Het absolutisme is net zo goed een mening als welke relativistische zienswijze ook. Het verschil is dat relatieve eigenschappen meetbaar zijn en absolute eigenschappen niet. Aangezien meten weten is, weten we derhalve niets van absolute eigenschappen. Ze zouden net zo goed niet kunnen bestaan. Zonder waarnemimngen die het tegendeel doen vermoeden gaat de sceptische denker(ik bijvoorbeeld) daar dan ook van uit. We laten ons graag het tegendeel bewijzen, maar daar slagen weinig mensen in.ChaimNimsky schreef:Het mededelen van jouw relativistische overtuiging is geen weerlegging van het absolutisme, maar een statement.
Ethiek is rekening houden met de gevolgen die onze handelingen hebben voor anderen. Het heeft derhalve alles te maken met onze onderlinge relaties. Het heeft niets te maken met een individuele mening, omdat er geen sprake kan zijn van ethiek, als er niet minimaal twee indivduen (degene die handelt en een ander die er de gevolgen van ondervind) bij betrokken zijn.
Als we dan ook de Bijbel lezen, constateren we dat het personage "God" dat er in voorkomt, zich weinig gelegen laat liggen aan de gevolgen van zijn handelingen voor anderen. Hij lijkt derhave allerminste gehinderd door ethische overwegingen. De allereerste maal dat de ethiek ter sprake komt (kennis van goed en kwaad), is hij er zelfs op uit om haar te voorkomen. Hij wil immers niet dat Adam eet van de boom van kennis van goed en kwaad.
Derhalve kom ik tot de conclusie dat als zo een personage echt zou bestaan, deze een vijand is van ethiek en moraal, en allerminst een lichtend voorbeeld. Uiteraard wil dat niet zeggen dat er werkelijk iemand is, die anderen ethische kennis wil onthouden. Je moet nu eenmaal niet alle laster geloven die de Bijbel over "God" verteld. Maar beweren dat dat personage een absolute bron van moraal en ethiek is - zoals veel gelovigen doen - is op grond van het eerste Bijbelverhaal volstrekt absurd.