Over heilige en onschuldige lichtwezentjes en nazi ego's

[L. Langeweg]

@Joe Hn

Het duurde even, maar nu kan ik je twee vragen mogelijk bevredigend voor je beantwoorden. Je schreef:

"En wie beschuldigt mij daar dan van?"

"En heb ik om verdediging gevraagd?"

Een wereld die jou verteld dat je een homo sapiens bent, een zoogdier, lid van het meest gevaarlijke ras op aarde, zo onbetrouwbaar en zelfzuchtig dat het zelfs een naaste zou kwellen en vernietigen als het dacht dat het zichzelf daamee een pleziertje zou geven, beschuldigd jou daar van.
Maar zelfs al zou iemand je enkel vertellen dat je onvolmaakt was -oordelend naar het uiterlijk- dan beschuldigd hij jou.

Iemand die zo beschuldigd wordt en dan een advocaat afwijst, moet wel denken dat de beschuldigingen tegen hem terecht zijn.

De vraag is: "Ben je echt in alle aspecten volledig tevreden met jezelf?"

Als er ook maar iets is waar je niet volledig tevreden over bent van jezelf, is dat dus niet in overeenstemming met hoe je zou willen zijn. Moreel gesproken is enkel hoe je zou willen zijn wie je echt bent. Anders zou je het niet willen zijn.

[Theoloog]

Een wereld die jou verteld dat je een homo sapiens bent, een zoogdier, lid van het meest gevaarlijke ras op aarde, zo onbetrouwbaar en zelfzuchtig dat het zelfs een naaste zou kwellen en vernietigen als het dacht dat het zichzelf daamee een pleziertje zou geven, beschuldigd jou daar van.
Maar zelfs al zou iemand je enkel vertellen dat je onvolmaakt was -oordelend naar het uiterlijk- dan beschuldigd hij jou.

Iemand die zo beschuldigd wordt en dan een advocaat afwijst, moet wel denken dat de beschuldigingen tegen hem terecht zijn.

Vertaald: Hé Joe, de wereld, die anderen, zijn je vijand. Ze fluisteren je in dat je niet deugt. Maar hier heb ik een wereldbeeld dat zegt dat je wel deugt, dat je ten diepste volmaakt bent.

Ik ben je vriend. Vertrouw mij!

[Rereformed]

Vertaald: Hé Joe, de wereld, die anderen, zijn je vijand. Ze fluisteren je in dat je niet deugt. Maar hier heb ik een wereldbeeld dat zegt dat je wel deugt, dat je ten diepste volmaakt bent.

Ik ben je vriend. Vertrouw mij!

Goh, wat kun jij die moeilijke en ingewikkelde zaken toch goed en duidelijk en kort en krachtig uitleggen! Je hebt echt een gave van de Heilige Bron. Nog even en de Waarheid is voor ons allen duidelijk.

[Joe Hn]

Een wereld die jou verteld dat je een homo sapiens bent, een zoogdier, lid van het meest gevaarlijke ras op aarde, zo onbetrouwbaar en zelfzuchtig dat het zelfs een naaste zou kwellen en vernietigen als het dacht dat het zichzelf daamee een pleziertje zou geven, beschuldigd jou daar van.
Maar zelfs al zou iemand je enkel vertellen dat je onvolmaakt was -oordelend naar het uiterlijk- dan beschuldigd hij jou.

Iemand die zo beschuldigd wordt en dan een advocaat afwijst, moet wel denken dat de beschuldigingen tegen hem terecht zijn.

Ik ben ook een homo sapiens, een zoogdier, roofdier, vleeseter, kuddedier, onbetrouwbaar, zelfzuchtig, etc.
Wie niet? (Hoor ik hier een ontkenning ... ?)

En natuurlijk ben ik niet volmaakt. Dat te denken, zou pure arrogantie zijn. Iemand die mij zou vertellen dat ik onvolmaakt ben, heeft volkomen gelijk. Al is het wijzen daarop misschien niet lief en/of fatsoenlijk te noemen.
Ik noem het dan ook amper een beschuldiging. En vind je het nodig om het toch in die vergelijking te uiten, dan beken ik onmiddelijk.

Dan rest mij nog te vragen ;
- Wie of wat gaat mij daarvoor veroordelen
- Welke straf staat daar op?

De vraag is: "Ben je echt in alle aspecten volledig tevreden met jezelf?"

Nee, natuurlijk niet. Althans, soms wel. En dan weer niet. Ik denk eigenlijk nooit bewust na over alle aspecten tegelijkertijd. Maar als ik na ga denken, dan vind ik altijd wel wat punten ter verbetering. Waarom zou ik nog iets in dit leven leren, als ik het punt van absolute en eeuwige tevredenheid heb bereikt?

