De leugenaarsparadox.

[Peter van Velzen]

Youtube stelt mij regelmatig videos voor van Jeffrey Kaplan, een assistent professor Filosofie aan de universiteit van North Carolina Greensboro. Vandaag was het een video over de leugenaarsparadox.
Engels: 14 minuten.


Ik heb uiteraard gekeken wat enkele anderen ervan zeiden.
StevePatterson (https://www.youtube.com/watch?v=7zVTzedNpAw) noemt het eenvoudig onzin. Nadat hij – net als Kaplan – de term “deze zin” verving door de hele zin en ontdekte dat de term bleef opduiken en in een eindeloze loop belandde.
Alex om science (https://www.youtube.com/watch?v=J_rw2Txr9i8) noemt verschillende “oplossingen” die hij aantrof op Wikipedia, maar kiest uiteindelijk m.i. voor de verkeerde (zelf-referentie) Hij had bij Saul Kripke’s oplossing moeten blijven. Ik zal uitleggen waarom.

Ik beweer al enige tijd in allerlei discussies, dat waarheid slechts kan worden geverifieerd of gefalsificeerd door WAARnemingen. Iets dat (amateur) Filosofen maar niet lijken te accepteren, Maar voor een empiricist (en dat zijn vrijwel alle wetenschappelijke onderzoekers) is dat gewoon vanzelfsprekend. Maar welke waarneming zou kunnen bevestigen of ontkennen, dat “deze zin is onwaar” waar of onwaar is? Ze zegt niets over wat waarneembaar is, niets over de fysische wereld. In wezen heeft de zin geen inhoud, noch verwijst ze naar iets dat wel inhoud heeft. Dat ze toevallig naar zichzelf verwijst, maakt het wat verwarrender, maar ook als ze had gezegd “niet waarneembare dingen bestaan” zou ze nooit waar of niet waar kunnen worden genoemd.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Mij lijkt die persoon niet zo best op de hoogte.

In de formele logica (zoals Hilbert het zag) geldt:
niet(niet waar) = waar.
Zo wordt dat neergezet in een waarheidstabel. Niet(Niet(A) =A

In de intuïtieve logica (van Brouwers) is dat niet perse waar het kan dan dan nog best iets anders zijn volgens de intuïtieve Wiskunde van Brouwer.

Wat je dan niet moet doen (zoals in het filmpje), is de oude (formele) waarheidstabel toch weer op het resultaat loslaten.
Dat is net zoiets als quaternionen (hyper complexe getallen) behandelen of het commutatief is.

PS.
In elk systeem bestaan onzinnige beweringen, die als ze niet gelijk verworpen worden altijd tot contradicties leiden.

[Peter van Velzen]

Mij lijkt die persoon niet zo best op de hoogte.

Wie van de drie? En op welk moment laat hij een oud model op een "intuitief" resultaat los?

[VseslavBotkin]

Grappig dat je me beschuldigt van het "niet willen accepteren van empiricisme". Hoe kom je erbij? Ik ben een extreem radicale empiricist. Zo extreem zelfs, dat ik het soort hinterwelterlei dat hier volop tiert hardnekkig en consistent afwijs. Onze zintuigen laten ons precies alles zien zoals het is. Materie bestaat niet. De empirische werkelijkheid is de enige werkelijkheid. Verlies die kloof tussen beschrijving en waarneming toch niet uit het oog!

Om terug te komen op je OP: de oplossing is natuurlijk dat logica een taalspel is. We kunnen regels afspreken en binnen die regels lekker met elkaar spelen. Maar regels zijn nooit sluitend natuurlijk. En mag ik daaraan toevoegen: regels zijn er om gebroken te worden!

[Peter van Velzen]

Grappig dat je me beschuldigt van het "niet willen accepteren van empiricisme". Hoe kom je erbij? Ik ben een extreem radicale empiricist. Zo extreem zelfs, dat ik het soort hinterwelterlei dat hier volop tiert hardnekkig en consistent afwijs. Onze zintuigen laten ons precies alles zien zoals het is. Materie bestaat niet. De empirische werkelijkheid is de enige werkelijkheid. Verlies die kloof tussen beschrijving en waarneming toch niet uit het oog!

Om terug te komen op je OP: de oplossing is natuurlijk dat logica een taalspel is. We kunnen regels afspreken en binnen die regels lekker met elkaar spelen. Maar regels zijn nooit sluitend natuurlijk. En mag ik daaraan toevoegen: regels zijn er om gebroken te worden!

Je lijkt welhaast aan een unieke vorm van dislexy te lijden, waardoor je het woord "lijken" voor het woord "willen" aanziet. Denk jij soms de enige (amateur) filosoof ter wereld te zijn, dat je de bijzin waarin ik die term gebruik op jezelf betrekt? Ik besef heel goed dat jij regelmatig hebt geponeerd dat de ervaring onze (enige verbinding met) de "werkelijkheid" is. Maar je drijf het te ver, door te beweren dat onze zintuigen ons precies alles laten zien zoals het is. Alleen ons gezichtsvermogen, laat ons iets zien, andere zintuigen laten ons horen, ruiken en voelen, en geen enkel ervan laat ons "ALLES" waarnemen, laat staan "zoals het is".

