezegd heeft -en zich grote moeite heeft getroost om het tegenovergestelde duidelijk te maken- dat we dat ego nu juist niet zijn, om je blij te maken..

Op dit punt gekomen zeg ik: Retoriek, retoriek. Van een zeer gewiekste redenaar.

En als de wereld echt zou geloven dat we onsterfelijke zielen zijn, dan was alle moord en oorlog meteen afgelopen..

Wat een naïviteit! De mensheid heeft nooit iets anders gedaan dan denken dat men onsterfelijk is. Hier wordt dus gebakken lucht verkocht.

Want waarom iemand doden die je niet kan doden, en die bovendien goddelijk goed is achter zijn menselijke verschijning? .

Ja, zeg het eens. Het feit dát het alle eeuwen gedaan werd én men tezelfdertijd geloofde dat mensen onsterfelijk zijn laat op doorslaggevende wijze zien hoe foutief die gedachte is dat hij goddelijk zou zijn.
Gooi ik een kind weg of eenvoudig badwater waarin je je niet moet wassen?

Of zouden ze soms huilen als ze echt geloofden dat hun geliefde niet dood is, maar in een veel gelukkiger staat verkeerd, en hen niet verlaten heeft, maar nog steeds bij hen is, en hen helpt via inspiratie zich meer geestelijk te ontwikkelen, opdat ze ook hier al het geluk mogen smaken dat diegene die z'n vermomming hier achterliet al ervaart?.

Ja, ook wanneer je gelooft in onsterfelijkheid huilt een mens wanneer een geliefd persoon uit dit leven weggaat. Is dat nu zo moeilijk om aan elkaar te rijmen?

De wereld is in de toestand dat hij is omdat de Waarheid er nog nog niet in bekend is...Maar daar wordt aan gewerkt. Door iedereen, of hij het zich hier nou al bewust is of niet..

Zie je hoe de gewiekste redenaar een heel klein stapje achteruit doet om te verdoezelen dat hij de nieuwe profeet is met een boodschap van de Waarheid? Trap jij er nadat je in het christelijk geloof bent getrapt er bij het verschijnen van de eerste de beste nepjezus er nu weer in?

ik spreek uit persoonlijke ervaring. Ik weet dat wat ik zeg net zo waar is als dat jij weet dat Amsterdam bestaat, als je die stad ooit hebt bezocht of er woont..

Ik spreek ook uit persoonlijke ervaring met misleiders. Wat ik zeg is net zo waar als ik weet dat Yli-Ii in Finland ligt. En ik kan het zelfs uitspreken.

[Socratoteles]

Je schreef: ""De grote eet de kleine op" is wat er gebeurt en dat werkt; het houdt ecosystemen in balans. Ik keur het geen moment af."

Kijken of je dat ook zegt als een een grote man je kleinere zoon vermoord om zijn vrouw geweldadig te bevruchten, en dan verklaart dat hij de de mensheid een gunst deed, omdat hij er zo voor zorgt dat er grotere sterkere kinderen geboren zullen worden, en dus enkel volgens de theorie -hypothese- van de evolutieleer handelt.

Nee, de evolutie bekommert zich niet om het creeeren van grotere sterkere kinderen om de soort te helpen. Wat telt is het doorgeven van eigen genen. Maar afgezien daarvan, natuurlijk zou ik zoiets niet prettig vinden. Ik zou het ook niet prettig vinden als ik zou worden vermoord. Maar met dit voorbeeld toon je juist het tegendeel aan van wat je betoogt. Als wij geen egoistische wezens zouden zijn, zouden we even weinig geven om de moord op onze kinderen als om de moord op andermans kinderen waar wij niet aan gehecht zijn. Juist door emotionele hechting, beschouwen we de aanwezigheid van de persoon waaraan we ons hechten als een deel van onszelf. Wanneer dat wordt weggenomen, voelen we ons berooft. En als iemand daar de schuld van heeft, voelen we agressie.

Je kan jezelf wel wijsmaken dat je gewetenloos bent en geen hart hebt

Dat doe ik ook niet, het geweten is prima verklaarbaar zonder jouw lichtwezensprookjes.

maar ik ken je beter dan dat.

Nee, dat doe je niet.

Daarom zeg je in overeenstemming met je ware gevoelens "het betekent eveneens dat utopieen altijd buiten bereik zullen blijven, en dat is ergens wel jammer."

