Hoe ik van atheïst een christen werd.

[VrijVanDogma]

mij is een soort gelijke overtuiging bekering overkomen al was ik geen atheïst maar een tiener die gewoon niet stil stond bij God.

Wat bedoel je hiermee? Je was geen atheïst maar iemand die gewoon niet stilstond bij god? De fundamentalisten hier beschrijven atheïsme als een geloofsvacuum, een afwezig zijn van geloof in god. Niet stilstaan bij god lijkt me dan een atheïsme avant la lettre.

zie wikipedia dat kan ik onderschrijven....

Atheïsme kent meerdere elkaar soms overlappende, soms uitsluitende betekenissen, maar het begrip omvat vrijwel altijd de afwezigheid van geloof in een of meer goden.

ik geloofde in die tijd wel ergens dat er een god kon bestaan......maar was er niet mee bezig....

Volgens Berjan was je eerst geen echte atheïst en nu wel. Volgens het semantisch standaardwerk der Nederlandse taal echter is atheïsme verbonden met het ontkennen van het bestaan van god (en). Ik ben het met je eens dat het zo simpel niet ligt, zoals met alle overtuigingen zijn er altijd wel groepen mensen te vinden die gaan claimen de waarheid te kennen over wat wel en niet mag bij een overtuiging en of iemand dan wel een echte atheïst is (geweest) of niet, zoals nu bij fundi geprobeerd wordt. Wat mij betreft allemaal kinderachtig dogmatisch gekibbel.

[Berjan]

Volgens Berjan was je eerst geen echte atheïst en nu wel. Volgens het semantisch standaardwerk der Nederlandse taal echter is atheïsme verbonden met het ontkennen van het bestaan van god (en). Ik ben het met je eens dat het zo simpel niet ligt, zoals met alle overtuigingen zijn er altijd wel groepen mensen te vinden die gaan claimen de waarheid te kennen over wat wel en niet mag bij een overtuiging en of iemand dan wel een echte atheïst is (geweest) of niet, zoals nu bij fundi geprobeerd wordt. Wat mij betreft allemaal kinderachtig dogmatisch gekibbel.

Je snapt toch wel dat je een stelling moet innemen als je iets wilt ontkennen? Als het je niet boeit, dan ontken je noch beken je. Dus ben je geen atheist, maar een apatheist. Je staat er apathisch tegenover.

[Fundi]

Waarom zou ik me er in verdiepen als ik al bij voorbaat wist...

Deze zin lijkt me een essentieel inzicht te geven in je persoon. Het kenmerkt zowel je houding als atheïst als je bekering tot geloof. Beide zijn een getuigenis van redeloosheid.
Je enorme vooroordeel tov. christenen waar je dus helemaal niets over wist, noch over hun geloof, is voor mij dan het onbegrijpelijkst.

Ik denk achteraf bezien dat ik een vooroordeel tov. christenen had. Het is niet anders. Redeloosheid? Ik dacht toen van niet, ik had de wetenschap, ET en dacht dat dit het hele verhaal wel was.

Dat een gelovige zijn tot geloof komen uitlegt als een godswonder is dan weer de gewoonste zaak van de wereld, want een christen moet op de één of andere manier van het 'concept God' een persoonlijke werkelijkheid maken. Zelfs een zo academische denker als RobbertVeen beroept zich op dit waandenkbeeld, uiteraard omdat het het enige argument immuun voor kritiek is: "Voor een gelovige is God degene die zich aan hem heeft geopenbaard."

Je laat het klinken alsof die gelovigen dat er dan later maar bij verzinnen. Maar zo is het niet. Voor mezelf sprekend, ben ik daar volledig zeker van. Dit inzicht dat God te geloven is, was op dat moment dat ik die eerste regels las. Dit is geen sausje achteraf.

Ik begrijp werkelijk niet hoe je scholieren van een "school met de bijbel" die een bus instappen maar "een bleek volkje" kon vinden en om de één of andere reden "curieus" en "niet voor vol" aanzag.

Dat schetst een beetje mijn belevingswereld toen ik jong was. Die 'gelovigen' waren alien voor me. Jij bent blijkbaar christelijk opgevoed, of in ieder geval niet zo geisoleerd van het christendom als ik was. Ik kan me voorstellen dat je je in mijn belevingswereld van toen, dan moeilijk kan verplaatsen.

