Samante schreef: Nee ik zie het bevredigen van lust totaal niet als iets 'verkeerds'. Er viel een kwartje bij me toen ik zat te googlen op Plato en de echte betekenis las van Platonische liefde. En toen realiseerde ik me dat ik sinds een paar jaar, misschien 3 jaar al, geen seksuele contacten heb gehad maar eigenlijk vriendschappen heb gesloten die vaak boven liefdesrelaties uitsteken. Zelfbevrediging is nog wel aan de orde uiteraard, maar gek genoeg heb ik seksuele contacten met anderen niet eens gemist.
Ah, blij dat je een normaal gezond mens bent. Ik ben in het verleden, tijdens mijn eigen zoektocht, veel met lieden geconfronteerd die met alle geweld celibatair wilden leven. Maar het endocriene stelsel laat zich niet onderdrukken, dat is me wel duidelijk geworden. De truc is denk ik om gewoon van seks te genieten als de situatie zich voordoet, en niet in paniek te raken als het niet voorhanden is.
Vriendelijke groet...
'Bij een discussie die de redelijkheid zoekt heeft hij die het onderspit delft groter voordeel, voor zover hij er iets van opgestoken heeft.’Epicurus (341-271vc)
Devious schreef:Ik ben in het verleden, tijdens mijn eigen zoektocht, veel met lieden geconfronteerd die met alle geweld celibatair wilden leven. Maar het endocriene stelsel laat zich niet onderdrukken, dat is me wel duidelijk geworden. De truc is denk ik om gewoon van seks te genieten als de situatie zich voordoet, en niet in paniek te raken als het niet voorhanden is.
Vriendelijke groet...
Ja van dat soort lieden heb ik ook gehoord. Seks, en helemaal het begrip lust, dat taboe zou zijn. Allemaal weer terug te voeren op een kronkel in de spiritualiteit, waar de schaamte is uitgevonden. Schaamte voor het eigen lichaam, zoals ook beschreven in Genesis van de bijbel.
Angst, schuldgevoel en schaamte zijn de grootste vijanden van de mens.
Hoe denk je dat seksueel geweld vaak ontstaat? Door het overdragen van die schaamte. Het taboe op seks. Belachelijk gewoon en ook heel erg schadelijk.
En dan celibatair leven om 'verlicht' te kunnen zijn? Onzin gewoon. Het staat gewoon in relatie met die misplaatste schaamte.
Ik ben toch enigszins beduusd na alles gelezen te hebben. Erg indrukwekkend allemaal. Heb weinig te melden, maar wilde toch even wat kwijt:
Samante (8sep) schreef:Heel veel mensen denken krom over homoseksualiteit omdat dit voor heel veel mensen vreemd is en doordat het wordt afgewezen in bijbel en koran.
Ik vond het wel leuk dat ik een keer op een christelijk forum die lui helemaal had vastgepraat met de Bijbel in de hand. Ja... toen wisten ze het ook niet meer... wellicht had ik wel gelijk.
Ik vraag me af Samante... (ja ja ik begin er weer eens over ) ken jij de boeken van Walsch? En zo ja... zie jij daar overeenkomsten in in wat jij gelooft/denkt?
Er is ergens gesproken over mensen en dieren. Ik dacht dat het zo was dat mensen "anders" zijn dan dieren omdat wij mogelijkheden kunnen zien. Hoe leg ik dat uit? Als wij in een kooi worden gestopt kunnen wij ons voorstellen om uit te breken om te... *piep* ik ben het kwijt. Laat ik het anders zeggen (als dat lukt) wij creëren mogelijkheden. Dat is denk ik beter. (na weer even wat terug te lezen zie ik dat FonsV ook al zoiets zegt).
Devious schreef:Doordat wij net iets grotere en beter ontwikkelde hersenen hebben kunnen wij meer en beter.
Maar er zijn toch genoeg dieren met grotere hersenen dan het onze? En wij maken niet eens gebruik van alle capaciteiten.
