Dood.

[lanier]

De dood van een naaste/geliefde is het ergste wat je kan overkomen. Waarschijnlijk is het hiernamaals ontstaan om de nabestaanden wat troost te geven. Maar wie weet hoe het nu werkelijk zit. Zelf maak ik me niet zoveel zorgen over mijn situatie, maar des te meer over mijn gezin. De gevolgen zullen groot zijn.

[Ronaldus67]

Van: TheThinkingAtheist
Als het gaat om het leven, de dood en een vermeend leven na de dood, heb ik dit altijd een mooie boodschap gevonden.
Het kijken kost wel ruim 9 minuten van je....leven.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Er is er eentje die zegt dat je in het hiernamaals doorgaat waar je mee bezig was.
Dat is iets wat tot hele vreemde gevolgen leidt.

lijkt me niet grappig als je juist bezig waart met gefolterd worden ergens in de middeleeuwen

Tja, het is maar wat je geloofd.
Stel je krijgt een hartaanval als net ff bij de buurvrouw bent, dan gaat dat ff heel lang duren.

Overigens gaat het over zaken die je actief zou hebben gedaan.
Als het passief is, dan blijf je natuurlijk doodgaan.

[appelfflap]

Overigens gaat het over zaken die je actief zou hebben gedaan.
Als het passief is, dan blijf je natuurlijk doodgaan.

het blijft leuke spielerei en een leuke denkoefening
https://www.youtube.com/watch?v=N2IlLLOMvw0

[Peter van Velzen]

Ik lees dit ypoic vanochtend (voor jullie vannacht) pas.
Tien we nog maar enkele maanden getoruwd waren zei Kesinee tegen mij: "Ik wil in mijn vplgende leven wéér met jou trouwen". Ik zei: Ïk geloof niet in reincarnatie, maar zou het bestaan, dan beloof ik daar na te streven, Kan echter lastig zijn, Wat als we beiden als man worden herboren? Dat bieek achteraf geen probleem, als je maar in een tolerante maatschappij geboren wordt.

Maar uiteraard ben je na de dood nog slechts een herinnering, steeds dierbaarder, maar steeds vager. Totdat ook die herinnering verdwijnt met de mensen die haar koesterden,

Als ik mijn leven overnieuw zou kunnen doen, zou ik weinig veranderen. Alleen wat nodeloos lljden trachten te voorkomen. Want ik zou niet graag het goeds mislopen dat mij overkomen is, Maar gedane zaken nemen geen keer. Ook niet in de Oosterse reincarnatie-gedachte, waarin niemand zich iets van een vorig leven herinnert. Net zo min als wij weet hebben van wat de varanderingen in ons DNA veroorzaakte, maar slechts wat ze deed voortbestaan.

Hopelijk worden onze herinneringen steeds dierbaarder.

[MaartenV]

Het kan voor mij nog alle kanten op: reïncarnatie, ontmoeting met het Licht, niks...
Het is één groot mysterie.

[outremer]

Het kan voor mij nog alle kanten op: reïncarnatie, ontmoeting met het Licht, niks...
Het is één groot mysterie.

't Zal wel aan mij liggen maar ik vind het dood het makkelijkst om te begrijpen. Ik zie het mysterie niet
Het leven daarentegen is een pak complexer.

[Maria]

Hopelijk worden onze herinneringen steeds dierbaarder.

Mijn ervaring na het overlijden van mijn ouders is, dat vooral de goede herinneringen steeds belangrijker en groter worden.
Direct na het afscheid moeten nemen zijn het al de goede dingen, die je mist.

[Maria]

Het kan voor mij nog alle kanten op: reïncarnatie, ontmoeting met het Licht, niks...
Het is één groot mysterie.

Hoe kun je zeggen, dat het alle kanten op kan?
Voor iedere richting zou je dan toch een goede reden moeten hebben.
Hoe is het dan mogelijk, dat je geen keuze kunt maken richting één van de uitersten?

Waarom niet gewoon kunnen zeggen: Ik weet het niet?
En hoe ga ik verder in mijn leven zonder deze geliefde, die ik nu niet meer bij mij en naast mij heb in lief en leed?
En hoe belangrijk is dan de (on)zekerheid niet te weten, hoe nu de staat van zijn is van mijn geliefde?

't Zal wel aan mij liggen maar ik vind het dood het makkelijkst om te begrijpen. Ik zie het mysterie niet
Het leven daarentegen is een pak complexer.

"Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren" geldt ook voor mij.
Dat was het begin en daar blijft het bij.

Daarom voor jou ook:
Hoe ga je verder in je leven, als je naaste metgezel er dan niet meer is?

[MaartenV]

Waarom niet gewoon kunnen zeggen: Ik weet het niet?

Met 'het kan nog alle kanten op', bedoel ik eigenlijk: 'ik weet het niet'.

Reïncarnatie lijkt me redelijk, omdat we al eens geboren zijn, dus het kan nog eens gebeuren. Als mens, als dier, als alien.
Ontmoeting met het Licht lijkt me redelijk, daar er mensen zijn die ervan getuigen.
Het 'niks' lijkt me niet redelijk, daar dat niet kan bestaan als staat van zijn.
Je bent daar niet waar 'niks' is.