Of wanneer je voor het eerst een bijbel voor je hebt je gedachte niet is "daar wil ik nu ook wel eens meer van weten", maar "laat ik daar dan maar eens in kijken, zodat ik de belachelijke leugens die er in staan kan ontzenuwen".

Er was nooit een bijbel in huis geweest. Mijn broer had die nog maar een paar weken daarvoor gekocht. Hoe dat precies ging weet ik niet meer, ik denk dat hij in die weken de bijbel op zijn kamer had, of anders er zelf in zat te lezen. Hij had 'm een keer op tafel laten liggen, en dat was voor mij aanleiding om dat boek voor het eerst open te slaan. En mijn intentie op dat ogenblik was zondermeer om de leugens te ontzenuwen.

Je zet het op conto van superieuriteitsgevoel, maar dat gaat volgens mij niet diep genoeg. Dat kan namelijk ook gevolg zijn van juist zeer goed ergens mee bekend zijn. Bij jou berust het ten diepste op vooroordeel.

Het zou kunnen dat de mening van mijn vader tav. bepaalde christenen in ons dorp, en mijn moeders ervaring uit haar jeugd (waar ze overigens weinig over vertelde, maar wel was duidelijk dat ze met een soort afschuw daaraan terugdacht) zal wellicht een deel van mijn vooroordeel gekleurd hebben. Daarnaast was hetgeen ik over de religies wist vanuit de geschiedenis geen reden om daar positief over te zijn. Ook zag ik geen reden voor een soort (bij)geloof, om de schepping te verklaren. Het is een mix van vooroordeel en superieuriteitsgevoel.

Je weet iets voordat je het hebt bestudeerd. Heb je je soms afgevraagd hoezeer deze eigenschap je kenmerkt zowel vóór als ná?

Het is niet met elkaar te vergelijken. Mijn atheistische standpunt was weliswaar niet geheel doorwrocht, maar dit was wel in loop van jaren opgebouwd. Ook mijn vooroordelen kwamen niet zomaar eens op, de achtergrond daarvan lag in mijn jeugd. Voor mij was het wat dat betreft allemaal weloverwogen genoeg. Jeugdige overmoed? Vast wel.

Dat dit op één moment volledig omver gehaald werd, is hoe dan ook van een andere orde. Geloof is niet vergelijkbaar met wikken en wegen, overdenken en classificeren. Als je denkt dat dit met elkaar vergelijkbaar moet zijn, dan begrijp je niet echt wat geloven is. Op zich is dat tot daar aan toe, maar misschien kun je ook gewoon accepteren dat wat gelovigen hierover zeggen, daadwerkelijk hun ervaring is. In plaats daarvan verwerpt je dat, want je kunt het je niet voorstellen. Die gelovigen kletsen maar wat, dat moet wel, het kan niet anders dan dat het in jouw schema past.
Zoiets als een slechte wetenschapper die alleen de metingen registreert die zijn eigen theorie ondersteunt.

[dikkemick]

Hoewel atheïsme in essentie de afwezigheid van geloof in een of meer goden betekent, wordt er een onderscheid gemaakt tussen de niet-theïstische posities. Daarbij is negatief atheïsme de niet-acceptatie van een geloof (of ongeloof) in een god en positief atheïsme het niet geloofwaardig vinden dat een god bestaat. Dit onderscheid wordt ook aangeduid met de termen zwak en sterk atheïsme.

Een contrast dat hierop lijkt is die tussen impliciet en expliciet atheïsme. Een impliciete atheïst heeft geen (weldoordachte) mening over het geloof in god(en); van dergelijke personen kan worden gezegd dat ze impliciet geen geloof hebben in goden. Een expliciete atheïst heeft wel een doordachte mening betreffende het geloof in goden.[10] Expliciete atheïsten kunnen dan het geloof in goden bewust negeren/vermijden (zwak atheïsme) of er bewust voor uitkomen dat goden volgens hen niet bestaan (sterk atheïsme). Het onderscheid tussen impliciet en expliciet atheïsme werd geïntroduceerd door George H. Smith in zijn boek Atheism: The Case Against God
In 2004 ontstond er een atheïstische beweging die sinds 2006 nieuw atheïsme wordt genoemd. De beweging kreeg vorm door de boeken van vooral Richard Dawkins, Christopher Hitchens, Sam Harris en Daniel Dennett.[12] Volgens Victor J. Stenger verschilt traditioneel atheïsme van het nieuwe atheïsme doordat het traditionele atheïsme verzoenend staat tegenover theïsme, terwijl het nieuwe atheïsme een vijandige houding daartegenover aanneemt.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Athe%C3%AFsme" onclick="window.open(this.href);return false;
En van "vijandig" zou ik liever zeer kritisch maken.