Door al het gelees ben ik me gaan afvragen: wie ben/is ik? Ik ben volgens mij meer dan wat cellen, omdat ik ook geloof dat ik er nog ben na de dood. Ik geloof wel in een ziel (of geest) en mijn lichaam is een soort behuizing. Ik zal het niet erg vinden als blijkt dat Devious gelijk heeft, maar ik denk toch dat er meer is dan wat cellen en chemische reacties. Maar waarom ik dat nou geloof? Ik ben weer eens aan het denken gezet.
Devious schreef:Ziel en geest zijn concepten voor iets dat men niet begrijpt (of niet wil begrijpen).
Misschien wil ik het idd niet begrijpen. Ik geloof nu eenmaal in het "bovennatuurlijke". Ik geloof dat er meer is tussen "hemel en aarde" en dat werkt zich door in mijn geloof in een ziel/geest. Heeft er ook mee te maken dat ik geloof in reïncarnatie. En dan is het niet handig om te geloven dat ik alleen dit lichaam ben.
Devious schreef:En daarom komt al dat spirituele gepraat op mij ook over als onzinnig gebrabbel. Om het met de woorden van Wittgenstein te zeggen: '"Van dat waarover men niet spreken kan, moet men zwijgen."
Natuurlijk moet men niets, maar ik pas het wel op mezelf toe.
Maar ja... voor sommige is het werkelijkheid en dus praten zij er over, denk ik.
Sararje schreef:als god namelijk allesomvattend etc. is, waar blijft dan je vrije wil?
Allesomvattend wil niet zeggen vaststaand.
Mooie uitleg hoor Samante. Ik kan mij daar ook in vinden (in jouw uitleg).
Samante schreef:Ik stelde me eventjes voor en ik kreeg het idee een beetje ontleed te worden. En dat ben ik eigenlijk niet gewend. Niks mis met een grondig onderzoek hoor, maar ik heb weinig ervaring met fora en het is voor het eerst dat ik jullie kaliber tegenkom en dat is even wennen.
Die mensen hier zijn idd van een zeker kaliber. Loop ik ook continu tegen aan (niet erg, hoor!). Kunnen er geen mensen bij komen die minder weten dan ik? (Of ik moet uiteraard wat achterstallig werk doen door mij meer te verdiepen in de verschillende ideologiën, maar ja... *zucht* ik ben liever lui dan moe )
Groeten van Ruby
-------------------------------------------
I don't question your existence - God
Ruby schreef:Ik vraag me af Samante... (ja ja ik begin er weer eens over ) ken jij de boeken van Walsch? En zo ja... zie jij daar overeenkomsten in in wat jij gelooft/denkt?
Ja ik ben bekend met de boeken van Walsch. Goed zelfs denk ik, heb er een beetje een studie van gemaakt. Er zijn in Walsch zaken die niet helemaal kloppen naar mijn idee.
Zo wordt het idee in stand gehouden dat we allemaal zonen/dochters van God zijn. En dat is volgens mij niet juist. Die hele zienswijze schept een superioriteit die Walsch juist lijkt te willen bestrijden. Ook wordt onvoldoende afstand gedaan van de overtuiging dat we schepselen zijn van iets anders.
God zie ik als een energie, proces of essentie van het Zijn. Daarbuiten is er niets. Alles dat je kunt waarnemen is een aspect/deeltje van God. Dus we zijn geen schepsels of bouwsels van een schepper. Scheppers zijn wij zelf. Wij zijn allen goddelijke deeltjes en die scheppen zichzelf en herscheppen zichzelf.
Het hele idee van dat we zonen/dochters zijn stoort me enorm. We zijn gewoon delen van een groter lichaam. We zijn niet in elkaar gekunstelde asbakken ook. We zijn geen schepselen.
Religies willen God afschilderen als superieur en de mensen als inferieur. Dieren staan nog lager dan in de rangorde en vervolgens planten en bacteriën. God als een soort van modelbouwer die ook wel eens foutjes schijnt te maken. Lariekoek.
Walsch is van huis uit katholiek opgevoed en heeft het grootste deel van zijn leven geleefd onder de illusies zoals die door religies/de mensheid zijn opgeworpen. En Walsch is daar nog steeds van onder invloed. Hoe hij ook aan zijn inzichten komt, welke ik overigens voor het grote deel herken en juist vind, hij blijft onder invloed staan van die religies en kan met moeite afstand nemen van het zogenaamd superieure van God.
