Verongelijkt en dergelijke gevoelens

[Giovedico delle Fate]

Hoe zit dat eigenlijk in elkaar, je verongelijkt voelen als er iets op je af komt wat je niet wenst en waar verder niemand bij betrokken is?

Ik kies het voorbeeld van de hoosbui die me overvalt. Als me dat overkomt kan ik me enorm verongelijkt voelen, vooral als het me heel slecht uitkomt om zeiknat te worden (als het 30 graden is vind ik het minder erg). Maar hoe vreemd toch dat ik me in zo'n situatie verongelijkt kan voelen, er is immers niemand 'schuldig' (behalve misschien ikzelf, want ik bevind me op de plaats waar de hoosbui huishoudt). En ik geloof niet in een hogere entiteit waar ik me kwaad op zou kunnen maken. Dus kennelijk beschouw ik de hoosbui zélf als een entiteit die ik iets kan verwijten. Alsof die hoosbui een soort persoonlijkheid bezit.

Het woord 'verongelijkt' op zich is al een beetje raar. Het lijkt het voltooid deelwoord vorm van het werkwoord (verongelijken), maar dat werkwoord bestaat volgens van Dale helemaal niet. Van Dale zegt erover:

ver·on·ge·lijkt (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)
1 met het gevoel van iem. die zich tekortgedaan voelt: verongelijkt kijken als iem. die zich oneerlijk behandeld voelt

Blijft over dat ik het vreemd vind dat ik me blijkbaar 'tekortgedaan' kan voelen door zoiets als een hoosbui.
Hoe zit dat in elkaar?

[Jan van Lennip]

Je gebruikt gewoon het verkeerde woord voor het fenomeen. Jou wordt geen ongelijk aangedaan. Iedereen kan in een hoosbui terecht komen.
Ik bestempel dit fenomeen als "onfortuinlijk".

Van Dale zegt:
on·for·tuin·lijk (bijvoeglijk naamwoord)
1geplaagd door tegenslag

[sofia]

Hoe zit dat eigenlijk in elkaar, je verongelijkt voelen als er iets op je af komt wat je niet wenst en waar verder niemand bij betrokken is?

Ik kies het voorbeeld van de hoosbui die me overvalt. Als me dat overkomt kan ik me enorm verongelijkt voelen, vooral als het me heel slecht uitkomt om zeiknat te worden (als het 30 graden is vind ik het minder erg). Maar hoe vreemd toch dat ik me in zo'n situatie verongelijkt kan voelen, er is immers niemand 'schuldig' (behalve misschien ikzelf, want ik bevind me op de plaats waar de hoosbui huishoudt). En ik geloof niet in een hogere entiteit waar ik me kwaad op zou kunnen maken. Dus kennelijk beschouw ik de hoosbui zélf als een entiteit die ik iets kan verwijten. Alsof die hoosbui een soort persoonlijkheid bezit.

Blijft over dat ik het vreemd vind dat ik me blijkbaar 'tekortgedaan' kan voelen door zoiets als een hoosbui.
Hoe zit dat in elkaar?

Mijn poes houdt ook niet van regen, maar ik weet vrijwel zeker dat ze zich daar niet door verongelijkt voelt. Waarom niet? Ik denk omdat ze niet geleerd heeft dat er een liefhebbende pappie in de hemel zit, die in staat is om alle onheil te voorkomen. Maar dat niet doet, zelfs niet als je je precies aan de regels houdt. Reden genoeg om je verongelijkt te voelen toch, vooral wanneer je altijd een heel braaf jongetje of meisje bent geweest.
Het is dezelfde boosheid die nonnen zo kwaad(aardig) maakt, Zij hebben immers alles opgeofferd voor die God, en wat krijgen ze ervoor terug. Nada, noppes. Een kaalgeschoren hoofd, en met een hemd aan onder de douche, vanwege dat zondige lichaam daaronder.

[dikkemick]

Welkom in de wereld van patternicity and agenticity. De mens maakt zich hier al zolang ze kan denken 'schuldig' aan.