[VrijVanDogma]

[wat er dan wel is weet ik niet.....dus daarom liever een agnost

Bravo, dat vind ik een dapper uitgangspunt.

vind het ook niet meer zo belangrijk...ik leef nu!

Helemaal mee eens. Ken je misschien Eckhart Tolle? Die weet over het nu heel interessant te vertellen.

[writer]

Ik ben misschien bevooroordeeld maar ik sta een beetje wantrouwend tegenover bekeringsgeschiedenissen.
Het lijkt mij logisch dat er voor een atheïst een lang onderzoek nodig is om zijn antipathie tegen een God op te geven en in het bestaan van een God te gaan geloven.
Om te voorkomen dat anderen dan zullen zeggen dat het allemaal mensenwerk is geweest zegt de bekeerde dan dat hij door God geroepen is, zoals Saulus.
Om daarmee van alle commentaar af te zijn.
Ik kan me dus wel indenken dat iemand behoefte heeft om bij een kerk te willen horen en na lang zoeken de kerk vindt die bij hem past.
Maar dat iemand zomaar vanuit het niets ineens in zijn hart voelt dat God bestaat wil er bij mij niet in.
Heb jij je nooit afgevraagd waarom God jou wel liet zien dat je op hem mocht vertrouwen en pak weg de rest van de wereld niet, althans niet in die mate dat zij dezelfde keuze maken als jij?
Of ben jij de enige slimmerik die op het juiste moment de juiste keuze hebt gemaakt?

Wat ik ook niet goed begrijp is waarom je ineens in God ging geloven.
Je hing de ET aan, er was dus wat dat betreft geen leegte in je.
Je wist niets van een God, je las dat een God iets ging scheppen en bingo, je geloofde in die hogere macht.
En als klap op de vuurpijl ging je geloven dat je op Hem mocht vertrouwen.
Had je daar behoefte aan?
Wat kwam je tekort in je dagelijks leven?
Het vertrouwen van iemand heb je nodig als je met die persoon omgang hebt, maar wat maakte het voor jou uit
of je een hogere macht kon vertrouwen?
Je had Hem toch nooit nodig gehad?
Je leven zonder Hem verliep toch ook op rolletjes?
Ging je je daarna ineens afhankelijk van Hem opstellen?
Uiteindelijk komt toch iedereen in de hemel leert jouw kerk?

Tel daar bij op je antipathie tegen christenen en je zal van je moeder ook wel het nodige gehoord hebben over de kerkgangers dan heb je je wel heel snel en makkelijk laten omturnen.
Je zegt dat het in je hart ineens duidelijk was dat de God uit Genesis bestond en dat blijft voor mij toch wat vreemd.

[Fundi]

je staat slechts op de eerste trede en claimt dan reeds alles te weten over god? ....pas op dat je niet valt.... knipoog!

Ik denk dat je gemist hebt dat mijn 'bekering' tot geloof al meer dan dertig jaar achter me ligt.
Als gelovige maak je (als het goed is) een groei door van kind naar volwassene, zoals dat ook in het gewone leven het geval is. De tijd van mijn eerste stapjes als gelovige is dus wel voorbij.

behoor jij tot die club, de enige, die echt begrijpt wat de bijbel zegt?