Er is geen superieuriteit. Dat staat ook in zijn boeken te lezen. Maar Walsch is dusdanig in de ban geweest van bestaande overtuigingen, dat hij nog steeds aanneemt dat we schepselen zijn of dat we zonen en dochters zijn van God. Hij doet wel zijn best om te vertellen dat we deeltjes God zijn, maar volledig slagen daarin doet hij niet. Het is ook duidelijk dat de God die in Walsch aan het woord is, meer christelijke waarden lijkt te kennen dan andere.
Hoe dan ook, ik vind de boeken van Walsch waardevol, maar de volledige waarheid zul je er niet in vinden. Ook dit staat in die boeken te lezen en tevens een oproep om er geen heilige schrift van te maken. Maar daarom zijn ze voor mij nog wel waardevol.
Ik haal uit de boeken van Walsh een ander idee. Het idee dat we allemaal zonen/dochters van God zijn is volgens mij te beperkt. Dat suggereert, dat we gescheiden zijn van God. Wij zijn ook allemaal 1,God zelf (volgens Walsh dus). Als een vlammetje in de zon zeg maar.
Het enige waar ik wat moeite mee heb is dat God in het boek zei: ook ik ben het kind van een ander. En dat de mircocosmos en macrocosmos oneindig is. Ik heb daar wat te weinig voorstellingsvermogen bij terwijl die normaal errug groot is. (EN NEE IK BEN GEEN AANHANGER VAN HARRIE'S THEORIE VAN DIE RUIMTEWEZENTJES!!! )
Er zijn geen nivo's in bewustzijn...
Alleen gradaties in onwetendheid.
Met het voorgaande in het achterhoofd en de eerdere opmerking dat God zich via ons ervaart heb ik nog iets waarin Walsh dit via een kinderverhaal uitlegt.
Wellicht dat het wat duidelijker wordt (oei, wel een beetje lang geworden).
De kleine ziel en de zon.
ER WAS EENS een Kleine Ziel die tegen God zei:
"Ik weet wie ik ben, ik ben het licht net als alle andere zielen.
" God lachte breed. "Dat is waar!", zei God. "Jij bent ook het licht."
"Wow," zei de Kleine Ziel, "Dit is toch echt gaaf."
Enige tijd later bleek dat weten wie ze was niet voldoende was.
De Kleine Ziel voelde onrust van binnen en wilde ervaren wat het
was om het licht te zijn. En zo ging de Kleine Ziel terug naar God
(Wat geen slecht idee is voor alle zielen die willen weten wie ze werkelijk zijn.)
Hoi God! Nu weet ik wie ik ben. Is het goed als ik dat wil zijn?"
God zei,"je bedoelt dat je wilt zijn wie je al bent?"
"Wel", antwoordde de Kleine Ziel, "Weten wie ik ben is één ding,
maar helemaal écht zijn is iets anders. Ik wil ervaren wat het is om het licht te zijn!"
"Maar je bent het licht al," herhaalde God weer lachend."Ja,
maar ik wil voelen wat het is!" zei de Kleine Ziel. "Wel", God grinnikte,
"Ik had het kunnen weten, jij bent altijd al de meest avontuurlijke."
Toen veranderde Gods houding. "Er is alleen één ding....
Er is niets anders dan het licht. Zie je, ik creëerde niets anders dan wat jij bent;
en daarom is het niet makkelijk voor jou om jezelf te ervaren zoals je bent,
omdat er niets is dat je niet bent." "Huh?" zei de Kleine Ziel,
een beetje verbouwereerd. "Beschouw het op deze manier," zei God.
"Je bent als een kaarsje in de zon. O, je bent daar met ontelbare andere
kaarsjes die samen de zon zijn. En de zon zou anders zijn zonder jouw kaarsje.
Hoe kun je weten dat je het licht bent wanneer er alleen maar licht is?
Dat is de vraag." Weer lachte God. "Dat heb ik al gedaan." Zei God."
Aangezien je jezelf niet kunt zien als het licht als je in het licht bent,
zullen we je met duisternis omringen."
"Wat is duisternis?" vraagt de Kleine Ziel. God antwoordde,
"dat is wat je niet bent." "Zal ik bang zijn in het donker?" vroeg de Kleine Ziel.