Als er ook maar iets is waar je niet volledig tevreden over bent van jezelf, is dat dus niet in overeenstemming met hoe je zou willen zijn. Moreel gesproken is enkel hoe je zou willen zijn wie je echt bent. Anders zou je het niet willen zijn.

Hier nog een leuke voor je ;

Wie ben ik, als ik mezelf niet ben ... ?

[L. Langeweg]

@Joe Hn

Schreef: "Probeer die volmaaktheid eens voor te stellen. Wat moet er dan nog gebeuren? Als alles perfect is, dan is elke beweging daar toch een afwijking van? Pure perfecte volmaaktheid is totale stilstand!"

Helemaal niet. Als jij heel erg veel van iemand houdt, en die ander houdt net zoveel van jou, en je maakt elkaar volkomen gelukkig, en je doet met grote vreugde alles wat nodig is om elkaar volledig gelukkig te blijven maken, en je weet zeker dat het nooit zal verminderen of eindigen, zodat je je daar geen zorg over hoeft te maken, en je met volle teugen kan genieten van elkaars liefde, zodat die liefde en je geluk volmaakt zijn, zou je dat stilstand noemen? Of een zeer creatief heerlijk proces?

@Socratoteles

Schreef: "Maar tegelijkertijd zijn ze ook vaak dwaas, laten ze zich leiden door vaak onbewuste irrationele verlangens, zijn soms wreed en egoistisch. De mens heeft beide kanten in zich, en jij sluit je ogen voor de kant die jou niet aanstaat."

Me dunkt dat ik nogal wat niet bepaald ideale eigenschappen van de homo sapiens heb genoemd, om het slechts zwakjes uit te drukken.

De vraag is: "Waarom keur je moreel de goede kant van de mens goed, en loof je die, en waarom keur je moreel de slechte kant - "dwaas, irrationele verlangens, wreed en egoistisch"- af?
Of ga je me vertellen dat je de "wrede en egoistische" kant van de mens toejuigd? Inclusief die van jezelf?
Wat zegt dat morele geweten over je?

@Theoloog

Die laatste vraag geldt ook voor jou. Die heeft niets met kaboutertjes en eenhoorns te maken. Het is een zeer reële vraag.
En nogmaals, "ontdekken" betekend datgene wat er al is ontdoen van wat het bedekt". In die zin zal het antwoord op de bovenstaande vraag je helpen te "ont-dekken" Wie je echt bent.

Je schreef: "Hé Joe, de wereld, die anderen, zijn je vijand. Ze fluisteren je in dat je niet deugt. Maar hier heb ik een wereldbeeld dat zegt dat je wel deugt, dat je ten diepste volmaakt bent.
Ik ben je vriend. Vertrouw mij!"

Ik ken Joe niet persoonlijk, en "win" er dus niets mee als hij zijn zelf-beeld verandert.
En wat ik hem aanraad, raad ik jou en iedereen ook aan. Al zal ik mogelijk geen van jullie ooit persoonlijk ontmoeten.
Maar je suggereert dat ik het uit baatzucht doe. En al doe ik het niet uit baatzucht, het maakt wel duidelijk dat je baatzuchtige liefde moreel afkeurt. Dus dat wijst er dus weer feilloos naar wat je ware wil en ideaal is...

@Rereformed

Ik ben heel blij te zien dat je wat ik over je ware Identiteit schreef goed in je hebt opgenomen. Dat je er nog spottend over doet, doet niet terzake. Het is een beetje zelfvernederend van je, maar het opwekende zaadje is gezaaid.

Je schreef aan Pieter: "Nu zeg je dat jezelf God bent. Kijk, dat kan echt niet. Indien je niet meer in zo'n persoonlijk, eeuwig en enig opperwezen gelooft, dan ben je per definitie atheïst. En wát je ook bent, wát wij mensen ook zijn, we kunnen het niet God noemen. Die term is namelijk al gereserveerd voor een 'persoonlijk, eeuwig opperwezen dat de Schepper en Onderhouder van het universum is'."

Dat kan nog iets gelukkiger begrepen worden. Gods grootheid in liefde bestaat er uit dat hij jouw zó liefheeft, en jou zó graag net zo gelukkig wil maken als Hijzelf is, en niets minder, en wil dat je jezelf net zoveel lief hebt als Hij Zichzelf lief heeft, dat Hij bereid is hier nu als jij te verschijnen. Op dat jij zou weten dat wanneer jij "Ik" denkt, het God is Die "Ik"denkt als jij.

Je schreef ook: "De persoon die mensen geleerd heeft om niet te oordelen zei er dan ook achteraan 'opdat gij niet geoordeeld worde'. Hij sprak blijkbaar voor hypocriete of bange mensen."

