De kracht van gebed, cq meditatie, concentratie.

[Solist]

Nu ja, dan laat ik mijn gedachten verder maar gewoon de vrije loop, wat eerst een onsamenhangend rommeltje 'Tagesresten' oplevert dat vanzelf verdwijnt, waarna datgene bovenkomt waar het op dat moment om gaat, en dat dus wel belangrijk is.
En dat is dan altijd iets waar ik bewust niet mee bezig ben geweest, maar onbewust kennelijk wel.

dat is heel herkenbaar. er zijn dingen die me dwars zitten, onbewust.
dat werkt door in de stemming en veroorzookt een onrust, een onbehagen.
en heel onverwacht, alsof de zon doorbreekt, letterlijk een opheldering,
krijg je in de gaten waar de schoen wringt. overigens zonder mediteren.

[sofia]

dat is heel herkenbaar. er zijn dingen die me dwars zitten, onbewust.
dat werkt door in de stemming en veroorzookt een onrust, een onbehagen.
en heel onverwacht, alsof de zon doorbreekt, letterlijk een opheldering,
krijg je in de gaten waar de schoen wringt. overigens zonder mediteren.

Ja, en ik heb daaruit opgemaakt dat mijn onbewuste veel meer 'weet', veel wijzer is dan mijn bewuste, dat altijd onderhevig is aan allerlei invloeden van buitenaf, zoals aarzelingen veroorzaakt door angst voor repercussies bijvoorbeeld, die maken dat je verkeerde beslissingen gaat nemen.

Angst is een verdraaid slechte raadgever, en ik heb door schade en schande geleerd om er wantrouwend tegenover te staan, en mijn 'verstandelijke' beslissingen ondergeschikt te maken aan de vaak tegengestelde impuls die eraan vooraf ging. En dit heeft me zo langzamerhand voor heel wat blunders behoed.

Tegenwoordig volg ik dus meestal mijn ingevingen maar meteen, want als ik het een keer niet doe begint mijn onbewuste prompt te interveniëren en ga ik me ongemakkelijk voelen, onrustig - net zo lang tot ik bakzeil haal en ga sudderen.

Edit Kitty: quote hersteld

[Digit]

Ja, en ik heb daaruit opgemaakt dat mijn onbewuste veel meer 'weet', ....

Dat klopt, het merendeel van je herinneringen is niet direct "aanspreekbaar" en zit dus in je onderbewuste.

.... veel wijzer is dan mijn bewuste, dat altijd onderhevig is aan allerlei invloeden van buitenaf, zoals aarzelingen veroorzaakt door angst voor repercussies bijvoorbeeld, die maken dat je verkeerde beslissingen gaat nemen.

Klopt niet als dusdanig. Véél onbewuste herinneringen heb je ook onbewust opgedaan, en die zijn vaak het meeste vatbaar voor de "post hoc, ergo propter hoc"-denkfout : het "zien" van niet-bestaande verbanden. Onbewuste beslissingen zijn vaak beter in een welbekende situatie waar je zeer snel moet beslissen. Daar is onze "intuïtie" immers voor gemaakt. Ze kan dan putten uit een zeer groot antal ervaringen, en daar in een oogwenk (zonder te denken) de juiste conclusie uit trekken.

Bij erg complexe of unieke probleemstellingen zal bewust nadenken meestal het beste resultaat opleveren. Je beschikt dan immers niet over een groot aantal "steekproeven" met de erbij horende eenvoudige reacties die je al ontelbare keren geholpen hebben. Even nadenken is dan wat overblijft !

Groetjes,

Digit

[weetniet]

De monnik die zich uit de wereld terugtrekt teneinde een makkelijk leven te leiden, zal er geen voordeel van behalen, want een lui leven is een verafschuwing en gebrek aan energie moet men minachten."
[Woorden van de Boeddha.]

Wat zou hij daarmee bedoeld hebben?

Ik denk dat Boeddha daarmee bedoeld heeft dat het eindproduct van het trainen van de geest niet het kluizenaarsbestaan is, maar deelnemen aan het volle leven op het marktplein, maar wel heel bewust en met mededogen. Die tijd van afzondering is slechts een weg naar een doel, niet het doel zelf. En het is helemaal niet gemakkelijk.

