De berichtgeving in het blad van de kerkenraad.
======================================================================Hij is gezwicht, en heeft zich nu zelfs tot het Jodendom gekeerd. Hij draagt nu een baard, heeft met de christelijke godsdienst geheel gebroken, en heeft al zijn vrienden, kennissen en bekenden (waaronder ikzelf) vaarwel gezegd, en neemt nu ook afscheid van zijn lieve vrouw met wie hij ruim 20 jaar lief en leed heeft gedeeld. Een ontzaggelijk zaak, lezer! Ik heb (voordat ik dit allemaal te horen kreeg) nog een poging gedaan om eens langs te komen om te praten toen hij ogenschijnlijk zo in de put zat. Maar hij wilde met niemand meer praten. Zijn besluit had hij kennelijk al gemaakt. Onlangs zei een vriend van me: “Het lijkt wel of de satan het hevigst te keer gaat daar waar de leer nog enigszins zuiver verkondigd wordt.” Hoe ver kan het soms gaan in iemands leven.
Het stuk gaat verder met een stuk van Calvijn. Een soort rechtspraak over de afvallige.
26) Want zoo wij willens zondigen.
27) Maar een vreselijke verwachting. Hiermede meent hij het gekwel van ene boze consciëntie, die de ongelovigen voelen
28) Zoo iemand de wet van Mozes verwerpt……
29) Die den Zoon Gods vertreden heeft. Dit is den afvalligen…
Het is nu stil rond deze man. Het lijkt of hij compleet van de aardbodem is verdwenen. Uit het begeleidende stuk van de kerkenraad proef ik afvalligheid. Daarom zet ik dit verhaal op dit moment in de rubriek afvalligen. Echte zekerheid bestaat er niet. Maar het geeft maar weer eens aan hoe afvalligheid zijn impact kan hebben op iemands privé leven. En hoe bepaalde mensen hier tegen aan kijken.
De afvallige anno 2012 in Nederland. Er zal nog een hoop moeten gebeuren alvorens het een geaccepteerd iets is binnen religieuze kringen. Namens freethinker wens ik ook deze afvallige veel goeds toe.
