EM-veld = 'Gods'bewustzijn

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Microscopische eigenschappen worden weer 1 op 1 omgezet naar Macroscopische eigenschappen . Iets waarvoor de quantummechanica blijft waarschuwen.

Erger.

Een veld bestaat nooit op zich maar wordt ergens door veroorzaakt.
Het is ook niet iets tastbaars het is slechts de aanduiding hoe daar krachten 'veroorzaakt door iets buiten het veld' werken.

Wat is volgens jou de oorzaak van velden?

Bij een gravitatie veld is dat een massa.
Bij een punt massa ontstaat dan een radiaal veld.

Wiskundig wordt dat vaak met vectoren weergegeven en zo getekend, daardoor ontstaat bij sommigen die de onderliggende wiskunde niet beheersen dat het veld iets is op zichzelf. Dat is echter niet zo de vectoren geven slechts aan welke kracht er gaat werken als een andere massa in het veld komt.

[Bonjour]

ik probeer filosofische betekenis te geven aan de aard van bewustzijn in relatie tot elektromagnetische velden, niet om een EM-simulatie te maken van een kabel in een woonkamer.

Je kan filosoferen dat het ergens in het heelal 500 graden onder nul is, maar omdat het tegen de natuurkunde in gaat, zal het onzin zijn. Begrijp de natuurkunde en filter de onzin uit je filosofie.

[MaartenV]

ik probeer filosofische betekenis te geven aan de aard van bewustzijn in relatie tot elektromagnetische velden, niet om een EM-simulatie te maken van een kabel in een woonkamer.

Je kan filosoferen dat het ergens in het heelal 500 graden onder nul is, maar omdat het tegen de natuurkunde in gaat, zal het onzin zijn. Begrijp de natuurkunde en filter de onzin uit je filosofie.

Het feit dat je een EM-veld kunt berekenen, betekent nog niet dat je weet wat het betekent mbt bewustzijn. Leer iets over CEMI of Susan Pockets theorie.

[MaartenV]

Vollediger antwoord op voorstel proef van Bonjour:

@Bonjour, bedankt voor je reactie en je voorstel om een kabelproef uit te voeren. Ik begrijp dat je hiermee wil aantonen dat elektromagnetische velden eenvoudig en meetbaar zijn, en dat het belangrijk is om theorieën fysisch te onderbouwen met concrete data. Daar ben ik het op zich mee eens. Alleen denk ik dat we hier over twee verschillende dingen spreken.

Mijn hypothese gaat er niet van uit dat zomaar elk elektromagnetisch veld bewustzijn draagt. Integendeel: ik stel juist dat alleen zeer specifieke, coherente EM-veldconfiguraties dat zouden kunnen doen. Dat betekent dat het veld niet zomaar willekeurig mag zijn, maar aan bepaalde voorwaarden moet voldoen qua organisatie, synchronisatie en structuur.

In de opstelling die jij voorstelt met een huishoudkabel, een stroombron en twee weerstanden, ontstaat inderdaad een elektromagnetisch veld. Maar dat veld is in wezen ongeorganiseerd. Er is geen centrale frequentiebron die een specifieke fase, richting of modulatie afdwingt, zoals bij een laser of een gesynchroniseerd oscillatorsysteem. De stromen in de verschillende aders zullen elkaars veld grotendeels opheffen of zelfs interfereren. Wat je uiteindelijk meet, is een zwak, lokaal en chaotisch veld dat voornamelijk ontstaat als bijproduct van twee stromen die toevallig door dezelfde kabel lopen.

Een dergelijk veld is in mijn ogen niet coherent, althans niet in de betekenis die relevant is voor het dragen van bewustzijn. Coherentie betekent in deze context niet gewoon “er is een golfbeweging”, maar dat de verschillende componenten van het veld met elkaar in fase, richting en frequentie georganiseerd zijn, en bovendien over langere afstand of in meerdere subsystemen gesynchroniseerd. Dat zien we bijvoorbeeld in de hersenen bij gamma-synchronisatie of andere vormen van dynamische integratie. Zulke patronen zijn in jouw opstelling afwezig.

