moet het even plaatsen... mooi geschreven...
Volwassen Geloof Hoofdstuk 21a: De pelgrimsreis naar volwassen geloof..
http://www.kolumbus.fi/volwassengeloof/21a.HTM" onclick="window.open(this.href);return false;
40 van 46 21-8-2015 13:57
k ben precies dezelfde persoon als toen ik 5,
10, 20, 30 jaar was. Ik ben in de tijd dat ik christen was een volkomen oprecht christen
geweest. Al de gedachten die ik nu in dit boek schrijf leefden gewoon niet voor mij, ze
kwamen eenvoudig niet in me op. Ik had er daarom ook geen moeite mee. Daarom was het in
het geheel niet een leven dat ik eigenlijk niet wilde leiden. Integendeel, er is niets heerlijkers
dan je leven leven in ‘zalige onwetendheid’, dwz in een waan of fantasiewereld te leven
waarvan je je niet bewust bent dat het een waan/fantasie is.
Ik denk dat een mens eigenlijk geen keuzes doet in het leven; hij is die hij is, en al verder
levend wordt hij tot de mens waartoe hij groeit. Een mens is als een bloem die opengaat. Een
roos is een roos, zowel in de knop als later wanneer hij helemaal open is en geurt, en ook
wanneer hij z’n blaadjes laat vallen.
De mens die ik nu ben lijkt misschien voor jou een mens die eerst christen was en zich nu
daartegen verzet, dus hopeloos in de war is. Maar de mens die ik zie is de persoon die zijn
gehele leven in dienst van God en de liefde wilde stellen. En dit is de kern die nooit
verandert, de mens die zich heel voelt.
Ik moet met het verder leven alleen voortdurend mijn gedachten over liefde en God bijstellen,
net zoals de gehele mensheid de kijk op het leven alle eeuwen door telkens moet bijstellen.
We kunnen als mensen niet anders, omdat we leven in een veranderende wereld, in een
wereld waarin we steeds verder bouwen op de kennis die voorouders al vergaard hebben.
Wanneer ik mijn oude persoon tegen zou komen zou het precies zo zijn als wanneer ik
verplaatst zou worden naar een vroegere eeuw: ik weet dat ik nu anders ben, ik ben gegroeid,
opengegaan, maar toch ben ik in alles verwant met de ander die ik ontmoet, ik begrijp de
ander volkomen, omdat ik door dezelfde stadia ben gegaan.
Ook dit hoort bij de bevrijding van de mens wanneer hij het dogmatische geloof de rug toe
keert: het is helemaal niet nodig om ‘gelijk te hebben’, om ‘de waarheid gevonden te
hebben’. Zoiets bestaat voor ons eenvoudige mensen namelijk helemaal niet, en is slechts
weer een onderdeel van de waan waarin gelovigen leven. Het is heerlijk om te glimlachen over
jezelf en al je ‘inzichten en wijsheden’.