"Alleen als je ervoor kiest om bang te zijn," antwoordde God.
"Er is echt niets om bang voor te zijn, tenzij jij ervoor kiest om dat te zijn.
Want weet je, we verzinnen het allemaal, we doen alsof."
"Oh,'" zei de Kleine Ziel, en voelde zich al beter.
Toen legde God uit dat, om maar iets te kunnen ervaren het tegenovergestelde
er moet zijn. "Het is een groot cadeau," zei God,
"want zonder het tegenovergestelde kun je niets weten. Je kunt geen warm
weten zonder koud, geen boven zonder beneden, geen snel zonder langzaam.
Je kunt geen links zonder rechts weten, geen hier zonder daar, en geen nu
zonder toen. "En zo," concludeerde God,"wanneer je omgeven bent door
duisternis, bal je vuist niet, verhef niet je stem en vervloek de duisternis niet.
Wees liever een licht in de duisternis en word er niet boos over.
Dan weet je wie je echt bent en iedereen zal het weten.
Laat je licht zo schijnen dat iedereen weet hoe speciaal je bent!"
"Bedoel je dat het goed is anderen te laten zien hoe speciaal ik ben?"
vroeg de Kleine Ziel. "Natuurlijk!" God grinnikte. "Het is heel goed!
Maar onthoud: 'speciaal' betekent niet 'beter'.
Iedereen is speciaal, ieder op zijn of haar eigen manier!
Alleen zijn velen dat vergeten.
Zij zullen dan ook zien dat het goed is voor ze om speciaal te zijn wanneer jij ziet
dat het goed voor jou is om speciaal te zijn."
"Wow," zei de Kleine Ziel, lachend van vreugde.
"Ik kan zo speciaal zijn als ik wil!""Ja, en je kunt nu beginnen," zei God,
die mee lachte samen met de Kleine Ziel. "Welk deel van speciaal wil je zijn?"
"Welk deel van speciaal?" herhaalde de Kleine Ziel, "Ik begrijp het niet"
"Wel," legde God uit, "Het licht zijn is speciaal zijn, en speciaal zijn heeft
heel veel kanten.
Het is speciaal om aardig te zijn, of zachtmoedig, of creatief of om geduldig te zijn.
Kun je nog meer bedenken waarin je speciaal kunt zijn?"
De Kleine Ziel zat een moment stil. "Ik kan een heleboel manieren bedenken
om speciaal te zijn!" riep de Kleine Ziel toen uit. "Het is speciaal om hulpvaardig
te zijn, om te delen, om vriendelijk en zorgzaam te zijn voor anderen!"
"Ja!" bevestigde God, "en je kan al deze dingen zijn, of elk ander deel van
speciaal dat je wilt zijn, op elk moment. Dat is wat het betekent om het licht te zijn."
"Ik weet wat ik wil zijn, ik weet wat ik wil ervaren!" zei de Kleine Ziel met groot
enthousiasme.
"Ik wil dat deel van speciaal zijn dat vergevingsgezind zijn heet."
"Het is toch speciaal om vergevingsgezind te zijn?"
"O, jazeker," verzekerde God de Kleine Ziel. "Dat is heel speciaal.' "Oké,"
zei de Kleine Ziel, "Dat is wat ik wil zijn. Ik wil vergevingsgezind zijn.
Ik wil mijzelf ervaren als vergevingsgezind." "Goed,"zei God,
"Maar er is één ding dat je moet weten."De Kleine Ziel werd nu een beetje
ongeduldig. Het lijkt wel of er elke keer weer een complicatie is. "Wat is het?"
zucht de Kleine Ziel.
"Er is niemand om te vergeven." "Niemand?"
De Kleine Ziel kon nauwelijks geloven wat er gezegd werd.
"Niemand!" herhaalde God. "Alles wat ik heb gecreëerd, is perfect.
Er is geen enkele ziel van alle creaties die minder perfect is dan jou.
Kijk maar om je heen."
Toen realiseerde de Kleine Ziel zich dat zich een grote menigte had verzameld.
Zielen kwamen van Heinde en Ver van overal van het koninkrijk.
