Vierjarig kind spreekt de waarheid of niet?

[Ali]

Camera's gaan niet echt helpen, je verplaatst het probleem alleen maar. Tenzij je overal camera's neerhangt, dus ook bij de burger thuis.

No problem. Als het moet een camera in de wc pot. Ik kom hierop omdat ik plots denken moest aan het beruchte boek 'Ik Jan Cremer' waar Jan verklapt dat hij zich wel eens in een WC pot dacht terwijl filmdiva Sophia Loren in d'r blote kont op de bril zat.

[appelfflap]

Daarnaast vraag ik me werkelijk af wat jongens van 27 bij kinderen van 1 tot 4 jaar te zoeken hebben.

vanaf pakweg 18 kun je vader worden
ga je alle vaders van >27 verbieden nog bij hun kinderen te komen of ga je mannen verbieden meester te worden omdat ergens 1 perverseling ...

enne dergelijk jonge kinderen wel/niet geloven is lastig. daarom werden ze uiteraard gekozen door de daders

[vuurdoorn]

vanaf pakweg 18 kun je vader worden
ga je alle vaders van >27 verbieden nog bij hun kinderen te komen of ga je mannen verbieden meester te worden omdat ergens 1 perverseling ...

ik vraag me ook wel af wat een man erin ziet om van kinderen van 0 tot 4 zijn werk te maken. (Wat totaal iets anders is dan het vaderschap) Maar goed, ze zullen er zijn en hun werk perfect doen.

Wat ik me het meest afvraag is hoe hij de kans heeft gekregen en vooral hoe hij wist dat hij daar de kans zou krijgen.

[lost and not found yet!]

Heb je iets te verbergen dan? Ik niet, ik heb een open en vrij leven en hoef voor niemand iets te verbergen! Maar misschien denk jij er anders over!?

Ik denk daar inderdaad anders over. Ik heb van alles te verbergen. Dat is bijvoorbeeld de reden waarom ik achter een deur schijt die op slot kan en gordijnen voor de ramen heb. Uiteindelijk zijn de dingen die ik wil verbergen niet wereldschokkend of zelfs maar verboden maar dat doet er verder niet toe denk ik. Ik vind het vreselijk dat er kinderen verkracht worden, maar mijn privacy ga ik er niet voor op geven.

Haha! Wat is je probleem als mensen weten dat je achter een deur schijt? Iedereen schijt achter een deur! Ik weet nog in de tijd dat ik in Velp op de markt stond, dat het toilet in de bieb om half 10 open ging! Maar wat doe je als je daar om half 6 bent en je moet schijten? Gewoon in de tuin aan de overkant! Haha, die bomen en struiken hebben er nog nooit zo mooi bijgestaan! Ze zijn me er, onwetend, nog steeds dankbaar voor! Natuurlijk is het erg wat er met die kinderen gebeurd is, maar omdat ik niks te verbergen heb vind ik alles wel prima! Ik spuit insuline, midden in een drukke winkelstraat of restaurant, niemand kent me, so, whats the problemen? Stoor ik me eraan als mensen dat zien? Nee, ze kennen me toch niet, en zullen me ook nooit kennen!

[a.r.]

IK heb niets te verbergen, maar ik bepaal vandaag aan de dag graag zelf wat iemand van mij mag weten...er wordt nl nogal vaak misbruik gemaakt en oordelen geveld over gebeurtenissen die slechts ten dele gekend zijn door mensen en/of overheden. Het gaat de overheid geen moer aan waar ik heen reis, het gaat een winkelier niets aan hoe laat ik mijn boodschappen bij hem haal en welk merk wc papier ik gebruik, het gaat de NS geen donder aan hoe laat en/of hoe vaak ik reis, en de busonderneming die daarna evt nodig heb weet tegenwoordig exact waar ik uitstap. De bank weet waaraan ik mijn geld uitgeef, als ik in de stad loop wordt ik gevolgd door camera's op straat, als ik een winkel binnenstap camera's, bij overheidsinstanties hangen camera's. Ik heb in mijn hele vijftig jarige leven één keer een bekeuring gehad van ....ja je leest het goed....vijf gulden, omdat ik volgens oom agent door het rode licht liep, ik heb nog nooit gestolen, ik heb nooit iemand bedonderd, ik ben nooit vreemd gegaan, ik heb nooit gedeald, geen drugs gebruikt (nou ja een wijntje en die vervloekte sigaretten), ik heb geen mensen misbruikt, geen seksuele handelingen verricht met minderjarigen of dieren, geen kinderen geslagen, kortom ....ik ben een ontzettend keurige, brave burger...maar wel één die zich begluurd voelt door allerhande instanties, ondernemingen en ander gespuis.De enigen die niet van alles van mij blijken te weten zijn het UWV, die mijn naam en zoektocht naar een vaste baan ergens onder in een stoffige la hebben liggen die niet meer open schijnt te kunnen en de belastingdienst, die blijven nl blauwe enveloppen sturen met de vraag om mijn bankrekeningnummer.

