afsplisting van Evangeliseren waarom? - panteïsme logisch?

[Samante]

Het 'pretje' is, denk ik, eerder een vorm van leegte waar je je verder niet druk om maakt.
Niet werkend, om je tot exaltische hoogten op te werken die in vormen van dankbaarheid daarvoor tot die 'pret' zouden leiden.(en dus niet afsmeekbaar is, want je bent het zelf)

Het eindigt inderdaad in gigantische leegte in de gehele Pantheïstische beschouwing, hetgeen eigenlijk flink frappant of ironisch is, want het was juist om het omgekeerde te doen.
Een God die samenvalt met de schepping staat gelijk aan het volledig doorstrepen van het begrip God.
Van dankbaarheid kan men in het Patheïsme ook al nooit spreken, want God is in alles en door alles, dus ook net zo goed in alle kwaad, en zoals je al opmerkt valt er ook niets af te smeken.
Dus ja, wanneer ik er over nadenk valt er steeds minder pret aan te beleven, maar misschien dat Samante er nog ander licht op kan werpen. Veel van het oosterse denken streeft ook juist naar absolute leegte, en dat noemt men dan de ultieme extase. Maar ik noem zoiets een doodscultus.

Je kunt als pantheïst de God in jou danken voor een resultaat. De God in jou is niet alleen in jou maar ook om jou heen. Er valt niets af te smeken inderdaad (vragen of smeken doe ik nooit). Je kunt eerder commanderen, of danken voor het resultaat dat je gaat krijgen.

Ik ervaar geen leegte in mijn pantheïsme. Ik voel een band met alles, waar ik deel van ben. De God in mij zie ik als mijn levensvonk en inspiratiebron, de bron van mijn leven.

[Atli]

Valt op dat je, voor een pantheïst, een behoorlijk verpersonificerende visie hebt en spreekt over een "god". Veel pantheïstische visies spreken in z'n geheel niet over een god maar over een eenheid, soms monistisch maar vaak al eenheid als het verbindende zijn....

Ik heb een text hierheen verplaatst, omdat deze these wel interessant kan zijn. Alle visies op geloof hebben volgens mij op één of andere manier te maken met associatie;

Mensen leren heel snel volgens associatie, als het één gebeurt dan gebeurt het volgende. Dit hoeft niet altijd de juiste resultaat te leveren vandaar dat wij ook een systeem hebben ontworpen die een juiste (oorzaak gevolg) stelling beschrijft. Ofwel logica. Maar terug naar associatie, feitelijk is het een belangrijk kenmerk om te overleven maar dat wil niet zeggen dat het altijd even juiste of even belangrijke zaken aanroert.

Stel nu dat we kunnen stellen dat we als mens net als ieder ander kuddedier te maken krijgen met hiërarchie, alleen kunnen wij met onze abstracte vermogens onderscheiden dat degene die in hiërarchie boven ons staat deze plaats feitelijk niet hoeft in te nemen. Het feit dat dit persoon hiërarchisch boven ons kan blijven staan is gelegen in het "kosten baten" plaatje dat wij moeten afwegen om deze hiërarchie aan te vechten. Dit leid feitelijk tot permanente stress en zeker wij meer en meer onder deze hiërarchie gebukt gaan, en dan te bedenken dat er rationeel feitelijk niet zo iets als een uitverkoren mens die boven de ander staat. Hiërarchie is dus een soort handel, die voor ons werd gedreven, maar die we genoodzaakt zijn om ook nog eens mentaal met onszelf te drijven

Stel nu dat we ons leven, de maatschappij, kunnen associëren met een grote "equalizer" waarin uiteindelijk iedereen gelijk is aan elkaar. Daarvoor hebben we nog een machtig mooi iets om mee te werken. Wij zijn ons hele leven al bewust dat we sterven, ondanks het feit dat heel ons organisme zich daartegen verzet. Een zekere associatie hebben we dan al, iets dat machtiger is dan iedereen en dus ook onze hiërarchische superieuren. Uiteraard gaan wij verder dan alleen de dood benoemen, er komen allerhande constructies om heen.

