Petra schreef:Maar ehh... zie jij het voor je? De mens als data opgegaan in 'het net' ?
Zie jij dat als een evolutionaire sprong?
Het antwoord daarop is niet eenvoudig, noch sluitend en heeft meerdere facetten.
Ten eerste. De meeste pogingen die gedaan worden om een enkel menselijk brein (enkel het brein) in kaart te brengen gaan uit van een weergave daarvan als een soort graaf (matrix). Een graaf met miljarden knooppunten en verbindingen (nodes, edges - neuronen, synapsen). Dat maakt het met de huidige stand van de technologie zeer complex om mee te werken. Daar komt nog bij dat een enkel brein niet in isolatie werkt, het is in constante feedback en feedforward met niet alleen het eigen lichaam maar met alle omgevingsvariabelen, waarvan een groot deel dezelfde complexiteit heeft en die zelf ook weer in verbinding staan met hun eigen omgeving ("we are all connected"). Dat maakt het op zijn zachtst gezegd niet eenvoudig.
Een interessant artikel daaromtrent is: "Why Philosophers Should Care About Computational Complexity"
http://www.scottaaronson.com/papers/philos.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
Daar komt nog bij de ethisch-semantische vraag of je nog wel van 'mens' kan spreken indien de configuratie daarvan omgezet wordt in een totaal andere vorm (eentjes en nulletjes zeg maar). Komt ook nog bij dat indien het mogelijk is om je eigen zelf te uploaden er zodra de upload klaar is en er ontkoppeling plaats kan vinden er in de eerste nanoseconde al verschillen gaan ontstaan tussen de kinetische en de digitale versie, gelijk aan hoe een fysieke kloon van jezelf niet hetzelfde leven zal lijden als jij.
Een ander facet: de zoektocht naar het simuleren (of uploaden) van het brein/de mens kan een van de volgende drie uitkomsten hebben
1.) Het is niet mogelijk en we komen er nooit achter dat het niet mogelijk is en blijven zoeken tot we een ons wegen.
2.) Het is niet mogelijk en we komen er achter dat het niet mogelijk is en geven zodoende de zoektocht op.
3.) Het is mogelijk.
Vooral die laatste is filosofisch gezien interessant omdat je daarmee in een soort solipsistische vraagstelling terecht komt. Indien het mogelijk is om een brein te simuleren is het niet langer mogelijk om vast te stellen dat dit niet al het geval is (dus dat jij en ik niet al lang computersimulaties zijn). Je zou het kunnen proberen door op je achterhoofd te voelen of daar draadjes zijn in plaats van een schedel, maar technisch gezien spreek je dan over sensorische input en die kan zelf gesimuleerd worden.
Het punt wat ik probeerde te maken in mijn vorige post was echter niet of 'de mens' onderdeel zal zijn van de 'evolutionaire sprong' maar dat er andere vormen van leven ontstaan, een deel waarvan we op dit moment nog niet erkennen dat het uberhaupt leven zou kunnen hebben, we herkennen het in ieder geval niet als zodanig. Het internet is daarbij een interessant voorbeeld omdat het volledige 'dna' van het internet aanwezig is op ('in'?) het internet. De rfc's, alle howto's over hoe computers, kabels, electriciteit en dergelijke werken. Het internet laat zich ook niet eenvoudig 'uitzetten' en bij pogingen daartoe (bijvoorbeeld door dicatoriale regimes) is het internet zelf faciliterend in het mobiliseren van mensen en technologie voor het omzeilen daarvan.
Het is ook niet ondenkbaar dat toekomstige marsverkenners uitgerust zullen worden met 3d printers en zelflerende algoritmes die het voor ze mogelijk gaan maken om zelf grondstoffen te ontginnen en zichzelf, met waar nodig aanpassingen, te gaan repliceren en dan 'een eigen leven gaan lijden'.
De bovenstaande paragraaf biedt uiteraard een grote mogelijkheid om eindeloos over te discussieren (en doelpaaltjes te verzetten) want er wordt gebruik gemaakt van het begrip 'leven' waar geen sluitende, eensluidende definitie van bestaat. Al vanaf het moment dat de term Artificial Intelligence werd gemunt zijn discussies op die manier telkens het metafysische ingetrokken. Vandaar dat de meeste computerwetenschappers dat soort termen helemaal niet meer gebruiken en spreken over big data, data science, machine learning, deep learning, neural networks et cetera.
Ondertussen is een deel van de mensheid al in dienst van de technologie en de technologie zelf maakt dat ook steeds beter mogelijk. Een tomatenkas kan bijvoorbeeld vrijwel volledig worden gerund zonder dat er een mensenhand aan te pas komt, we hoeven de vruchten zelfs niet meer te plukken, alleen nog op te halen (en dat kan binnenkort waarschijnlijk wel met zelfrijdende vrachtautos). Zodoende is er meer 'mensenmacht' beschikbaar om bezig te zijn met de verbetering en het onderhoud van de technologie.
Ik ben het overigens met Peter eens dat de ontwikkelingen de mens niet noodzakelijkerwijs overbodig zouden maken.
Tot zover voor nu
Peace,
-c