BOT maar weer!

[Jinny]

Hear hear

[roodborstje]

@a.r.

Ach....een utopist...het klinkt prachtig hoor, maar de werkelijkheid is helaas heel anders.

Ik probeer tenminste tot een oplossing te komen en zeg met zoveel woorden dat screenen niet voldoende zal zijn.

Ik heb persooonlijk kinder/jongeren misbruik op diverse manieren meegemaakt en hoe ik ook walg van de toon waarop topicstarter dit topic begon....ik heb er ook wel enig begrip voor moet ik zeggen. Het zijn nl voor zover nu bekend vrijwel altijd mannen die niet met hun fikken van meisjes/kinderen/jonge vrouwen af kunnen blijven. Priesters, vaders, ooms, buurmannen, jeugdhulpverleners, crechemedewerkers, etc. Ik vraag mij al vele jaren af hoe het komt dat die mannen die behoefte voelen en vooral ook waarom ze zich in die behoefte iig niet kunnen beheersen, waarom ze die grens overgaan....is het gewoon simpelweg, "hun pik achterna lopen"? Is er iets kapot gemaakt in hun hersenen waardoor ze zich niet kunnen beheersen en zo ja hoe komt dát dan én is daar iets aan te doen, of is er niets aan te doen en moeten "we" domweg maar accepteren dat er mannen zijn die "dat" doen en "ons" bij tijd en wijle op laten schrikken door verhalen in de media?

Liever niet, vandaar die cameratoezicht.

Ik ben behoorlijk cynisch wbt hulpverlening, ik heb op alle mogelijke manieren teveel gezien en meegemaakt....veel mensen die de jeugdhulpverlening in gaan doen dat vanuit idealisme, omdat ze zelf slachtoffer zijn geweest en daarom willen vermijden dat er nog meerdere/andere slachtoffers vallen. Dat klinkt prachtig, maar is tegelijkertijd teveel emotioneel beladen voor die mensen en bovendien zien ze pas in de praktijk dat ook zij met de rug tegen de muur staan en dát is ook wát ouders te horen krijgen.

In de praktijk is gebleken dat in de hulpverlening gaan omdat je zelf slachtoffer bent geweest over het algemeen de slechtste motivatie is, wordt vaak gezien als zelftherapie, je gaat in de hulpvelening voor een ander, niet voor jezelf.

Anderzijds, als je mi ongezonde seksuele gevoelens hebt, dan is een SPW opleiding een prachtige springplank om je ongezonde seksuele gevoelens een paar jaar later te kunnen botvieren, je kunt met zo'n papiertje in de hand immers altijd een baan vinden. Sterker nog, vooral aan mannen is een enorm gebrek, die kunnen zelfs zonder dat papiertje instromen in bijv de jeugdzorg...omdat er zo'n gebrek aan mannen binnen de jeugdzorg is en mannen voor een kind natuurlijk ook een voorbeeldfunctie hebben.

Die weg zou je kunnen afsluiten door afdoende controle, wat niet weg neemt dat er naar andere wegen zullen worden gezocht.

In het geval van priesters en anderzins diep religieuze opvoeding kan ik met moeite nog enig begrip opbrengen voor onderdrukte seksuele driften en daardoor kapotgemaakte/ziekgemaakte geesten, maar wát als dáár geen sprake van is? Wát is dán de reden van die mannen om hun lusten te botvieren op kinderen/jongeren en vooral is mijn vraag....zijn zulke mannen nog wel te "genezen" of is het mogelijk hun mi ziekelijke verlangen naar kinderen/jongeren in gezondere banen te leiden? En als we moeten constateren dat dát niet zo is, wat zou er dan moeten gebeuren met mensen/mannen die hun seksuele lusten blijvend niet kunnen beheersen?