Zo zou je de dood, goden, geesten, innerlijke wijsheden (of verbondenheden aan bijv. Brahman) als associaties kunnen noemen die de frustraties van het hiërarchisch systeem de baas kunnen. En uiteindelijk groeien die cultussen uit tot de ware doodscultussen die het gewone leven verachten voor en even na de dood. Het bijzondere daaraan is dat de dood, die bovenaan de hiërarchische ladder staat, immers iedereen moet ervoor buigen, uiteindelijk ook wordt weggeassocieerd.

O.k. het is een these, maar als ik hieruit een conclusie mag vellen (oplettende lezers vragen zich nu af; hoe kan Atli dit verhaal verifiëren); Alleen een radicale afwijzing van alle godsdienstige en bovennatuurlijke de mens er toe zal dwingen het contingentie probleem in de ogen te kijken en ook genoodzaakt zal worden tot het bedenken van gezondere sociale structuren!

[Samante]

Valt op dat je, voor een pantheïst, een behoorlijk verpersonificerende visie hebt en spreekt over een "god". Veel pantheïstische visies spreken in z'n geheel niet over een god maar over een eenheid, soms monistisch maar vaak al eenheid als het verbindende zijn....

God/Eenheid/Heelal/Het Al/Zijn gebruik ik allemaal. Maar ik gebruik god nog steeds het meest.

Stel nu dat we ons leven, de maatschappij, kunnen associëren met een grote "equalizer" waarin uiteindelijk iedereen gelijk is aan elkaar. Daarvoor hebben we nog een machtig mooi iets om mee te werken. Wij zijn ons hele leven al bewust dat we sterven, ondanks het feit dat heel ons organisme zich daartegen verzet. Een zekere associatie hebben we dan al, iets dat machtiger is dan iedereen en dus ook onze hiërarchische superieuren. Uiteraard gaan wij verder dan alleen de dood benoemen, er komen allerhande constructies om heen.

Die equalizer heb ik dus al in die pantheistische god. Over het moment van sterven heb ik rust, doordat ik geloof dat bij het sterven ik zal opgaan in het collectief van al wat bestaat. En indien dat niet zo is, is er waarschijnlijk zoiets als een eeuwige slaap.

Zo zou je de dood, goden, geesten, innerlijke wijsheden (of verbondenheden aan bijv. Brahman) als associaties kunnen noemen die de frustraties van het hiërarchisch systeem de baas kunnen. En uiteindelijk groeien die cultussen uit tot de ware doodscultussen die het gewone leven verachten voor en even na de dood. Het bijzondere daaraan is dat de dood, die bovenaan de hiërarchische ladder staat, immers iedereen moet ervoor buigen, uiteindelijk ook wordt weggeassocieerd.

Ik veracht het leven niet, de dood evenmin. Ik zie het pantheisme niet als doodscultus.

[fbs33]

(net als Karel Appel, rotzooi ik maar een eind aan!)

Ah, Karel Appel, maar die verdiende er een hoop geld mee. Kijk, zó moet je dat doen:

Zo te zien moest hij daarvoor éérst flink investeren in vaatjes verf En dát op een moment dat hij nog niet kon voorzien dat de 'doekjes', het investeren dubbel en dwars zouden vergoeden! Da's lef!!
Overigens leuke kleurtjes (een kort wandje in de huiskamer ermee behangen)?
Lijkt me wel!

[fbs33]

