lanier schreef:Ik heb er ooit al eerder e.e.a. over geschreven:
Van Oerknal tot heden
10^ -43 seconden (dus 0,000 ---totaal 43 nullen ----1 seconden ) na de Oerknal. <knip>
tussen 10^ -12 en 10^ -10 seconde. <knip>
10 ^-11 seconden <knip>
10 ^-10 seconden <knip>
10 ^-4 seconden<knip>
1 seconde <knip>
100 seconden.<knip>
10.000 jaar.<knip>
379.000 jaar.<knip>
Ik heb totaal geen mening omtrent alles wat ik hier gekipt heb. Je kunt me er alles over wijsmaken,
als het maar in overeenstemming is met de waarnemingen
lanier schreef:200 miljoen jaar. De eerste sterren ontstaan uit waterstofgas.
die van hieraf zo'n beetje theoretisch - maar erg vervormd door de roodverschuiving - mogelijk zijn.
Ja ik weet de achtergrondstraling wordt ongetwijfeld verondersteld nog ouder te zijjn. Maar er zijn geen objecten in te onderscheiden; dat lukt pas zodra er sterren zijn. Voor mij begint dan pas de geschiedenis van het heelal, net zoals de geschiedenis van het leven voor mij pas begint met de eerste fosielen.
Ik weet dat speculeren onweerstaanbaar aantrekkelijk is, maar laten we wel wezen, over een tijd waaruit vrijwel geen specifieke data beschikbaar is weten we gewoon vrijwel niets.
Dat is ongetwijfeld ook de reden waarom godgelovigen die tijd zo interessant vinden. Als er weinig data is, is er meer ruimte voor geloof, nietwaar? Dat de theoriën erover zouden moeten worden beoordeeld, naar hun voorspellende waren omtrent nu, maakt weinig indruk op ze. Ze ruilen ze zo in voor een theorie die niets verklaard. (godditit) Dat hún theorie in feite gebaseert is op geschriften die volstrekt gefalcificeert zijn, vergeten ze gemakshalve. Ze komen nu tot dezelfde conclusie op grond van het feit dat er voor een bepaald tijd geen feiten bekend zijn.
Persoonlijk vind ik het onverstandig conclusies te trekken op grond van ontbrekende feiten. Bij ontbrekende feiten horen ontbrekende conclusies. Dat betekent niet dat de statements "er is een god(die alles geschapen heeft)" en "er is geen god" gelijkwaardig zijn. Er is namelijk geen enkele grond om zoiets te veronderstellen, dus sneuvelt god door Ockhams scheermes (ongetwijfeld tot verdriet van Ockham, zou hij er van weten).
Voor de oerknal-theorie zijn daarentegen wel goede gronden. Toch geloof ik ook daar niet in. Maar te beweren "De oerknal heeft nooit plaatsgevonden" is niet op zijn plaats. (omdat er goede gronden - de waargenomen roodverschuivingen - zijn om een oerknal te veronderstellen). Ockhams scheermes overleefd die theorie dus.
Persoonlijk geef ik nog altijd de voorkeur aan de veronderstelling dat het heelal de binnenkant van een zwart gat is. Dat is m.i. consistenter dan de oerknaltheorie. (In de oerknaltheorie verandert het heelal binnen een half miljoen jaar van wél een zwart gat in níet een zwart gat, dat valt na te rekenen

).
Jammer genoeg eist mijn zwart-gat theorie te veel van ons (en vooral van mijn

) voorstellingsvermogen, dan dat ik zou kunnen bedenken welke waarnemingen die veronderstelling voorspelt, en welke haar dus zouden falcificeren. Volgens mij is er nog nooit een echte theoreticus geweest die ook maar de minste gedachte heeft gepubliceert omtrent wat er zich binnen een schwarschildradius zou kunnen afspelen.
Ik heb wel mensen gesproken die denken te weten, dat dat totaal niet kan lijken op wat er in ons heelal gebeurd, maar die denken aan "kleine" zwarte gaten, van grote dichtheid. Een zwart gat met een Schwarschildradius van pakweg de doorsnee van ons heelal zou echter minder dicht hoeven te zijn dan ons heelal - zover wij weten minstens - is.
Maar dat is dus alllemaal getheoretiseer. Dus mijn "eigen"(feitelijk gepikt van Isaac Asimov) theorie geloof ik evenmin.
Niet zozeer dus een begin zonder begin, maar een verhaal dat begint met een aangetroffen situatie - zoals eigenlijk alle verhalen.