Geloof in de praktijk

[Karssenberg]

De claim dat religie een antwoord heeft op de grote vragen is uiterst twijfelachtig.

Dat kan zijn, maar dan blijf je steken in de ontkenning. De atheïsten proberen aan te tonen, wijzend op het kwaad en het lijden in deze wereld, dat er geen god kan zijn, in ieder geval geen goede god.
Maar vervolgens durven zij niet de consequenties van hun eigen conclusies onder ogen te zien. Er is geen god. We moeten het doen met deze wereld zonder god en zonder hemel. Zo simpel is het. We zullen er wat van moeten maken met elkaar als mensen.
Maar wat moet een atheïst in een wereld zonder god? Het enige wat erop zit is om die god, die niet bestaat toch steeds weer voor het voetlicht te halen. En waar moet je dan die god, die niet bestaat en die je toch wilt bestrijden vandaan halen? Toch maar uit de bijbel dan.

Atheïsten weten heel goed hoe het niet is. Maar hoe het wel is? In ieder geval niet de antwoorden, die 'de religie' geeft.

[Karssenberg]

Vind je het raar, als ik dan de spontane liefde van een ongelovige zou preferen.
Wat maakt de gelovige daarin speciaal?

Het opmerkelijke in Mattheüs 25 (ja, ik weet dat ik eigenlijk de bijbel er buiten moet laten) is dat degenen, die zieken en gevangenen hebben bezocht zich dat kennelijk nauwelijks meer weten te herinneren. Ze hebben het kennelijk niet gedaan om er beter van te worden of een beter plekje in de hemel te krijgen.
In de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan voert Jezus dus een Samaritaan op als de naaste. Een Samaritaan was in die tijd meer heiden dan gelovig. De man die in elkaar geslagen was zal het weinig uitgemaakt hebben of zijn weldoener gelovig was of niet.

[Rereformed]

De claim dat religie een antwoord heeft op de grote vragen is uiterst twijfelachtig.

Dat kan zijn, maar dan blijf je steken in de ontkenning. De atheïsten proberen aan te tonen, wijzend op het kwaad en het lijden in deze wereld, dat er geen god kan zijn, in ieder geval geen goede god.
Maar vervolgens durven zij niet de consequenties van hun eigen conclusies onder ogen te zien. Er is geen god. We moeten het doen met deze wereld zonder god en zonder hemel. Zo simpel is het. We zullen er wat van moeten maken met elkaar als mensen.

Ik zie het blijven steken in de ontkenning en het niet de consequenties van godloosheid onder ogen durven te zien niet. Je bent hier onhelder in je aantijgingen. Je schijnt iets voor ogen te hebben wat betreft atheïsten, maar het komt er niet uit.

Maar wat moet een atheïst in een wereld zonder god?

Wat een wereldvreemde vraag.
God in je leven missen is niet erger dan naar het buitenland gaan en ontdekken dat je daar geen hagelslag meer op je brood kunt doen.
"Wat moet je in een wereld zonder hagelslag?"

Ik vraag me overigens altijd af wat christenen hier zo nodig zoeken. Mensen die een hiernamaals preferen boven dit leven zijn dit leven onwaardig. Ze zijn aardelasteraars.

Het enige wat erop zit is om die god, die niet bestaat toch steeds weer voor het voetlicht te halen.

Wat een onzin. De meeste atheïsten laten gelovigen eenvoudig links liggen en ze gaar koken in hun eigen keuken met spruitjeslucht.

En waar moet je dan die god, die niet bestaat en die je toch wilt bestrijden vandaan halen? Toch maar uit de bijbel dan.

Wat is daar zo vreemd aan? Zolang er mensen zijn die aan bijbelgodwaan lijden is het nuttig dat er therapieën aangeboden worden om ervan verlost te worden.

Atheïsten weten heel goed hoe het niet is. Maar hoe het wel is?

Wat is er mis met leven met vraagtekens in je leven wat betreft bepaalde zaken zoals het ontstaan van het leven? En wat betreft seculiere opinies met betrekking tot een goed individueel leven, of goede samenlevingen, die zijn overal op te vissen. Je kijkt blijkbaar nooit verder dan christelijke boekjes en preken.

[Rereformed]

Het opmerkelijke in Mattheüs 25 (ja, ik weet dat ik eigenlijk de bijbel er buiten moet laten) is dat degenen, die zieken en gevangenen hebben bezocht zich dat kennelijk nauwelijks meer weten te herinneren. Ze hebben het kennelijk niet gedaan om er beter van te worden of een beter plekje in de hemel te krijgen.
In de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan voert Jezus dus een Samaritaan op als de naaste. Een Samaritaan was in die tijd meer heiden dan gelovig. De man die in elkaar geslagen was zal het weinig uitgemaakt hebben of zijn weldoener gelovig was of niet.

Zo zie je maar weer dat God en religieus geloof totaal niets om het lijf heeft. Zonder die ingrediënten is de mens net zoveel dezelfde als wanneer hij op een dag besluit geen pindakaas meer te eten.