Nee die pretentie heb ik niet. Maar ik begrijp de bijbel inmiddels wel een stuk beter dan 30 jaar geleden.
Toen ik pas ging geloven, begreep ik er niet veel van. Wat moet ik precies met wat er allemaal in het OT staat, waarom het NT, hoe zit het met de brieven van Paulus etc. etc. Met de jaren komt meer overzicht over het grote geheel. Ruim 20 jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in de bedelingenleer (eerst Cornelius Stam, later E.W. Bullinger). Dat heeft me daarin enorm op weg geholpen.
Ook denk ik dat geloof nodig is om de bijbel werkelijk te begrijpen.

ps ik wil je absoluut niet bekeren tot ongeloof maar je laten zien waar ik al doorheen ben gegaan ....

Aan de inhoud van de boekenkast kun je vaak zien wie iemand is

succes op je weg....hou de liefde! bovenaan.... en vooral denk na over wat wat je leert in overeenstemming met echte liefde is....

Daar ben ik het mee eens.

[dikkemick]

@Fundi
Het blijkt dus dat mensen van overtuiging kunnen veranderen. En dat is maar goed ook. Maar wat ik bij jou nog mis is de echte reden van je verandering. Druipt de logica nou echt van Genesis 1 af of is het gevoel en niets anders? Je was dus bereid in de bijbel te gaan lezen. Ben je ook bereid wetenschappelijke kennis op te doen die tegen deze schepping ingaat? Of je te verdiepen in andere religies (waarvan velen beweren dat dat de juiste religie is) En wat maakt dit scheppingsverhaal voor jou waarheid (Waarom die keuze) dat alle andere scheppingsverhalen missen?

[Arjen2015]

je staat slechts op de eerste trede en claimt dan reeds alles te weten over god? ....pas op dat je niet valt.... knipoog!

Ik denk dat je gemist hebt dat mijn 'bekering' tot geloof al meer dan dertig jaar achter me ligt.
Als gelovige maak je (als het goed is) een groei door van kind naar volwassene, zoals dat ook in het gewone leven het geval is. De tijd van mijn eerste stapjes als gelovige is dus wel voorbij.

Ach nu is het gister exact 28 jaar geleden dat ik me liet dopen en pas nu 2 jaar heel langzaam naar de tweede trede geklommen....

dus ook ik beschouw mezelf als pas onderweg......maar wel heel bewust dat ik die eerste trede achter me heb liggen..
wat mij echt van me geloof heeft af doen stappen is de hel leer...en daarna het inzicht dat ik een hekje vond dat me buiten de efteling bracht.....het onrecht in de wereld.tegenover de zogenaamde rechtvaardigheid van god...me ogen gingen gewoon ietsje meer open ---- maar ja leg dat maar eens uit aan iemand die niet kan zien.....die zo diep in de efteling sprookjes gelooft die zelf nog op de schoot van sinterklaas heeft gezeten.... pas als je de openbaring ontvangt dat de baard vals is--- kan je verder----

[Arjen2015]

[wat er dan wel is weet ik niet.....dus daarom liever een agnost

Bravo, dat vind ik een dapper uitgangspunt.

vind het ook niet meer zo belangrijk...ik leef nu!

Helemaal mee eens. Ken je misschien Eckhart Tolle? Die weet over het nu heel interessant te vertellen.

Ja heb al wat gelezen en kan er me erg in vinden!
zie linkje

[Fundi]

Ik ben misschien bevooroordeeld maar ik sta een beetje wantrouwend tegenover bekeringsgeschiedenissen.
Het lijkt mij logisch dat er voor een atheïst een lang onderzoek nodig is om zijn antipathie tegen een God op te geven en in het bestaan van een God te gaan geloven.
Om te voorkomen dat anderen dan zullen zeggen dat het allemaal mensenwerk is geweest zegt de bekeerde dan dat hij door God geroepen is, zoals Saulus.
Om daarmee van alle commentaar af te zijn.

Ik begrijp die achterdocht niet. Als ik de boel had willen beduvelen en een fantasie verhaal zou willen ophangen, dan had ik beter kunnen beweren dat ik een grondige studie van de bijbel had ondernomen, veel andere religies onderzocht, en na een diepgaande analyse uiteindelijk God gevonden had. Er zal wel weerstand tegen zijn, maar het maakt in ieder geval indruk.
In plaats daarvan vertel ik mijn verhaal over hoe Genesis 1 me aangreep, en dat ik geen andere verklaring heb dat God daar achter zit. Ik kom lang genoeg op dit forum om te weten dat dit totaal niet acceptabel of overtuigend voor jullie is. Dat soort dingen wordt gewoon afgekeurd, belachelijk gemaakt en zo verder. Als ik via mijn verhaal enige status of autoriteits claim op het oog had, dan is dat wel de slechts mogelijke manier op dit forum.