Het erkennen dat je het niet ideaal -volmaakt- vindt wat je nu ervaart te zijn, en het "ergens" wel jammer vindt dat de dingen niet zijn zoals je zou wilen dat ze zouden zijn, bewijst duidelijk wat je ware wil en verlangen zijn. En Wie je daarom in wezen bent, inplaats van dit vaak egoïstische mensdiertje wat je ervaart te zijn.

Die redenering deugt niet. Het inzicht dat je niet aan je eigen eisen voldoen kunt, betekent niet dat je er eigenlijk wel aan voldoet maar dat niet doorhebt. Als je voor de spiegel staat en je vind jezelf te dik, dan betekent dat niet dat je eigenlijk slank bent, maar dat niet ziet. Er zit nog een ander aspect aan de kwestie, waar je veel te gemakkelijk aan voorbij gaat: wat ik als ideaal zie, hoeft helemaal niet ideaal te zijn. Bijvoorbeeld, in sommige christelijke kringen is men van mening dat het ontbreken van seksueel getinte gedachten ideaal is. De meeste mensen die proberen aan dat ideaal te voldoen, die slagen er niet in. Volgens jouw redenering bewijst dat, dat hun ware wil en verlangen a-seksueel zijn, maar het is duidelijk dat het tegendeel waar is: zij zijn seksuele wezens, en daarom slagen ze er niet in hun seksualiteit te onderdrukken. Analoog hieraan: mensen zijn vaak egoistische dieren, en daarom slaagt niemand erin om te voldoen aan zekere idealen.

Dit geldt voor allen die dit lezen, inclusief mijzelf.

Geen wonder dat Darwin aan het eind van z'n leven schreef dat hij zich depresief voelde, en dat hij nergens meer echt van kon genieten..

Als ik het goed begrijp, heb je deze ideeen nodig om niet depressief te worden? Mij best, maar wees er dan eerlijk over en maak niet de fout ze als Waarheden te zien, puur en alleen omdat jij je er prettig bij voelt.

Deze wereld is een droomvoorstelling van het idee -dat we als mentale entiteiten hadden nog voordat we hier als mensen verschenen- dat onze Bron uit zelfzucht lief had, en ons daarom ook zo in Zichzelf had voortgebracht. Toen begonnen we ons die hypothese voor te stellen, en mentaal te projecteren.

Je fantaseert of je praat fantasten na. Er bestaat gewoon geen eenduidige manier van kennisverwerven die deze ideeen als resultaat geeft. De methodes die het zouden kunnen opleveren (fantaseren, dromen, psychoses, drugs, etc) zijn ook verantwoordelijk voor totaal andere overtuigingen die de jouwe uitsluiten. Dat betekent dat die methodes ondeugdelijk zijn voor het verwerven van betrouwbare kennis, en dat maakt jouw verhaal even onwaarschijnlijk als elk ander verzinsel. Dat je er zo van overtuigt bent kan ik aan niets anders toeschrijven als egoistische motieven: je hebt het blijkbaar nodig om psychisch overeind te blijven. De arrogantie waarmee je hier vervolgens je verhaal presenteert als de waarheid getuigt van een flinke dosis cognitieve dissonantie.

[L. Langeweg]

@Joe Hn

Zoals ik schreef is deze wereld een collectieve psychische projectie; een interpretatie van hoe we dachten dat de dingen zijn.
Aan de ene kant dacht we dat de liefde van de Bron in ons zelfzuchtig was. En aan de andere kant geloofden we dat Diens liefde in ons onzelfzuchtig was. Het waren bijde zijden van de twijfel.
Dit is hier gesymboliseerd door aan de ene kant roofdieren die zo zelfzuchtig zijn dat ze uit eigenbelang bereid zijn een ander dier te doden en op te eten.
En dat we slachtoffers waren van een zelfzuchtige Oorzaak die ons helaas als zelfzuchtig had gecreëerd is hier weergegeven als dieren die van die zelfzucht van een ander het slachtoffer zijn.
Het geloof aan de andere kant dat de Bron in ons volkomen onzelfzuchtig is werd gesymboliseerd in de vorm van dieren die zo'n grote onzelfzuchtige naastenliefe hebben dat ze bereid waren hier te verschijnen als voedsel voor anderen: "Vang mij maar en eet mij maar op zal je honger hebt. Of, teel mij maar en slacht mij maar als het je genoegen geeft een stuk vlees te eten en denkt het nodig te hebben om gezond te zijn. Ik ben bereid m'n leven voor je te geven."