Vervolgens beweer je plompverloren, dat onze retina, ons trommelvlies, het trilhaarepiteel in onze neus en de tast- en drukreceptoren in onze huid helemaal niet bestaan! Ze zijn immers materie! Wat materie precies is, daar kun je over van mening verschillen, maar domweg ontkennen dat datgene dat we er mee aanduiden bestaat is mijns inziens absurd.

Hoe kan de ervaring bestaan, als datgene, dat haar doet ontstaan niet bestaat?
Taal is geen spelletje. Het is een serieus middel om meer te kunnen weten dan alleen onze persoonlijke ervaring. Ze stelt ons in staat om ook van de ervaring van anderen kennis te nemen. Dat werkt krakkemikkig, maar als je het niet enigzins serieus neemt, dan werkt het helemaal niet.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Mij lijkt die persoon niet zo best op de hoogte.

Wie van de drie? En op welk moment laat hij een oud model op een "intuitief" resultaat los?

De eerste van je Links.

Het gaat daar bij de uitgesloten derde, eerst accepteerde hij die derde, dan gaat hij echter verder met formele logica.

[axxyanus]

Grappig dat je me beschuldigt van het "niet willen accepteren van empiricisme". Hoe kom je erbij? Ik ben een extreem radicale empiricist. Zo extreem zelfs, dat ik het soort hinterwelterlei dat hier volop tiert hardnekkig en consistent afwijs. Onze zintuigen laten ons precies alles zien zoals het is. Materie bestaat niet. De empirische werkelijkheid is de enige werkelijkheid. Verlies die kloof tussen beschrijving en waarneming toch niet uit het oog!

Wat jij beschrijft lijkt eerder een vorm van idealisme of zelfs solipsisme, dan van empirisme.

Om terug te komen op je OP: de oplossing is natuurlijk dat logica een taalspel is. We kunnen regels afspreken en binnen die regels lekker met elkaar spelen. Maar regels zijn nooit sluitend natuurlijk. En mag ik daaraan toevoegen: regels zijn er om gebroken te worden!

Logica als een taalspel beschrijven is misleidend.

Het is als rekenen beschrijven als een cijferspel. Op een bepaald nivo is dat correct. Maar dat betekent natuurlijk niet dat we kunnen afspreken dat 3 + 5 = 9 en nog steeds iets hebben waarmee we iets over de werkelijkheid kunnen leren.

[VseslavBotkin]

Grappig dat je me beschuldigt van het "niet willen accepteren van empiricisme". Hoe kom je erbij? Ik ben een extreem radicale empiricist. Zo extreem zelfs, dat ik het soort hinterwelterlei dat hier volop tiert hardnekkig en consistent afwijs. Onze zintuigen laten ons precies alles zien zoals het is. Materie bestaat niet. De empirische werkelijkheid is de enige werkelijkheid. Verlies die kloof tussen beschrijving en waarneming toch niet uit het oog!

Wat jij beschrijft lijkt eerder een vorm van idealisme of zelfs solipsisme, dan van empirisme.

Lees eens (over) Hume. En waar heb ik het over een zelf?

[axxyanus]

Grappig dat je me beschuldigt van het "niet willen accepteren van empiricisme". Hoe kom je erbij? Ik ben een extreem radicale empiricist. Zo extreem zelfs, dat ik het soort hinterwelterlei dat hier volop tiert hardnekkig en consistent afwijs. Onze zintuigen laten ons precies alles zien zoals het is. Materie bestaat niet. De empirische werkelijkheid is de enige werkelijkheid. Verlies die kloof tussen beschrijving en waarneming toch niet uit het oog!

Wat jij beschrijft lijkt eerder een vorm van idealisme of zelfs solipsisme, dan van empirisme.

Lees eens (over) Hume. En waar heb ik het over een zelf?

Je hele beschrijving ademt "zelf".

Wat jij als de "empirische werkelijkheid" beschrijft, lijkt niet meer te zijn dan de ervaringen die men zelf beleeft. Zelfs (eigen) dromen en hallucinaties behoren volgens jouw vorige beschrijvingen tot de "empirische werkelijkheid".

[heeck]

Grappig dat je me beschuldigt van het "niet willen accepteren van empiricisme". Hoe kom je erbij? Ik ben een extreem radicale empiricist. Zo extreem zelfs, dat ik het soort hinterwelterlei dat hier volop tiert hardnekkig en consistent afwijs. Onze zintuigen laten ons precies alles zien zoals het is. Materie bestaat niet. De empirische werkelijkheid is de enige werkelijkheid. Verlies die kloof tussen beschrijving en waarneming toch niet uit het oog!