Dat kan ook nog iets gelukkiger worden begrepen. Het betekend dat wanneer je denkt dat je naaste een slecht mens is, je jezelf daarmee ook veroordeeld hebt. Want daarmee geef je aan te geloven dat omdat die ander een mens is, je dat zelf uiteraard ook bent. En daarmee heb je dan gezegt dat je een van nature vaak egoistïsch en dom wezentje bent. En zo heb je jezelf ook volkomen onterecht veroordeeld, want noch die ander, noch jij zijn dat in werkelijkheid.
Met dit inzicht wint iedereen, en verliest er dus niemand.

Je schreef ook aan Theoloog: "Goh, wat kun jij die moeilijke en ingewikkelde zaken toch goed en duidelijk en kort en krachtig uitleggen! Je hebt echt een gave van de Heilige Bron. Nog even en de Waarheid is voor ons allen duidelijk."

Al lijk je daar uiterlijk met sarcasme een ander aan te vallen en bespottelijk te maken, onderbewust meen je het. Good for You!

[Pieter]

Dag Rereformed,

Ook ik ben er heel de dag mee bezig,

Dat je er veel tijd aan besteed waardeer ik, maar het is ook zo dat schrijven jouw ding is.

Je moet weten mijn ontwikkeling is heel anders gegaan dan jouw ontwikkeling.

5 jaar geleden kon ik nog geen vijf fatsoenlijke regels op papier krijgen.
Ik ben niet dom, maar door omstandigheden heb ik 2 jaar L.T.S. en daarna heb ik nog 4 jaar een zwervend bestaat geleefd.

Dus als mijn bijdrage kort zijn heeft dat niets te maken met niet inspannen. Ook ik span mij in om duidelijk te maken wat ik wil zeggen.

Goed ik zal alles punt voor punt aflopen zoals jij doet.

Je kunt nu wel een heleboel schrijven en mij willen bedelven met woorden.

Het is bedoeld als een presentje waar je in je schik mee zou kunnen zijn.

Voor mij werk het eerder verwarrend, ik wil altijd graag gelijk naar de kern.

Je had ook kunnen vragen wat ik bedoelde met kind en badwater.

Dat hoefde ik niet. Ik ben zo pienter wel een aardig idee ervan te hebben wat je daarmee bedoelt.

Ja dat dacht ik ook.

Met het kind bedoel ik enkel je ontkenning van jou dat een mens meer is dan zijn fysieke lichaam en dat zijn geestelijke oorzaak zijn ware volmaakte wezen is. Althans die ontkenning meen ik uit al jouw schrijven begrepen te hebben.

Aangezien ik wist dat je hiermee aan zou komen daagde ik je uit om precies en exact aan te geven waar je dat uit opmaakt. "Uit al jouw schrijven" is nogal een claim die je maakt.

Klopt, maar je zal ook wel zo pienter zij te begrijpen dat ik bedoel wat ik gelezen heb.

Hier zijn wij het dan oneens over.

Hoho, meneer. De opdracht was om eerst uit te zoeken waarop je je baseert wanneer je concludeert dat ik zus of zo denk. Jij hebt je hiertoe geen minuut moeite gegeven als ik mij niet vergis.

Dat jij een opdracht geeft wil niet zeggen dat ik daar akkoord mee ga.

Mijn verschil met de godsdienst waar ik uit kom is dat daar god een ander is en in mijn nieuwe beleving heb ik ontdekt dat God mijn eigen ware volmaakte wezen is. Hier is natuurlijk nog heel veel over te zeggen. Maar als je al zo furieus en afwijzend reageert op L. Langeweg dan wordt het een woordenstrijd die nergens toe leidt.

Rustig maar, dit is een discussieforum. Als je mij furieus vindt dan weet je toch dat je moet bedenken dat dat maar je negatieve nazi ego is die je dat vertelt? Zoals je weet is mijn ware wezen een volmaakt liefdevolle lichtverschijning. Bovendien is hier geen sprake van een woordenstrijd die nergens toe leidt, maar een nauwkeurig onder de loep leggen en wegen van verschillende denkbeelden, hetgeen tot helderheid kan leiden. Bedenk je dus dat van voor de grondlegging van de wereld ik al het besluit had genomen om hier op aarde te verschijnen om exact op dit moment mijn denken als een krachtig tweesnijdend zwaard dat het merg van het been scheidt, voor jou te verschijnen ter opvoeding, opbouwing en volkomen geluk van jou.

Deze gevolgtrekking is niet serieus, maar spottend of eerder niet willen zien wat de ander bedoelt.

later toegevoegd:
Sorry, ik bedenk mij opeens dat het wel eens mijn eigen verdedigende gevolgtrekking is
die zo op jouw reageert.Het ego zie ik inderdaad als de volmaakte, maar is daar zelf niet bewust van. Zoals je aan een zaadje niet kan zien wat een prachtige inhoud het heeft.