Ik snap heel goed dat jullie rationeel gezien met mijn persoonlijke ervaring niets kunnen. Als iemand anders genesis 1 leest, doet hem dat hoogstwaarschijnlijk niets.

Ik kan me dus wel indenken dat iemand behoefte heeft om bij een kerk te willen horen en na lang zoeken de kerk vindt die bij hem past.
Maar dat iemand zomaar vanuit het niets ineens in zijn hart voelt dat God bestaat wil er bij mij niet in.
Heb jij je nooit afgevraagd waarom God jou wel liet zien dat je op hem mocht vertrouwen en pak weg de rest van de wereld niet, althans niet in die mate dat zij dezelfde keuze maken als jij?
Of ben jij de enige slimmerik die op het juiste moment de juiste keuze heeft gemaakt?

Ik denk dat ik zeker niet de enige ben, maar het zou heel goed kunnen dat dit voor iemand anders op weer een heel andere manier verloopt. Ik denk dat God er mee te maken heeft en dat op de één of andere manier dit die andere mensen ook duidelijk zal zijn. Misschien wat minder precies te duiden als in mijn geval, dat zou kunnen. (maar misschien ook wel meer).
Ik ken geen christenen in mijn omgeving die op dezelfde manier zijn gaan geloven. Alle christenen die ik ken zijn christelijk opgevoed.

De situatie van mijn broer was wel vergelijkbaar met die van mij. Zijn aanzet om te gaan geloven was de film Jesus Christ Superstar. Een bepaald moment in die film raakte mijn broer en hij kocht een bijbel. Weer een ander heeft zo'n moment bij een bevroren waterval (zie reactie van Dikkemick een stukje terug).

[Fundi]

Het blijkt dus dat mensen van overtuiging kunnen veranderen. En dat is maar goed ook. Maar wat ik bij jou nog mis is de echte reden van je verandering. Druipt de logica nou echt van Genesis 1 af of is het gevoel en niets anders?

De ECHTE aanleiding is denk ik dat God je op zo'n moment iets duidelijk maakt. Genesis 1 was voor mij wel erg toepasselijk, ik was zo vol van mijn alles-overwinnende-wetenschap. Dat ik dan juist daardoor veranderd ben heeft ook wel iets grappigs.

Ben je ook bereid wetenschappelijke kennis op te doen die tegen deze schepping ingaat?

Ik hou me regelmatig op de hoogte van wat er wetenschappelijk zich afspeelt. Ik kom niets tegen dat de schepping door God bestrijdt. Sommige claimen dat wel, maar dat is gewoon non-sense. En dit laatste zeg ik niet omdat ik onbenullig ben.

Of je te verdiepen in andere religies (waarvan velen beweren dat dat de juiste religie is)

Zo af en toe lees ik daar wel eea. over. We gaan wel echter alle kanten uit als we het daar ook nog over gaan hebben. Het lijkt me sowieso nuttiger als ik in wat dat betreft discussieer met aanhangers van die religies.

En wat maakt dit scheppingsverhaal voor jou waarheid (Waarom die keuze) dat alle andere scheppingsverhalen missen?

Genesis is uitermate boeiend en veelzeggend. Of ik Genesis één op één kan vertalen naar wetenschappelijk bevindingen is het minst interessant (ik ben geen zg. jonge/oude aarde creationist). De evolutie theorie zal m.i. best een goede beschrijving zijn van het mechanisme waarop leven zich ontwikkeld heeft. Daar heb ik geen enkel probleem mee.

Dat soort zaken is m.i. de kern van het scheppingsverhaal niet. Heel belangrijk is Gen 1:1, daar staat eigenlijk alles al wat je over de schepping moet weten. Daarna volgt wat God voor ogen heeft (en niet zozeer het hoe). Vervolgens is het verhaal van Adam en Eva belangrijk, omdat dit zoveel zegt over de mens en Gods uiteindelijke doel met die mens.