Om terug te komen op je OP: de oplossing is natuurlijk dat logica een taalspel is. We kunnen regels afspreken en binnen die regels lekker met elkaar spelen. Maar regels zijn nooit sluitend natuurlijk. En mag ik daaraan toevoegen: regels zijn er om gebroken te worden!

Vseslav,

“Extreem radicaal empiricist”?

Wiki nalopende
https://nl.wikipedia.org/wiki/Empirisme
neig ik er dan toe te begrijpen dat jij vanaf je geboorte levenslang “tabula rasa” hebt en dat gewoon empirisme dan wel het toenemen van kennis over een wereld buiten je huid toelaat, maar het jouwe niet?

Graag je toelichting, zonodig per apart topic, om de kruimels bij elkaar te houden.

Roeland

[VseslavBotkin]

Wat jij beschrijft lijkt eerder een vorm van idealisme of zelfs solipsisme, dan van empirisme.

Lees eens (over) Hume. En waar heb ik het over een zelf?

Je hele beschrijving ademt "zelf".

Of plak jij dat erop, omdat je er a priori van uitgaat dat er een subject is? Nogmaals, ik zeg dingen die Hume, een van de bekendste empiricisten, zeker niet controversieel had gevonden. Dat dat woordje een eigen leven is gaan leiden onder Hele Rationele Wetenschapsnormies doet niks af aan het feit dat het van oorsprong haaks gestaan heeft op het soort "common sense" opvattingen waar men hier geen afstand van wil doen. Hume ontkent bijvoorbeeld het bestaan van substanties. Als je strikt empirisch kijkt bestaat een voorwerp uit een reeks eigenschappen. Het is helemaal geen feit dat er een substraat is.

“If we take in our hand any volume; of divinity or school metaphysics, for instance; let us ask, Does it contain any abstract reasoning concerning quantity or number? No. Does it contain any experimental reasoning concerning matter of fact and existence? No. Commit it then to the flames: for it can contain nothing but sophistry and illusion.”

***

Wat jij als de "empirische werkelijkheid" beschrijft, lijkt niet meer te zijn dan de ervaringen die men zelf beleeft. Zelfs (eigen) dromen en hallucinaties behoren volgens jouw vorige beschrijvingen tot de "empirische werkelijkheid".

De empirische werkelijkheid is het belevingsconglomeraat, de ervaringswereld. Het probleem is natuurlijk dat ik de realiteit in twee moet hakken om dat te stellen. Misschien bestaat dat onderscheid in de ervaring wel helemaal niet. Ik houd het voor mogelijk!

[axxyanus]

Lees eens (over) Hume. En waar heb ik het over een zelf?

Je hele beschrijving ademt "zelf".

Of plak jij dat erop, omdat je er a priori van uitgaat dat er een subject is?

Wie of wat beleeft die ervaringen dan?

Nogmaals, ik zeg dingen die Hume, een van de bekendste empiricisten, zeker niet controversieel had gevonden.

Ik heb geen boodschap aan jouw interpretatie van Hume.

[VseslavBotkin]

Je hele beschrijving ademt "zelf".

Of plak jij dat erop, omdat je er a priori van uitgaat dat er een subject is?

Wie of wat beleeft die ervaringen dan?

Je poneert weer a priori een subject. Wie zegt dat er een wie of wat moet zijn die ervaart?

Nogmaals, ik zeg dingen die Hume, een van de bekendste empiricisten, zeker niet controversieel had gevonden.

Ik heb geen boodschap aan jouw interpretatie van Hume.

Lol. Dit kun je gewoon in ieder eerstejaars handboek filosofie lezen.

[axxyanus]

Of plak jij dat erop, omdat je er a priori van uitgaat dat er een subject is?

Wie of wat beleeft die ervaringen dan?

Je poneert weer a priori een subject. Wie zegt dat er een wie of wat moet zijn die ervaart?

Beantwoord de vraag! Desnoods door uit te leggen hoe een ervaring kan bestaan zonder een ervaarder.

Het enige wat je doet, is je in alle bochten wringen om toch maar geen antwoord te geven.

[VseslavBotkin]

Wie of wat beleeft die ervaringen dan?

Je poneert weer a priori een subject. Wie zegt dat er een wie of wat moet zijn die ervaart?

Beantwoord de vraag! Desnoods door uit te leggen hoe een ervaring kan bestaan zonder een ervaarder.

Het enige wat je doet, is je in alle bochten wringen om toch maar geen antwoord te geven.

Ik problematiseer je vraag, daarom geef ik er geen antwoord op. Het is helemaal geen gegeven dat er een ervaarder is. Fenemenologisch gezien is er misschien alleen maar ervaring zonder centrum. Sluit mooi aan op Hume's idee van sense bundles.

Ik moet denken aan een van de zeldzame momenten dat ik Dennett scherp vond, waarin hij iets zei van "het is niet dat de keizer geen kleren heeft, maar dat de kleren geen keizer hebben".

Zu den sachen selbst!