Voor de pantheist zou het volgens mij niet best zijn als iedereen pantheist zou zijn!
'Commanderen',...'danken', en vermoedelijk houdt het ook (binnensmonds) vloeken in als de pantheist, tegenover je, jou een streek levert die jou in materieel opzicht benadeelt.
En jou dwingt tot afspraken, buiten het allesomvattende om, om dát soort streken in het vervolg na te laten!
Pantheisme met een staart van afspraken (dus regels) die intermenselijk worden overeengekomen.
Je zit daarmee dan aan het begin van de weg die onze oervaders óók zo begonnen zijn te lopen. En tóen kwam het gezagsprobleem om de hoek kijken bij de niet zo integere mens als er één biefstuk was voor 10 personen!
'Gezag' (met klappen die gegeven of ontvangen werden en de rangorde náást het pantheisme gingen bepalen tussen de afzonderlijke pantheisten)!
Opnieuw die weg afleggen die misschien wel honderdduizenden jaren lopen, lang is? Om (voorlopig) wéér te eindigen in het heden? Zolang het om innerlijke púúr geestelijke rust zou gaan, kan ik wel vrede hebben met dat idee, maar onze dierlijke magen knorren ook!
En ons ego(waar die maag mee verbonden is) vertelt ons, "Die biefstuk ziet er goddelijk uit, en bovendien is degene die hem vasthoudt slechts een klein ventje", ergo? (deductie+fysieke kracht en....hupsakee!) En dán blijkt dat er iets nodig is dat moraliseert, en tevens iets dat meerdere kleine ventjes tot gezamelijk bewegen aanzet om dat ene ego mores te leren!
En toen werd die religistische god geboren als 'iets' waar de bestaande moraal aan opgehangen kon worden, zodat het leek alsof het uit zijn mond kwam!
En een richting aan de gezamelijkheid geven kon om die moraal te handhaven! En de kleine mannetjes riepen 'banzai' of 'halleluja'!

[Plons]

Alleen een radicale afwijzing van alle godsdienstige en bovennatuurlijke de mens er toe zal dwingen het contingentie probleem in de ogen te kijken en ook genoodzaakt zal worden tot het bedenken van gezondere sociale structuren!

Daar heb je misschien gelijk in maar het is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

[Rereformed]

Een God die samenvalt met de schepping staat gelijk aan het volledig doorstrepen van het begrip God.
Van dankbaarheid kan men in het Patheïsme ook al nooit spreken, want God is in alles en door alles, dus ook net zo goed in alle kwaad, en zoals je al opmerkt valt er ook niets af te smeken.
Dus ja, wanneer ik er over nadenk valt er steeds minder pret aan te beleven, maar misschien dat Samante er nog ander licht op kan werpen.

Je kunt als pantheïst de God in jou danken voor een resultaat. De God in jou is niet alleen in jou maar ook om jou heen. Er valt niets af te smeken inderdaad (vragen of smeken doe ik nooit). Je kunt eerder commanderen, of danken voor het resultaat dat je gaat krijgen.

We zijn weer terug op af. Na alles wat ik in het topic heb opgemerkt, kom je eenvoudig met een uitspraak alsof je geen oren hebt gehad om ook maar een woord te horen.
Wat je nu zegt is in het geheel geen antwoord Samante. Het is als je vingers in je oren stoppen en gewoon blijven herhalen wat je al tien keer gezegd hebt.

Aangezien de god ook overal om je heen is, in alles, moet je hem dan ook dankbaar zijn voor de parasieten in je lichaam die je ziek maken, de gestoorde man die jou op straat een messteek geeft. De opkomst van het nationaal-socialisme en de tweede wereldoorlog is de god om jou heen, de tsunamie is de god om jou heen, alle burgeroorlogen, alle jarenlange droogtes, alle uitlaatgassen die het leven vergiftigen. Alles is god, in alles is god. Bovendien weet je niet wie of wat je dankbaar moet zijn, want indien het om het even is of je 'God' zegt, of 'Heelal', of 'het Zijn', of 'Eenheid', kun je echt niets of niemand dankbaar zijn. Wanneer jou iets lukt dan zou je alleen jezelf dankbaar kunnen zijn, oftewel het kleine stukje God dat jij representeert. In feite zeg je dan dus: "God, met dit aspect van jezelf ben ik zeer in mijn schik." Maar wat heeft zoiets voor zin, want je moet het ook zeggen wanneer iets je niet lukt, want dat is ook de god in jou, of wanneer de Tsunami toeslaat, het is allemaal god aan het werk, het is allemaal 'het Zijn', 'de Eenheid'.
En dan praat je nog over commanderen? Wat valt er nu te commanderen wanneer de gehele totaliteit tot God behoort, alles een Eenheid is? Het is allemaal volstrekt orwelliaans praten wat je doet. Het gebruik van woorden die allemaal in de lucht hangen, geen enkele bodem hebben.

Ik ervaar geen leegte in mijn pantheïsme. Ik voel een band met alles, waar ik deel van ben. De God in mij zie ik als mijn levensvonk en inspiratiebron, de bron van mijn leven.