Ironisch genoeg bevestigt jouw proefopstelling dus precies mijn standpunt. Ze toont dat een willekeurig gegenereerd elektromagnetisch veld niets bijzonders doet. Dat onderschrijf ik volkomen. Mijn hypothese stelt echter dat bewustzijn alleen optreedt bij specifiek georganiseerde velden, met een hoge mate van interne coherentie en mogelijk zelfs complexe feedbackstructuren. Zo’n veld is wezenlijk anders dan wat in jouw voorbeeld ontstaat.

Je uitnodiging om “de math te doen” is terecht binnen de context van de ingenieursbenadering. Maar mijn invalshoek is filosofisch van aard, gebaseerd op conceptuele logica en structurele analogie. Ik probeer net als jij helder te denken, maar ik doe dat op een niveau dat niet puur fysiek of mechanistisch is. Mijn vraag is eerder: als bewustzijn inderdaad een fysiek veldfenomeen is, dan moeten we ook nadenken over de kwaliteit van dat veld. Wat maakt het beleefbaar?

Ik wil dus niet beweren dat een kabel op de grond of een stroomkringje een geest genereert. Ik zeg juist dat dit soort voorbeelden toont dat niet alle velden bewustzijn zijn en dat is precies het startpunt van mijn denkrichting.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Het feit dat je een EM-veld kunt berekenen, betekent nog niet dat je weet wat het betekent mbt bewustzijn. Leer iets over CEMI of Susan Pockets theorie.

Je draait de boel om, je zult moeten aantonen dat er zo'n relatie is.
Nu beweer je het vooraf, zonder te weten wat een veld is.

Je gapt dus een woord uit de wetenschap en gaat er in het wilde weg over filosoferen.

Dit leidt dan weer tot de zoveelste eindeloze discussie, doordat je nergens op praktische kritiek ingaat.

[Bonjour]

In de opstelling die jij voorstelt met een huishoudkabel, een stroombron en twee weerstanden, ontstaat inderdaad een elektromagnetisch veld. Maar dat veld is in wezen ongeorganiseerd. Er is geen centrale frequentiebron die een specifieke fase, richting of modulatie afdwingt, zoals bij een laser of een gesynchroniseerd oscillatorsysteem. De stromen in de verschillende aders zullen elkaars veld grotendeels opheffen of zelfs interfereren. Wat je uiteindelijk meet, is een zwak, lokaal en chaotisch veld dat voornamelijk ontstaat als bijproduct van twee stromen die toevallig door dezelfde kabel lopen.

Gedeeltelijk juist.
De stromen heffen elkaars veld grotendeels uit. interfereren van velden is een onzin opmerking.
Maar dit veld is verre van chaotisch. Het is zo stabiel als het maar kan zijn.
Wat je op deze afstand meet is dus bijna niets en je kan zeker niet de 3 stroompjes apart meten. Vanwege de configuratie van de kabel en de verschillende stromen, mag je van geluk spreken als kan meten dat het veld niet een kracht oplevert die uit of naar het midden van de kabel wijst. Dat heeft dus geen informatie om de afzonderlijke stroompjes te bepalen.
Er is 1 veld en 1 resulterende kracht.

Uiteindelijk zijn er zenuwcellen die spieren aansturen. Die moeten dus op jouw EM-bewustzijn reageren. Hoe doen ze dat als dat veld zo zwak is? En waarom zouden ze niet genoeg hebben aan de stroompjes zelf?

Als je naar de tweede opdracht had gekeken had je gezien dat je met een paar transistoren al een opteller kan maken. Met miljoenen kan je iets ingewikkelds maken wat een bewustzijn kan maken. Waarom zo ingewikkeld?