Dat vind ik een moeilijke vraag, waarom wordt er verkracht, kennelijk zijn de driften sterker dan het geweten, voorzover er van een geweten sprake is.

Sommige mannen kunnen dus maanden of jarenlang hun gang gaan, het lijkt mij iets "van alle tijden" vroeger werd het in de doofpot gestopt, werd de dader de hand boven het hoofd gehouden en het kind afgeschilderd als een fantast of leugenaar, nu de mens mondiger is geworden, meer heeft geleerd, meer luistert naar (hun) kinderen/jongeren komt de waarheid (soms) snel boven water ipv van decennia (of nooit).

De (technische)mogelijkheden tot detecteren zijn toegenomen, het is dan nog de vraag waar en hoe een dader kan toeslaan.

Zijn camera's dan een oplossing om die "paar" mannen die niet met hun fikken van kinderen af kunnen blijven? Ik denk het niet!

Ik denk van wel, als ze weten dat er zicht is op hun handelen kijken ze wel uit, mogelijk weerhoudt het ze met onfrisse bedoelingen de kinderverzorging in te gaan.

Vele mensen doen goed werk in kinderdagverblijven, op scholen, in opvanghuizen en die hoeven en willen mi geen 24 uur per dag gemonitord (te) worden. Ouders in deze tijd brengen hun kinderen in goed vertrouwen naar een creche/kinderdagverblijf, naschoolse opvang of anderszins. Vertrouwen dat soms beschaamd wordt en waardoor zij en hun kind(eren) een trauma oplopen. Er lopen echter duizenden goedwillenden en goedzijnden rond in al die opvanggebouwen en omdat er iemand niet (goed) gescreend is "moeten we" dus maar overal camera's op gaan hangen? Hoe zou jij het vinden om te weten dat iedere handeling die jij verricht gemonitord wordt, of je nu een fout maakt of niet, alles wat je doet kan gezien worden.....je zou er toch als goedwillend mens doodzenuwachtig van worden en juist daardoor geirriteerd en dus juist wellicht fouten gaan maken?

Zonder enige twijfel zijn de meeste van de kinderverzorgers te goede trouw, als je een schoon geweten hebt naar kinderen toe moet dat volgens mij niet zo'n probleem zijn, anders lijkt me een andere baan een betere optie, bovendien heb ik andere toepassingen van monitoren genoemd, je zou kunnen denken aan het verbeteren van de zorg.
Dat het monitoren zenuwachtig zou kunnen maken hangt er denk ik van af, je moet mensen wel de vrijheid geven binnen de doelstellingen te kunnen ademen, fouten maken is niet erg, als je er maar van leert, als het een instrument wordt die iedere menselijke waarde opzij schuift gaat de lol er inderdaad gauw vanaf.

Ik spreek uit ervaring...ik heb een tijdje als telefoniste gewerkt bij een grote uitkeringsinstantie en ieder gesprek kón, zo wist ik, gemonitord worden.....doodzenuwachtig werd ik bij het idee dat ieder gesprek, iedere handeling die ik verrichtte afgeluisterd kón worden, waardoor ik heel onzeker werd en daardoor juist fouten beging die ik anders zeker niet gemaakt zou hebben, uit angst voor ontslag...het gevolg was ....ontslag.....tot mijn grote opluchting! Zij zijn daardoor wél een heel goede telefoniste misgelopen die zich met hart en ziel wilde inzetten voor haar taak.

Dit kan denk ik van heel wat factoren afhangen, hoe goed ben je opgeleid, zodat je precies weet waar de grenzen liggen, hoeveel ruimte krijg je van het bedrijf om jezelf te zijn en hoe bestendig ben je tegen het concreet maken van jouw handelen, maar wat heb je in de praktijk meegemaakt dat jou onzeker maakte, ben je op het matje geroepen door het afluisteren?

[a.r.]