Want het was als een lopend vuurtje rond gegaan dat de Kleine Ziel een
ongewoon gesprek met God had en iedereen wilde horen wat er gezegd werd.
Rondkijkend naar de ontelbare andere Zielen die hier bijeen waren,
moest de Kleine Ziel toegeven.
Niemand leek minder prachtig, minder magnifiek of minder perfect dan de
Kleine Ziel zelf. Dat was het wonder van de Zielen die om hem heen waren,
en zó helder was hun licht. De Kleine Ziel staarde angstig naar hen.
"Wie is er dan te vergeven?" vroeg God. "Jonge, dit is helemaal niet grappig!"
gromde de Kleine Ziel. "Ik wil mijzelf ervaren als vergevingsgezind.
Ik wil weten hoe dat deel van speciaal voelt."
En de Kleine Ziel leerde hoe het moet voelen om droevig te zijn.
Maar toen stapte een vriendelijke ziel naar voren uit de menigte.
"Maak je geen zorgen, Kleine ziel," zei de Vriendelijke Ziel,
"Ik zal je helpen." "Wil je dat?" De Kleine Ziel klaarde op.
"Maar wat kan je dan doen?"
"Wel, ik kan je iemand geven om te vergeven!" "Kan je dat?"
"Ja" zei de Vriendelijke Ziel.
"Ik kan in je volgende aardse leven komen en iets doen wat jij kan vergeven.
"Maar waarom? Waarom wil je dat doen?" vroeg de Kleine Ziel.
"Jij, die van zo'n ongelooflijke perfectie bent! Jij die trilt van zo'n snelheid dat het
zo'n helder licht creëert dat ik het niet kan evenaren!
Wat kan je reden zijn dat jij je vibraties wil verlagen zodat jouw licht donker
wordt? Wat kan de reden zijn voor iemand die zo licht is om in mijn leven te
komen en jezelf zo zwaar te maken zodat je dit slechte kan doen?
"Simpel," zei de Vriendelijke Ziel."Ik zal het doen omdat ik van je hou"
" De Kleine Ziel leek verrast door het antwoord. "Wees niet zo verbaasd.
"zei de Vriendelijke Ziel, "Je hebt hetzelfde gedaan voor mij.
Herinner je het je niet meer?
O, we hebben gedanst samen, jij en ik vele keren.
Je herinnert je het alleen niet meer."
We zijn allebei alles geweest.
We zijn het hoge en het lage geweest, het linker en het rechter.
We zijn het hier en het daar geweest, het nu en het toen.
We zijn het manlijke en het vrouwelijke geweest, het goede en het slechte.
We zijn beide het slachtoffer en de dader geweest."
"Zo zijn we samen gekomen, jij en ik vele malen eerder;
steeds de ander de exacte en perfecte gelegenheid te geven om te uiten
en te ervaren wie we werkelijk zijn.
En daarom," legde de Vriendelijke Ziel verder uit, "Kom ik in je volgende
leven en zal 'de slechte' zijn dit keer. Ik zal iets heel slechts doen,
en dan kan jij jezelf ervaren als degene die vergeeft."
"Maar wat wil je dan doen? "vroeg de Kleine Ziel een beetje nerveus,
wat wil er zo erg zijn?"
"Oh," antwoordde de Vriendelijke Ziel met een glimlach,
"We bedenken wel iets."
Daarna leek de Vriendelijke ziel serieus te worden, en zei met rustige stem,
"Je hebt over één ding gelijk, weet je. Wat is dat?" wilde de Kleine Ziel weten.
"Ik zal mijn vibraties moeten verlagen, heel zwaar worden en deze niet zulke
leuke dingen doen.
Ik zal me anders moeten voordoen dan ik in werkelijkheid ben.
En daarom wil ik je als dank om een gunst vragen." "Oh, wat je wilt, wat je wilt!"
riep de Kleine Ziel, en begon te dansen en zingen, "Ik zal vergevingsgezind zijn!"
Toen zag de Kleine Ziel dat de Vriendelijke Ziel erg stil bleef.
"Wat is er?" vroeg de Kleine Ziel.
"Wat kan ik voor jou doen? Je bent zo'n Engel dat je dit voor me wilt doen!".