[Leon]

Erger.

Een veld bestaat nooit op zich maar wordt ergens door veroorzaakt.
Het is ook niet iets tastbaars het is slechts de aanduiding hoe daar krachten 'veroorzaakt door iets buiten het veld' werken.

Wat is volgens jou de oorzaak van velden?

Bij een gravitatie veld is dat een massa.
Bij een punt massa ontstaat dan een radiaal veld.

Wiskundig wordt dat vaak met vectoren weergegeven en zo getekend, daardoor ontstaat bij sommigen die de onderliggende wiskunde niet beheersen dat het veld iets is op zichzelf. Dat is echter niet zo de vectoren geven slechts aan welke kracht er gaat werken als een andere massa in het veld komt.

massa en materie of deeltjes zijn excitaties van velden, je kunt niet de excitaties verantwoordelijk houden voor het veld...

[TIBERIUS CLAUDIUS]

Wat is volgens jou de oorzaak van velden?

Bij een gravitatie veld is dat een massa.
Bij een punt massa ontstaat dan een radiaal veld.

Wiskundig wordt dat vaak met vectoren weergegeven en zo getekend, daardoor ontstaat bij sommigen die de onderliggende wiskunde niet beheersen dat het veld iets is op zichzelf. Dat is echter niet zo de vectoren geven slechts aan welke kracht er gaat werken als een andere massa in het veld komt.

massa en materie of deeltjes zijn excitaties van velden, je kunt niet de excitaties verantwoordelijk houden voor het veld...

Waar haal je dat nu weer vandaan?

PS.
Noem me eens een voorbeeld (wetenschappelijk geaccepteerd) van een veld dat totaal op zichzelf bestaat.

[Mullog]

...
Mijn hypothese gaat er niet van uit dat zomaar elk elektromagnetisch veld bewustzijn draagt. Integendeel: ik stel juist dat alleen zeer specifieke, coherente EM-veldconfiguraties dat zouden kunnen doen. Dat betekent dat het veld niet zomaar willekeurig mag zijn, maar aan bepaalde voorwaarden moet voldoen qua organisatie, synchronisatie en structuur.
...

Dat zou volgens mij betekenen dat als een MRI scan gemaakt wordt je bewustzijn voorgoed naar de gallemiezen gaat omdat het magnetisch veld van een MRI oneindig veel groter is dan dat van de hersenen (tussen de 1,5 tot 7 Tesla versus enkele micro Tesla). Daarmee wordt je hele specifieke, coherente EM-veldconfiguratie overhoop gehaald. Aangezien MRI's nog steeds dankbaar gebruikt worden lijkt mij dit een lastig te pareren argument.

[MaartenV]

In de opstelling die jij voorstelt met een huishoudkabel, een stroombron en twee weerstanden, ontstaat inderdaad een elektromagnetisch veld. Maar dat veld is in wezen ongeorganiseerd. Er is geen centrale frequentiebron die een specifieke fase, richting of modulatie afdwingt, zoals bij een laser of een gesynchroniseerd oscillatorsysteem. De stromen in de verschillende aders zullen elkaars veld grotendeels opheffen of zelfs interfereren. Wat je uiteindelijk meet, is een zwak, lokaal en chaotisch veld dat voornamelijk ontstaat als bijproduct van twee stromen die toevallig door dezelfde kabel lopen.

Gedeeltelijk juist.
De stromen heffen elkaars veld grotendeels uit. interfereren van velden is een onzin opmerking.
Maar dit veld is verre van chaotisch. Het is zo stabiel als het maar kan zijn.
Wat je op deze afstand meet is dus bijna niets en je kan zeker niet de 3 stroompjes apart meten. Vanwege de configuratie van de kabel en de verschillende stromen, mag je van geluk spreken als kan meten dat het veld niet een kracht oplevert die uit of naar het midden van de kabel wijst. Dat heeft dus geen informatie om de afzonderlijke stroompjes te bepalen.
Er is 1 veld en 1 resulterende kracht.