ZO ken ik een Zen-leraar die 7 jaar in een lendedoek als bedelaar bij een tempel in India heeft geleefd (het is er wel warm genoeg!), hij was Jesuit maar verdiepte zich in het Zen-boeddhisme. Na die 7 jaar was hij weer/nog Jesuit en ook Zen-Boeddhist. Het is een van de meest levendige, intelligente, wijze en humoristische mensen die ik ooit heb ontmoet. En op zijn 70ste nog topfit en lening en met pikzwart haar. Hij reist onvermoeibaar de wereld rond om onderricht te geven, heeft vele boeken geschreven over de raakvlakken tussen Zen en christendom en verwante onderwerpen. En je kunt nog ontzettend met hem lachen ook.

Waar ik maar mee zeggen wil: wie weet hoe een en ander zich verder zal ontwikkelen, als je weer zo'n mafkees in vodden bij een tempel ziet zitten. Had het niet anders gekund? Moet dat nou? Weet ik veel. Sommige mensen hebben kennelijk zo'n fase nodig in hun leven en het resultaat is soms zeer verrassend en inspirerend. Maar het lijkt me zeker niet iets wat iedereen dan ook maar moet doen.

[sofia]

Ja, en ik heb daaruit opgemaakt dat mijn onbewuste veel meer 'weet', ....

Dat klopt, het merendeel van je herinneringen is niet direct "aanspreekbaar" en zit dus in je onderbewuste.

.... veel wijzer is dan mijn bewuste, dat altijd onderhevig is aan allerlei invloeden van buitenaf, zoals aarzelingen veroorzaakt door angst voor repercussies bijvoorbeeld, die maken dat je verkeerde beslissingen gaat nemen.

Klopt niet als dusdanig. Véél onbewuste herinneringen heb je ook onbewust opgedaan, en die zijn vaak het meeste vatbaar voor de "post hoc, ergo propter hoc"-denkfout : het "zien" van niet-bestaande verbanden. Onbewuste beslissingen zijn vaak beter in een welbekende situatie waar je zeer snel moet beslissen. Daar is onze "intuïtie" immers voor gemaakt. Ze kan dan putten uit een zeer groot antal ervaringen, en daar in een oogwenk (zonder te denken) de juiste conclusie uit trekken.

Bij erg complexe of unieke probleemstellingen zal bewust nadenken meestal het beste resultaat opleveren. Je beschikt dan immers niet over een groot aantal "steekproeven" met de erbij horende eenvoudige reacties die je al ontelbare keren geholpen hebben. Even nadenken is dan wat overblijft !

Groetjes,

Digit

Als ik je goed begrijp zie jij je onbewuste als een verzamelplaats van 'herinneringen', en ik denk juist dat het tegendeel het geval is.
Volgens mij liggen herinneringen juist in je brein (geheugen) opgeslagen, en zijn daardoor bepalend voor je bewuste gedrag. Slechte ervaringen leiden dan tot 'vluchtgedrag', wat lang niet altijd goed uitpakt.

En wat ik mijn onbewuste noem zie ik als mijn 'kern', die in wezen inherent is aan het - evenwichtige - grote geheel, en dus ook niet van buitenaf te beïnvloeden is.
En daarom dan ook prompt reageert als het evenwicht wordt verstoord. Wat dan volgt is 'correctie via de keldertrap', zogezegd.

Het kan natuurlijk best zijn dat ik ernaast zit, maar ik denk het niet.

[Kitty]

Het onderbewustzijn zit volgens jou dus niet in het brein? Het wordt dus niet opgeroepen door verbindingen in dat brein?

[Digit]

Als ik je goed begrijp zie jij je onbewuste als een verzamelplaats van 'herinneringen', en ik denk juist dat het tegendeel het geval is.

Ik zie het onbewuste (of het onderbewuste) als een containerbegrip (verzamelnaam) voor alles dat zich onder ons schedeldak afspeelt zonder dat we er ons op dat moment van bewust zijn, dus niet alleen herinneringen, maar ook processen !

En ik sluit mij aan bij de vraag van Kitty !

Groetjes,

Digit

[sofia]

Als ik je goed begrijp zie jij je onbewuste als een verzamelplaats van 'herinneringen', en ik denk juist dat het tegendeel het geval is.

Ik zie het onbewuste (of het onderbewuste) als een containerbegrip (verzamelnaam) voor alles dat zich onder ons schedeldak afspeelt zonder dat we er ons op dat moment van bewust zijn, dus niet alleen herinneringen, maar ook processen !

En ik sluit mij aan bij de vraag van Kitty !

Groetjes,

Digit

Je onbewuste is onbewust, vandaar dat je het ook niet ziet, of je ervan bewust bent.