@ Roodborstje,

De realiteit is dat meest vrouwen en kinderen tot aan heden ten dage verhandelt, uitgebuit, onderdrukt, mishandeld, verkracht en vermoord worden. De realiteit is dat mannen meestal de dader(s) waren en zijn. Dat wij in deze westerse samenleving daar weinig van merken en grotendeels gelijke kansen hebben neemt niet weg dat deze inzichten en verworvenheden ook hier nog niet zo heel lang (en zelfs dan nog maar bij een deel van de bevolking) bestaan. Ik ben zelf lang geleden als jong en onzeker meisje aangerand door een naaste en daarnaast door een maatschappelijk werker, een vriendin van mij is door haar vader verkracht. Dit soort dingen gebeurt in alle rangen en standen en ik vermoed dagelijks. We horen er over het algemeen vrij weinig van maar nu is er weer een hype betreffende de verkrachting van baby's en peuters. Ik ben moeder van twee, inmiddels volwassen kinderen en mijn grootste angst is altijd geweest dat hen zoiets zou overkomen, ik leef dus zeker mee met de slachtoffers alsmede met hun ouders, het is een horrorscenario waar wij ons (of ik mij iig) geen voorstelling van kunnen en willen maken!

Er zijn mannen die dit doen, er zijn ook mannen die die dieren neuken, schapen, geiten en zelfs kippen! Ik ben lang nogal naief geweest en had tot mijn mijn 16e nog nooit gehoord dat (sommige) maatschappelijk werkers niet met hun fikken van jonge meisjes af konden blijven, tot mijn 20e dat (sommige) naaste ouderen niet met hun fikken van jonge meisjes af konden blijven en tot mijn 27e nog nooit dat (sommige)vaders hun eigen dochter verkrachten. Wat ik als kind wel hoorde was dat ik geen snoepjes van vreemde mannen aan mocht nemen. Ik ben inmiddels vijftig en hoorde vandaag pas hoe (sommige) mannen een kip neuken.....ze nemen een kip en tijdens "de daad" draaien ze het beestje de nek om waardoor alle spieren van het beestje zich spannen en de dader aan zijn gerief kan komen. Alle zaken die ik in dit schrijven noem zijn imo walgelijk en pervers!

Hoeveel en waar gaan we allemaal camera's ophangen? In creches, op scholen, in de buitenschoolse opvang, op kinderboerderijen, in de slaapkamer van ouders en van opa's, ooms, neven en broers, in de spreekruimten van jeugdzorg, op de boerderij van boer Jansen, Pietersen en KLaasen? En stel, we hangen op alle mogelijke plaatsen camera's, dan nog zullen er plaatsen blijven waar die verdomde dingen niet hangen en gebeuren er dit soort dingen.

Hoe gaan we het wél oplossen? Gaan we de dader levenslang opsluiten, gaan we hem martelen om hem te laten voelen wat hij gedaan heeft, gaan we hem in het openbaar letterlijk aan de schandpaal nagelen, zijn piemel afhakken, hem chemisch castereren, hem doodschieten?

Het is absoluut vreselijk wat er er gebeurd is en wát in de toekomst, of op dit moment, nog of wéér gebeurt....en toch .....overal camera's ophangen geeft een vals gevoel van veiligheid! Er is, in die zin geen veiligheid, alleen schijnveiligheid!

Heb ik een hard stuk geschreven? Ja keihard, maar wel de realiteit! Ik zou het graag anders (kunnen en willen) zien en ik vraag mij dagelijks af hoe het komt dat "wij" het menselijk bestaan zo lelijk maken.
Eén van mijn motto's....We hebben één leven...wat u niet wilt dat u geschiedt doet dat ook een ander niet....je kunt de wereld een beetje mooier maken door je Zijn! Raar mens die a.r.!

Dit kan denk ik van heel wat factoren afhangen, hoe goed ben je opgeleid, zodat je precies weet waar de grenzen liggen, hoeveel ruimte krijg je van het bedrijf om jezelf te zijn en hoe bestendig ben je tegen het concreet maken van jouw handelen, maar wat heb je in de praktijk meegemaakt dat jou onzeker maakte, ben je op het matje geroepen door het afluisteren?

Hou het er maar op dat de instantie waar ik voor werkte beter computerstemmen het werk kon laten doen, die behoeven zelfs geen twee minuten plaspauze!

[axxyanus]

@a.r.