Omdat we het ene moreel gesproken afkeuren als we er eerlijk en serieus over nadenken, en het andere als zeer verheven onzelfzuchtigheid eren, komen we er achter wat wèl en wat niet in overeenstemming is met onze morele wil. En zo uiteindelijk tot de overtuiging over wat nu onze ware Identiteit is; de zelfzuchige of de onzelfzuchtige.

Wat dat mij"superieur" aan anderen voelen betreft:

Stel jij en ik besluiten een wereld te creëren met nieuwe wezens die we ook net zo gelukkig willen maken als we zelf al zijn. We weten dat zodra we ons daarvoor beginnen die wereld voor te stellen en ervaren die wezens te zijn, we ook zullen vergeten wie we in het echt zijn. Als we eenmaal veel wezens hebben gecreëerd en het tijd wordt om ons als hen te herinneren wie we echt zijn, zodat ze ook ons geluk kunnen ervaren, dan moet op z'n minst een van ons zich dat beginnen te herinneren, om het vervolgens aan de ander te vertellen, zodat die zich het ook herinnert, en het verder verteld aan anderen. Zo ontstaat er dan een grote "oogst".

Dus stel dat een van ons daarvoor gekozen moet worden, en dat jij zegt, "Ik wil dat jij degene bent die het zich het eerst herinnert, en het vervolgens aan mij verteld, zodat ik het me ook begin te herinneren. Ik wil eerst op andere manieren deelnemen in die voorstelling, om zo ook anderen te helpen, maar besteed jij tijd aan de herinnering, wordt daar dan blij mee, en maak daarna mij er pas blij mee door het mij ook in herinnering te brengen".
En stel dat ik je nu in deze voorstelling vertel dat dit zo is; dat jij wilde dat ik dat geluk eerder dan jij zou hebben, en het je nu pas zou vertellen, opdat jij nu pas ook zou beginnen gelukkiger te worden in deze gezamelijke voorstelling, omdat jij er vrijwillig voor koos je geluk uit te stellen, omdat je eerst nog op een andere manier behulpzaam wilde zijn hier; zou ik daarmee zeggen dat ik "superieur" ben aan jou?
Of zou ik daamee alle eer aan jou geven?

Ik zeg daarmee niet dat ik de eerste in deze wereld ben die zich iets van deze dingen herinnert. Verre van. Ook nu zijn er anderen die zich dit herinneren, en waarschijnlijk nog veel beter dan ik. Maar ik heb het nu enkel over ons specifieke geval.

@Socratoteles

Elke psychiater zal je vertellen: "Zeg mij wat je van een ander denkt, en je hebt me verteld wat je onderbewust over jezelf denkt."

En ik zou daar aan toevoegen: "Als het iets negatiefs is, is het niet de waarheid over jezelf."

Je schrijft:
"Als wij geen egoistische wezens zouden zijn, zouden we even weinig geven om de moord op onze kinderen als om de moord op andermans kinderen waar wij niet aan gehecht zijn."

En vindt jij dat moreel ideaal als iemand meer om z'n eigen kinderen geeft dan om die van z'n naaste? Of zou je het idealer vinden wanneer iemand heel veel van zijn kinderen houdt, en net zo veel van die van z'n naaste?
Wat je morele geweten je vertelt zegt je Wie je echt bent.

"De meeste mensen die proberen aan dat ideaal te voldoen, die slagen er niet in."

Het feit dat ze aan hun morele ideaal willen voldoen, bewijst wat hun ware wil is, en wat hun ware wil dus niet is, maar een pseudo wil.

"Als ik het goed begrijp, heb je deze ideeen nodig om niet depressief te worden? Mij best, maar wees er dan eerlijk over en maak niet de fout ze als Waarheden te zien, puur en alleen omdat jij je er prettig bij voelt."

Je bewijst hiermee dat je meer geeft om wat je denkt dat de waarheid is, dan om je geluk. Je bent liever eerlijk en minder gelukkig, dan gelukkig maar oneerlijk. Je geeft dus enkel eer aan Wie die eer toekomt. En Wie dan Wie die eer toekomt zou dat doen?