Om maar hiermee te beginnen: toen jij christen was geloofde je in God: een persoonlijk eeuwig, enig en uniek Opperwezen dat de Schepper en Onderhouder van het universum is.
Nu zeg je dat jezelf God bent. Kijk, dat kan echt niet. Indien je niet meer in zo'n persoonlijk, eeuwig en enig opperwezen gelooft, dan ben je per definitie atheïst. Wát je ook bent, wát wij mensen ook zijn, we kunnen het niet God noemen. Die term is namelijk al gereserveerd voor een 'persoonlijk, eeuwig opperwezen dat de Schepper en Onderhouder van het universum is'.
Begrijp je hoe helder denken je een stuk verder kan brengen in het leven? En hoe je ook een stuk meer van anderen leert te begrijpen wanneer je weet wat iemand bedoelt wat hij/zij zegt?

Termen zijn inderdaad altijd verwarrend, in god als persoon geloof ik inderdaad niet.

Begrijp me goed ik veroordeel je op geen enkel gebied wanneer je deze gedachte verwerpt op voor jouw zeer goede gronden, maar ik claim voor mij zelf ook op voor mij zeer goede gronden mijn vrijheid van denken.

Ik heb volstrekt niets tegen op veroordeling wanneer er goede gronden voor worden aangegeven. Wat mij betreft zou je er zelfs goed aan doen mij te veroordelen wanneer je het duidelijk beter weet. Wat ik hier proef is iemand die bang is om zelf op goede gronden veroordeeld te worden en dit wanhopig probeert te voorkomen.

Maar dit is nu het grote probleem, mijn gronden zijn subjectief en worden niet erkend als geldig. Ik bedoel subjectiviteit als je eigen verbeelding, terwijl naar mijn idee deze verbeelding een enorme scheppende kracht bezit en de oorzaak is van de objectieve dingen.

Jouw gronden zijn objectief (naar ik meen) en die zie ik weer niet als betrouwbaar. omdat de zintuigen alles weer terug voeren naar binnen en daar wordt alles weer subjectief beoordeelt. Wij zien bevoordeeld water, maar de werkelijkheid zijn daar moleculen en atomen en misschien nog verder terug alleen maar energie. In ieder geval ver voorbij de zintuigen is nog een heel andere wereld die zelfs niet meer met meetapparatuur waargenomen kunnen worden. Nu kun je wel zeggen dan is er ook niets anders als het niet waargenomen wordt, maar als andere nu claimen wel iets te kunnen waarnemen met de geest wil ik daar naar luisteren en met mijn eigen geest toetsen. Subjectief waarnemen dus.

Rereformed schreef:
De persoon die mensen geleerd heeft om niet te oordelen zei er dan ook achteraan 'opdat gij niet geoordeeld wordt'. hij sprak blijkbaar voor hypocriete of bange mensen.

Ja, en met de maat waar mee gij meet zult gij weder gemeten worden. Maar is dit nu niet een diepe waarheid. Als iemand,iemand veroordeelt zo veroordeel hij ook zichzelf in jzijn hart.

Wat je vrijheid van denken betreft: niemand heeft vrijheid tot wardenken. Wanneer God niet meer een 'enig, uniek, persoonlijk opperwezen' betekent, maar wij mensen goden zijn dan moet je uitleggen weat je daarmee bedoelt. Om verwarring te voorkomen zou je beter een nieuw woord kunnen uitvinden om uit te leggen waar je het over hebt, een 'volmaakt eeuwig menswezen' ofzo, zodat iemand anders kan begrijpen waar je het over hebt. en dan moet je nog maar eens uitleggen wat je met dat 'volmaakt' bedoelt.

Daar zijn een heleboel woorden voor, maar gaat erom het idee erachter te kunnen vangen. En dat moet je zelf doen, niemand kan je het op een presenteerblaadje aanreiken.

Een greep uit vele namen:
geestelijk wezen,goddelijk wezen, christus, zoon van God, ware essentie, ware aard, lichtvonk, etc…

Ik pas er dan ook voor om een woordenstrijd te gaan voeren over de geldigheid van onze gronden. Je mag de victorie vlag hijsen voor mijn part. Ik van mijn kant vind het alleen maar jammer dat we elkaar niet hebben gevonden.

Ik ruik hier alweer iemand die op de vlucht slaat zodra iemand een beetje onderbouwing eist van kreten die men uitslaat. Waarom span je je geest niet in? Waarom denk je dat ik bezig ben met een spelletje 'wie wint er'? Waarom lap jij geldigheid van gronden aan je laars?
Ik vind het overigens in het geheel niet jammer dat ik jou niet gevonden heb. Ik heb namelijk zeer groot respect voor gronden voor overtuigingen.