Ach....een utopist...het klinkt prachtig hoor, maar de werkelijkheid is helaas heel anders.

Ik probeer tenminste tot een oplossing te komen en zeg met zoveel woorden dat screenen niet voldoende zal zijn.

Dat is IMO juist het probleem. Oplossingen bestaan niet. Het leven is het vootdurend zoeken van een evenwicht op een slappe koord. Meestal wordt er geroepen om oplossingen omdat een specifiek schandaal geopenbaard wordt waarop iedereen dan zijn aandacht richt en men vergeet dat de "oplossingen" wel dit soort schandalen zullen verminderen maar dan weer andere schandelen zullen oproepen of ten koste gaan van de burgerrechten van bepaalde mensen.

Als mensen de huidige evenwichten in vraag willen stellen, dan mag dat natuurlijk maar het uitgangspunt van een oplossing is een te grote verleiding om oogkleppen op te zetten voor de nadelen van voorgestelde oplossingen. Vooral als er net een schandaal in de openbaarheid is geraakt.

[siger]

Oplossingen bestaan niet. Het leven is het vootdurend zoeken van een evenwicht op een slappe koord.

Je zou dit moeten onderbouwen, liefst met reële argumenten.
Als op een kruispunt veel doden vallen, wordt het misschien heraangelegd en vallen er minder doden.
Dat is een productief principe dat je kan wegwuiven met de onproductieve uiting "er zullen altijd wel doden vallen", maar ik zou niet weten wat daar zinvol aan is.

Meestal wordt er geroepen om oplossingen omdat een specifiek schandaal geopenbaard wordt waarop iedereen dan zijn aandacht richt en men vergeet dat de "oplossingen" wel dit soort schandalen zullen verminderen maar dan weer andere schandelen zullen oproepen of ten koste gaan van de burgerrechten van bepaalde mensen.

Is dat de wet van behoud van miserie of zo?
Soms grijpt men in en blijkt dat het probleem enkel verschoven werd. Dat is bijvoorbeeld zo met het bouwen van dijken langs een rivier op die plaats waar ze laatst overstroomde. Volgende keer overstroomt ze dan wat verderop. Maar evengoed kan deze ervaring leiden tot nieuwe en betere maatregelen: uiterwaarden, spaarbekkens, overstromingsgebieden, aangepaste bouwvoorschriften....

We zullen het toch wel met mekaar eens zijn dat er zowel nuttige als foute maatregelen genomen kunnen worden? Is het dan niet beter te zoeken naar nuttige maatregelen, dan alles maar op zijn beloop te laten?

Als mensen de huidige evenwichten in vraag willen stellen, dan mag dat natuurlijk maar het uitgangspunt van een oplossing is een te grote verleiding om oogkleppen op te zetten voor de nadelen van voorgestelde oplossingen. Vooral als er net een schandaal in de openbaarheid is geraakt.

Ik denk dat er fundamentele maatregelen genomen kunnen worden tegen de schrijnende problematiek die a.r. in de kijker heeft geplaatst. Deze problematiek is immers veroorzaakt door een machocultuur van overmacht en verdrukking, gedragen door religieuze mythes en badend in schijnheiligheid.

Maatregelen die individuele mensenrechten (ook van kinderen) verhogen zijn een werkzaam middel tegen deze wantoestanden.

Ik denk aan het beëindigen van vruchtbaarheidspolitiek, -propaganda en -ingrepen; aan een geboortestrategie die vertrekt van het belang van het kind; aan meer openheid over sexualiteit; etc...

[axxyanus]

Oplossingen bestaan niet. Het leven is het vootdurend zoeken van een evenwicht op een slappe koord.

Je zou dit moeten onderbouwen, liefst met reële argumenten.

Ik ga niet onderbouwen, wat mij vanzelfsprekend lijkt.

Als op een kruispunt veel doden vallen, wordt het misschien heraangelegd en vallen er minder doden.
Dat is een productief principe dat je kan wegwuiven met de onproductieve uiting "er zullen altijd wel doden vallen", maar ik zou niet weten wat daar zinvol aan is.