As large-brained hominids with a developed cortex and a theory of mind—the capacity to be aware of such mental states as desires and intentions in both ourselves and others—we infer agency behind the patterns we observe in a practice I call “agent­icity”: the tendency to believe that the world is controlled by invisible intentional agents. We believe that these intentional agents control the world, sometimes invisibly from the top down (as opposed to bottom-up causal randomness). Together patternicity and agent­icity form the cognitive basis of shamanism, paganism, animism, polytheism, monotheism, and all modes of Old and New Age spiritualisms

.

En wie heeft dit niet? Patronen in wolken zien, menen dat nu juist bij JOU het gaat regenen als je net geschilderd hebt. Je kan het zo gek niet bedenken of mensen kennen ergens een intentie of bekende vorm aan toe. Evolutionair (zo wordt gedacht) zal het een voordeel opgeleverd hebben.

Imagine that you are a hominid walking along the savanna of an African valley three million years ago. You hear a rustle in the grass. Is it just the wind or is it a dangerous predator? Your answer could mean life or death.

If you assume that the rustle in the grass is a dangerous predator but it turns out that it is just the wind, you have made what is called a Type I error in cognition, also known as a false positive, or believing something is real when it is not. That is, you have found a nonexistent pattern. You connected (A) a rustle in the grass to (B) a dangerous predator, but in this case A was not connected to B. No harm. You move away from the rustling sound, become more alert and cautious, and find another path to your destination.

If you assume that the rustle in the grass is just the wind but it turns out that it is a dangerous predator, you have made what is called a Type II error in cognition, also known as a false negative, or believing something is not real when it is. That is, you have missed a real pattern. You failed to connect (A) a rustle in the grass to (B) a dangerous predator, and in this case A was connected to B. You’re lunch. Congratulations, you have won a Darwin Award. You are no longer a member of the hominid gene pool.

Our brains are belief engines, evolved pattern-recognition machines that connect the dots and create meaning out of the patterns that we think we see in nature. Sometimes A really is connected to B; sometimes it is not.

http://publicism.info/psychology/brain/5.html

[sofia]

Ja... Maar soms is het beter om bij jezelf op zoek te gaan dan in een psychologisch tijdschrift...

[Giovedico delle Fate]

Je gebruikt gewoon het verkeerde woord voor het fenomeen. Jou wordt geen ongelijk aangedaan. Iedereen kan in een hoosbui terecht komen.
Ik bestempel dit fenomeen als "onfortuinlijk".

Van Dale zegt:
on·for·tuin·lijk (bijvoeglijk naamwoord)
1geplaagd door tegenslag

Ik snap wat je schrijft. Maar ook hier geldt in mijn ogen: 'geplaagd' voorondersteld een tweede entiteit die jou 'plaagt'...

[Giovedico delle Fate]

Het is dezelfde boosheid die nonnen zo kwaad(aardig) maakt, Zij hebben immers alles opgeofferd voor die God, en wat krijgen ze ervoor terug. Nada, noppes. Een kaalgeschoren hoofd, en met een hemd aan onder de douche, vanwege dat zondige lichaam daaronder.

Én geen seks (hoewel... in de RK kerk is dat een rekkelijk begrip...)

[Giovedico delle Fate]

En wie heeft dit niet? Patronen in wolken zien, menen dat nu juist bij JOU het gaat regenen als je net geschilderd hebt. Je kan het zo gek niet bedenken of mensen kennen ergens een intentie of bekende vorm aan toe. Evolutionair (zo wordt gedacht) zal het een voordeel opgeleverd hebben.

Wellicht is dit fenomeen ook een aanleiding geweest tot het creëren van een 'god'?

[Petra]

Welkom in de wereld van patternicity and agenticity. De mens maakt zich hier al zolang ze kan denken 'schuldig' aan.

As large-brained hominids with a developed cortex and a theory of mind—the capacity to be aware of such mental states as desires and intentions in both ourselves and others—we infer agency behind the patterns we observe in a practice I call “agent­icity”: the tendency to believe that the world is controlled by invisible intentional agents. We believe that these intentional agents control the world, sometimes invisibly from the top down (as opposed to bottom-up causal randomness). Together patternicity and agent­icity form the cognitive basis of shamanism, paganism, animism, polytheism, monotheism, and all modes of Old and New Age spiritualisms

.

