pallieter schreef
Ik applaudisseer die man maar besef wel dat wat hij doet verdorie moed vergt. Véél meer dan mijn mijzelf toen ik als atheïst uit de kast kwam.
Door dit te ontkennen help je ook de moslims niet die zich van hun geloof willen afkeren.
Het is een zinnetje die ik even op mij moest laten inwerken. net als jij begrijp ik dat een moslim meer moed nodig heeft
om zijn geloof de rug toe te keren. Bij christenen zijn de moeilijkheden vaak beperkt tot de directe familie, en dan vaak niet eens allemaal. je vind in iedere familie wel een paar leden die begrip opbrengen, of tenminste onverschillig blijven.
Moslims nemen vaak afscheid van hun hele sociale verband, en niet zelden van hun beste vrienden. Dat wordt pijnlijk duidelijk gemaakt in het boek;"de atheïstische moslim" dat ik naar aanleiding van deze gedachtewisseling aan het lezen ben.
De vraag dringt zich aan mij op of ik of een andere atheïst een moslim zou moeten of willen helpen ook atheïst te worden.
Persoonlijk vind ik dat niet op mijn weg liggen. Atheïsme is per slot van rekening geen zendings-godsdienst. Het is een heel persoonlijke keuze niet in goden te geloven. Daarom vind ik ook dat een moslim die verklaart dat hij ook niet in goden gelooft gewoon een atheïst zonder meer. Het brengt verder geen aparte status met zich mee. Een onderscheid daarin aanbrengen doet mij denken aan de Joodse bekeerlingen in Portugal ten tijde van de inquisitie. Zij werden weliswaar gedoopt, maar toch niet voor vol aangezien. De autoriteiten verdachten deze Maranen (zoals zij werden genoemd) er al snel van dat zij in het geheim toch de Joodse religie bleven praktiseren. Die kans was zeer groot, maar voor moslims gaat dat niet op. Niemand dwingt hen atheïst te worden, dus is iedere verdenking dat ze toch niet helemaal atheïst zijn bij voorbaat ongegrond.
Hoe kijk jij er tegenaan? Vindt je dat vanwege de extra moeilijkheden die moslims kunnen verwachten, het nodig of wenselijk hen bij deze stap morele steun te verlenen?