Ik moet zeggen dat ik wel een beetje de neiging heb om op de vlucht te slaan, het gevoel dat er wolven bloed ruiken kan ik niet helemaal onderdrukken.

Hoewel, naar mijn idee gaat jouw geest de volmaakte weg. Dus heb ik vrede met deze situatie.

Dat maak je jezelf enkel maar wijs. Indien ik de volmaakte weg ga, dan zou jij er ook op moeten lopen. Maar aangezien je dat niet doet is het duidelijk dat tenminste één van tweeën op een niet volmaakte weg loopt.
Moet ik nu maar concluderen dat je je best doet om in geen geval ooit op helder denken uit te komen? Is het je doel in het leven zoveel mogelijk mistbanken in je denken te creëren?

In Mijn bericht aan Joe Hn:
Daarom is de weg die we gaan volgens mij altijd volmaakt, omdat hoeveel schijnbare omwegen/schijnbare onvolmaaktheden we ook gaan deze wegen altijd nodig waren om de weg/etappe te volmaken/voltooien.

Groet,
Pieter

[Joe Hn]

Helemaal niet. Als jij heel erg veel van iemand houdt, en die ander houdt net zoveel van jou, en je maakt elkaar volkomen gelukkig, en je doet met grote vreugde alles wat nodig is om elkaar volledig gelukkig te blijven maken, en je weet zeker dat het nooit zal verminderen of eindigen, zodat je je daar geen zorg over hoeft te maken, en je met volle teugen kan genieten van elkaars liefde, zodat die liefde en je geluk volmaakt zijn, zou je dat stilstand noemen? Of een zeer creatief heerlijk proces?

Als ..... en ..... en ..... en ..... en ..... , zodat ..... en ..... , zodat ...... en ze leefden nog lang&gelukkig.

Dat heet nou ; een Sprookje ...

Je weet zelf ook wel dat zoiets in deze wereld niet mogelijk is. Het enige wat dan nog rest, is hopen in "iets" buiten dit leven. Een hemel, onstervelijke lichtwezens, volmaakte toestanden in andere dimensies, etc. Maar wat heb je daar hier aan? Helemaal NIETS. Het brengt je geen enkele stap verder in dit bestaan. Het houdt je in een soort zweverige staat van ontkenning.

[Socratoteles]

Me dunkt dat ik nogal wat niet bepaald ideale eigenschappen van de homosapiens heb genoemd, om het slechts zwakjes uit te drukken.

Maar altijd met de bijzin 'maar dat is niet zijn ware aard'. Dat kun je nergens op funderen.

De vraag is: "Waarom keur je moreel de goede kanten van de mens goed, en loof je die, en waarom keur je moreel de slechte kant - "dwaas, irrationele verlangens, wreed en egoistisch"- af?

Omdat ik egoistisch ben, dat wil zeggen, omdat ik zelf zo gelukkig mogelijk ben. Wreedheid en onbeteugeld egoisme van anderen hinderen mij daarin. Goede relaties met andere mensen bevorderen het. Daarom keur ik het ene af en het andere goed. Je gaat nog steeds niet in op mijn argumenten.

[Pieter]

Als iemand nu in kabouters gelooft en daar over verteld. Dan haal je toch gewoon je schouders op en denkt laat maar lullen.

Maar nu wordt het idee dat we een goddelijke volmaakte geest zijn. Heel serieus genomen door hen die zeggen dat het pure onzin is.

Dat begrijp ik niet helemaal.


Volgens mij is er genoeg gezegd nu. De verwarring zou alleen maar groter worden.

Ik stop even met de discussie


Groet

Pieter

[L. Langeweg]

@Joe Hn

"Je weet zelf ook wel dat zoiets in deze wereld niet mogelijk is."

O ja? Weet jij wat sommige mensen die je niet kent ervaren? Al bazuinnen ze het niet van de daken, om dat ze niet willen dat anderen denken dat ze minder "heilig" zijn omdat ze dat geluk niet ervaren?
Dat wiillen ze niet omdat het niet waar is. Ze weten dat iedereen in wezen heilig is. Of hij of zij het nou ervaart of niet.

@Socratoteles

Dus jij bent moreel volkomen tevreden met jezelf wanneer je ooit eens ervaart irrationele verlangens te hebben, en wreed en egoistisch te zijn? En je vindt het ook moreel ideaal als je merkt dat je diegene die je plezier geeft lief hebt, en je diegene die dat niet doet niet liefhebt. Met andere woorden, je vindt je egoïstische liefde -die net zo echt is als die van een prostituee- ideaal?

Nogmaals, je kan jezelf in de maling nemen, mij niet.

Dat je je menselijke "liefde" verre van moreel ideaal vindt bewijst dat dat je ware liefde niet is. Want moreel keur je enkel de onbaatzuchtige liefde goed. Omdat dat je ware wezen is.

