Ik was in eerste instantie verbijsterd door deze reactie, maar bij nader inzien vermoed ik, dat Ivar over het hoofd heeft gezien, dat mijn bewering sloeg op het verschil tussen wat in vredestijd acceptabel wordt gevonden, en wat men accepteert als er sprake is van oorlog.Ivar schreef: ↑12 dec 2024 10:00Het is wel degelijk geoorloofd om voor dat doel 100 militairen om het leven te brengen. Nevenschade (de "33 vrouwen en 33 kinderen") dient daarbij zoveel mogelijk voorkomen te worden maar geldt niet per definitie als oorlogsmisdaad.Peter van Velzen schreef: ↑12 dec 2024 02:17 Het is niet geoorloofd om - teneinde één ontvoerd persoon te bevrijden - 100 personen (waaronder 33 vrouwen en 33 kinderen) om het leven te brengen
In ga er van uit dat Ivar, net als ik, het zelfs niet geoorloofd vindt in vredestijd - in een dergelijk geval 100 militairen om het leven te brengen, en ook dat hij - net als ik - in vredestijd geen "nevenschade" van 33 vrouwen en 33 kinderen zou accepteren, voor het bevrijden van één ontvoerings-slachtoffer, en evenmin het platgooien van 200 woningen en op de vlucht jagen van 7.000 burgers goed zou praten.
Ook als, men rekening houdt met het feit dat de ontvoerders ook nog eens 4 of 5 personen hebben vermoord, zou - denk ik - niemand zoiets in vredestijd zou accepteren.
Ondertussen heeft niemand mij duidelijk gemaakt, waarom tijdens een oorlog, een dergelijke scheve verhouding tussen wat men tracht te bereiken, en de slachting die men onder de burgerbevolking verricht, wel door velen wordt geaccepteerd. Het komt mij voor dat het "oorlogsrecht" in zekere mate een vorm van onrecht is.