Je vergeet dat het geld dat je gebruikt om dat kruispunt her aan te leggen, niet meer kan gebruikt worden voor een ander initiatief dat levens zou kunnen redden. En natuurlijk als je de oplossing wil wat verkeersdoden op dat kruispunt betreft en dus geen enkele verkeersdode meer wil tolereren, kan je het kruispunt nog altijd verkeersvrij maken. Geen verkeersdoden meer. Maar of mensen dat er voor over hebben is nog maar de vraag.

Meestal wordt er geroepen om oplossingen omdat een specifiek schandaal geopenbaard wordt waarop iedereen dan zijn aandacht richt en men vergeet dat de "oplossingen" wel dit soort schandalen zullen verminderen maar dan weer andere schandelen zullen oproepen of ten koste gaan van de burgerrechten van bepaalde mensen.

Is dat de wet van behoud van miserie of zo?

Nee dat is de wet van de beperkte tijd en middelen.

Soms grijpt men in en blijkt dat het probleem enkel verschoven werd. Dat is bijvoorbeeld zo met het bouwen van dijken langs een rivier op die plaats waar ze laatst overstroomde. Volgende keer overstroomt ze dan wat verderop. Maar evengoed kan deze ervaring leiden tot nieuwe en betere maatregelen: uiterwaarden, spaarbekkens, overstromingsgebieden, aangepaste bouwvoorschriften....

Allemaal met hun kosten en (nadelige) gevolgen. De vraag is of het dat waard is. Probleem is dat als je dit soort van maatregelen overweegt op het moment dat er net een overstroming is geweest dat je dan de neiging hebt om de kosten en gevolgen te negeren.

We zullen het toch wel met mekaar eens zijn dat er zowel nuttige als foute maatregelen genomen kunnen worden? Is het dan niet beter te zoeken naar nuttige maatregelen, dan alles maar op zijn beloop te laten?

Ik heb het nergens gehad over zaken op zijn beloop laten. Ik heb er enkel op willen wijzen dat zelfs aan nuttige maatregelen kosten verbonden zijn en dat soms een maatregel die kosten niet waard is. Aleen is dat iets dat nogal eens over het hoofd gezien wordt op die momenten dat de onvermijdelijk ramp zich dan eens voordoet. Dan wil men een oplossing dan reageert men alsof het voorkomen van een volgende vergelijkbare ramp ten allen koste vermeden moet worden.

[siger]

Oplossingen bestaan niet. Het leven is het vootdurend zoeken van een evenwicht op een slappe koord.

Je zou dit moeten onderbouwen, liefst met reële argumenten.

Ik ga niet onderbouwen, wat mij vanzelfsprekend lijkt.

Tuurlijk. Dat onderbouwen was voor het geval je mij wou overtuigen. Anders niet.

Als op een kruispunt veel doden vallen, wordt het misschien heraangelegd en vallen er minder doden.
Dat is een productief principe dat je kan wegwuiven met de onproductieve uiting "er zullen altijd wel doden vallen", maar ik zou niet weten wat daar zinvol aan is.

Je vergeet dat het geld dat je gebruikt om dat kruispunt her aan te leggen, niet meer kan gebruikt worden voor een ander initiatief dat levens zou kunnen redden.

Soms is dat zo, soms ook niet.
Het zou kunnen dat het kruispunt toch aan vernieuwing toe was. Of een goedkopere oplossing kan beter zijn dan een dure. Dat is dikwijls zo als men meteen voor een definitieve oplossing gaat, zoals veilige kruispunten of overstromingsbekkens. Soms wordt er zelfs veel geld uitgegeven om te doden en te vernielen.

Ik heb het nergens gehad over zaken op zijn beloop laten. Ik heb er enkel op willen wijzen dat zelfs aan nuttige maatregelen kosten verbonden zijn en dat soms een maatregel die kosten niet waard is. Aleen is dat iets dat nogal eens over het hoofd gezien wordt op die momenten dat de onvermijdelijk ramp zich dan eens voordoet. Dan wil men een oplossing dan reageert men alsof het voorkomen van een volgende vergelijkbare ramp ten allen koste vermeden moet worden.

Dat zou inderdaad kunnen, en daarom ben ik ook niet voor bewaking van alle geslachtsrijpe mannen. De oplossing die ik hierboven verdedigde lijkt me eerder een bezuiniging.

[axxyanus]

Je vergeet dat het geld dat je gebruikt om dat kruispunt her aan te leggen, niet meer kan gebruikt worden voor een ander initiatief dat levens zou kunnen redden.