[MOODY BLUE]

Meneer L.Langeweg is w.s. nog erg jong, en heeft het leven nog niet in veel facetten meegemaakt.

[Socratoteles]

Nogmaals, je kan jezelf in de maling nemen, mij niet.

Ik had al in de gaten dat je je discussiepartners geen moment serieus neemt.

Dat je je menselijke "liefde" verre van moreel ideaal vindt bewijst dat dat je ware liefde niet is. Want moreel keur je enkel de onbaatzuchtige liefde goed. Omdat dat je ware wezen is.

Kom nou eerst maar eens met solide argumenten dat onbaatzuchtige liefde kan bestaan. En nu een keer zonder er lichtwezentjes, ufo's, elfjes of andere sprookjes bij te halen.

[Joe Hn]

Joe Hn "Je weet zelf ook wel dat zoiets in deze wereld niet mogelijk is."
O ja? Weet jij wat sommige mensen die je niet kent ervaren? Al bazuinnen ze het niet van de daken, om dat ze niet willen dat anderen denken dat ze minder "heilig" zijn omdat ze dat geluk niet ervaren?
Dat wiillen ze niet omdat het niet waar is. Ze weten dat iedereen in wezen heilig is. Of hij of zij het nou ervaart of niet.

Ja.

Ik weet vrij zeker dat jij niet continu geluk en tevredenheid ervaart. Dat zou onwezenlijk zijn. Ik weet ook zeker dat jij - net als mij - onvolmaakt bent. Niets is heilig. Heilig is een menselijk verzinsel, een soort afspraak over bepaalde aardse objecten, personen of ideeën. Menselijke afspraken zijn niet absoluut of eeuwig.

Maar daarmee neem ik natuurlijk niets weg uit het hele scala aan gevoelens en emoties. Woorden schieten te kort. Tevredenheid, voldaanheid, leegte, depressie, verdriet, verlies, betrapt, gesnapt, begrepen, liefde, verliefdheid, lust, obsessie, jaloezie, ongeduld, boos, kokend van woede, jezelf verliezen, etc, etc ... je kent ze wel ...
Die ervaringen kunnen mensen tot in het spreekwoordelijke hart raken, bij de keel grijpen, omhelzen en sturen. En om het hele verhaal maar weer een beetje terug te buigen naar het onderwerp; wie heeft zijn gevoelens en ervaring van emoties in de hand? Zijn wij niet allemaal onderworpen aan onszelf (om toch maar even in dualistisch taalgebruik te blijven) ... ? Dat zou weinig ruimte voor een vrije wil over laten.

[Kochimodo]

Na meegelezen te hebben en er over te hebben nagedacht toch de poll ingevuld.

Bij determinisme of vrije wil heb ik anders ingevuld.

Ik geloof absoluut niet dat het heeal en ikzelf door deterministische wetten worden bestuurd. Imho is er sprake van veel willekeur en toeval.

Ik zou vrije wil willen wijzigen in keuzevrijheid. Mijn vrije wil wordt door allerlei zaken begrensd, maar keuzevrijheid meen ik zeker te hebben.

Grtz.

[Rereformed]

Dag Rereformed,

Ook ik ben er heel de dag mee bezig

Ik ben nu dan ook helemaal tevreden. Ik kan nu zien dat je er echt je best op hebt gedaan.

Dat je er veel tijd aan besteed waardeer ik, maar het is ook zo dat schrijven jouw ding is.

Dat klopt helemaal. Het was vast geen twee uur lang dat ik op die post zat te zweten.

Je moet weten mijn ontwikkeling is heel anders gegaan dan jouw ontwikkeling.
5 jaar geleden kon ik nog geen vijf fatsoenlijke regels op papier krijgen.
Ik ben niet dom, maar door omstandigheden heb ik 2 jaar L.T.S. en daarna heb ik nog 4 jaar een zwervend bestaat geleefd.
Dus als mijn bijdrage kort zijn heeft dat niets te maken met niet inspannen. Ook ik span mij in om duidelijk te maken wat ik wil zeggen.

Sorry, van die achtergrond wist ik natuurlijk niets.

Voor mij werk het eerder verwarrend, ik wil altijd graag gelijk naar de kern.

OK: met iedere zin die iemand uitspreekt uit religieus geloof spreekt men dingen uit waarover men stil behoort te zijn. Dat is mijn mening. Als je religieus bent, doe religie maar spreek er niet over in woorden. Want erover spreken doet nooit recht aan de realiteit en miskent de gedachten van een ander.

Klopt, maar je zal ook wel zo pienter zijn te begrijpen dat ik bedoel wat ik gelezen heb.