[writer]

............
Ik begrijp die achterdocht niet. Als ik de boel had willen beduvelen en een fantasie verhaal zou willen ophangen.......

Ik denk niet dat je hier de boel beduvelt, ik probeer er alleen achter te komen waar het vandaan komt dat iemand van het ene moment op het andere zeker denkt te weten dat God bestaat en een soort vriendschap of wat dan ook met Hem ervaart.
Een ongelovige ziet een film, leest een hoofdstuk uit de bijbel en dan kan er blijkbaar iets in hem plaatsvinden wat hijzelf ook niet kan verklaren en blijft er niets anders over dan te denken dat het een God was die contact zocht.
Alle gebeurtenissen en aanleidingen die ik in mijn leven gehoord heb en die tot een ommezwaai hebben geleid waren geen van allen voor mij echt overtuigend om te geloven dat daar een God achter zou moeten zitten.

[dikkemick]

Fundi schreef:

Genesis 1 was voor mij wel erg toepasselijk, ik was zo vol van mijn alles-overwinnende-wetenschap. Dat ik dan juist daardoor veranderd ben heeft ook wel iets grappigs.

Wat precies vind je duidelijk en toepasselijk aan G1? "In den beginne ...en God zag dat het goed was... etc" Ik kan hier maar moeilijk tevreden mee zijn als ik wil weten hoe alles ontstaan en ontwikkeld is. Want dat betekent dat jij letterlijk in Adam en Eva moet geloven en dat de ET dus incorrect is. En dan heb je toch een probleem, want de theorie is uitermate solide, degelijk, rotsvast en alom gerespecteerd over de hele wereld. Je hebt zo ontzettend veel uit te leggen als je dit allemaal ontkent, dan moet je terugvallen op dooddoeners als "Daarom heet het geloof". Want deze biologische uitleg (ET) is niet weg te redeneren. Op geen 1 manier. Ze is te alomtegenwoordig, om maar een begrip te gebruiken.

Fundi schreef:

Ik hou me regelmatig op de hoogte van wat er wetenschappelijk zich afspeelt. Ik kom niets tegen dat de schepping door God bestrijdt. Sommige claimen dat wel, maar dat is gewoon non-sense. En dit laatste zeg ik niet omdat ik onbenullig ben.

Dan vraag ik je nogmaals de ET te ontkrachten. Dit gaat nl. regelrecht tegen de bijbelse schepping in. Waar gaat de ET de fout in?

Fundi schreef:

Genesis is uitermate boeiend en veelzeggend. Of ik Genesis één op één kan vertalen naar wetenschappelijk bevindingen is het minst interessant (ik ben geen zg. jonge/oude aarde creationist). De evolutie theorie zal m.i. best een goede beschrijving zijn van het mechanisme waarop leven zich ontwikkeld heeft. Daar heb ik geen enkel probleem mee.
Dat soort zaken is m.i. de kern van het scheppingsverhaal niet. Heel belangrijk is Gen 1:1, daar staat eigenlijk alles al wat je over de schepping moet weten. Daarna volgt wat God voor ogen heeft (en niet zozeer het hoe). Vervolgens is het verhaal van Adam en Eva belangrijk, omdat dit zoveel zegt over de mens en Gods uiteindelijke doel met die mens.

Dan snap ik wederom niets van je geloof. Genesis is toch overduidelijk en geen interpretatie laat toe dat we geëvolueerde primaten zijn volgens mij. Want hoe je van Adam en Eva tot zoogdieren komt is mij even een raadsel. Hier is de bijbel pertinent duidelijk over.

[Erik]

Nee ik had me in andere scheppingsverhalen of goden niet verdiept.

Voor iemand die tot dan toe de wetenschap en (ik neem aan) de wetenschappelijke methode hoog in het vaandel had staan bevreemd mij dit.
Ik zou op zijn minst verwachten dat je gedegen onderzoek naar andere geloven zou hebben gedaan i.p.v. je door de eerste de beste feitelijk nietszeggende zin laat overtuigen.
Des te meer omdat vele andere geloven de enige ware god claimen.

