Iedereen wordt geboren als Atheïst

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Tja wat moet ik van die teksten zeggen.
Ik denk er het mijne over, maar ja denken is geen bewijs.

[axxyanus]

Atheïsme wordt vaak gezien als het ontbreken van een geloof in een god of goden, maar het heeft ook een eigen standpunt ten opzichte van het idee van goddelijkheid.

Dat is niet waar. Individuële atheïsten kunnen een eigen standpunt hebben t.o.v. het idee goddelijkheid, maar er is geen gemeenschappelijk standpunt. Ik heb jaren terug een tijdje op alt.atheism vertoeft en er was een heel spectrum over hoe individuele atheïsten ten opzichte van het idee van goddelijkheid stonden.

Zelfs als atheïsten uiteenlopende individuele standpunten hebben over goddelijkheid, blijven ze elk vanuit een specifiek standpunt kijken, wat in feite een positionering van het ego is. Het ego heeft altijd een standpunt nodig om zichzelf te onderscheiden, om ergens “tegenover” te staan, zelfs als dat standpunt slechts de afwezigheid van geloof in goddelijkheid benadrukt.

Hoewel atheïsme als geheel geen uniforme doctrine heeft, is er nog steeds sprake van een positie ten opzichte van religieuze of spirituele ideeën. Die positionering bevestigt indirect het idee van een afgescheiden "ik" dat zich afzet of onderscheidt, een ego dat zichzelf ziet als een individu met eigen opvattingen en overtuigingen. Vanuit het perspectief van non-dualiteit is zelfs de meest individuele vorm van atheïsme daarom nog steeds een constructie van het ego – een zelfbeeld dat het verschil benadrukt tussen "ik" en "de ander."

Op het moment dat iemand doorziet dat elk standpunt eigenlijk een manifestatie is van ego-identificatie, kan er een loslaten plaatsvinden. Dan ontstaat er ruimte waarin geen standpunt of positie meer nodig is, en waarin men puur en zonder label kan zijn.

Op welke manier is het bovenstaande ook maar enigszins ter zake?

Je kan het zelfde schrijven over kaalheid hierboven.

[bonifacius]

Tja wat moet ik van die teksten zeggen.

Je moet er helemaal niks mee.
Laat ze is gewoon inzinken en misschien zetten ze je wel aan tot zelfonderzoek à la Sam Harris.

Ik denk er het mijne over, maar ja denken is geen bewijs.

Dat is juist, denken op zichzelf is geen bewijs van iets buiten de eigen geest, laat staan van een ultieme werkelijkheid. Harris benadrukt dat gedachten niet altijd corresponderen met de werkelijkheid en vaak juist misleidend kunnen zijn. Hij ziet gedachten eerder als mentale constructies die komen en gaan, en hij wijst erop dat veel van onze gedachten automatisch, ongecontroleerd en onbewust ontstaan. Hierdoor zijn gedachten voor hem niet per se betrouwbare bewijzen van iets concreets, maar eerder ervaringen binnen ons bewustzijn.

Harris, die ook schrijft over meditatie en bewustzijn in zijn boek Waking Up, zou zeggen dat denken wel een reflectie is van onze subjectieve ervaring, maar geen bewijs vormt van objectieve waarheden of bovennatuurlijke zaken. Voor hem kan denken ons inzicht geven in hoe de geest werkt en ons helpen bij het onderzoeken van onze overtuigingen, maar het is slechts één laag van de menselijke ervaring. Hij moedigt daarom het overstijgen van gedachten aan, bijvoorbeeld door meditatie, om tot een directere, meer intuïtieve ervaring van de werkelijkheid te komen.

In zijn werk onderzoekt Harris de kracht van het observeren van gedachten zonder zich ermee te identificeren, juist omdat denken zelf vaak de illusie creëert van een vaststaand "zelf." Dus hoewel hij denken ziet als nuttig voor het verkrijgen van kennis en begrip, beschouwt hij het niet als een onbetwistbaar bewijs voor de aard van de werkelijkheid, noch voor het bestaan van een zelf of een god.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Tja wat moet ik van die teksten zeggen.

Je moet er helemaal niks mee.
Laat ze is gewoon inzinken en misschien zetten ze je wel aan tot zelfonderzoek à la Sam Harris.

Ik denk er het mijne over, maar ja denken is geen bewijs.

Dat is juist, denken op zichzelf is geen bewijs van iets buiten de eigen geest, laat staan van een ultieme werkelijkheid. Harris benadrukt dat gedachten niet altijd corresponderen met de werkelijkheid en vaak juist misleidend kunnen zijn. Hij ziet gedachten eerder als mentale constructies die komen en gaan, en hij wijst erop dat veel van onze gedachten automatisch, ongecontroleerd en onbewust ontstaan. Hierdoor zijn gedachten voor hem niet per se betrouwbare bewijzen van iets concreets, maar eerder ervaringen binnen ons bewustzijn.