Uiteindelijk zijn er zenuwcellen die spieren aansturen. Die moeten dus op jouw EM-bewustzijn reageren. Hoe doen ze dat als dat veld zo zwak is? En waarom zouden ze niet genoeg hebben aan de stroompjes zelf?

Als je naar de tweede opdracht had gekeken had je gezien dat je met een paar transistoren al een opteller kan maken. Met miljoenen kan je iets ingewikkelds maken wat een bewustzijn kan maken. Waarom zo ingewikkeld?

Dank voor je reactie en de correctie. Je hebt gelijk dat het veld in die kabelopstelling niet “chaotisch” is zoals ik dat eerst noemde. Ik bedoelde eigenlijk: het is geen veld met een betekenisvolle structuur of organisatie erin, zoals je bijvoorbeeld wél zou hebben in een laserstraal waar alles in fase trilt. In dit geval is het veld inderdaad stabiel, maar ook vlak en zwak. En zoals je zegt: het geeft niet genoeg informatie om eruit af te leiden wat elk stroompje afzonderlijk doet. Dat sluit dus aan bij wat ik bedoel: het veld op zich draagt hier geen geïntegreerde informatie. Dat veld doet iets, maar het zegt niets.

Wat betreft je opmerking over zenuwcellen en spieren: natuurlijk, die werken op basis van elektrische stroom en ionen, en daar is niks mysterieus aan. Mijn idee is niet dat het elektromagnetisch veld apart de spieren zou aansturen of zoiets. Ik zeg ook niet dat het veld extra informatie overbrengt. Wat ik bedoel is iets anders:

Misschien is het veld de drager van ervaring zelf, zonder dat het iets extra doet in het functionele circuit.

Een beetje zoals bij een tv-scherm: de spanning stuurt de pixels aan, maar wat je ervaart is het totale beeld dat ontstaat door hoe die pixels georganiseerd zijn. In de hersenen zouden die coherente patronen van hersengolven of EM-velden dan de vorm zijn waarin ervaring mogelijk is. Dit idee komt ook voor bij Susan Pockett en Johnjoe McFadden (zie bv. “The electromagnetic field theory of consciousness”, McFadden, 2002; en Pockett, Journal of Consciousness Studies, 2004).

Je tweede punt, over de transistoren: je hebt zeker gelijk dat je met een paar transistoren een opteller kunt maken, en met miljoenen iets zoals een processor. Dat is indrukwekkend. Maar het verschil zit in de vraagstelling.

Doet het systeem iets? of ervaart het ook iets?

Dat is het zogenaamde “harde probleem van het bewustzijn” zoals filosoof David Chalmers dat noemt. Je kunt een AI bouwen die antwoordt op vragen, maar of die AI ook een gevoel ervaart, zoals pijn of kleur of warmte, dat weten we niet. En tot nu toe is daar ook geen bewijs voor, zelfs niet bij hele complexe systemen.

Daarom stel ik mijn vraag anders:

Wat als bewustzijn niet in de schakeling zelf zit, maar in een veldtoestand die samenhangt met die schakeling? Dus: niet de stroompjes zelf, maar de ruimtelijke vorm van het veld die daaruit voortkomt?

Ik bedoel dus niet dat velden “magisch” zijn, maar wel dat bij een bepaalde coherentie, bijvoorbeeld zoals gamma-synchronisatie in de hersenen, een andere kwaliteit kan ontstaan. Dit is ook iets dat experimenteel onderzocht wordt in de neurowetenschappen, zoals bij EEG-onderzoek naar gamma-coherentie bij bewustzijnstoestanden (zie o.a. Singer & Gray, 1995).

