Dood.

[outremer]

Daarom voor jou ook:
Hoe ga je verder in je leven, als je naaste metgezel er dan niet meer is?

Moeilijk en met vallen en opstaan.
En afhankelijk van de situatie misschien wel opgeven.
maar daarom zei ik ook dat het leven een pak moeilijker is dan de dood.

[BdO]

Wat is het verschil tussen vroeger en nu, Maria?

Hebreeën 11:1
"Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet."

Tja, ik ken deze tekst als de basiscirkelredenering (je wordt immers gerechtvaardigd uit geloof) voor weer andere drogredenen. Een Heidelbergse Catachismus noemt op basis hiervan het geloof een stellig weten en een vast vertrouwen. Ik vind het niet zo'n fijne tekst, vooral dat stellig weten heb ik een broertje aan dood (no pun intended).

Hoop is hoop, en wat daar bovenuit gaat is misleiding.

Moet ik dat dan uitleggen BdO?
Je schrijft het al wat ons als (toen nog) gelovigen altijd werd voorgehouden.

Nu lees ik het duidelijk, wat de aloude Catechismus er dan ook van wil maken.
Dat je, als je het maar gelooft, vanzelf bewijzen gaat zien van wat je hoopt te zullen zien.
Dan is het gewoon een fopspeen.

O.k., duidelijk nu.

Het "hoop die gezien wordt is geen hoop" vind ik wat dat betreft veel krachtiger.

Deze ken ik niet.

Als je een beetje fragmentariserend omspringt met Romeinen 8:24 dan kom je hier op

[BdO]

In onze ervaring is ons ervaren meer werkelijk dat de feiten. En na de dood kan de overledene toch nog als aanwezig ervaren worden.

Geloof staat wat dat betreft soms dichter bij hoe onze psyche werkt dan de werkelijkheid. Natuurlijk hoef je de feiten geen geweld aan te doen, maar het gevoel heeft daarbij wel ook een plek nodig. Soms is er voor de feiten dan (nog) even geen plaats. En dat wil zich ook nog wel eens herhalen.

[Maria]

Daarom voor jou ook:
Hoe ga je verder in je leven, als je naaste metgezel er dan niet meer is?

Moeilijk en met vallen en opstaan.
En afhankelijk van de situatie misschien wel opgeven.
maar daarom zei ik ook dat het leven een pak moeilijker is dan de dood.

Dat spijt me te horen.
Ik denk je te begrijpen.
Maar je bent er nog en je blijft schrijven hoop ik.

[MaartenV]

je bent niet je DNA en je lichaam. Je bent het gevoel dat in je lichaam huist. Als dat dat gevoel er niet meer is, ben jij er niet meer.
Je kan dat gevoel 'ziel' noemen of een andere naam geven zoals 'geest'. Feit is dat je dus niet gelijk staat aan je DNA of je lichaam. Jij bent het gevoel.

[Maria]

In onze ervaring is ons ervaren meer werkelijk dat de feiten. En na de dood kan de overledene toch nog als aanwezig ervaren worden.

Precies dat ......
Vaak ook letterlijk, als het nog maar kort geleden is.
Met steeds opnieuw het realiseren, dat het alleen de gedachte is, die onwillekeurig steeds present is.

Geloof staat wat dat betreft soms dichter bij hoe onze psyche werkt dan de werkelijkheid. Natuurlijk hoef je de feiten geen geweld aan te doen, maar het gevoel heeft daarbij wel ook een plek nodig. Soms is er voor de feiten dan (nog) even geen plaats. En dat wil zich ook nog wel eens herhalen.

Mooi en met begrip beschreven.

[Maria]

je bent niet je DNA en je lichaam. Je bent het gevoel dat in je lichaam huist. Als dat dat gevoel er niet meer is, ben jij er niet meer.
Je kan dat gevoel 'ziel' noemen of een andere naam geven zoals 'geest'. Feit is dat je dus niet gelijk staat aan je DNA of je lichaam. Jij bent het gevoel.

Dus zo geloof jij persoonlijk dit wel?
Ik zou het liever zien, dat je in de ik-vorm schrijft.

In ieder geval in dit topic, waar persoonlijke vragen worden gesteld.

[MaartenV]

je bent niet je DNA en je lichaam. Je bent het gevoel dat in je lichaam huist. Als dat dat gevoel er niet meer is, ben jij er niet meer.
Je kan dat gevoel 'ziel' noemen of een andere naam geven zoals 'geest'. Feit is dat je dus niet gelijk staat aan je DNA of je lichaam. Jij bent het gevoel.

Dus zo geloof jij persoonlijk dit wel?
Ik zou het liever zien, dat je in de ik-vorm schrijft.

In ieder geval in dit topic, waar persoonlijke vragen worden gesteld.