"Natuurlijk is de Vriendelijke Ziel een Engel!" onderbrak God.
"Iedereen is een Engel! Herinner altijd; Ik stuur je niets dan Engelen.
Zo wilde de Kleine Ziel meer dan ooit het verzoek van de Vriendelijke Ziel inwilligen.
"Wat kan ik voor je doen" vroeg de Kleine Ziel weer.
"Op het moment dat ik je kwaad doe," antwoordde de Vriendelijke Ziel.
"Op het moment dat ik jou het ergste aandoe dat je je kan voorstellen
op dat precieze moment... "
"Ja?" onderbrak de Kleine Ziel, "Ja....?"
De Vriendelijke Ziel werd nog stiller. "Herinner me als wie ik werkelijk ben."
"O, dat doe ik!, dat beloof ik!
Ik zal je altijd herinneren zoals ik je hier en nu zie!""Goed'"
zei de Vriendelijke Ziel, "Want weet je, Ik zal zo hard bezig zijn met doen alsof,
dat ik mijzelf zal vergeten. En als jij me niet herinnert zoals ik echt ben,
kan ik het me misschien voor heel lang niet herinneren.
En als ik vergeet wie ik ben, kan jij ook vergeten wie jij bent, en zullen wij
beiden verloren zijn.
Dan hebben we een andere ziel nodig om langs te komen en ons te helpen
herinneren wie we zijn." "Nee, dat zullen we niet!" beloofde de Kleine Ziel weer.
Ik zal je herinneren! En ik wil je bedanken dat je me dit cadeau wilt geven
De kans om mezelf te ervaren wie ik ben." Aldus was de afspraak gemaakt.
En de Kleine Ziel ging verder in een nieuw aards leven.
Vol verwachting om het licht te zijn, wat heel speciaal was en vol verwachting
om dat deel van speciaal te zijn dat vergevingsgezindheid heet.
En de Kleine Ziel wachtte gespannen om de ervaring te hebben als
vergevingsgezindheid en dankbaarheid aan welke Ziel dan ook die dit
mogelijk maakt.
En op elk moment in het nieuwe aardse leven wanneer er een nieuwe Ziel
ten toneleverschijnt, ongeacht of deze nieuw ziel vreugde brengt of droefenis
Speciaal als ze droefenis brengen dacht de Kleine Ziel aan wat God had gezegd:
"Herinner je ALTIJD, Ik stuur je niets anders dan Engelen".
Er zijn geen nivo's in bewustzijn...
Alleen gradaties in onwetendheid.
Sararje schreef:als god namelijk allesomvattend etc. is, waar blijft dan je vrije wil?
Allesomvattend wil niet zeggen vaststaand.
Wel degelijk. Allesomvattend betekent omnipotent en een omnipotente godsvisie postuleert automatisch dat er geen vrije wil is.
"De bijbel is net een spoorboekje van de NS, je kan er alle kanten mee op." - Fons Jansen
"Als er bij het dorp waar bergen bergen bergen bergen bergen, Bergen, bergen bergen bergen bergen bergen, bergen bergen bergen bergen bergen.". - Kees Torn
"De bijbel is net een spoorboekje van de NS, je kan er alle kanten mee op." - Fons Jansen
"Als er bij het dorp waar bergen bergen bergen bergen bergen, Bergen, bergen bergen bergen bergen bergen, bergen bergen bergen bergen bergen.". - Kees Torn
Samante schreef:Naar mijn idee is er het zuivere 'zijn' en verder...tja, wat is er verder behalve inderdaad die illusies
O.K. maar dan zou het zuivere zijn ook een produkt van die illusie kunnen zijn, sterker nog het "zuivere zijn" zou een illusoire invulling kunnen zijn van het werkelijke zijn dat zoekt naar de essentie van het bestaan.
Welnu, even ter overdenking, atheïst, pantheïst, christen voor alleen dient de zijnsvraag aan, welnu hoe die in te vullen ?
Dat is voorieder net zo moeilijk of zo makelijk het is maar hoe je het ziet, laten we even de essentie van de vraag onder ogen nemen : wat is het nut van mijn bestaan ?