Je zei dat je specifiek op zoek ging naar leugens in de bijbel.
De schrijvers van Genesis 1 kun je niet echt beschuldigen van leugens denk ik, maar wel van een groot gebrek aan kennis omtrent de planeet aarde en het heelal.
Met jouw kennis was het schier onmogelijk dat je je door Genesis liet overtuigen.
Ik denk dus dat er iets anders aan de hand was, en dat dat niets met de christelijke god te maken had.

Als je de uitkomst van een vraagstuk hebt gevonden, hoef je niet meer naar antwoorden op het vraagstuk te zoeken.

Tenzij de uitkomst van dat vraagstuk gesteund wordt door overduidelijk foutieve onderbouwing.
Dan moet je een stap terug doen en opnieuw beginnen.

Wetenschap is prachtig om de natuur te beschrijven en de werking ervan te begrijpen. Het is geen middel om God te vervangen of weg te redeneren.

Wetenschap kan zowiezo niets met het concept god bij gebrek aan een wetenschappelijke definitie van dat concept.
Dus het is in die zin ook geen middel noch is het door welke wetenschapper dan ook een middel om het concept god(en) weg te redeneren.
Echter de wetenschap verklaard tegenwoordig prima hoe de mens onstaan is en hoe het universum ontstaan is.
Als we de bijbel daarnaast houden moeten we constateren dat grote gedeelten daarvan wetenschappelijk gezien pure flauwekul is.
Dan nog volhouden dat de bijbel het woord zou zijn van de christelijke god is eenvoudigweg geloven tegen beter weten in.
In de loop van de wetenschappelijk geschiedenis zijn goden (inclusief de christelijke god) langzaamaan minder en minder van betekenis geworden, tot nu waar ze binnen de wetenschap van geen enkele betekenis meer zijn.
Dat zou je op zijn minst aan het denken moeten zetten.

Als je niet overtuigd bent dat een geloof juist is, dan maak je uiteraard geen keuze om te geloven.

Jij was totaal niet overtuigd van het geloof en toch maakte jij wel die keuze daar waar dat bij andere atheïsten niet het geval is.
Je spreekt jezelf hier dus tegen.

Ik ben benieuwd waarom atheisten zich in allerlei scheppingsverhalen, religies etc zouden gaan verdiepen.

Veel atheïsten doen dat dan ook niet.
Persoonlijk ben ik mij er in gaan verdiepen omdat ik wilde weten waarom gelovigen geloven wat ze geloven.
Het fascineerde mij hoe gelovigen achteloos ieder ander geloof als dwaalleer kunnen bestempelen maar tegelijkertijd niet het inzicht bezitten dat voor hun geloof hetzelfde opgaat.
Daarbij komt nog eens dat geloof een grote impact heeft gehad op de ontwikkeling van de mensheid, en dat veelal niet in positieve zin.
Het heeft vele levens gekost en is een rem geweest op de wetenschappelijke voortgang.
En zelfs vandaag de dag heeft geloof invloed op mensen die er eigenlijk niets mee te maken willen hebben.
Zelfs in ons kikkerlandje is er nog altijd geen scheiding van kerk en staat en is het nog maar heel kort geleden dat je beter niet te koop kon lopen met het feit dat je een atheïst bent of homo bijvoorbeeld.
De religieuze grip op niet religieuze mensen is eenvoudigweg vandaag de dag in mijn opinie niet meer gewenst.
Geloof hoort thuis in de huiskamer.

God zegt dat Hij genade aanbiedt aan alle mensen.
Jouw conclusie: dan hoeven we Hem dus niet te geloven.
Maar als je God niet gelooft, dan geloof je dus ook niet dat Hij genade aanbiedt.

Alle mensen zeg je toch?!
Dat is dan toch inclusief mensen die niet in hem en zijn genade geloven?
Maar als ik niet in hem geloof, en dus niet in zijn genade, impliceer je dat daar gevolgen aan verbonden zijn.
Als er gevolgen zijn dan is die genade dus niet voor alle mensen.

Ik ben van mening dat de werkelijkheid logischer en simpeler is.
Er zijn geen goden die ons beoordelen/veroordelen dan wel op wat voor manier dan ook invloed hebben op mensen voor, tijdens en na hun dood.
Enkel door mensen gecreëerde godsbeelden hebben invloed op het leven van mensen die gelukkig steeds minder wordt.