Ik heb het hele topic doorgelezen en ik denk dat ik het met je eens ben.
Als ik het goed begrijp dan hè.
Zoals ik het lees zegt Harris dat de wetenschap een (redelijke) moraal kan vaststellen. Het komt over alsof hij met dat redelijk meent dat het empirisch of objectief of objectief genoeg is.
Bij Hume denk ik natuurlijk direct aan de idee dat de zon morgen weer opgaat. Dus ik begrijp niet hoe dat zijn standpunt zou kunnen onderbouwen.
Wat Harris doet is het 'goed' menselijk welzijn noemen. En vervolgen met de stelling dat we dat dus moeten bevorderen.
Waar ik niet helemaal uit ben (gezien dat pieken en dal verhaal) is of HIJ stelt dat het om welzijn voor de grootste groep gaat of dat dat in die discussie gebracht werd? Dat vind ik namelijk een punt van belang:
*Is individueel welzijn volgens Harris ondergeschikt aan het welzijn van een grotere groep
En zo ja, hoe bereken je dan hoe groot het aantal profijthebbers moet zijn om op te wegen tegen individueel belang? Is eentje meer al genoeg?
Dit is trouwens zelf al een ethisch vraagstuk, met een 'ik vind' antwoord.
IK lees vooral een heleboel 'ik vind' niet alleen in al die reacties maar ook in de Harris quotes. En zolang ik 'ik vind' lees kun je het m.i. met de beste wil van de wereld niet empirisch of objectief vastgesteld noemen.
Zelfs zijn vertaalslag naar welzijn bevorderen is m.i. al een discutabel: ik vind.
Dan somt hij blijkbaar een aantal ethische kwesties op die wederom zijn onder te brengen bij: ik vind.
En daar gaan we al, als er maar genoeg mensen hetzelfde vinden kunnen we dat heus wel een morele norm noemen, maar dat maakt het niet objectief of wetenschappelijk bewezen. Het zegt alleen maar dat veel mensen dat vinden.
Ik vind al die voorbeelden uit die discussie discutabel.
-De zondebok bevordert het welzijn van de grootste groep.
-Dat kind met verbrande oogjes wordt een geweldige gehoorzame mevrouw en dankzij het feit dat zij niet werkt kan een meneer die functie vervullen en daardoor een (groot) gezin onderhouden. (Lees: meer mensen wiens welzijn bevorderd is).
-zieke mensen gaan eerder dood, waardoor er in tijd van schaarste meer voedsel te verdelen is. (Ergo: profijt voor de grootste groep).
*Laat ik nog wat discutabels noemen in het kader van welzijn van de grootste groep.
-Door de lonen laag te houden in derdewereldlanden wordt het welzijn (welvaart) bevordert van de koopjesjagers in het Westen.
-Door mensen in bv. Afrika verplicht te steriliseren wordt kindersterfte tegengegaan.
-Als we alle AIDS patienten niet behandelen maar zo snel mogelijk laten sterven of zelfs ruimen (doen we met ziek vee immers ook) wordt de maatschappij in zijn algemeen gezonder. Geen zieke mensen meer die elkaar besmetten en zieke kindjes kunnen maken. Er is dan ook weer meer werk en voedsel voor de gezonderikken.
En dan nog, zelf in Myanmar aan den lijve ondervonden; kinderarbeid. Ga daar maar 's tegen strijden als er een hele familie afhankelijk is van het loon van een kind.
Dus al met al; wat is goed en wat is kwaad?
Ik weet wel wat ik vind. En nu zo'n beetje wat Harris vindt, maar objectief of empirisch heb ik nog steeds geen flauw idee.