Harris, die ook schrijft over meditatie en bewustzijn in zijn boek Waking Up, zou zeggen dat denken wel een reflectie is van onze subjectieve ervaring, maar geen bewijs vormt van objectieve waarheden of bovennatuurlijke zaken. Voor hem kan denken ons inzicht geven in hoe de geest werkt en ons helpen bij het onderzoeken van onze overtuigingen, maar het is slechts één laag van de menselijke ervaring. Hij moedigt daarom het overstijgen van gedachten aan, bijvoorbeeld door meditatie, om tot een directere, meer intuïtieve ervaring van de werkelijkheid te komen.

In zijn werk onderzoekt Harris de kracht van het observeren van gedachten zonder zich ermee te identificeren, juist omdat denken zelf vaak de illusie creëert van een vaststaand "zelf." Dus hoewel hij denken ziet als nuttig voor het verkrijgen van kennis en begrip, beschouwt hij het niet als een onbetwistbaar bewijs voor de aard van de werkelijkheid, noch voor het bestaan van een zelf of een god.

Je schrijft me wel erg vlotjes weg.
Wat ook opvalt is dat het zulke lappen tekst zijn, zonder een taalfoutje.

[bonifacius]

Op welke manier is het bovenstaande ook maar enigszins ter zake?

Ter zake van wat?

Je kan het zelfde schrijven over kaalheid hierboven.

Je hebt kennelijk wel wat met kaalheid. Ik vond 'hierboven' niet meteen terug, ging daarom in je algemene berichten kijken en zag dit...

(Waarbij ik overigens nog vaststel dat meerdere mensen ervaringen hebben gehad waardoor zij uitgaan van reincarnatie, terwijl ik nog nooit iemand heb gehoord die ervaarde dat zijn/haar bewustzijn ineens ontstond).

Wat denk je daaruit te kunnen afleiden? Niemand ervaarde dat zijn XXX ineenst onstond, dus kunnen we wat besluiten over die XXX? Niemand ervaarde bv dat zijn kaalheid ineens onstond, wat zegt dat dan over kaalheid?

Daarna vond ik 'hierboven', terug...

Als je een kale persoon, vraagt welke haarkleur die heeft, zal die ook antwoorden dat die kaal is, dat maakt van kaal nog geen haarkleur.

De meeste pasgeborenen zijn kaal geboren, dat is pas een wetenschappelijk feit!

[axxyanus]

Op welke manier is het bovenstaande ook maar enigszins ter zake?

Ter zake van wat?

Van deze gedachtewisseling! Je betoog bevatte geen enkel argument waarom atheïsme meer zou moeten zijn dan de afwezigheid van geloof in een god. Het was enkel een beschouwing over het ego van de atheïst.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

De meeste pasgeborenen zijn kaal geboren, dat is pas een wetenschappelijk feit!

Ze worden niet kaal geboren, maar verliezen het weinig haar heel snel.
Daarna groeit het weer snel aan. (Bij de meesten natuurlijk.)

[bonifacius]

Op welke manier is het bovenstaande ook maar enigszins ter zake?

Ter zake van wat?

Van deze gedachtewisseling! Je betoog bevatte geen enkel argument waarom atheïsme meer zou moeten zijn dan de afwezigheid van geloof in een god. Het was enkel een beschouwing over het ego van de atheïst.

Niet alleen over het ego van de atheïst, mijn betoof was ook een beschouwing over het ego van de niet-atheïst en andere denkbeeldigheid.
Alle "ik ben dit..." of "ik ben dat..." maakt deel uit van wie men denkt te zijn en men is niet wat men denkt te zijn, zoals ik al eerder uitgelegd heb.
Zie...

@axxyanus:
...
Atheïsme kan een deel van je identiteit vormen, net zoals elke overtuiging of afwijzing van een overtuiging bijdraagt aan hoe we onszelf zien. Door jezelf te identificeren als atheïst, geef je een naam aan een bepaald standpunt en wordt het een deel van het zelfbeeld dat je in de wereld uitdraagt. Het wordt iets wat je “bent” of “gelooft,” in tegenstelling tot andere mensen die zichzelf misschien theïst, agnost of spiritueel noemen.

Dit zelfbeeld draagt bij aan de dualistische kijk waarin jij jezelf als een specifiek “ik” met bepaalde eigenschappen ziet tegenover anderen met andere eigenschappen of overtuigingen. Tegelijkertijd maak je jezelf los van andere mogelijkheden van zijn. Het interessante is dat zodra je een overtuiging of identiteit loslaat, ook dat deel van de zelfconstructie – wie je denkt te zijn – minder vastomlijnd wordt.

Jij haalt er kaalheid bij, maar je bent ook je lichaam niet. de uitspraak "je bent niet je lichaam" is er om ons uit te nodigen om dieper na te denken over onze identiteit.

[Bonjour]

Jij haalt er kaalheid bij, maar je bent ook je lichaam niet. de uitspraak "je bent niet je lichaam" is er om ons uit te nodigen om dieper na te denken over onze identiteit.

Kan jij dogma-vrij uitleggen wat wij meer zijn dan ons lichaam?