Dus ik denk dat er altijd wel 'iets' zal zijn. Maar wat? Dat weet ik niet.

[appelfflap]

Reïncarnatie lijkt me redelijk, omdat we al eens geboren zijn, dus het kan nog eens gebeuren. Als mens, als dier, als alien.

maar dan heb je wel opnieuw diezelfde genen nodig.
zit je dus automatisch met het probleem van je ouders.

Dus ik denk dat er altijd wel 'iets' zal zijn. Maar wat? Dat weet ik niet.

in ben eind jaren 70 geboren
wat was er daarvoor? waarom zou het daarna anders zijn?
is het hele idee van veder leven niet gewoon een logisch gevolg van onze genetisch ingebakken evolutionaire overlevingsdrang?
als we fysiek niet kunnen verder leven verzinnen we gewoon iets anders om verder te leven.

dankzij de menselijke fantasie hebben we plots 1001 mogelijkheden

[gerard_m]

Reïncarnatie lijkt me redelijk, omdat we al eens geboren zijn, dus het kan nog eens gebeuren. Als mens, als dier, als alien.

maar dan heb je wel opnieuw diezelfde genen nodig.
zit je dus automatisch met het probleem van je ouders.

Waarom zou je hiervoor dezelfde genen nodig hebben?

In de gedachte van reïncarnatie, is je lichaam slechts een voertuig voor de ziel. Zoals een reiziger met verschillende vervoersmiddelen kan reizen.

[appelfflap]

Waarom zou je hiervoor dezelfde genen nodig hebben?
In de gedachte van reïncarnatie, is je lichaam slechts een voertuig voor de ziel. Zoals een reiziger met verschillende vervoersmiddelen kan reizen.

onze genen, neurologische verbindingen en hersenen is er geen ziel,
andere genen en verbindingen zorgen dus voor een andere ziel

besef dat dit pure filosofie maar geest en lichaam zijn, wat mij betreft, onlosmakelijk met mekaar verbonden.


als schaker wil ik wel eens tegen de oude wereldkampioenen spelen en een coureur zal wel eens tegen poulidor willen koersen.
de vraag is of je dat na een paar 1000j nog steeds zo leuk vindt

[Maria]

Waarom niet gewoon kunnen zeggen: Ik weet het niet?

Met 'het kan nog alle kanten op', bedoel ik eigenlijk: 'ik weet het niet'.

Reïncarnatie lijkt me redelijk, omdat we al eens geboren zijn, dus het kan nog eens gebeuren. Als mens, als dier, als alien.
Ontmoeting met het Licht lijkt me redelijk, daar er mensen zijn die ervan getuigen.
Het 'niks' lijkt me niet redelijk, daar dat niet kan bestaan als staat van zijn.
Je bent daar niet waar 'niks' is.

Dus ik denk dat er altijd wel 'iets' zal zijn. Maar wat? Dat weet ik niet.

Je noemt drie dingen met totaal verschillende waarden of betekenissen.

- Alleen als je ervan uitgaat, dat na de conceptie of na de geboorte een ziel vanuit extern wordt ingeplant.
Dus al eerst bestond en dan zijn intrek neemt in een geschikt bevonden lichaam.
Is dat wat jij gelooft?

- Een ontmoeting is geen staat van zijn.

- Jij noemde het woord "niks". Ik noem stof en as en aarde wel degelijk een staat van zijn.

[Maria]

Reïncarnatie lijkt me redelijk, omdat we al eens geboren zijn, dus het kan nog eens gebeuren. Als mens, als dier, als alien.

maar dan heb je wel opnieuw diezelfde genen nodig.
zit je dus automatisch met het probleem van je ouders.

Waarom zou je hiervoor dezelfde genen nodig hebben?

In de gedachte van reïncarnatie, is je lichaam slechts een voertuig voor de ziel. Zoals een reiziger met verschillende vervoersmiddelen kan reizen.

In de gedachte van de gelovige klopt dat.
Maar daarmee is meteen alle realiteit van wat we nu weten verloren.
In werkelijkheid wordt elke persoon, ook de persoonlijkheid, gevormd door zijn genen en zijn omgeving.
Een oude ziel zou dan voor de nieuwe ouders volledig onherkenbaar en onherleidbaar zijn.

Maar stel dat je verder redeneert vlg. verschillende wegen.
Nl. die van de wetenschap apart van die van de meer spiritueel gerichte denkwijzen.
Zoals dat tegenwoordig gebruikelijk lijkt te zijn bij veel gelovige wetenschappers.
Zij lijken dan in twee werelden te leven met in ieder hun eigen visies, die zij dan als evenwaardig aan elkaar belijden.

Dan dien je dat ook niet te gaan vermengen, want dat is ten enenmale onmogelijk.
Vandaar ook de meest onmogelijke discussies tussen spiritueel denkende en redenerende gelovigen en rationeel denkende mensen, die de wetenschappen en voortschrijdende inzichten volgen.
Ieder voor zich kan zijn/haar praatje dan houden, maar samen zal men nooit kunnen komen tot conclusies als het gaat om wezensverschillen in opvattingen.