Nee, ik kan niet weten wat je bedoelt. Ik heb namelijk sterk de indruk dat je een oordeel velt over mij voordat je werkelijk hebt gevat wat en hoe ik denk. Hoe in de vrede kan ik weten wat jij gelezen hebt en of je me goed begrepen hebt?

Hoho, meneer. De opdracht was om eerst uit te zoeken waarop je je baseert wanneer je concludeert dat ik zus of zo denk. Jij hebt je hiertoe geen minuut moeite gegeven als ik mij niet vergis.

Dat jij een opdracht geeft wil niet zeggen dat ik daar akkoord mee ga.

Dat zul je echter toch wel moeten indien je een opmerking over mij wil maken dat ik het kind met het badwater weggooi. Als je daartoe niet bereid bent dan moet je niet met zulke beweringen over een ander aankomen.

Rustig maar, dit is een discussieforum. Als je mij furieus vindt dan weet je toch dat je moet bedenken dat dat maar je negatieve nazi ego is die je dat vertelt? Zoals je weet is mijn ware wezen een volmaakt liefdevolle lichtverschijning. Bovendien is hier geen sprake van een woordenstrijd die nergens toe leidt, maar een nauwkeurig onder de loep leggen en wegen van verschillende denkbeelden, hetgeen tot helderheid kan leiden. Bedenk je dus dat van voor de grondlegging van de wereld ik al het besluit had genomen om hier op aarde te verschijnen om exact op dit moment mijn denken als een krachtig tweesnijdend zwaard dat het merg van het been scheidt, voor jou te verschijnen ter opvoeding, opbouwing en volkomen geluk van jou.

Deze gevolgtrekking is niet serieus, maar spottend of eerder niet willen zien wat de ander bedoelt.

Oftewel waar je in zegt te willen geloven is uiteraard niet letterlijk waar, maar enkel bedoeld om met een lekker gevoel rond te lopen? Zet dit je niet aan het denken?

later toegevoegd:
Sorry, ik bedenk mij opeens dat het wel eens mijn eigen verdedigende gevolgtrekking is
die zo op jouw reageert.Het ego zie ik inderdaad als de volmaakte, maar is daar zelf niet bewust van. Zoals je aan een zaadje niet kan zien wat een prachtige inhoud het heeft.

Oftewel je wil nu opeens bij nader inzien weer wél letterlijk geloven in die redenering die ik uit spotlust of in alle ernst (aankruisen wat gewenst lijkt) je voorlegde?

Termen zijn inderdaad altijd verwarrend, in god als persoon geloof ik inderdaad niet.

Wanneer ik zeg atheïst te zijn dan bedoel ik precies hetzelfde als jij. Maar jij hebt die vrijheid en moed nog niet gevonden om je atheïst te noemen. Mensen spreken op die manier langs elkaar heen en denken dat ze op een heel andere golflengte zitten, terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn.
Alles komt in communicatie dus eigenlijk aan op het definiëren van de termen die je gebruikt zodat de luisteraar precies hoort wat jij bedoelt te zeggen en niet van jou een ander maakt geschapen naar zijn eigen beeld.

Ik heb volstrekt niets tegen op veroordeling wanneer er goede gronden voor worden aangegeven. Wat mij betreft zou je er zelfs goed aan doen mij te veroordelen wanneer je het duidelijk beter weet. Wat ik hier proef is iemand die bang is om zelf op goede gronden veroordeeld te worden en dit wanhopig probeert te voorkomen.

Maar dit is nu het grote probleem, mijn gronden zijn subjectief en worden niet erkend als geldig. Ik bedoel subjectiviteit als je eigen verbeelding, terwijl naar mijn idee deze verbeelding een enorme scheppende kracht bezit en de oorzaak is van de objectieve dingen.

O maar wie heeft er wat tegen op verbeelding? Je hebt geheel gelijk dat dat een scheppende kracht kan zijn. Verbeelding is best geldig als je het ook maar ruiterlijk verbeelding noemt, het spelen van jouw geest met mooie gedachten die je inspireren. Begrijp je dat het een spel is? Waar een religieus mens de fout in gaat is er de Waarheid van te maken. Zoiets wordt niet erkend als geldig.

Jouw gronden zijn objectief (naar ik meen) en die zie ik weer niet als betrouwbaar. omdat de zintuigen alles weer terug voeren naar binnen en daar wordt alles weer subjectief beoordeelt. Wij zien bevoorbeeld water, maar de werkelijkheid zijn daar moleculen en atomen en misschien nog verder terug alleen maar energie. In ieder geval ver voorbij de zintuigen is nog een heel andere wereld die zelfs niet meer met meetapparatuur waargenomen kunnen worden. Nu kun je wel zeggen dan is er ook niets anders als het niet waargenomen wordt, maar als andere nu claimen wel iets te kunnen waarnemen met de geest wil ik daar naar luisteren en met mijn eigen geest toetsen. Subjectief waarnemen dus.