Ik leef, ik ga dood, als ik nageslacht krijg is het voor hun hetzelfde, niet zo'n leuke vraag eigenlijk, alles wordt zinloos, de vraag is hoe geven we dat leven zin ?
a) Een voor de hand liggende optie :
Er is iets groters, god or whatever, die voor ons de zin zal vervullen
b)Een ogenschijnlijk minder fijne optie:
Het leven heeft totaal geen zin
Welnu, je zou snel geneigd zijn a te kiezen, maar ik pleit voor b. Dit is een optie die ik direct van Jaap v. Heerden heb gejat ; Het leven heeft geen zin, dat is juist fijn, kan je er zin aan geven.
Welnu, laat ik voor optie a pleiten, mijn leven wordt zin gegeven door het groter geheel, god or whatever, dit lijkt mooi, mijn leven heeft zin gekregen. Maar daarin schuilt iets verborgen wat minder fijn is......als mijn leven zin heeft gekregen heeft het ook een bestemming gekregen, er is sprake van predestinatie.......
Nog vervelender wordt het dan dat je nooit verlost zal zijn van de vraag, wat is illusoir, en in diepe kern zal je nooit, maar dan ook nooit, kunnen vertellen wat het doel van je leven is, net zoals optie b, en als je het kan vertellen dan weet je nooit of het een illlusie is. Maar je weet wel dat je leven een doel heeft, maar ook dat zal je nooit kunnen vertellen, of je hoog of laag springt.
Welnu, of je nu a of b kiest, het enige antwoord op de "zijnsvraag" die je kan geven is "het is".
Nu is het afwegen, welke positie kies je, een positie waarin illusies je kunnen misleiden, of een positie waarin je altijd "het zijn" prefereert. En als het a blijkt te zijn en je kiest b dan maakt het toch niets uit...
Samante schreef:Naar mijn idee is er het zuivere 'zijn' en verder...tja, wat is er verder behalve inderdaad die illusies
O.K. maar dan zou het zuivere zijn ook een produkt van die illusie kunnen zijn, sterker nog het "zuivere zijn" zou een illusoire invulling kunnen zijn van het werkelijke zijn dat zoekt naar de essentie van het bestaan.
Welnu, even ter overdenking, atheïst, pantheïst, christen voor alleen dient de zijnsvraag aan, welnu hoe die in te vullen ?
Dat is voorieder net zo moeilijk of zo makelijk het is maar hoe je het ziet, laten we even de essentie van de vraag onder ogen nemen : wat is het nut van mijn bestaan ?
Ik leef, ik ga dood, als ik nageslacht krijg is het voor hun hetzelfde, niet zo'n leuke vraag eigenlijk, alles wordt zinloos, de vraag is hoe geven we dat leven zin ?
a) Een voor de hand liggende optie :
Er is iets groters, god or whatever, die voor ons de zin zal vervullen
b)Een ogenschijnlijk minder fijne optie:
Het leven heeft totaal geen zin
Welnu, je zou snel geneigd zijn a te kiezen, maar ik pleit voor b. Dit is een optie die ik direct van Jaap v. Heerden heb gejat ; Het leven heeft geen zin, dat is juist fijn, kan je er zin aan geven.
Welnu, laat ik voor optie a pleiten, mijn leven wordt zin gegeven door het groter geheel, god or whatever, dit lijkt mooi, mijn leven heeft zin gekregen. Maar daarin schuilt iets verborgen wat minder fijn is......als mijn leven zin heeft gekregen heeft het ook een bestemming gekregen, er is sprake van predestinatie.......
Nog vervelender wordt het dan dat je nooit verlost zal zijn van de vraag, wat is illusoir, en in diepe kern zal je nooit, maar dan ook nooit, kunnen vertellen wat het doel van je leven is, net zoals optie b, en als je het kan vertellen dan weet je nooit of het een illlusie is. Maar je weet wel dat je leven een doel heeft, maar ook dat zal je nooit kunnen vertellen, of je hoog of laag springt.
Welnu, of je nu a of b kiest, het enige antwoord op de "zijnsvraag" die je kan geven is "het is".
Nu is het afwegen, welke positie kies je, een positie waarin illusies je kunnen misleiden, of een positie waarin je altijd "het zijn" prefereert. En als het a blijkt te zijn en je kiest b dan maakt het toch niets uit...