Ik maak hieruit eenvoudig op dat het een vorm van zelfverering is, in je schik zijn met jezelf, een naieve egotrip.
De uitspraken die je doet zijn eenvoudig niet waar. Jij kán eenvoudig geen band voelen met gifgas bijvoorbeeld, of met de god in iemand die je doodsteekt. Jij kan zoiets ook geen levensvonk noemen, nog minder dat wat je doodt een bron van inspiratie noemen. Een mens kan ook geen band voelen met de wortel van twee. Dus God is dan weer 'het Al', maar in de volgende zin weer iets totaal anders. Wat je doet is aan één stuk door uitleggen dat je een prettig gevoel hebt, maar je kleedt het aan in woorden die volstrekt verward zijn en kant noch wal raken.

[Plons]

Wat? geloof je dan als je rustig achterover leunt in die vliegtuigstoel?

Ehh...fbs33, ik weet niet wat het is (ik noem het maar geloof).

Dommel wat, probeer een gesprek met deze of gene naast me, en...fasten your seatbelts,.............aankomst!

Ow, bedoel je het gesprek met die jonge knul die naast me zit en me met een blik van medelijden en onzetting aankijkt (en die bij zichzelf denkt dat wijf is knettergek, of zijn alle volwassen zo) als ik begin te raaskallen tegen hem

Een enkele keer heb ik wel eens zin om iets te zingen, maar dan bedenk ik dat iedereen me bevreemd aan zal kijken, en bovendien ontbreekt het aan een mooie galm aldaar, en laat ik het, haha.Maar gillen? Nou nee, dat kan ik mijn macho-image niet aandoen, toch?

Haha, ik hoop dat wanneer ik weer in het vliegtuig stap iemand zoals jou langs me krijg.

[Samante]

Aangezien de god ook overal om je heen is, in alles, moet je hem dan ook dankbaar zijn voor de parasieten in je lichaam die je ziek maken, de gestoorde man die jou op straat een messteek geeft. De opkomst van het nationaal-socialisme en de tweede wereldoorlog is de god om jou heen, de tsunamie is de god om jou heen, alle burgeroorlogen, alle jarenlange droogtes, alle uitlaatgassen die het leven vergiftigen. Alles is god, in alles is god. Bovendien weet je niet wie of wat je dankbaar moet zijn, want indien het om het even is of je 'God' zegt, of 'Heelal', of 'het Zijn', of 'Eenheid', kun je echt niets of niemand dankbaar zijn. Wanneer jou iets lukt dan zou je alleen jezelf dankbaar kunnen zijn, oftewel het kleine stukje God dat jij representeert. In feite zeg je dan dus: "God, met dit aspect van jezelf ben ik zeer in mijn schik." Maar wat heeft zoiets voor zin, want je moet het ook zeggen wanneer iets je niet lukt, want dat is ook de god in jou, of wanneer de Tsunami toeslaat, het is allemaal god aan het werk, het is allemaal 'het Zijn', 'de Eenheid'.

Ik ben niet altijd dankbaar. De parasieten in mijn lichaam die mij ziek maken, de gestoorde man die op straat messteken uitdeelt, zoiets als 11 september 2001 of een tsunami zijn geen zaken waarvoor ik dankbaar ben. Maar ik zie er wél god in, er is voor mij niets dat niet god is. Ik schrijf minder leuke dingen niet toe aan iets anders dan God, zoals aan een duivel of het 'kwaad'. Ik voel een band met het heelal en alles daarbinnen, ook al is dat alles niet altijd even prettig. Ik ben daar deel van.

[Rereformed]

Ik ben niet altijd dankbaar. De parasieten in mijn lichaam die mij ziek maken, de gestoorde man die op straat messteken uitdeelt, zoiets als 11 september 2001 of een tsunami zijn geen zaken waarvoor ik dankbaar ben. Maar ik zie er wél god in, er is voor mij niets dat niet god is. Ik schrijf minder leuke dingen niet toe aan iets anders dan God, zoals aan een duivel of het 'kwaad'. Ik voel een band met het heelal en alles daarbinnen, ook al is dat alles niet altijd even prettig. Ik ben daar deel van.