Oké, Maria. Ik vind dat zo. Wanneer je gevoel uit je arm is, dan zit jij er niet meer in. Een gevoelloze arm is zielloos. Je bent dan niet meer daar waar je arm zich bevindt. Zo ook met de rest van je lichaam bij dood. Ik zie dat niet als een persoonlijke mening, maar als als een vaststelbaar feit. Bij een gevoelloos been is de ziel uit het been. Je bevindt je daar niet meer in. Niks in jou zit nog in dat been. Pas als het gevoel terugkeert ben jij er weer.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

je bent niet je DNA en je lichaam. Je bent het gevoel dat in je lichaam huist. Als dat dat gevoel er niet meer is, ben jij er niet meer.
Je kan dat gevoel 'ziel' noemen of een andere naam geven zoals 'geest'. Feit is dat je dus niet gelijk staat aan je DNA of je lichaam. Jij bent het gevoel.

Dus zo geloof jij persoonlijk dit wel?
Ik zou het liever zien, dat je in de ik-vorm schrijft.

In ieder geval in dit topic, waar persoonlijke vragen worden gesteld.

Zo ook met de rest van je lichaam bij dood.

Zonder ogen kun je niets zien.
Dus ook niet jezelf waarnemen.

[Maria]

je bent niet je DNA en je lichaam. Je bent het gevoel dat in je lichaam huist. Als dat dat gevoel er niet meer is, ben jij er niet meer.
Je kan dat gevoel 'ziel' noemen of een andere naam geven zoals 'geest'. Feit is dat je dus niet gelijk staat aan je DNA of je lichaam. Jij bent het gevoel.

Dus zo geloof jij persoonlijk dit wel?
Ik zou het liever zien, dat je in de ik-vorm schrijft.

In ieder geval in dit topic, waar persoonlijke vragen worden gesteld.

Oké, Maria. Ik vind dat zo. Wanneer je gevoel uit je arm is, dan zit jij er niet meer in. Een gevoelloze arm is zielloos. Je bent dan niet meer daar waar je arm zich bevindt. Zo ook met de rest van je lichaam bij dood. Ik zie dat niet als een persoonlijke mening, maar als als een vaststelbaar feit. Bij een gevoelloos been is de ziel uit het been. Je bevindt je daar niet meer in. Niks in jou zit nog in dat been. Pas als het gevoel terugkeert ben jij er weer.

Ik ga geen welles-nietes spel aan.
Waarom blijf je in de jij-vorm schrijven?

[MaartenV]

Waarom blijf je in de jij-vorm schrijven?

Het lijkt me overbodig telkens 'ik vind' ervoor te schrijven, wanneer dat eigenlijk duidelijk is. Het is toch duidelijk dat het iets is dat ik zo vind, wanneer ik dat schrijf? Waarom dat er nog eens expliciet bij zetten?

[heeck]

je bent niet je DNA en je lichaam. Je bent het gevoel dat in je lichaam huist. Als dat dat gevoel er niet meer is, ben jij er niet meer.
Je kan dat gevoel 'ziel' noemen of een andere naam geven zoals 'geest'. Feit is dat je dus niet gelijk staat aan je DNA of je lichaam. Jij bent het gevoel.

MaartenV,

Jouw kennis over mijn lichaam etc. Is zo uitermate gering dat jouw opinie dat ik mijn in mijn lichaam huizende gevoel zou zijn, er niet alleen niet toe doet maar ook proefondervindelijk onjuist is.

Iedereen die vertrouwd is met gereedschap, potlood, penseel, pincet of steeksleutel die weet dat je gevoel dáár in zit; precies waar je aandacht is.
Uitvoeriger te demonstreren met virtual reality en verwante proeven.

Zo geconcentreerd bezig zijn kan het feit niet verhullen dat ik in mijn totaliteit een ietsje meer ben dan mijn brein. Als ik wakker ben namelijk een als geheel functionerend lichaam zonder geest of ziel.

Roeland

[MaartenV]

Als het gevoel uit je hele lichaam weg is, ben jij weg. Simpel as that.

[heeck]

Als het gevoel uit je hele lichaam weg is, ben jij weg. Simpel as that.

Ook naast de zaak, want onder narcose wordt het functioneren van mijn lichaam beknot terwijl iedere omstander die mij kent, weet dat ik daar nog steeds lig.
Als ik daar niet meer zou liggen; pas dan zou er vast paniek uitbreken rond de operatietafel.

Ook anderen kunnen mij kwijt zijn!

Roeland

[MaartenV]

Wetenschap stelt idd. de persoon gelijk aan het lichaam. Het is een kwestie van keuze van wat je gelijkstelt aan de persoon. Het lichaam of het gevoel. Ik stel het innerlijk gevoel gelijk aan de persoon. Als ik geen gevoel heb in mijn arm, dan 'ben' ik daar niet. Zo zie ik dat, Heeck. En inderdaad, dat is flexibel. Uit experimenten blijkt inderdaad dat een stok of een potlood deel kan worden van dat zelf of juist niet. Maar waar je gevoel (niet) is, daar ben jij (niet).