@Rereformed

Je gooit het kind weg en behoud het badwater. En dat is niet erg schoon en welriekend.
Er komt je echt wat beters toe.
Het kind is het geboren worden in jou van het bewustzijn van Wie je ècht bent achter je voor jouw niet erg prettige vermomming en diens karacter.
Want dat je bereid was hier in deze wereld te verschijnen -enkel om deze wereld op z'n minst wat gelukkiger te maken- van tevoren wetend dat je zo'n zwaar pijnlijk kruis zou dragen, spreekt van heldenmoed en een goddelijke liefde.

[bipolair]

@Joe Hn
Stel jij.... en ik besluiten een wereld te creëren met nieuwe wezens die we ook net zo gelukkig willen maken als we zelf al zijn. We weten...... dat zodra we ons daarvoor beginnen die wereld voor te stellen en ervaren die wezens te zijn, we ook zullen vergeten wie we in het echt zijn. Als..... we eenmaal veel wezens hebben gecreëerd en het tijd wordt om ons als hen te herinneren wie we echt zijn, zodat ze ook ons geluk kunnen ervaren, dan moet..... op z'n minst een van ons zich dat beginnen te herinneren, om het vervolgens aan de ander te vertellen, zodat die zich het ook herinnert, en het verder verteld aan anderen. Zo ostaat er dan een grote "oogst".

Dus stel dat..... een van ons daarvoor gekozen moet worden, en dat jij zegt, "Ik wil dat jij iegene bent die het zich het eerst herinnert, en het vervolgens aan mij verteld, zodat ik het me ook begin te herinneren. Ik wil eerst op andere manieren deelnemen in die voorstelling, om zo ook anderen te helpen, maar besteed jij tijd aan de herinnering, wordt daar dan blij mee, en maak daarna mij er pas blij mee door het mij ook in herinnering te brengen".
En stel dat ik..... je nu in deze voorstelling vertel dat dit zo is; dat jij wilde dat ik dat geluk eerder dan jij zou hebben, en het je nu pas zou vertellen, opdat jij nu pas ook zou beginnen gelukkiger te worden in deze gezamelijke voorstelling, omdat jij er vrijwillig voor koos je geluk uit te stellen, omdat je eerst nog op een andere manier behulpzaam wilde zijn hier; zou ik daarmee zeggen dat ik "superieur" ben aan jou?
Of zou..... ik daamee alle eer geven aan jou?

Ik lees op de kernpunten "stel dat", "als", en "Dan moet" "Of zou".......

[Plons]

Stel je voor zeg.....





edit; aangezien Mr.B z'n post heeft bijgewerkt, slaat mijn opmerking nergens meer op .

[Kochimodo]

Ik wil even mijn bewondering uitspreken voor een ieder die de moeiten neemt om zo geduldig op het zweverige geleuter van Langeveld en Pieter in te gaan. Mijn complimenten, want ik lees met verbijstering en weerzin de imo onzin van eerdergenoemde FT-leden.

[bipolair]

Kijk al die (vaak verzonnen) analogen om je mening kracht bij te zetten (of uit te leggen) hebben altijd dezelfde zwaktes;

a) het gaat totaal niet meer om het onderwerp
b) Altijd dat ; Als, Stel dat.....
c) tijdgebrek (een goede analoog opzetten vereist tijd en precisie)
d) afleiden van de topic of vraag

Vandaar dat ik heel vaak in mijn postings iemand erop moet wijzen dat er sprake is van een valse analoog. Ik heb zo m'n voorbehoud op analogische bewijsvoering, ik heb liever on topic antwoorden. Dikwijls worden analogen, hoe goed bedoelt ook, als escape optie gebruikt om de echte discussie te omzeilen!

[Pieter]

Dag Rereformed,

Je kunt nu wel een heleboel schrijven en mij willen bedelven met woorden.

Je had ook kunnen vragen wat ik bedoelde met kind en badwater.

Met het kind bedoel ik enkel je ontkenning van jou dat een mens meer is dan zijn fysieke lichaam en dat zijn geestelijke oorzaak zijn ware volmaakte wezen is. Althans die ontkenning meen ik uit al jouw schrijven begrepen te hebben.

Hier zijn wij het dan oneens over.