En nee, Kitty, je onbewuste is net zomin 'op te roepen' als bijvoorbeeld God. Het is in feite het enige deel van onszelf waar we geen zeggenschap over hebben, en meestal ook geen contact mee hebben. Vandaar dat het ook makkelijk te ontkennen is.
Wat veel mensen - en vooral degenen die sowieso al geneigd zijn tot vluchtgedrag - dan ook doen.

Verder kan ik er weinig over zeggen, behalve hoe ik het zelf ervaar. En bovendien vind ik dat iedereen maar voor zichzelf moet uitmaken wat hij ermee aan wil.
Wie zoekt die vindt, en wie niet wil zoeken zal er niet acuut aan overlijden. Dus prima toch?

[Kitty]

Wat het onbewuste is, is puur dat wat je je niet bewust bent. Dat wil echter nog niet zeggen dat het niet gewoon verbindingen in je brein zijn. Je bent je namelijk niet van alle prikkels en de reacties van het brein hierop door verbindingen te maken bewust. Dat wil echter nog niet zeggen dat je het onbewuste buiten de werking van het brein moet plaatsen. Het onderbewustzijn is geen vaag buiten het brein omgaand proces, want er bestaan helemaal geen processen die buiten het brein omgaan. Je kunt het brein niet degraderen tot een machine die alleen je bewuste denken bestuurd. Heel veel processen worden zonder dat je je daar van bewust bent wel degelijk door het brein bestuurd. Of laat jij je hart bewust kloppen, je bloed bewust stromen, je hormonen bewust produceren. Allemaal onbewuste processen, die wel degelijk door het brein worden bestuurd. Zo ook het onderbewustzijn. Gewoon een proces net als alle andere onbewuste processen.
Je neemt ook onbewust prikkels waar en verwerkt die in je brein. Dat jij je die niet bewust bent, is geen reden om ze als onverklaarbaar te bombarderen. Er is ook geen bibliotheek vol herinneringen en ervaringen. Elke herinnering is een door een prikkel opgewekt proces waarna je brein een verbinding legt, die verbinding herinnert het brein zich. En die verbinding wekt de herinnering op, de verbinding ís de herinnering. Die is namelijk daaraan gekoppeld. Herinneringen worden namelijk opgeslagen als verbindingen. Die verbindingen zijn er echter niet constant, alleen als de juiste prikkel die oproept.

Je zou je eens wat meer moeten verdiepen in de werking van het brein, dan wordt een begrip als onbewust en onbewustzijn je ook wat duidelijker. Dan zie je dat het niets zweverigs of buiten breins is.

[Digit]

En nee, Kitty, je onbewuste is net zomin 'op te roepen' als bijvoorbeeld God.

Dat "oproepen" is ongelukkig gekozen. Het onderbewuste is gewoon een deel van onze psyche, en wetenschappeljk gesproken is die laatste niets anders dan de verzameling van onze hersenprocessen

Het is in feite het enige deel van onszelf waar we geen zeggenschap over hebben, ....

Niet het enige, we hebben heel wat automatische processen : we kunnen onze ademhaling en onze hartslag niet stilleggen, evenmin als ons gehoor.

.... en meestal ook geen contact mee hebben.

We hebben er voortdurend contact mee, alleen beseffen we dat niet. We "zijn" voor een deel ons "onbewuste" !

Groetjes,

Digit

[Kitty]

Digit, we zijn het volledig eens, zie ook mijn reactie boven die van jou.

[Digit]

Inderdaad, ik zag je reactie tijdens het bevestigen van de mijne, maar voelde niet de behoefte om deze nog aan te passen !

Groetjes,

Digit

[sofia]

Dus jouw psyche is een verzameling van hersenprocessen en verder niets. Nu, dat is dan gauw bekeken, hè? Een simpele ziel zonder ziel?

Enfin, zoals ik al schreef, iedereen zoekt het maar voor zichzelf uit.

[Joe Hn]

Daar hebben we eigenlijk best lang over gedaan ... je doet alsof die gedachte zomaar uit de lucht is komen vallen ...

[Kitty]

Sofia, is niet zo geïnteresseerd in de wetenschap en houdt er liever haar eigen gedachte spinsels over zielen en zo op na. Dat mag hoor, maar verwacht niet van anderen die wel wat wetenschappelijker onderbouwd zijn, dat die je dan al te serieus gaan nemen. Naar mijn mening zitten de simpele zielen ergens anders.