axxyanus schreef: ↑03 jan 2022 15:04
Maria schreef: ↑03 jan 2022 14:35
Ik denk, dat dat veel te maken heeft met hoe we er kennis mee gemaakt hebben.
Hoe was jouw eerste kennismaking met deze figuren in vergelijking met die van God of andere vergelijkbare spirituele entiteiten?
Wat was het eerste, wat je erover te horen kreeg, toen je nog ontvankelijk was?
En wat volgde er korte tijd later, toen je eveneens nog ontvankelijk was, maar wel je vragen begon te krijgen?
Ik denk dat dit het wezenlijke verschil is, en waarom je deze nu genoemde sprookjes/mythische/legendarische/fantasie figuren niet kunt vergelijken.
Ik begrijp het bovenstaande niet goed. Heel wat atheïsten kunnen sprookjes/mythische/legendarische/fantasie figuren nu juist best wel vergelijken met goden. Ze zien bij beide een vergelijkbaar gebrek aan epistemologische ondersteuning.
Kennistheorie of epistemologie
Daarnaast onderzoekt de kennisleer aan kennis verwante concepten als overtuiging, rechtvaardiging, waarheid en waarneming. Vaak wordt er gezocht naar een criterium, hetzij in de mens zelf, hetzij ergens in de buitenwereld, om als fundament van zekere, betrouwbare kennis te kunnen dienen.
Ik denk, dat je bij atheïsten een verschil moet maken tussen mensen, die nooit gelovig zijn opgevoed en mensen, die dat wel mee hebben gekregen nog voor de tijd dat zij zelf kritisch zijn gaan denken en daar ook later nog een tijd in meegeleefd hebben.
En dus weten, dat er andere argumentaties nodig zijn om van huis uit gelovigen te overtuigen, dan om van huis uit atheïsten nodig hebben om hun gedachten alleen bevestigd te zien worden.
Dan zie je het wezenlijke verschil tussen het voorgelezen krijgen uit de kinderbijbel in een religieus gezin of uit een sprookjesboek.
Ik moet dan denken aan mijn jeugd, toen ik samen met atheïstische jongeren in de klas zat.
De meesten hadden geen idee, waarover ze het hadden. Niet eens kinderbijbel kennis hadden ze.
Ook geen moeite deden, maar zich stoer gedroegen onderling door ermee te spotten. De meeste gelovigen, ook ik, distantieerden zich daar dan van.
En het spoorde al helemaal niet de manier van denken van een gelovige, die ze echt niet konden overtuigen met de combinatie "sprookjesgelovers en dat in het belachelijke te trekken.
Zeker had ik vaak mijn twijfels, maar goede rationele inhoudelijke argumenten hoorde ik nooit.
Slechts dat gelovigen kinderachtig zijn omdat ze in sprookjes geloven.
En dat is nu nog steeds vaak exact hetzelfde.
Het enige wat bereikt werd was dat de oren en de ogen nog meer werden gesloten voor het rationele van het verstandelijke denken.
Het is zelfs onderdeel van het geloof vlg. de Bijbel, dat ze in verzoeking zullen worden gebracht door de verleidingen van de ongelovigen.
Dat en alleen dat is de betekenis van de Gok van Pascal.
Het niet meer kunnen geloven, maar stel dat........
Dat is mi. de belangrijkste reden van geloofsafvalligen, die minstens de eerste 10 jaar van hun leven, velen nog tot in de volwassenheid, hebben geloofd.
De belangrijkste eerste jaren, die in een bepaalde vorm het hele leven wordt meegegenomen, omdat toen het denken is gevormd.
"Wie niet voor mij is, is tegen mij", is de reden dat velen geen definitieve uitspraak kunnen doen en er voor zichzelf een draai aan geven.
Geboren uit en onderhouden door een bepaalde behoefte.
De wereld van het rationele en die van de metafysica zijn voor gelovigen twee parallelle werelden, die niet samen kunnen gaan. Velen zullen daar altijd nog mee geconfronteerd worden, zij het vaak onbewust.
Het optimale wat je dan kunt bereiken kan dan zijn, zoals Peter het verwoordt. Ook al hoeft dat niet vanwege een religieuse achtergrond te zijn.
Zowel in je jeugd zo voorgeleefd te zijn, als het niet mogen zeggen wat je denkt, kunnen beiden daar al een reden voor zijn.
Niet het achterste vann de tong te laten zien, verdedigd door zijn intellectuele gedachten is dan het optimale gevolg.
De vraag is dan waarom agnosten die uitzonderingspositie voor god uitkiezen. Het zou me verwonderen dat atheïsten en agnosten zo'n verschillende achtergrond hebben in kennismaken met god en de andere figuren dat daar een uitleg te vinden is.
Ik kan het nu niet even waarmaken, maar mijn ervaring is, dat de meeste agnosten ooit gelovig waren.
Iig. religieus opgevoed.
Of al zodanig rationalistisch, dat hen de fylosofische en wetenschappelijke gedachte is voorgehouden, dat je eigenslijk nooit iets zeker kunt weten.
Dus nooit sterke uitspraken zullen doen, waarbij ze het achterste van hun tong laten zien.
Goede humor versplintert de gesneden beelden in ons hoofd. - Frank Bosman.