Mijn verschil met de godsdienst waar ik uit kom is dat daar god een ander is en in mijn nieuwe beleving heb ik ontdekt dat God mijn eigen ware volmaakte wezen is . Hier is natuurlijk nog heel veel over te zeggen. Maar als je al zo furieus en afwijzend reageert op L. Langeweg dan wordt het een woordenstrijd die nergens toe leidt.

Begrijp me goed ik veroordeel je op geen enkel gebied wanneer je deze gedachte verwerpt op voor jouw zeer goede gronden, maar ik claim voor mij zelf ook op voor mij zeer goede gronden mijn vrijheid van denken.

Ik pas er dan ook voor om een woordenstrijd te gaan voeren over de geldigheid van onze gronden. Je mag de victorie vlag hijsen voor mijn part. Ik van mijn kant vind het alleen maar jammer dat we elkaar niet hebben gevonden.

Hoewel, naar mijn idee gaat jouw geest de volmaakte weg. Dus heb ik vrede met deze situatie.


Vriendelijke groet,
Pieter

[Joe Hn]

Volmaaktheid is een illusie. Buiten onze denkwereld, bestaat het niet.

Verhalen over volmaakte wezens of werelden zijn sprookjes.

Probeer die volmaaktheid eens voor te stellen. Wat moet er dan nog gebeuren? Als alles perfect is, dan is elke beweging daar toch een afwijking van? Pure perfecte volmaaktheid is totale stilstand!

[Socratoteles]

Elke psychiater zal je vertellen: "Zeg mij wat je van een ander denkt, en je hebt me verteld wat je onderbewust over jezelf denkt." En ik zou daar aan toevoegen: "Als het iets negatiefs is, is het niet de waarheid over jezelf."

Je gaat niet in op mijn argumenten. In plaats daarvan probeer je me te psychologiseren, maar je ziet niet in dat ik tegengewicht biedt aan jou onrealistische kijk op de mens. Wie door en door negatief over de mens denkt, schotel ik andere voorbeelden voor: dezelfde capaciteiten die de mens tot wreedheid in staat stellen, geven hem ook het vermogen symphonieen te componeren, gedichten te schrijven, de wereld steeds beter te begrijpen, etc. Mensen kunnen hartstochtelijk liefhebben, zich er zelfs zo door laten verblinden dat ze zich in avonturen storten waar ze zich anders nooit aan zouden hebben gewaagd. Mensen kunnen zich oneindig gelukkig voelen, hun harten kunnen opspringen van verrukking op een mooie lentedag, etc. Maar tegelijkertijd zijn ze ook vaak dwaas, laten ze zich leiden door vaak onbewuste irrationele verlangens, zijn soms wreed en egoistisch. De mens heeft beide kanten in zich, en jij sluit je ogen voor de kant die jou niet aanstaat. Naar wat een psychiater daarvan zou zeggen zal ik maar niet proberen te raden.

[Theoloog]

Met het kind bedoel ik enkel je ontkenning van jou dat een mens meer is dan zijn fysieke lichaam en dat zijn geestelijke oorzaak zijn ware volmaakte wezen is. Althans die ontkenning meen ik uit al jouw schrijven begrepen te hebben.

Hier zijn wij het dan oneens over.

Tja, en ik geloof dat er onzichtbare kaboutertjes onder mijn bed zitten die mij beschermen als ik vaak genoeg tot ze bidt; en dat mijn ware ziel eigenlijk een roze eenhoorn is. Als jij vindt dat er niet genoeg gronden zijn op basis waarvan de werkelijkheid van die kaboutertjes aangenomen kan worden, of dat mijn ziel een roze eenhoorn is, dan is dat jammer voor jou (je werpt het kind met het badwater weg), maar "hier zijn wij het dan oneens over".

Zo kun je alles wel gewoon aannemen, allerlei prachtige voorstellingen over jezelf verzinnen en dan gewoon aannemen dat het realiteit is. Een kritisch persoon zal die aannames echter willen toetsen aan de hand van een weging van het bewijs dat hij voor die aannames heeft.

Aannames zonder bewijs kunnen verworpen worden zonder bewijs. Wat is je bewijs voor je aanname dat ons bewustzijn een 'geestelijke oorsprong' heeft, en dat 'God ons eigen ware volmaakte wezen is'?

Mijn verschil met de godsdienst waar ik uit kom is dat daar god een ander is en in mijn nieuwe beleving heb ik ontdekt dat God mijn eigen ware volmaakte wezen is .