[bonifacius]

Je schrijft me wel erg vlotjes weg.
Wat ook opvalt is dat het zulke lappen tekst zijn, zonder een taalfoutje.

Daar er volgens jou niets inhoudelijks instaat richt je je nu op de vorm.

Door zich te focussen op de vorm, kunnen mensen zichzelf beschermen tegen de mogelijke ontwrichtende impact van de onderliggende boodschap. Het stelt hen in staat om de diepere betekenis te vermijden en zo hun bestaande overtuigingen en wereldbeeld in stand te houden.

Het kan ook zijn dat mensen simpelweg niet in staat zijn om de diepere betekenis van de boodschap te begrijpen. De concepten die ik naar voren brengt, zoals het non-dualisme en de illusie van het ego, kunnen voor veel mensen erg abstract en moeilijk te bevatten zijn.

[axxyanus]

Ter zake van wat?

Van deze gedachtewisseling! Je betoog bevatte geen enkel argument waarom atheïsme meer zou moeten zijn dan de afwezigheid van geloof in een god. Het was enkel een beschouwing over het ego van de atheïst.

Niet alleen over het ego van de atheïst, mijn betoof was ook een beschouwing over het ego van de niet-atheïst en andere denkbeeldigheid.
Alle "ik ben dit..." of "ik ben dat..." maakt deel uit van wie men denkt te zijn en men is niet wat men denkt te zijn, zoals ik al eerder uitgelegd heb.

En wat doet zo'n beschouwing hier ter zake? Een pasgeborene is ook een atheïst en heeft helemaal nog geen ego.

[bonifacius]

Jij haalt er kaalheid bij, maar je bent ook je lichaam niet. de uitspraak "je bent niet je lichaam" is er om ons uit te nodigen om dieper na te denken over onze identiteit.

Kan jij dogma-vrij uitleggen wat wij meer zijn dan ons lichaam?

Op de vraag "wat zijn wij meer dan ons lichaam?" bestaat geen kant-en-klare, eenduidige antwoord. En dat is juist een van de fascinerende aspecten van deze vraag.

De vraag "wat zijn wij meer dan ons lichaam?" is een uitnodiging om te blijven onderzoeken, te reflecteren en onze eigen ervaring te verdiepen. En dat is misschien wel het meest waardevolle aspect van deze vraag.

Als dat niet dogma vrij is!

[bonifacius]

En wat doet zo'n beschouwing hier ter zake? Een pasgeborene is ook een atheïst en heeft helemaal nog geen ego.

Als een pasgeborene geen ego heeft kan het ook geen atheïst zijn.

Het ego ontwikkelt zich geleidelijk na de geboorte, gevormd door interacties met de omgeving en het internaliseren van sociale normen en waarden. Geloof, inclusief atheïsme, is een product van deze ontwikkeling. Kinderen leren over religie en spiritualiteit door opvoeding, cultuur en sociale interactie.
Als we stellen dat een pasgeborene geen atheïst kan zijn omdat het begrip atheïsme een bewust standpunt vereist, dan kunnen we concluderen dat iemand die beweert als atheïst geboren te zijn, werkt met een concept dat niet van toepassing is op een pasgeborene.

[axxyanus]

En wat doet zo'n beschouwing hier ter zake? Een pasgeborene is ook een atheïst en heeft helemaal nog geen ego.

Als een pasgeborene geen ego heeft kan het ook geen atheïst zijn.

Natuurlijk wel! Er is helemaal geen ego nodig om een atheïst te zijn. Het hoeft je enkel te onbreken aan een geloof in god. Een pasgeborenen heeft geen geloof in god en is daarmee dus een atheïst.

Als we stellen dat een pasgeborene geen atheïst kan zijn omdat het begrip atheïsme een bewust standpunt vereist,

Neen, dat stellen we helemaal niet.

Jij haal er steeds opnieuw zaken bij die naast de kwestie zijn. Een ongelovige is gewoon iemand zonder geloof. Het vereist geen bewust standpunt enkel het ontbreken van een geloof.

[bonifacius]

Pas geboren kinderen hebben ook geen weet van geloof en ongeloof. Ze zijn dus noch theïst, noch atheïst.
Pas als ze kennis gemaakt hebben met het geloof kunnen ze ervoor kiezen het te aanvaarden of af te wijzen. Theïst of atheïst te zijn.

Men zou toch denken dat dit een vanzelfsprekendheid is, maar nee dus geeft de lange discussie in dit topic aan.

Een pasgeborene kan echt niet als atheïst worden bestempeld, omdat het begrip atheïsme een actief standpunt inneemt ten opzichte van het geloof, en dit standpunt vereist een mate van cognitieve ontwikkeling die een pasgeborene nog niet heeft.

Ik begrijp niet wat hier nu zo moeilijk aan te begrijpen is.
Langs de andere kant gun ik - zoals al eerder geschreven - al diegenen die menen als atheïst geboren te zijn hun overtuiging.
Wie maakt het wat uit uiteindelijk?