Verbindende taal in plaats van taal die verdeelt

[Mus]

Axxyanus

Misschien wel de grootste uitdaging van de mens.
Constructieve respectvolle gesprekken met hoor en wederhoor.
Natuurlijk moet een ieder met een beetje gezond verstand in staat zijn te luisteren, te analyseren om vervolgens een weloverwogen antwoord te geven.
En dat heen weer totdat er enige vorm van consensus is. Maar zet 2 partijen tegenover elkaar:

Pro abortus versus anti abortus

Als vrouw begrijp ik deze niet. Wat mij betreft gaat eerder over zelfbeschikking tegenover onderdrukking cq afhankelijkheid.

Maar daar begint de verwarring. Wat jou betreft..... Maar wat de ander betreft..... En daar wringt de schoen al. Is het gesprek nog niet eens begonnen

Dat hoeft dus niet zo te zijn. De vraag is of ik kan accepteren dat er mensen met een andere mening zijn. Laat ik me bv intimideren door tegenstanders van abortus omdat zij vinden dat abortus gelijk staat aan moord op een onschuldig leven? Of aan de andere kant kan ik accepteren dat een vrouw vindt dat zij baas in eigen buik is en daarmee zelf verantwoordelijk voor haar daden en dus geweten? Kan je stellen dat een ander die niks met mijn lichaam te maken heeft daar dan dingen over mag beslissen en daar zelfs een wet voor mag maken over wat ik daar wel of niet mee mag doen? Waar het dus om gaat is; wil je de ander met alle geweld jou wil op leggen of kun je respect op brengen voor een ander die andere keuzes maakt en daar dan de interne verantwoording voor draagt? Met dit soort van vragen kan je best een geweldloze manier van communiceren beoefenen.

Of geweldloze communicatie werkt of niet, met name voor de gene die het beoefend, heeft m.i. vooral te maken met het gegeven of je de ander in zijn of haar waarde kan laten zelfs wanneer die gene niet in staat is tot een vorm van geweldloze communicatie en hoe doe je dat dan?

[axxyanus]

Axxyanus

Misschien wel de grootste uitdaging van de mens.
Constructieve respectvolle gesprekken met hoor en wederhoor.
Natuurlijk moet een ieder met een beetje gezond verstand in staat zijn te luisteren, te analyseren om vervolgens een weloverwogen antwoord te geven.
En dat heen weer totdat er enige vorm van consensus is. Maar zet 2 partijen tegenover elkaar:

Pro abortus versus anti abortus
Democraat versus republikein.
Kolonist versus oorspronkelijke bewoner.
Beatles (Ajax) fan versus Rolling Stones (Feijenoord)fan.

Dit lijkt nog maar weinig met Rosenberg te maken te hebben. De methode die Rosenberg hanteert is niet bedoeld om mensen tot een gezamelijk besluit te laten komen over een willekeurig onderwerp. Het gaat eerder om mensen die samen zijn te helpen om te gaan met de wrijvingen die daarbij kunnen ontstaan. Een methode die helpt dergelijke wrijvingen om te zetten in een hulpvolle dialoog i.p.v. een agressief conflict.

De meeste mensen hebben het met dat laatste al moeilijk genoeg. Dus ik zou zeggen laten we beginnen met te onderzoeken in hoeverre mensen daar al in geholpen kunnen worden, voor we verwachten dat we ook de grotere problemen op kunnen lossen.

Verbindende taal is geen wondermiddel dat ons wereldvrede zal brengen. Maar voor mensen die op zoek zijn naar een manier om met minder aggressie aan conflicten te werken, lijkt dit de moeite waard om eens uit te proberen.

[MaartenV]

Je bent ook objectiever wanneer je Geweldloze Communicatie toepast.
Zo zeg je niet: 'jij bent dom', maar je zegt: ik zag je dit of dat doen (beschrijving waarneming gedrag), wat bij mij dit doet (gevoel), want
ik voel de behoefte om (wat je eigenlijk zou willen) en daarom doe ik dit verzoek (verzoek).

Dat is objectiever en neutraler dan stellen: 'jij bent x'. (dom, lui, niet meewerkend, enzovoort). Waardoor de ander in de verdediging schiet en er een welles nietes spelletje ontstaat en het een strijd wordt.

Je hebt het daarentegen over hoe de ander zijn of haar gedrag bij jou overkomt en hoe dat mismatched met een behoefte die je hebt en je doet vervolgens een verzoek.

Je zoekt ook aandachtig naar de behoefte van de ander achter een als verwijt verpakt verzoek.

Dat is niet naïef, maar vele malen neutraler en objectiever om een situatie, waar mensen het met elkaar moeilijk mee hebben, te beschrijven.
En doordat je je louter baseert op neutrale waarneming van het gedrag van de ander, wat dit jou doet (gevoel), je achterliggende behoefte uit en je dat communiceert als een vrij op in te gaan verzoek, open je de luisterbereidheid bij de ander. Want je communiceert iets dat kan begrepen worden in (neutrale) termen van jezelf in de situatie. Want het is niet meer van 'jij bent zus of zo', waardoor de ander in de verdediging schiet. Maar eerder een objectieve beschrijving van jouw toestand in de situatie. Het beschrijven van jezelf in de situatie werkt ook ontwapenend, zodat iemand anders niet in de verdediging hoeft te gaan.

[MaartenV]

Axxyanus vermeldde Pat Patfoort, een antropologe die het boek Verdediging zonder Aanval over geweldloosheid schreef.

Zij introduceert het Meerdere-mindere-model. Waar ze stelt dat wanneer de andere in de mindere positie wordt geduwd, deze dit evenwicht wil herstellen en zich vervolgens in de Meerdere positie gaat plaatsen. Groepen of individuen gaan zich ten opzichte van andere in een Meerdere positie plaatsen en de ander er onder duwen om te vermijden dat ze zelf in een mindere positie komen te staan.

Dat is een voor mij herkenbare beschrijving van hoe conflicten zich ontvouwen in de wereld.

Ze geeft het niet duwen van de ander in een mindere positie door deze te vernederen als antwoord. Evenwaardigheid.

Ook weer niet naïef, maar een meer objectieve beschrijving van een conflictsituatie, die een opening naar een oplossing kan bieden.