In dat geval is jouw woord God/god/Eenheid/Het Al/Het Zijn totaal overbodig. Je bedoelt eenvoudig het woord natuur. En de band, het daarvan deel uitmaken, hoef je niet te 'voelen', maar is eenvoudig een feit van het bestaan. Jouw 'gevoel' is het gevolg van een concentreren op dat feit. Je je bewust laten maken van de band met de natuur, deel uit te maken van een groot geheel, dat hoef je in het geheel geen pantheïsme te noemen, maar eenvoudig eerbied, ontzag voor het bestaan. En je hoeft al helemaal de natuur niet god te noemen. Integendeel, zodra je dat doet vermenselijk je de natuur en verklein je het, dus verkracht je het. Het woord God kan enkel leiden tot waan.

[skeptic]

. Als we met z'n allen beseffen dat dit leven op aarde het enige en echte leven is, dan moéten we toch een gigantisch mededogen ontwikkelen voor ons minder fortuinlijke medemensen. Dan pas zullen we beseffen dat we zèlf verantwoordelijk zijn voor ons zelf maar ook voor onze medemensen. We kunnen er ons niet meer vanaf maken met te zeggen dat er voor armen en lijdenden een hiernamaals is waar alles beter voor hen zal zijn, of dat ze nieuwe kansen zullen krijgen dmv reïncarnatie. Daar kan geen enkele religie tegenop, integendeel, die houden ons nu tegen om betere mensen te worden.
Mag ik je nog vragen wat jij ervan denkt ? Zie ik het een beetje goed op die manier ?

Gelukkig is het bijna verlof. Er staan al een paar boeken op mijn boekenlijst en daar komt Nietzsche zéker bij !
Heel erg bedankt, Rereformed !

Aan allen anderen hier ook trouwens. Ben dolblij dat ik dit forum heb gevonden.

Hallo Madeleine,

Welkom op freethinker. Ik denk dat je het heel scherp ziet, bedankt dat je dit hier op zo'n heldere manier hebt verwoord. Ook ik ben blij dat je dit forum hebt gevonden! .

groeten,
Skeptic

[fbs33]

Wat? geloof je dan als je rustig achterover leunt in die vliegtuigstoel?

Ehh...fbs33, ik weet niet wat het is (ik noem het maar geloof).

Dommel wat, probeer een gesprek met deze of gene naast me, en...fasten your seatbelts,.............aankomst!

Ow, bedoel je het gesprek met die jonge knul die naast me zit en me met een blik van medelijden en onzetting aankijkt (en die bij zichzelf denkt dat wijf is knettergek, of zijn alle volwassen zo) als ik begin te raaskallen tegen hem

Een enkele keer heb ik wel eens zin om iets te zingen, maar dan bedenk ik dat iedereen me bevreemd aan zal kijken, en bovendien ontbreekt het aan een mooie galm aldaar, en laat ik het, haha.Maar gillen? Nou nee, dat kan ik mijn macho-image niet aandoen, toch?

Haha, ik hoop dat wanneer ik weer in het vliegtuig stap iemand zoals jou langs me krijg.

Macho? In miezerige verpakking? Of gewoon samen gillen?
(is goed voor een peebeetje, haha)

[Rereformed]

. Als we met z'n allen beseffen dat dit leven op aarde het enige en echte leven is, dan moéten we toch een gigantisch mededogen ontwikkelen voor ons minder fortuinlijke medemensen. Dan pas zullen we beseffen dat we zèlf verantwoordelijk zijn voor ons zelf maar ook voor onze medemensen. We kunnen er ons niet meer vanaf maken met te zeggen dat er voor armen en lijdenden een hiernamaals is waar alles beter voor hen zal zijn, of dat ze nieuwe kansen zullen krijgen dmv reïncarnatie. Daar kan geen enkele religie tegenop, integendeel, die houden ons nu tegen om betere mensen te worden.
Mag ik je nog vragen wat jij ervan denkt ? Zie ik het een beetje goed op die manier ?

Gelukkig is het bijna verlof. Er staan al een paar boeken op mijn boekenlijst en daar komt Nietzsche zéker bij !
Heel erg bedankt, Rereformed !

