Ook deze vraag heeft een eenvoudig antwoord. (staat hierboven trouwens ook al)Peter_1 schreef: ↑17 jul 2025 10:45Klopt. Wat wel interessant is: waarom normaliseren we dat dan niet met andere zaken? want iemand die zichzelf als Napoleon ziet, dat is toch ook gewoon een vorm van zelf-indentificatie? of iemand die zichzelf ziet als een niet-menselijk dier?
Waarom nog de definitie 'Dissociatieve identiteitsstoornis' en niet diverse-identiteits-identificatie. Wanneer is het een stoornis en wanneer is het 'normaal'?
Ik vind alles best. Wat mij betreft gooien we de hele DSM-5 weg en is iedereen gewoon onderdeel van onze diverse samenleving. Maar dat moet dan wel helder zijn.
Gender maakt deel uit van iemands identiteit. Het is aangeboren: zowel lichamelijke identiteit, het geslacht, direct herkenbaar aan de primaire geslachtskenmerken en wat later aan de secundaire geslachtskenmerken als het mentale gender, dat pas later, als de persoon zich van zijn/haar/hens geslachtelijkheid bewust wordt, herkend wordt.
Meestal matchen die twee: man in een mannenlichaam, vrouw in een vrouwenlichaam. Zo;n persoon voldoet aan de verwachtingen van de samenleving. Gender speelt dan geen belangrijke rol meer en meetal is men er zich weinig van bewust.
Maar soms matchen die twee (gender en geslacht) niet en ontstaat er verwarring en kan de betreffende persoon tot de slotsom komen dat hij/zij/hen transgender, non-binair of queer is.
Dit is geen psychische stoornis maar een natuurlijke "mismatch". Daarom geen disorder, maar een dysforie
Je moet wel het verschil beseffen tussen bewustwording en inbeelding. Bij gender gaat het om bewustwording van een aangeboren kenmerk. Daarom de term dysforie
Bij, wat jij noemt "zelf-identificatie" als een historische of mythische figuur, of een niet-menselijk dier of buitenaards wezen of zo gaat het om inbeelding. Daarom "disorder" en DSM-5 om de patiënt te helpen en de samenleving te beschermen.
De diversiteit van de samenleving is hierbij niet in het geding.
