The Crass

[>Edwin<]

Vanavond op Nederland 2 na het NOS Sportjournaal de documentaire There is no authorithy but yourself. Geheel gewijd aan de roemruchte, en enige ware punkband The Crass. Deze band werd beroemd en vooral berucht door allerlei subversieve, edoch ergens ook zeker wel uiterst grappige acties, zoals bijvoorbeeld met de Thatchergate Tapes: Daarin waren de destijds bekende staatslieden te horen op een manier alsof ze onbeschaamd en vol trots toegaven dat ze hun soldaten zonder meer een gewisse dood wilden injagen.

Ook komt in deze docu de uitleg van bandleden Rimbaud en Ignorant over waarom deze unieke en fascinerende band zich in 1984 heeft opgeheven.

[Secularizer]

There is no authorithy but yourself.

Ik neem aan dat je die uitspraak ook wel voor je rekening wil nemen.....

Tussen de punkbeweging en het anarchisme aan de ene kant en het vrijdenken aan de andere kant is er, denk ik, waarschijnlijk wel een soort van verwantschap.
De anarchisten staan niet voor niets wel bekend als de "bastaardkinderen van de Verlichting".
Maar ze zijn niet erg verfijnd, in hun denken niet en in hun muziek niet.

Op dit moment heb ik de VPRO aan staan en het is er op, geloof ik.
De fuck-offs en go-to-Hell's vliegen door de kamer.
Liepen deze mensen nou echt vóór in hun denken over omgaan met mensen, vriendschap en dat soort dingen ?

[>Edwin<]

There is no authorithy but yourself.

Ik neem aan dat je die uitspraak ook wel voor je rekening wil nemen.....

Ik weet niet hoe verregaand je die opmerking annex vraag nu precies bedoelt, maar ja; het is waar dat ik dat inderdaad zo zie -en dat heeft voor mij persoonlijk diepgaande consequenties.
Dat nu bondig gaan zitten uitleggen lijkt me niet verstandig. Daar heb ik echt de tijd en bovenal de spirit voor nodig.
Maar een van de redenen waarom ik me tegenwoordig niet echt meer met de radicaal-linkse beweging kan identificeren is dat letterlijk alle verantwoordelijkheid maar lekker simpeltjes wordt afgeschoven op de overheid en het bedrijfsleven. Het individu aanspreken op zijn infantiele gedrag (bijvoorbeeld als consument) is er volstrekt niet (meer) bij.

Tussen de punkbeweging en het anarchisme aan de ene kant en het vrijdenken aan de andere kant is er, denk ik, waarschijnlijk wel een soort van verwantschap.

Daar heb ik mij eerlijk gezegd nooit echt in verdiept.
Interessant dat je dit aangeeft. Moet ik eens goed gaan uitzoeken.

De anarchisten staan niet voor niets wel bekend als de "bastaardkinderen van de Verlichting".
Maar ze zijn niet erg verfijnd, in hun denken niet en in hun muziek niet.

Nou ja, de benaming die zij zichzelf gaven, punks, zegt het al heel duidelijk he?..
Ze waren inderdaad niet erg verfijnd, maar dat was dan ook een essentieel onderdeel van hun afkerigheid jegens alle conventionaliteit, daar hadden ze, zoals wel duidelijk is, een bloedje hekel aan.
Als je de muziek van die band goed beluistert wordt je je een verrassende soort van geluidskunst gewaar, verre van professioneel, maar ook dat had zo zijn achterliggende redenen.

Op dit moment heb ik de VPRO aan staan en het is er op, geloof ik.
De fuck-offs en go-to-Hell's vliegen door de kamer.

Dat viel mij al eerder op ja, die docu heb ik ongeveer een jaar geleden al gezien. Zelf kon ik er vroeger ook wel wat van. En dan heb ik het niet enkel over de door jou opgenoemde woorden. Gelukkig ligt dat nu aardig ver achter me.
Ik heb wel een persoonlijke grote moeite met het zo uit-ten-treure sterk bezwaar hebben tegen schuttingwoorden, alsof die echt zo verfoeilijk en vooral schadelijk zijn. Er zijn potdorrie wel miljoenen mensen de dood ingejaagd met zogeheten beschaafde woorden, uit de monden van politici, militaire baasjes en directeuren van achterlijk grote - multinationale - bedrijven.

In de teksten van Crass kom je trouwens niet echt bijster veel schuttingwoorden tegen.

In het Engelse arbeidersmilieu is het een alledaagse manier van je in expressie brengen, praten en met elkaar discussieren. Dat komt heel heftig over en kan je zelfs even doen terugdeinzen, maar uiteindelijk kom je erachter dat er aardig wat intelligente lieden onder verkeren. Ik heb heel veel Engelse vrienden uit het arbeidersmilieu en kan me zodoende wel een ervaringsdeskundige noemen.

Liepen deze mensen nou echt vóór in hun denken over omgaan met mensen, vriendschap en dat soort dingen ?

Nee, maar dat hebben ze dan ook nimmer gepretendeerd. Ze wilden door middel van hun provocatieve manier van optreden aangeven dat er andere, leukere vormen van leven en samenleven zijn. Daarom lag er geen grens tussen hun manier van leven en delen en de band Crass. Maar dat moet je zelf ook al hebben begrepen als je de docu zit te kijken.
De manier van leven zoals de punks van die tijd voorstonden zie je helaas bijna niet meer in de hedendaagse punkscene. Het is een al rivaliteit en elkaar afzeiken. Wie is echt punk en wie is een poser?... Kortom, a load of crap.
In de VS gaat het onderhand zelfs zover dat verscheidene punkgroepjes elkaar aftuigen, de ware zieligheid. Jello Biafra, de zanger van The Dead Kennedy's, is een keer gemolesteerd door dat slag dogmatische idioten. Hij had samen met Mojo Nixon, een linkse country and western artiest een projectalbum gemaakt. En in een nummer had hij de punkscene op de korrel genomen, om precies te zijn met het nummer Nostalgia for a age that never existed. Daar waren wat debiele punks niet van geamuseerd en dezen hebben hem toen maar flink te grazen genomen, ze hebben toen onder meer beide benen van hem gebroken.
Voorzover ik weet zijn die gasten nooit opgepakt. Jello Biafra wou ook geen verklaring afleggen aan de politie, en gezien zijn ervaringen met de Amerikaanse autoriteiten is dat niet echt onbegrijpelijk.


Punk is niet dood, maar ligt wel in een soort van coma.
Bij Crass ging het om functionele provocatie en daarin lag ook veel rauwe humor besloten, dat zie je in de meeste punkteksten van vandaag de dag echt nog maar nauwelijks naar voren komen.