En wie heeft dit niet? Patronen in wolken zien, menen dat nu juist bij JOU het gaat regenen als je net geschilderd hebt. Je kan het zo gek niet bedenken of mensen kennen ergens een intentie of bekende vorm aan toe. Evolutionair (zo wordt gedacht) zal het een voordeel opgeleverd hebben.

Leuk!
Ik heb zo'n vreselijke error met regen.. Dan lijkt het of het kan gaan regenenen. Dan ga ik zingen.. ik gelooooof ik gelooof. Dan gaan namelijk de ehhh engeltjes zich ermee bemoeien. En als het dan niet regent dan was dat omdat ehhh.. jawel, die engeltjes.

Het is te zot voor woorden natuurlijk. Maar wel echt waar.
Het is zelfs zo erg dat veel vrienden het hebben overgenomen. Dat is begonnen toen we met een hele club aan het fietsen waren op Terschelling,er kwam een ongelooflijke hoosbui aan, toen begon ik te zingen, die hele groep ging lachend meezingen. Bleef die hoosbui de hele verdere weg op een meter naast ons hangen. Echt onvoorstelbaar.
Het aller aller ergste is dat we in Schotland op de motor in een enorme hoosbui met z'n allen 'ik gelooooof, ik geloof' zaten te schreeuwen. En gewoon nog stug volhouden ook. En JA... op een gegeven moment stopt die regen wel 's een keertje hè. En dan allemaal nog 'dankjewel' roepen ook naar die engeltjes.

[heeck]

Ik kies het voorbeeld van de hoosbui die me overvalt. Als me dat overkomt kan ik me enorm verongelijkt voelen, vooral als het me heel slecht uitkomt om zeiknat te worden (als het 30 graden is vind ik het minder erg).

Hoe simpel!

Wat er gebeurt klopt niet met je verwachtingen.
En de laatste die je dat kwalijk wilt nemen dat is jijzelf.

Een vederlichte graad van doordeweekse verlichtheid is voldoende om je niet meer ten onrechte gestraft te voelen met zo een tegenvaller.
Alhoewel het onvericht best mogelijk is om degeen die 5 minuten eerder de buienradar had moeten naslaan als een ander te zien, waar je je verongelijktheid op kunt uitleven.


Roeland

[Jan van Lennip]

Ik snap wat je schrijft. Maar ook hier geldt in mijn ogen: 'geplaagd' voorondersteld een tweede entiteit die jou 'plaagt'...

Die tweede entiteit in deze is tegenslag

[Peter van Velzen]

Ik snap wat je schrijft. Maar ook hier geldt in mijn ogen: 'geplaagd' voorondersteld een tweede entiteit die jou 'plaagt'...

Die tweede entiteit in deze is tegenslag

Het komt me voor dat "tegenslag" geen entiteit is.

[Jan van Lennip]

Het komt me voor dat "tegenslag" geen entiteit is.

Nu kun je denken, die tegenslag is de hand van god. Of een entiteit. In het echte leven is dit gewoon causaliteit. tegenslag hangt aan elkaar door oorzaak en gevolg. Niets zweverig, geen onzichtbare krachten. Op het moment dat we kijken naar het voorbeeld van Giovedico delle Fate, waarbij hij wordt "overvallen" door een hoosbui, is dit te wijten aan het eco-systeem van onze planeet. In de herfst loop je meer kans in een hoosbui terecht te komen dan in de zomer.

Bij onfortuinlijkheid wordt gedoeld op het feit dat het subject, in vergelijking tot fortuinlijkheid, binnen zijn sociale cohesie minder goed af is. Gezien de factor overleven in deze formule, moeten we uitgaan van dat het subject in een minder aantrekkelijke positie tot reproductie terecht komt.

In het voorkomen van een hoosbui is het subject, terwijl zijn sociale omgeving nog droog is, natgeregend.