[Robert Frans]

Wat is nu dan de bedoeling van dit topic?
Ik bedoel, ik wil best vertellen over wat het geloof in de praktijk voor mij betekent, maar niet als ik vervolgens wordt afgeschilderd als "bijbelgodwaanzinnige," "aardelasteraar," of wat dan ook in die trant.
Natuurlijk, prima als iemand vindt dat ik dat allemaal ben, maar dan houd ik mijn persoonlijke verhaal liever wel gewoon voor me.

[DiMensie]

Als ik nog in God zou geloven was ik het met je eens

Wat houdt je tegen, van mij mag het.

Dat God volgens mij niet bestaat houd me tegen, ik wil me zelf niets wijs maken om het met je eens te kunnen zijn
.

[Rereformed]

Wat is nu dan de bedoeling van dit topic?

Dat heb ik me eerlijk gezegd ook afgevraagd. Het is me niet duidelijk.

Ik bedoel, ik wil best vertellen over wat het geloof in de praktijk voor mij betekent, maar niet als ik vervolgens wordt afgeschilderd als "bijbelgodwaanzinnige," "aardelasteraar," of wat dan ook in die trant.

In dat geval adviseer ik je om te gaan forummen op een knus forum van christenen onder elkaar.
Dit is een vrijdenkersforum en daar kun je zulke tegendraadse opinies nu eenmaal tegenkomen.
Overigens lees je maar bar slecht, ik heb het niet over 'godsdienstwaanzinnigen' gehad, maar over slachtoffer zijn van bijbelgodwaan. Dat verschilt niet van de waan om in Zeus en Apollo, Wodan, Thor of Mardoek te geloven. Germanen, Babyloniërs en Grieken en oude Egyptenaren waren niet waanzinnig maar leden wel aan bepaalde wanen.
Richard Dawkins heeft zelfs een boek geschreven met de titel godwaan. Er is geen atheïst die niet denkt dat je aan een waan lijdt.

Natuurlijk, prima als iemand vindt dat ik dat allemaal ben, maar dan houd ik mijn persoonlijke verhaal liever wel gewoon voor me.

Je persoonlijk aagesproken voelen is jouw zaak. Het is ook je goed recht persoonlijke zaken niet met de wereld te delen.

[Bonjour]

Ik heb naar een goede titel gevraagd, maar niet direct iets beters dan dit gekregen. Deze discussie met Karssenberg kreeg een serieuze wending en paste ook niet binnen "Bijbel en Koran uit de Kamer". Even kijken waar het naar toe gaat.
Er staan nog leuke open vragen.

[Robert Frans]

In dat geval adviseer ik je om te gaan forummen op een knus forum van christenen onder elkaar.
Dit is een vrijdenkersforum en daar kun je zulke tegendraadse opinies nu eenmaal tegenkomen.

Uiteraard kan dat en dat is ook het probleem niet. Maar als het om persoonlijke dingen gaat, dan deel ik die in elk geval liever enkel met mensen die oprecht geïnteresseerd zijn. Ook als vrijdenker kun je, neem ik aan, gewoon interesse hebben in iemands verhaal, zonder de noodzaak te voelen het af te hoeven fakkelen, zeg maar.
Als daar hier geen ruimte voor is, dan vind ik dat prima hoor, dan houd ik me gewoon bij de normale discussies zoals ik tot nu toe altijd al doe. Maar dan vraag ik mij dus nogmaals af wat men met dit topic wil.

[Aton]

Karssenberg,

De liefde tot God kunnen wij bewijzen aan onze medemensen en in het bijzonder aan de kwetsbaren.

Het zien van de kwetsbare IS nu juist de liefde van god, hij toont ze en dan is het wel erg wreed dat jij je ermee gaar=t bemoeien en ze als het ware rechtbreit in jouw optie.God dankbaar zijn voor elke gehandicapte die je ziet, dat is hem liefhebben,.

Nee, ik wil niets rechtbreien. Een kind met het syndroom van Down wil ik dat syndroom niet afnemen, als ik dat al zou kunnen. Maar kwetsbaar is het wel en daarom verdienen ze extra aandacht en liefde van ons. Ze zijn de ontvangers van de liefde die wij aan Jezus geven. Mattheüs 25 : 31-46.

Is dat je antwoord op deze vraag ???????

[Aton]

De claim dat religie een antwoord heeft op de grote vragen is uiterst twijfelachtig.

Dat kan zijn, maar dan blijf je steken in de ontkenning. De atheïsten proberen aan te tonen, wijzend op het kwaad en het lijden in deze wereld, dat er geen god kan zijn, in ieder geval geen goede god.
Maar vervolgens durven zij niet de consequenties van hun eigen conclusies onder ogen te zien. Er is geen god. We moeten het doen met deze wereld zonder god en zonder hemel. Zo simpel is het. We zullen er wat van moeten maken met elkaar als mensen.
Maar wat moet een atheïst in een wereld zonder god? Het enige wat erop zit is om die god, die niet bestaat toch steeds weer voor het voetlicht te halen. En waar moet je dan die god, die niet bestaat en die je toch wilt bestrijden vandaan halen? Toch maar uit de bijbel dan.