Aan allen anderen hier ook trouwens. Ben dolblij dat ik dit forum heb gevonden.

Hallo Madeleine,

Welkom op freethinker. Ik denk dat je het heel scherp ziet, bedankt dat je dit hier op zo'n heldere manier hebt verwoord. Ook ik ben blij dat je dit forum hebt gevonden! .

groeten,
Skeptic

Ik vind het ook scherp van Madeleine, want ze stipt meteen één van de grootste zaken aan, waar eigenlijk alles om draait in het gesprek met religie.
Het is één ding om de mens in het grote geheel te zien, als een radertje, als een deel van een grootheid die ons te boven gaat. Het is iets anders hiervan religie te maken.

De mens is zo onvoorstelbaar nietig, zo onvoorstelbaar eenzaam, zo broos en breekbaar, zo omringd door gevaar en dreiging, in een eindeloos heelal, dat hij wanhopig naar troost zoekt, naar een geborgenheid en een 'meerwaarde'. Religie schenkt deze zingeving automatisch en gemakkelijk, maar ontslaat de mens van zijn eigen grote verantwoordelijkheid. Het laat de mens met 'een prettig gevoel' leven. Dit is eigenlijk de tragedie van de mens.

Het opgeven van de religieuze hoop en religieuze innerlijk welbehagen kan op dit moment in de geschiedenis alleen door de moedigste mensen op aarde gedaan worden. Maar zij bergt in zich de grootste belofte voor de menselijke toekomst, want zij geeft de mens zijn enorme verantwoordelijkheid terug, en van daaruit het aan de slag gaan om de toekomst van de mensheid zelf uit te stippelen en te sturen. Het opgeven van God staat ook gelijk aan het vinden van de medemens, het enige waar wij mensen echt contact mee kunnen hebben.

[fbs33]

Beste Atli,
Als atheist beschouw ik pantheisme als niet hinderlijk voor een associatie die tot een ultieme sociale structuur zou moeten leiden.
Wat wél hinderlijk is op de weg naar die ultieme structuur, is het dierlijke instinctieve ego dat bijvoorbeeld wil voortplanten en zijn (meerdere) verstand gebruikt om daar de beste voorwaarden voor te creëren. In dié competitie andere ego's gelardeerd met meer of minder verstand op zijn weg vindt en bóven of ónder zo'n ander ego komt te verkeren.
Speelbal (een nummer) wordt of anderen als speelbal/nummer gaat behandelen voor meer luxe en gemak, of juist dienbaar aan de hang van die ander daarnaar.
Onrechtvaardig vanuit het standpunt "We zijn allemaal mensen, ergo"?
Maar volkomen gehoorzamend aan de natuur waarin de sterkere overleeft en de zwakkere onder gaat. (want dáár heersen de instincten al vanaf het begin der evolutie)
Het menselijke verstand is er in geslaagd om bij die waarheidswijn een paar druppels water te doen, maar onvoldoende om gelijkheid af te dwingen bij het instinct-dienende 'verstand'.
Links gedachtengoed heeft apathie gebracht naast nieuwe slinkse verstandelijke wegen om daaraan te ontsnappen ten eigen faveure, en hebben de ondergang v.h. communisme, maar op langere termijn ook voor het afgesplitste socialisme gebracht resp. zal het brengen.
Doordat beide systemen onmachtig waren of zijn om die instincten te beteugelen!
Erger nog ...door de slechte gevolgen van dat instinctieve handelen bij anderen......vrijelijk toestaan om hier de ellende te vergroten!
Met een vorm van egalisatie die een naar beneden gerichte spiraal in gang zette die slechts tijdelijk een verheffing voor die anderen betekent vóórdat zij gezamelijk met ons naar onderen zakken!
Naar een gezamelijk paradijs met 72 maagden? als equalizer?
Voorlopig is er een slinkse slimme groep die denkt,"Socialisme heeft ellende nodig omdat die de gedachte voedt vanuit de hoop op beter"!
Laat ons dus ellende veroorzaken (anders stemt straks iedereen VVD om de centen te behouden!)
In de Islam is die grondgedachte óók volop aanwezig en wordt gepropagandeerd door een paar vette figuren die er garen bij spinnen (In de USA heeft men dát kunstje ook al aardig onder de knie uit naam van een andere god!)
De dood biedt troost aan de minder bedeelden als zij tenminste in een soort leven na het passeren van die doodslijn geloven.
Iedere slimme jongen zet in op de een of andere god die iets moois na het passeren van die lijn belooft.
En ze worden nooit aan hun jasje getrokken door iemand die daarvandaan terugkeert en zegt, "Jij hebt me belazerd"!
Instincten dus die verantwoordelijk beteugeld moeten worden!
Maar dat betekent een volledig terugdraaien van zowat alles wat we nu heel normaal vinden.
En bovendien moeten we dat zélf vinden, want anders wordt het als dwang bevonden en verworpen!

