1. Ik denk, dat als je de kap omhoog gooit, het hele zaakje draait op een motortje van actie en reactie dat uiteindelijk wel de illusie schept die een slaafs mechanisme ontstijgt. Dat komt denk ik, omdat het aan oorzaak/gevolg onderhevige raamwerk wel degelijk een diversiteit aan opties biedt. Opties die dan echter weer onderhevig zijn aan in het mechanisme opgenomen vroegere ervaringen. Ik vermoed zelfs, dat het (door de jaren van menselijke ontwikkeling heen) samenstellen van dat raamwerk volgens een natuurlijk automatisme gaat dat tevens verantwoordelijk is voor het maken van keuzes binnen dat raamwerk.GH schreef:Even ter aanvulling: 1) is meer een filosofische vraag. 2) is een biologische vraag.GH schreef:Ik ben me er van bewust dat in dit topic 2 onderscheden zaken spelen.
1) Ben je slaaf van je eigen hersenen?
2) Kun je een externe, door een ander individu gegeven, puls ervaren als een eigen vrije keuze?
Het eerste is waar de meesten op reageren. Op het tweede wordt niet gereageerd.
Filosoferen kunnen we allemaal. Voor 2) is biologische kennis vereist.
Naar mijn weten wordt deze positie "zacht-determinisme" genoemd.
2. Ik vindt het zo nu en dan zowaar geinig om m'n eigen grijze makkertje een beetje over zichzelf te leren. Ik bezit een exemplaar van Susan Greenfield's "Brain Story" waar ik steeds weer naar terugkeer om doorheen te neuzen. "The synaptic self" van Joseph LeDoux is een titel die lovende kritieken heeft gekregen, en ik wil dat graag eens aanschaffen. (Hij heeft overigens een informatieve website; tip tip). Maar of ik die kennis nou echt nodig heb voor het beantwoorden van je vraag?
Gezien de informatie die je hebt gegeven over dat experiment, en de reactie van het proefkonijn achteraf, is het antwoord klaarblijkelijk: het is in ieder geval mogelijk.