Ontdekt? Zoals Columbus Amerika ontdekte door er heen te varen en zijn voeten op de bodem van het nieuwe continent te zetten en om te gaan met de bevolking bedoel je? Of zoals Louis Pasteur onder zijn microscoop micro-organismen ontdekte?

Of bedoel je 'ontdekken' in een andere zin, nl. dat je andere ideeën over God bent tegengekomen dan die je vanuit je opvoeding gewend was? Dat is natuurlijk heel fijn, zeker als je die nieuwe ideeën als bevrijdend ervaart, maar dat maakt ze op zichzelf genomen niet méér waar, hooguit gezonder vanuit psychologisch gezichtspunt.

[Pieter]

Volmaaktheid is een illusie. Buiten onze denkwereld, bestaat het niet.

Verhalen over volmaakte wezens of werelden zijn sprookjes.

Probeer die volmaaktheid eens voor te stellen. Wat moet er dan nog gebeuren? Als alles perfect is, dan is elke beweging daar toch een afwijking van? Pure perfecte volmaaktheid is totale stilstand!

In zekere zin heb je daar gelijk in, maar je kan het ook zien als etappe.

Pas als een etappe volmaakt(voltooid) is kan aan de volgende etappe begonnen worden.

Daarom is de weg die we gaan volgens mij altijd volmaakt, omdat hoeveel schijnbare omwegen/schijnbare onvolmaaktheden we ook gaan deze wegen altijd nodig waren om de weg/etappe te volmaken/voltooien.

[Rereformed]

Je kunt nu wel een heleboel schrijven en mij willen bedelven met woorden.

Het is bedoeld als een presentje waar je in je schik mee zou kunnen zijn.

Je had ook kunnen vragen wat ik bedoelde met kind en badwater.

Dat hoefde ik niet. Ik ben zo pienter wel een aardig idee ervan te hebben wat je daarmee bedoelt.

Met het kind bedoel ik enkel je ontkenning van jou dat een mens meer is dan zijn fysieke lichaam en dat zijn geestelijke oorzaak zijn ware volmaakte wezen is. Althans die ontkenning meen ik uit al jouw schrijven begrepen te hebben.

Aangezien ik wist dat je met zoiets aan zou komen daagde ik je uit om precies en exact aan te geven waar je dat uit opmaakt. "Uit al jouw schrijven" is nogal een claim die je maakt.

Hier zijn wij het dan oneens over.

Hoho, meneer. De opdracht was om eerst uit te zoeken waarop je je baseert wanneer je concludeert dat ik zus of zo denk. Jij hebt je hiertoe zelfs geen minuut moeite gegeven als ik mij niet vergis.

Mijn verschil met de godsdienst waar ik uit kom is dat daar god een ander is en in mijn nieuwe beleving heb ik ontdekt dat God mijn eigen ware volmaakte wezen is. Hier is natuurlijk nog heel veel over te zeggen. Maar als je al zo furieus en afwijzend reageert op L. Langeweg dan wordt het een woordenstrijd die nergens toe leidt.

Rustig maar, dit is een discussieforum. Het is op zo'n forum de bedoeling om tegengestelde meningen te laten botsen. Als je mij furieus vindt dan weet je toch dat je moet bedenken dat dat maar je negatieve nazi ego is die je dat vertelt? Zoals je weet is mijn ware wezen een volmaakt liefdevolle lichtverschijning. Bovendien is hier geen sprake van een woordenstrijd die nergens toe leidt, maar een nauwkeurig onder de loep leggen en wegen van verschillende denkbeelden, hetgeen tot helderheid kan leiden. Bedenk je dus dat van voor de grondlegging van de wereld ik al het besluit had genomen om hier op aarde te verschijnen om exact op dit moment mijn denken als een krachtig tweesnijdend zwaard dat het merg van het been scheidt, voor jou te verschijnen ter opvoeding, opbouwing en volkomen geluk van jou.

