(bron:http://www.gva.be/nieuws/buitenland/aid ... ellen.aspx)Er circuleren steeds meer berichten dat Syrische rebellen verantwoordelijk zijn voor het bloedbad van Houla op 25 mei. Daarbij werden 108 mannen, vrouwen en kinderen vermoord.
Na de slachting in Houla stelde de hele wereld meteen het Syrische regime verantwoordelijk. Als gevolg van Houla wezen bijna alle westerse landen in een gecoördineerde actie de ambassadeurs en zaakgelastigden van Syrië uit, waardoor het regime van president Assad volledig geïsoleerd raakte.
Maar de Duitse krant Frankfurter Algemeine Zeitung kreeg een heel ander verhaal te horen van Syrische opposanten afkomstig uit de streek, die op basis van geloofwaardige getuigeverslagen het waarschijnlijk verloop van de aanval op Houla reconstrueerden. Hun versie gaat regelrecht in tegen de beweringen van de Syrische rebellen dat de regimegezinde shabiha-milities verantwoordelijk waren voor de moordpartij.
Godsdienstige eliminaties
De slachtoffers zouden voornamelijk alawitische en sjiitische families zijn in het voor 90 procent soennitische Houla. Zo werden enkele tientallen leden gedood van een familie die overgegaan was van de soennitische naar de sjiitische islam. Andere slachtoffers waren de alawitische familie Shomaliya en de familie van parlementslid Adult Raak, door de rebellen beschouwd als collaborateur. Alles lijkt dus meer op een godsdienstige eliminatie.
Er was iets niet in de haak met de manier waarop kinderen, nog vuil en zonder enige verzorging, zonder rouwende verwanten haast als voorwerpen op de grond geworpen waren en gefilmd, zonder familie in de buurt maar wel met schreeuwende jonge mannen errond. Hetzelfde gevoel bekroop me wanneer kinderen en anderen zonder veel poeha in een massagraf geworpen werden. Zo dramatisch mogelijk geënsceneerd, met het potentieel een internationale troepenmacht op Assad af te sturen, maar zonder beelden van rouw en afscheid die je zou verwachten als in een klein stadje honderd mensen sterven.
Als het regime onschuldige burgers doodt, verwacht je beelden van woede én rouw. Er klopte iets niet. Er moeten veel rouwenden geweest zijn, maar de echte daders filmen die liever niet.
Ik denk dat beide partijen bloed aan hun handen hebben, maar de verantwoordelijkheid voor de ontsporing ligt volgens mij bij extremistisch opstandelingen die onmiddellijk naar geweld grepen.
Egypte en Tunesië zijn hun revoluties begonnen als geweldloze burgeropstanden. Lybische en Syrische opstandelingen daarentegen hebben meteen naar de wapens gegrepen. Syrische extremisten hebben van Lybische extremisten geleerd dat de internationale gemeenschap je komt helpen als je maar met genoeg onschuldige slachtoffers gefilmd wordt.