Atheïsten weten heel goed hoe het niet is. Maar hoe het wel is? In ieder geval niet de antwoorden, die 'de religie' geeft.

Wat een lulkoek! Atheïsten bestrijden geen god. Kan ook niet, gezien ze dit begrip ontkennen. Moeilijk he ?

[Aton]

Vind je het raar, als ik dan de spontane liefde van een ongelovige zou preferen.
Wat maakt de gelovige daarin speciaal?

Het opmerkelijke in Mattheüs 25 (ja, ik weet dat ik eigenlijk de bijbel er buiten moet laten) is dat degenen, die zieken en gevangenen hebben bezocht zich dat kennelijk nauwelijks meer weten te herinneren. Ze hebben het kennelijk niet gedaan om er beter van te worden of een beter plekje in de hemel te krijgen.
In de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan voert Jezus dus een Samaritaan op als de naaste. Een Samaritaan was in die tijd meer heiden dan gelovig. De man die in elkaar geslagen was zal het weinig uitgemaakt hebben of zijn weldoener gelovig was of niet.

Weer laat je eens zien hoe weinig ( kinderlijk ) je van het N.T. kent. Samaritanen hadden een enkel als vluchtelingen uit het Noordenrijk ( Israël met hoofdstad Samaria )voor de Syriërs een variante op de Tenach en door de deportatie van de Judeeërs onder Babylon. Daardoor waren ze geen goede vriendjes met de Judeeêrs. De oorspronkelijke heilige berg Garizim werd onder Josia de Judeeër naar Jeruzalem verlegd. ( wat weten gelovigen toch weinig of niks van deze geschiedenis af ? Raar. )

[Rereformed]

In dat geval adviseer ik je om te gaan forummen op een knus forum van christenen onder elkaar.
Dit is een vrijdenkersforum en daar kun je zulke tegendraadse opinies nu eenmaal tegenkomen.

Uiteraard kan dat en dat is ook het probleem niet. Maar als het om persoonlijke dingen gaat, dan deel ik die in elk geval liever enkel met mensen die oprecht geïnteresseerd zijn. Ook als vrijdenker kun je, neem ik aan, gewoon interesse hebben in iemands verhaal, zonder de noodzaak te voelen het af te hoeven fakkelen, zeg maar.

Waar haal je vandaan dat het om je persoonlijk verhaal zou gaan? De TS vraagt op welke manier een gelovige dingen die heel onwaarschijnlijk zijn bewust rationaliseert zodat het geloof een air van geloofwaardigheid krijgt en het geloof in de gelovige overeind blijft staan. Anders gezegd hoe je intellectuele integriteit overeind blijft in het geloof. Op dit forum is men in de regel altijd bezig met verstandelijke argumentering. Welke zienswijze dan ook moet beantwoorden aan de eisen van het verstand, de logica. Wanneer het geloof betreft is een geloof enkel geoorloofd wanneer ongeloof onredelijker zou zijn. Een persoonlijk verhaal zet hier geen zoden aan de dijk. Men wil dwingende, overredende of tenminste geloofwaardige argumenten horen.

[writer]

Geloven doe je in de kerk, niet in de praktijk.
En om goed te doen heb ik geen bijbel of geloof nodig.
Ik denk dat ongelovigen misschien wel juist veel intenser met anderen bezig kunnen zijn omdat het bij hen uit hun hart komt, zij zien in dat hulpbehoevenden geholpen moeten worden.
Gelovigen bieden daarentegen hulp omdat het in de bijbel staat, omdat zij hun God moeten gehoorzamen of zoals K het zegt "om zijn liefde aan God te bewijzen" en "ze zijn de ontvangers van de liefde die wij aan Jezus geven"
Het gevaar bestaat daarbij dat het een interactie wordt tussen God en de gezonde persoon, God vraagt wat en de helper doet wat en kijkt vervolgens naar God of die tevreden is, zo ja, hij dan ook.
Een ongelovige kijkt meer naar het resultaat, of de persoon met een beperking wat aan zijn hulp gehad heeft, hij is alleen zichzelf verantwoording schuldig.
Uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer, de hulpbehoevende is geholpen en daar gaat het om.
En daarom zie ik niet wat geloof met de praktijk te maken heeft .
Maar misschien zijn er andere voorbeelden te bedenken dat een gelovige met zijn geloof in het dagelijks leven wat voor heeft op ongelovigen.
Mijn ervaring is dat je zonder geloof meer zelfkennis krijgt.
Als gelovige wordt je snel geleerd dat je moet berusten, aanvaarden, onderwerpen, accepteren enz.
Kortom, niet te veel nadenken hoe alles nu precies in elkaar zit en waarom een mens handelt zoals hij handelt.

[Willempie]

Wat een lulkoek! Atheïsten bestrijden geen god. Kan ook niet, gezien ze dit begrip ontkennen. Moeilijk he ?

Grappig hoor, Aton, gezien alle uitspraken hier en van jullie helden, Dawkins en zo. Jullie (jij ook) zijn voornamelijk bezig God te bestrijden. Dat lijkt zelfs wel jullie belangrijkste bezigheid te zijn.