Om maar hiermee te beginnen: toen jij christen was geloofde je in God: een persoonlijk eeuwig, enig en uniek Opperwezen dat de Schepper en Onderhouder van het universum is.
Nu zeg je dat jezelf God bent. Kijk, dat kan echt niet. Indien je niet meer in zo'n persoonlijk, eeuwig en enig opperwezen gelooft, dan ben je per definitie atheïst. En wát je ook bent, wát wij mensen ook zijn, we kunnen het niet God noemen. Die term is namelijk al gereserveerd voor een 'persoonlijk, eeuwig opperwezen dat de Schepper en Onderhouder van het universum is'.
Begrijp je hoe helder denken je een stuk verder kan brengen in het leven? En hoe je ook een stuk meer van anderen leert te begrijpen wanneer je weet wat iemand bedoelt wat hij/zij zegt?

Begrijp me goed ik veroordeel je op geen enkel gebied wanneer je deze gedachte verwerpt op voor jouw zeer goede gronden, maar ik claim voor mij zelf ook op voor mij zeer goede gronden mijn vrijheid van denken.

Ik heb volstrekt niets tegen op veroordeling wanneer er goede gronden voor worden aangegeven. Wat mij betreft zou je er zelfs goed aan doen mij te veroordelen wanneer je het duidelijk beter weet. Wat ik hier proef is iemand die bang is om zelf op goede gronden veroordeeld te worden en dit wanhopig probeert te voorkomen. De persoon die mensen geleerd heeft om niet te oordelen zei er dan ook achteraan 'opdat gij niet geoordeeld worde'. Hij sprak blijkbaar voor hypocriete of bange mensen.

Wat je vrijheid van denken betreft: niemand heeft vrijheid tot wardenken. Wanneer God niet meer een 'enig, uniek, persoonlijk opperwezen' betekent, maar wij mensen goden zijn dan moet je uitleggen dat je de definitie van God helemaal veranderd hebt. Om verwarring te voorkomen zou je beter een nieuw woord kunnen uitvinden om uit te leggen waar je het over hebt, een 'volmaakt eeuwig menswezen' ofzo, zodat iemand anders kan begrijpen waar je het over hebt. en dan moet je nog maar eens uitleggen wat je met dat 'volmaakt' bedoelt, want het lijkt niet overeen te komen met wat het woordenboek daar over vertelt.

Ik pas er dan ook voor om een woordenstrijd te gaan voeren over de geldigheid van onze gronden. Je mag de victorie vlag hijsen voor mijn part. Ik van mijn kant vind het alleen maar jammer dat we elkaar niet hebben gevonden.

Ik ruik hier alweer iemand die op de vlucht slaat zodra iemand een beetje onderbouwing eist van kreten die men uitslaat. Waarom span je je geest niet in? Waarom denk je dat ik bezig ben met een spelletje 'wie wint er'? Waarom lap jij geldigheid van gronden aan je laars?
Ik vind het overigens in het geheel niet jammer dat ik jou niet gevonden heb. Ik heb namelijk zeer groot respect voor gronden voor overtuigingen.

Hoewel, naar mijn idee gaat jouw geest de volmaakte weg. Dus heb ik vrede met deze situatie.

Dat maak je jezelf enkel maar wijs. Indien ik de volmaakte weg ga, dan zou jij er ook op moeten lopen. Maar aangezien je dat niet doet is het duidelijk dat tenminste één van tweeën op een niet volmaakte weg loopt.
Moet ik nu maar concluderen dat je je best doet om in geen geval ooit op helder denken uit te komen? Is het je doel in het leven zoveel mogelijk mistbanken in je denken te creëren?

Vriendelijke groet,
Pieter

Het zou iets van vriendelijkheid geweest zijn indien je zelfs maar opgemerkt had dat ik bijna twee uur aan je besteedde in mijn vorige post. Maar met praatjes vul ik geen gaatjes.

[Theoloog]

Als je mij furieus vindt dan weet je toch dat je moet bedenken dat dat maar je negatieve nazi ego is die je dat vertelt? Zoals je weet is mijn ware wezen een volmaakt liefdevolle lichtverschijning. Bovendien is hier geen sprake van een woordenstrijd die nergens toe leidt, maar een nauwkeurig onder de loep leggen en wegen van verschillende denkbeelden, hetgeen tot helderheid kan leiden. Bedenk je dus dat van voor de grondlegging van de wereld ik al het besluit had genomen om hier op aarde te verschijnen om exact op dit moment mijn denken als een krachtig tweesnijdend zwaard dat het merg van het been scheidt, voor jou te verschijnen ter opvoeding, opbouwing en volkomen geluk van jou.

Meesterlijk, Rereformed.

[Rereformed]