Je haalt nu twee dingen flink door elkaar. Wanneer ik zeg dat ik buig voor aantoonbare gronden noem jij die opeens subjectief. Water zou geen water zijn, maar atomen en misschien wel energie. Maar deze kritiek gaat helemaal niet op, want men weet dat water atomen zijn en atomen energie zijn. Het is dus allemaal aantoonbaar aanwezig en allemaal waar en volstrekt geen alternatieven die elkaar uitsluiten.
En dan switch je opeens over op een verhaal van iemand die claimt 'iets met de geest waar te kunnen nemen' en dan neem je dat opeens wél aan? Enkel omdat je die woorden wel leuk vindt klinken en met die gedachten graag wil spelen? Zie je niet dat je enkel bezig bent met spelen in een speeltuin waar opwindende speeltuigen staan waar je in wil ronddraaien? Terwijl je aan objectieve gronden niet de waarde toekent die het verdient, waarschijnlijk omdat ze te saai zijn en je niet de pret verschaffen die je zo nodig hebt?

De persoon die mensen geleerd heeft om niet te oordelen zei er dan ook achteraan 'opdat gij niet geoordeeld wordt'. hij sprak blijkbaar voor hypocriete of bange mensen.

Ja, en met de maat waar mee gij meet zult gij weder gemeten worden. Maar is dit nu niet een diepe waarheid. Als iemand,iemand veroordeelt zo veroordeelt hij ook zichzelf in zijn hart.

Welnee, Jezus veroordeelde de farizeeën zelfs tot de hel. Maar hij veroordeelde daarmee echt zichzelf niet in zijn hart. Integendeel hij bedoelde met de veroordeling juist zelf het tegenovergestelde van Farizeeërs te belichamen.
Wanneer iemand iets of iemand oordeelt dan heeft hij enkel het lef om de ander uit te dagen: meet mij met dezelfde maat waarop ik jou meet.
Daarom spreekt ieder integer persoon oordelen uit. Het is de doodnormaalste zaak van de wereld voor een wijs en integer persoon. Het is dus inderdaad een diepe waarheid: spreek nooit je mond voorbij, wees wat je zegt!

Daar zijn een heleboel woorden voor, maar gaat erom het idee erachter te kunnen vangen. En dat moet je zelf doen, niemand kan je het op een presenteerblaadje aanreiken.

Een greep uit vele namen:
geestelijk wezen,goddelijk wezen, christus, zoon van God, ware essentie, ware aard, lichtvonk, etc…

Als jij al die woorden door elkaar heen kan gebruiken om er één idee mee over te brengen, en ook nog eens een idee dat vreemd is aan de originele betekenis van die woorden, dan is dat niet bepaald bevorderlijk voor een goede communicatie. Geen wonder dat iedereen dan over je struikelt.

Ik ruik hier alweer iemand die op de vlucht slaat zodra iemand een beetje onderbouwing eist van kreten die men uitslaat.

Ik moet zeggen dat ik wel een beetje de neiging heb om op de vlucht te slaan, het gevoel dat er wolven bloed ruiken kan ik niet helemaal onderdrukken.

Ik begrijp het gevoel, want ik ken het uit een vroegere fase van mijn leven. Het is het religieuze instinct dat beseft de toets van waarheid niet te kunnen doorstaan. Een religieus persoon probeert zich daarom op alle mogelijke manieren te vermommen. Je put daarom kracht uit een Langeweg die zijn woordje goed kan doen, waarachter je lekker kan schuilen en weer genieten van de mooie verbeelding.

In Mijn bericht aan Joe Hn:
Daarom is de weg die we gaan volgens mij altijd volmaakt, omdat hoeveel schijnbare omwegen/schijnbare onvolmaaktheden we ook gaan deze wegen altijd nodig waren om de weg/etappe te volmaken/voltooien.

Je creëert inderdaad een leuke sprookjeswereld voor jezelf. Je moet dan wel alle raamjes op de werkelijkheid om je heen goed dichttrekken met gordijnen ervoor. Heb je het wel eens overdacht om jezelf eens wat harder aan te pakken? Een mens hoeft zijn hele leven lang niet altijd maar een teer rozenblaadje te blijven dat van een regendruppel al naar de grond ombuigt!
Je gaat er echt niet op achteruit in je leven, hoor, als je inziet dat er een hoop was wat je veel vlugger had moeten leren, een hoop dat volkomen dol en dwaas was dat achterwege had moeten blijven en een hoop dat helemaal niet nodig was in je leven.

Datgene waarvan je denkt dat het een kracht is kan best wel eens een grote belemmering zijn om uit te groeien tot je hoogste stand. Dat is maar een idee dat ik opgooi om te overdenken. Je hoeft er niet op te reageren. 't Is jouw leven.