heeck schreef:Deel #3 eist pittige luisterconcentratie, want er is geen beeld.
Margulis verdedigt met verve haar idee dat soortvorming door mutaties onaantoonbaar is en stelt daar tegenover haar endosymbiosis theorie, waarbij wederzijds DNA-materiaal wordt geabsorbeerd, als zaligmakend voor de soortvorming.
Wat leessteun voor de info-schuimers valt hier te vinden:
http://www.edge.org/documents/ThirdCulture/n-Ch.7.html
Naast dat ene hoofdstuk mogelijk nog meer. Zie maar.
Wat later toegevoegd
De eindeloze luxe van internet; gevonden:
http://www.edge.org/documents/ThirdCult ... tents.html
Roeland
Soortvorming door mutaties is wel degelijk mogelijk. Tenzij je alle soorten die niet aan genen-uitwisseling doen als een soort beschouwd:) Wel is het zo dat uitwissleing van DNA-materiaal het proces aanzienlijk versneld heeft. Dat is ook de reden dat sexuele reproductie zo'n vlucht genomen heeft. Evenwel zonder mutaties zou er weinig uit te wisselen zijn.
De evolutie van bacterien met initieel identieke genen die zich uitsluitend vermenigvuldigen door deling, is inmiddels in het laberatorium uitgeprobeerd, en het experiment heeft duidelijk bewezen dat mutaties tot spectaculaire veranderingen kunnen leiden. (gelezen in "The Greatest show on Earth, van R. Dawkins)
De reden dat dit experiment niet overduidelijk heeft aangetoond dat soortvorming door mutaties mogelijk is, is dat er geen duidelijk criterium is voor het begrip soort. De betreffende bacterien paren immers niet:)
Dus dat kun je niet als definitie gebruiken. Het leverde echter wel een bacterie-stam op die onder identieke omstandigheden, een zesvoudig volume aan bacterien opleverde als waartoe de oorspronkelijke bacterien in staan waren. Een soort agrarische revolutie op bacterie-schaal, geheel en al het gevolg van mutaties.
Om het ongelijk van de aan Margulis toegeschreven bewering aan te tonen zou een experiment met identieke exemplaren nodig zijn, die wel paren (alleen mogelijk met hermafrodieten), en dat zou jammergenoeg langer duren dan een mensenleven lang is. Sexueel reprodicerende soorten leveren immers geen 45000 generaties op in 20 jaar tijd, iets wat de betreffende bacterieen wel doen. Het zou me echter verbazen als de bewering klopt. (want als het niet door mutaties komt, waar komen de verschillen in de genen dan vandaan?)
toevoeging (na de links te hebben doorgenomen)
Overigens heb ik in de links niets gevonden dat ondersteund dan Margulis zoiets beweerd heeft. De meeste teksten gaan over haar ontdekking dat de moderne cel ontstaan is door symbiose (nu algemeen aanvaard) en de Gaia hypothese (vooralsnog niet aanvaard), waarbij het mij opvalt dat sommige critici geen oog schijnen te hebben voor het feit dat Margulis expliciet afwijst dat Gaia een organisme zou zijn. Ze onderschrijft daarentegen het belang van biochemische processen op de samenstelling van de atmosfeer (wellicht ook op de samenstelling van zeewater, en het landoppervlak) en hiermee zouden ook de critici het wel eens eens kunnen zijn! Wat me vooral bij haar bevalt is haar afkeer van de consensus. Ze beweert - wellicht terecht) dat de heersende cultuur binnen de wetenschap, soms een (lange) tijd -verhindert dat nieuwe inzichten worden aanvaard. Maar dat is waarschijnlijk een gevolg van haar eigen ervaringen. (13(?) keer is haar artikel geweigerd, terwijl het toch een baanbrekend succes zou blijken te zijn)
Groeten uit Thaland
Peter van Velzen
Keep looking...