Waarom dan “zo ingewikkeld”? Omdat ik denk dat er een verschil is tussen iets dat reageert (zoals een thermostaat of AI) en iets dat beleeft. Dat laatste is nog niet verklaard binnen het klassieke model van enkel schakelingen en informatieverwerking. Mijn hypothese probeert dat verschil te vatten: misschien zit het bewustzijn in het veld, niet in de berekening.

Ik wil niemand iets opdringen, maar gewoon dit idee hier plaatsen om over na te denken. Het hoeft niet “juist” te zijn, maar als het logisch klinkt, is het misschien wel de moeite waard om verder te onderzoeken.

[MaartenV]

...
Mijn hypothese gaat er niet van uit dat zomaar elk elektromagnetisch veld bewustzijn draagt. Integendeel: ik stel juist dat alleen zeer specifieke, coherente EM-veldconfiguraties dat zouden kunnen doen. Dat betekent dat het veld niet zomaar willekeurig mag zijn, maar aan bepaalde voorwaarden moet voldoen qua organisatie, synchronisatie en structuur.
...

Dat zou volgens mij betekenen dat als een MRI scan gemaakt wordt je bewustzijn voorgoed naar de gallemiezen gaat omdat het magnetisch veld van een MRI oneindig veel groter is dan dat van de hersenen (tussen de 1,5 tot 7 Tesla versus enkele micro Tesla). Daarmee wordt je hele specifieke, coherente EM-veldconfiguratie overhoop gehaald. Aangezien MRI's nog steeds dankbaar gebruikt worden lijkt mij dit een lastig te pareren argument.

Goed punt, en ik ben blij dat je dat aanhaalt. Die vraag moet ik inderdaad kunnen beantwoorden als ik mijn hypothese wil laten staan.

Een MRI werkt met een statisch magnetisch veld dat veel sterker is dan de magnetische component van het EM-veld dat in de hersenen zelf ontstaat. Zoals je zegt: een MRI zit rond 1,5 tot 7 Tesla, terwijl het veld van de hersenen maar in microtesla is. Dus op het eerste gezicht lijkt het logisch dat zo’n sterk veld alles zou overstemmen.

Maar ik denk dat er een belangrijk verschil is tussen 'veldsterkte' en 'veldstructuur/coherentie'. Mijn hypothese gaat er niet van uit dat sterkte op zich bepaalt of er bewustzijn is, maar dat het te maken heeft met de *organisatie* van het veld. Dus zelfs al is dat MRI-veld veel sterker, het is **volledig homogeen, statisch en zonder interne modulatie**. Het “drukt” als het ware gewoon overal dezelfde kracht uit, maar draagt op zich geen informatie of interferentiepatronen. Het is als een constante toon, zonder melodie.

Het veld dat volgens mijn idee bewustzijn zou kunnen dragen, is daarentegen 'dynamisch, fluctuerend, met patronen die zich in ruimte en tijd organiseren', bijvoorbeeld via synchronisatie van hersengolven in bepaalde frequentiebanden (zoals gamma-coherentie). Als dat veld coherent blijft binnen het brein ondanks het MRI-veld, dan hoeft het niet “overschreven” te worden door dat externe veld, omdat het simpelweg niet op dezelfde frequentie of op dezelfde informatielaag werkt.

Je zou het kunnen vergelijken met een viool die muziek speelt terwijl er een constante wind waait. De wind maakt geen muziek, en hoewel hij sterker is in kracht, verstoort hij niet noodzakelijk de structuur van het vioolspel, zolang het instrument zelf niet mechanisch wordt verstoord.

Bovendien worden tijdens een MRI de hersenen niet stilgelegd — mensen zijn meestal gewoon bij bewustzijn, en er is ook geen blijvende schade aan hun cognitieve functies. Dat zou kunnen betekenen dat het brein zélf als systeem 'resoneert binnen zijn eigen dynamiek', en dat die interne EM-configuratie robuust genoeg is tegen externe statische velden, zolang de interne organisatie niet verdwijnt.

