Petra schreef: ↑29 mar 2019 04:37
heeck schreef: ↑28 mar 2019 10:08
No babe, we aint'it all.
Omdat we van het meeste onvoldoende weet hebben onderhouden we voor ons zelf de fictie dat we toch ons eigen eindverantwoordelijke zijn en alles zelf beslissen.
As er dan een autoriteit lijkt langs te komen dan gaan we te vaak voor het blok, leggen diens ziels-resonerende uitspraken op de kopieermachien, en zeker als onze hang naar magie *1) daarmee een voldoende zetje krijgt dan wordt het gros van de knieën zo verrassend snel slap.
En vallen we over het randje.
Zie de volgende autoriteit met niet te beheersen spirituele aandrang, Marcelo Gleiser:
Als het ziels-resonerend is, dan is dat niet voor niks. Het gaat dus zomaar niet om welke autoriteit iets zegt maar om de inhoud.
Ook deze meneer sprak me ziels-resonerend wel aan.
Maar of iets ziels-resonerend is dan wel wetenschappelijk/rationeel te ondersteunen zijn twee verschillende maatstaven.
Als jij bekeerd bent omdat voor jou ziels-resonerend is. Mij best, veel plezier ermee.
Als jij hier deze optie wil verdedigen op wetenschappelijke of andere rationele gronden, dan verwacht ik meer van je dan dat je met jouw ziel resoneert.
Petra schreef: ↑29 mar 2019 04:37
Ligt idd in dezelfde lijn, al noemt hij zich agnost. Misschien kent ie possibilianism nog niet.
Dankjewel hoor voor je kopiëren en de link met vele linkjes.
Waaronder Einstein:
Einstein characterized himself as "devoutly religious" in the following sense, "The most beautiful emotion we can experience is the mystical. It is the power of all true art and science. He to whom this emotion is a stranger, who can no longer wonder and stand rapt in awe, is as good as dead. To know that what is impenetrable to us really exists, manifesting itself as the highest wisdom and the most radiant beauty, which our dull faculties can comprehend only in their most primitive forms—this knowledge, this feeling, is at the center of true religiousness. In this sense, and in this sense only, I belong to the rank of devoutly religious men."
Ik krijg toch zomaar het gekke idee dat ik me in prima gezelschap bevind wat autoriteiten betreft.
Maar op welke manier is dat van belang? Georges Lemaître, de grondlegger van de oerknal theorie was een katholiek priester. Daarmee kunnen alle katholieken van oordeel zijn dat ze zich in prima gezelschap bevinden wat autoriteiten betreft.
Dat Einstein op deze manier religieus was en Lemaître een katholiek, betekent nog niet dat mensen die ongevoelig zijn voor het mystieke automatisch een minder wetenschappelijke/rationele visie hebben op de werkelijkheid. Sommige mensen hebben er nu eenmaal geen behoeften aan om hun gevoelens van verwondering als religieus of als mystiek te omschrijven.
Ik vermoed trouwens dat het bij een belangrijk deel van wetenschappers, het eerder om een gevoel van nieuwsgierigheid gaat dan om verwondering. Verwondering en een hang naar het mystieke is namelijk vaak genoeg een belemmering geweest voor onderzoek. Heel wat mensen zijn namelijk bang dat onderzoek zal leiden tot een materialistische uitleg die de verwondering en de mystiek zal laten verdwijnen. Zoals o.a. geïllustreerd door John Keats die ooit verklaarde dat Newton alle poëzie uit de regenboog gehaald had.
Ook op dit forum werd dat sentiment door gelovigen meermaals verwoord onder de vorm dat de ongelovigen (materialisten) toch maar een armzalig spiritueel leven hebben, waarin geen plaats is voor het spirituele/mystieke want alles is gewoon het gevolg van materie/energie die zich gedraagt volgens natuurwetten. Alsof we niet zouden kunnen genieten van muziek omdat we weten dat het uiteindelijk allemaal om luchtdrukgolven gaat.
Al mijn hier gebrachte meningen, zijn voor herziening vatbaar.
De illusie het verleden te begrijpen, voedt de illusie dat de toekomst voorspelbaar en beheersbaar is -- naar Daniël Kahneman
Onkunde.. daar ben ik verzot op.