Soms is dat zo, soms ook niet.

Legt mij eens uit in welke omstandighenden men het zelfde geld dan twee keer kan uitgeven.

Het zou kunnen dat het kruispunt toch aan vernieuwing toe was. Of een goedkopere oplossing kan beter zijn dan een dure.

Maar ook in deze gevallen kan je het geld dat je aan het kruispunt uitgeeft, niet ergens anders aan uitgeven.

[siger]

Je vergeet dat het geld dat je gebruikt om dat kruispunt her aan te leggen, niet meer kan gebruikt worden voor een ander initiatief dat levens zou kunnen redden.

Soms is dat zo, soms ook niet.

Legt mij eens uit in welke omstandighenden men het zelfde geld dan twee keer kan uitgeven.

Het zou kunnen dat het kruispunt toch aan vernieuwing toe was. Of een goedkopere oplossing kan beter zijn dan een dure.

Maar ook in deze gevallen kan je het geld dat je aan het kruispunt uitgeeft, niet ergens anders aan uitgeven.

Ik heb aangetoond dat oplossingen wél bestaan, en dat die besparend en zelfs terugverdienend kunnen zijn. Ik laat het daar maar bij.

[roodborstje]

@axxyanus

Dat is IMO juist het probleem. Oplossingen bestaan niet.

Dat lijkt me behoorlijk hopeloos, andere mensen proberen wel naar oplossingen te zoeken en soms worden die zelfs gevonden, misschien niet goed genoeg naar jou smaak, je kan niet alles hebben, niet waar.

Het leven is het vootdurend zoeken van een evenwicht op een slappe koord.

Misschien is een vangnet een goede oplossing, houd er echter rekening mee dat niet een ieder dezelfde mening is toegedaan.

Meestal wordt er geroepen om oplossingen omdat een specifiek schandaal geopenbaard wordt waarop iedereen dan zijn aandacht richt en men vergeet dat de "oplossingen" wel dit soort schandalen zullen verminderen maar dan weer andere schandelen zullen oproepen of ten koste gaan van de burgerrechten van bepaalde mensen.

In dit geval heb ik het idee van camerabewaking jaren geleden op een ander forum geopperd, was overigens niet n.a.v. misbruik.Je moet soms prioriteiten stellen, kinderen en vrouwen eerst.
Wat voor burgerrechten worden geschonden, volgens welk artikel, als telefonisten kunnen worden gemonitord dan kunnen medewerkers van een kinderopvang dat ook, kan je daar niet tegen dan ga je maar ergens anders werken, mijn grondregel is als iemand zich niet kan beschermen moet je proberen daarin te voorzien, die kleintjes zijn m.i. het kwetsbaarst, bovendien schreef ik al dat de daders naar andere wegen zullen zoeken om hun driften te botvieren, maar laat er tenminste een veilige plek zijn voor die koters, daarbij zijn er veel toepassingen denkbaar voor camera's, de juf kan ze alleen achterlaten en toch een oogje in het zeil houden, men kan vroeg ongewenst gedrag vastleggen en eventueel meer deskundigen daar hun licht over laten schijnen teneinde dit mogelijk te corrigeren, kan goed tot evaluatie dienen waarbij zelfreflectie, zicht op eigen professioneel handelen en verantwoording jegens de doelstellingen m.i. voorop moeten staan.Kortom jouw argumentatie voorzover onderbouwd komt me opportuun voor.

Als mensen de huidige evenwichten in vraag willen stellen, dan mag dat natuurlijk maar het uitgangspunt van een oplossing is een te grote verleiding om oogkleppen op te zetten voor de nadelen van voorgestelde oplossingen. Vooral als er net een schandaal in de openbaarheid is geraakt.

Ik voel me in de verste verten niet aangesproken, ik hou niet van hypes, dit schandaal "valt samen" met mijn ideeën over opvoeden aan de hand van in mijn ogen steeds gestoorder gedrag over het algemeen.
Gelukkig zijn er mensen die zich enige moeite willen getroosten een ander van dienst te willen zijn, onbaatzuchtig en wel degelijk overdacht.Koorddansers overigens hebben de neiging voor zich uit te staren, ze zouden niet eens merken dat ze oogkleppen ophebben.