Er is trouwens onderzoek dat aantoont dat zelfs bij sterke magnetische stimulatie (zoals TMS, wat wel dynamisch is), bewustzijn tijdelijk beïnvloed kan worden, bijvoorbeeld door motorische of visuele verstoringen te veroorzaken. Dat lijkt me eerder in lijn met mijn hypothese dan ertegen.

Dus ja: ik neem je opmerking zeker serieus. Maar ik denk dat het verschil tussen 'kracht' en 'informatiedragende structuur' hier het antwoord kan zijn. Een sterk veld zonder structuur stoort mogelijk minder dan een zwak maar fijn georganiseerd veld dat functioneel iets “draagt”.

Als zwakke, maar fijn georganiseerde velden toch een effect hebben op bewustzijn, dan is dat een belangrijke ondersteuning voor mijn idee. En ja, daar zijn voorbeelden van.


Transcraniële Magnetische Stimulatie (TMS)

TMS gebruikt relatief **zwakke, kortdurende elektromagnetische pulsen** die heel lokaal op de hersenschors worden gericht.
Die pulsen **veranderen tijdelijk het bewustzijn of gedrag** van een persoon. Afhankelijk van waar je TMS toepast, kunnen mensen:

* tijdelijk hun spraak verliezen (als het op de taalgebieden is),
* visuele verstoringen krijgen (als het op de visuele cortex is),
* of zelfs hun bewuste waarneming van een stimulus verliezen (zoals bij studies over “visual masking”).

Dit toont aan dat zelfs **kortdurende, niet-schadelijke EM-pulsen** met een specifieke tijdstructuur en ruimtelijke organisatie tijdelijk bewustzijn kunnen beïnvloeden. Niet door kracht, maar door interferentie met bestaande veldpatronen in de hersenen.

Bron: Hallett, M. (2000). *Transcranial magnetic stimulation and the human brain*. Nature, 406(6792), 147–150. Link: [https://www.nature.com/articles/35018000](https://www.nature.com/articles/35018000)



2. Transcraniële wisselstroomstimulatie (tACS)

tACS werkt met zwakke stroompjes van 1–2 mA, aangebracht op de schedel.
Deze kleine stromen **resoneren met bestaande hersengolven**, zoals alfa of gamma, afhankelijk van de frequentie die je aanbiedt.
Onderzoek toont aan dat tACS **het bewustzijnsniveau, stemming of cognitieve prestaties kan veranderen**, puur door de hersenen mee te “entrainen” met de aangeboden golf.

Dat betekent: de hersenen zijn gevoelig voor externe zwakke velden, als die maar in de juiste frequentie en fase zijn aangeboden.

Bron: Herrmann, C. S., Rach, S., Neuling, T., & Strüber, D. (2013). *Transcranial alternating current stimulation: a review of the underlying mechanisms and modulation of cognitive processes*. Frontiers in Human Neuroscience.
> Link: [https://www.frontiersin.org/articles/10 ... 00279/full](https://www.frontiersin.org/articles/10 ... 00279/full)



3. Elektromagnetische gevoeligheid bij epilepsie

Bij sommige vormen van epilepsie zijn patiënten **gevoelig aan externe EM-straling, zelfs van lage intensiteit (zoals bepaalde flikkerfrequenties of radiosignalen).
Flitsende lichten of ritmische prikkels (zoals in games of tv) kunnen **aanvallen uitlokken, wat suggereert dat een ritmisch extern signaal kan interfereren met interne hersencoherentie**.

Hier is het weer niet de sterkte die de doorslag geeft, maar de timing, structuur en frequentie-afstemming van het signaal.