[Madeleine]

Hallo Madeleine,

Welkom op freethinker. Ik denk dat je het heel scherp ziet, bedankt dat je dit hier op zo'n heldere manier hebt verwoord. Ook ik ben blij dat je dit forum hebt gevonden! .

groeten,
Skeptic

Dankjewel Skeptic !!

Ik begin het leven als atheïst nog maar pas te 'ontdekken' en ik kan alleen maar zeggen dat ik mij nog nooit zo vrij heb gevoeld. Ik spreek hier nu voor mezelf, maar ik denk dat een evolutie naar atheïsme onvermijdelijk is voor de mensheid in z'n geheel ook.
Als je ziet hoe de grootste religies zo van hun voetstuk afdonderen, door het geweld dat ze prediken, hoe mensen beseffen dat ze met onnodige schuldgevoelens en angsten hebben geleefd, opgelegd door de zogezegde vertegenwoordigers van god, dan moeten de ogen wel opengaan. Volgens mij is er nu een soort setback, waarna de grote sprong naar het atheïsme wel zal volgen. Ik zou het zelfs vergelijken met het opgroeien van kinderen. We moeten ooit onders god's rokken vandaan om het maar zo te zeggen en inderdaad zèlf onze verantwoordelijkheid opnemen. Dat is uiteraard beangstigend in het begin. Maar wie wil terug onder het ouderlijk gezag, na geproefd te hebben van het volwassen leven mèt de verantwoordelijkheden maar ook met de vrijheid die daaraan vasthangt ?
Ik heb, zoals zoveel mensen, geleefd met het idee dat ofwel god, ofwel 'spirituele gidsen' constant in mijn hoofd meekeken naar elke gedachte die ik had. Nu pas besef ik dat ten volle. Daarom ook dat immense vrijheidsgevoel. Zelfs de dood jaagt mij geen angst meer aan. We moeten allemààl dood, wat we ook aan verhaaltjes verzinnen uit angst ervoor. Maar zoals ik hier al gelezen heb op het forum (maar nooit zelf op het idee ben gekomen), voor we geboren waren, zijn we toch geen eeuwigheid doodongelukkig geweest omdat we er niet waren. Een religieus of spiritueel leven geeft daar wèl kans toe, dat er na de dood iets zal zijn om bang voor te zijn. Al is het de hel, of in geval van geloven in reïncarnatie, het besef dat je negatief karma hebt opgebouwd en het allemaal weer moet goedmaken in een volgend leven. Daar dus wéér het gevoel van vrijheid. Als het gedaan is, is het gedaan en is de situatie dezelfde als voor mijn geboorte...niéts om bang voor te zijn.
Als je kijkt naar bijvoorbeeld Europa, dan denk ik dat de evolutie duidelijk is. Het vaticaan heeft hier bijna geen invloed meer. Niemand neemt dat kliekje oude paters daar nog serieus. Maar er is nog een nood aan spiritualiteit, dus wordt er elders gezocht en geshopt bij new age, boeddhisme, patheïsme, etc..tot het vroeg of laat ook duidelijk wordt dat ook daar gaten en tekortkomingen zitten. Dan volgt onvermijdelijk het atheïsme. Ik zie dat er hier mensen zitten die deze evolutie zelf doorgemaakt hebben, ikzelf nu ook. Dus het kan een stroming zijn die zich algemeen zal doorzetten. De wereld kan er alleen maar op verbeteren !

Groetjes,
Madeleine