Van "Een vreemde wereld" naar "Een wondere wereld."
Ik las ergens "Een vreemde wereld". "Goh, dat is ook toevallig!" dacht ik, want het boek met die titel had ik recent weer eens herlezen. Vrijwel meteen, na alle voorgaande onzekerheid ten aanzien van het atypische gedrag van mijn zoontje, na het moment dat de diagnose PDD-NOS op mijn zoontje 'werd geplakt' door de psychiater, schafte ik dat boek aan en las het zoals ik ooit de Bijbel en andere Heilige Boeken las.
Dogma of niet, het bood een gevoel van houvast en enige zekerheid naar de toekomst toe.
Schrijfster Dr. Martine F. Delfos bleek echter bepaald geen zweverig type, integendeel, zij is biopsycholoog, werkzaam als wetenschappelijk onderzoeker, als therapeut, als docent, en als vertaalster. Dat zij voor mij tevens als een verlosser functioneerde heeft dan ook niets met haar of haar boeken te maken,
maar met hoe ik zin geef aan mijn leven.
Ik ben dat boek "Een vreemde wereld" dan ook mijn 'Autisme-Bijbel' blijven noemen.
Reflexmatig googelde ik naar "Een vreemde wereld" en tot mijn blijde verrassing kwam ik uit bij De stap naar "Een wondere wereld." en daarmee "Een vreemde wereld" achter me latend,
vind ik een hele uitdaging, alleen al vanwege de symboliek.
Die 'vreemde wereld' is namelijk niet vreemd, dat lijkt maar zo door hoe we daar naar kijken door onze eigen beperkende bril. Zodra het enigszins lukt om vanuit die 'vreemde wereld' naar onszelf te kijken en ontdekken dat wij vanuit dat oogpunt eigenlijk zelf heel vreemd zijn, kunnen we ook gaan begrijpen hoe bijzonder en wonderlijk die andere wereld is. Althans, dat geldt sowieso voor mijzelf.
Ik vermoed dat de laatste alinea geldt voor iedere wereld die we als 'vreemde wereld' interpreteren.
.
- Autisme.jpg (38.62 KiB) 77 keer bekeken
Helaas ist voor veel
kids met autisme TE vaak
wachten op Godot!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . HierEnNu
+=+=+=+=+=+=+=+=+
#Haiku#HierEnNu#Autisme#Godot
Spleet Oogjes
Mijn zoontje maakte op jongere leeftijd soms spleetoogjes door met zijn vingers zijn ogen breder te trekken. Ik heb zelf niks tegen vriendelijk bedoeld racisme hoor, ja, zulks bestaat
, maar ik wilde toch voorkomen dat zoiets hem in problemen zou brengen, op school of zo. Dus vroeg ik hem:"Waarom doe je dat jongen?"
"Zo laat ik zien dat ik boos ben papa!"
Mensen met autisme hebben gevoel en kunnen zulks wel degelijk uiten.
Dat ze vaak verkeerd begrepen worden
ligt meestal niet aan hen ...