Bron: Fisher, R. S. et al. (2005). *Photic- and pattern-induced seizures: a review for the Epilepsy Foundation of America Working Group*. Epilepsia, 46(9), 1426–1441.
Link: [https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10. ... 05.31405.x](https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10. ... 05.31405.x)



Conclusie voor hypothese

Deze drie voorbeelden tonen aan dat:

Zwakke EM-velden* zolang ze coherent, georganiseerd of resonant zijn,
wél degelijk **bewuste ervaring kunnen beïnvloeden**,
zelfs als ze geen schade of grote kracht met zich meebrengen.

Dit ondersteunt je redenering dat structuur belangrijker is dan kracht, en dat het bewustzijn mogelijk gekoppeld is aan veldcoherentie, niet aan veldintensiteit.

[Leon]

Bij een gravitatie veld is dat een massa.
Bij een punt massa ontstaat dan een radiaal veld.

Wiskundig wordt dat vaak met vectoren weergegeven en zo getekend, daardoor ontstaat bij sommigen die de onderliggende wiskunde niet beheersen dat het veld iets is op zichzelf. Dat is echter niet zo de vectoren geven slechts aan welke kracht er gaat werken als een andere massa in het veld komt.

massa en materie of deeltjes zijn excitaties van velden, je kunt niet de excitaties verantwoordelijk houden voor het veld...

Waar haal je dat nu weer vandaan?

PS.
Noem me eens een voorbeeld (wetenschappelijk geaccepteerd) van een veld dat totaal op zichzelf bestaat.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumveldentheorie

Deeltjes worden beschreven vanuit het veld en niet andersom

Een speculatie is dat uit de kromming van ruimtetijd (het willen “oprollen” van dimensies) velden ontstaan.

[TIBERIUS CLAUDIUS]

massa en materie of deeltjes zijn excitaties van velden, je kunt niet de excitaties verantwoordelijk houden voor het veld...

Waar haal je dat nu weer vandaan?

PS.
Noem me eens een voorbeeld (wetenschappelijk geaccepteerd) van een veld dat totaal op zichzelf bestaat.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumveldentheorie

Deeltjes worden beschreven vanuit het veld en niet andersom

Een speculatie is dat uit de kromming van ruimtetijd (het willen “oprollen” van dimensies) velden ontstaan.

Een kwantumveld is iets heel anders dan een EM veld waar Maarten V het over heeft.

[Leon]

Waar haal je dat nu weer vandaan?

PS.
Noem me eens een voorbeeld (wetenschappelijk geaccepteerd) van een veld dat totaal op zichzelf bestaat.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumveldentheorie

Deeltjes worden beschreven vanuit het veld en niet andersom

Een speculatie is dat uit de kromming van ruimtetijd (het willen “oprollen” van dimensies) velden ontstaan.

Een kwantumveld is iets heel anders dan een EM veld waar Maarten V het over heeft.

Een EM-veld is een kwantumveld, zoek maar op.

[MaartenV]

Waar haal je dat nu weer vandaan?

PS.
Noem me eens een voorbeeld (wetenschappelijk geaccepteerd) van een veld dat totaal op zichzelf bestaat.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantumveldentheorie

Deeltjes worden beschreven vanuit het veld en niet andersom

Een speculatie is dat uit de kromming van ruimtetijd (het willen “oprollen” van dimensies) velden ontstaan.

Een kwantumveld is iets heel anders dan een EM veld waar Maarten V het over heeft.

Ik heb het over de twee. Als het EM veld, veroorzaakt door stroompjes in de hersenen, door coherentie bewuste ervaring kunnen opwekken, zal een hoog coherent quantum EM veld, (dat dus hyper coherent is) zeker bewust zijn. Dat kwantum em veld is dan het Allesomvattende Bewustzijn tegenover ons kleine bewustzijn, het (coherente) opgewekte em veld in de hersenen. Dus ik spreek over beide.

Het kwantum em veld is hyper coherent (dus intens bewustzijn volgens mijn hypothese), non-lokaal, tijdloos en in superpositie en verspreid over heel het universum. Dat is voor mij het ideaal om er Allesomvattend Bewustzijn aan toe te dichten.