Man, wat een prachtig verhaal zet je weer neer. :P
De keuze tussen a) Een voor de hand liggende optie :
Er is iets groters, god or whatever, die voor ons de zin zal vervullen
b)Een ogenschijnlijk minder fijne optie:
Het leven heeft totaal geen zin
Als ik hieruit moet kiezen zou het b) moeten zijn. Het leven heeft totaal geen zin en je kunt er zin aan geven. Niets doet ertoe.
Ik geloof wel dat God bestaat, maar die vervult niet de zin voor ons. God, dat zijn we zelf.
Heeft het zin om een ritje in de achtbaan te maken? Niet echt toch? Het is een leuk avontuur, maar het heeft geen enkele zin. Niets doet ertoe.
Samante schreef:
Ik heb een beetje gezocht naar Plato en ik moet zeggen dat je de juiste 'diagnose' stelt volgens mij. Verschillen die me opvallen met Plato:
Ik geloof niet in vergelding van het voorbije leven. Geen oordeel of veroordeling.
Dat is maar hoe je het stelt, een mens kan zichzelf oordelen of veroordelen, doen of nalaten, en op dat vlak kan je je natuurlijk iets afvragen.....
Kijk, als je in reïncarnatie gelooft en niet in een enge oordelende intolerante oorlogsgod JWH dan kan je dit zien als niet oordelen. Blij toe want de grote monotheïstische religies oordelen al op aarde met hun intolerantie.
Maar nu dit, eigenlijk zou je kunnen stellen dat wanneer reïncarnatie werkelijkheid is het verschrikkelijk logisch is dat een mens zichzelf gaat beoordelen op de opgedane kennis van het voorbije leven, wat de utgangspositie is voor het volgende leven.
Ik denk dat het interessant is om de Faidon te lezen, dit boek beschrijft de terecht stelling van Socrates, met die verstande dat Plato die beschrijft, voorafgaand is het interessant om de Eutyphron, Apologia en de Kryton te lezen.
De Eutyphron (de rechtlijnige) is een interessant stuk over Socrates die in discussie gaat met Eutyphron die zijn vader wil arresteren, dit gaat om deugd, maraal, goed en kwaad. Apologia is de rechtzaak van Socrates en Kriton gaat over de vraag of Socrates niet wil ontsnappen en beeld naar mijn oordeel het verschil tussen conformisme en berusting goed uit.
Overigens is alles van Plato interssant, maar enigzins prijzig.
Samante schreef:Heeft het zin om een ritje in de achtbaan te maken? Niet echt toch? Het is een leuk avontuur, maar het heeft geen enkele zin. Niets doet ertoe.
Dit is in weze prachtig toch, kijk (wijzende op voorgaande), is het vergaren van kennis wat iedereen kan verbinden, ongeacht wat men gelooft of niet gelooft....en alles wat eraan toe doet (belangrijk is) is wat jezelf stelt, ongeacht wat je gelooft of niet gelooft.....
M.a.w. door b te kiezen geef je zelf zin aan je leven, kan je makkelijker van standpunt veranderen, en doet alles er aan toe, het is immers je eigen zingeving....
bad_religion schreef:[Maar nu dit, eigenlijk zou je kunnen stellen dat wanneer reïncarnatie werkelijkheid is het verschrikkelijk logisch is dat een mens zichzelf gaat beoordelen op de opgedane kennis van het voorbije leven, wat de utgangspositie is voor het volgende leven.
De mens zal zichzelf na overlijden niet beoordelen, maar volgens mij eerder de opgedane kennis/ervaringen van het voorbije leven waarnemen. Niet alleen vanuit het eigen perspectief, maar tevens vanuit het perspectief van anderen.
Voorbije ervaringen passeren de revue vanuit meerdere perspectieven en aan de hand daarvan herschept de overleden mens zichzelf in een nog verhevener versie van een nog groter visioen (Karma, zoals Walsch dat mooi beschrijft, enigszins aangepast).
) ken jij de boeken van Walsch? En zo ja... zie jij daar overeenkomsten in in wat jij gelooft/denkt?
)