Freethinker.nl

zalwel schreef: Het zal toch wel eens voorkomen dat religie aanhangers onderling een avondje filosoferen en daarin opties besproken worden?

Alle opties wanneer eerlijk besproken leiden naar ongeloof! Taboe!

Mariakat schreef: Eén vraag.
Het valt me op, dat je met respect schrijft over mensen, die nog wel steevast (kunnen) geloven.
Als jezelf zoveel moeite hebt, je toch al sinds jaren wankele geloof, uiteindelijk los te laten en nu zoveel tegenkomt in het leven wat je helemaal opnieuw moet organiseren, opbouwen en op een nieuwe manier moet leren beleven;
waar komt dan jouw respect en bewondering vandaan voor degenen, die nog wel gelovig zijn?

Dat pik je er terecht uit. Dat heeft er enerzijds mee te maken dat ik nog vrij veel behoefte heb aan bevestiging, waar gelovigen ogenschijnlijk vol met zelfvertrouwen zitten. Anderszijds vond ik de levensstijl, vele regels, het overzichtelijke wij-zij gevoel helemaal niet onaardig. Ik heb geen verkeerd leven gehad.
Heb heus wel momenten van wrok en afkeer, maar tegelijkertijd ben ik er huiverig voor om daar in mee te gaan, en als 'anti' door het leven te gaan. Dan ben je er nog je hele leven mee bezig, en ik weet niet of het me dat waard is.

Oja, enige vorm van haat is ook wel voorgekomen. Ooit was ik stevig verliefd, ze was christelijk natuurlijk, en het was wederzijds. Net in de periode dat mijn afvalligheid in een versnelling kwam, en ik nog niet "uit de kast" was. Ik wist me er echt geen raad mee, en was compleet pissed dat zoiets marginaals als religie mijn leven verpestte. Zodoende heb ik het maar laten gaan. Als je niks met geloof hebt kan het wel, maar voor mij zal dit altijd een gevoelig punt zijn.

Mariakat schreef:Is het eigenlijk niet veel gemakkelijker, als je twijfels hebt, om in je oude gemeenschap te blijven functioneren zonder teveel na te denken over twijfels en maar mee te hobbelen?
Ipv. zoals jij (en vele anderen) nu doet:
Jezelf vragen stellen.
Hoe zit dat nou allemaal?
En bovendien eerlijk zijn naar jezelf, maar ook naar je omgeving?

Het lijkt gemakkelijker, maar tegelijkertijd is het een absolute onmogelijkheid. Dingen overdenken zit toch in m'n aard.
Mijn omgeving is redelijk op te hoogte, maar in mijn gedachten ben ik zeker meer uitgesproken dan ik met voordoe. Ik zit er ook niet op te wachten om mensen af te stoten. Echter zodra de kans zich voordoet, zal ik mijn positie duidelijk maken. Of het nu gaat om politiek, evolutie, ethiek etc. En dat voelt goed.

zalwel schreef: Een goeie is om te weten wat een gigantische discussies er bestaan tussen zondag en sabbat eren;
als je jezelf voorstelt hoe vrij je was op zaterdag en beperkt op zondag zou je toch, gezien hoe anderen met sabbat-overtuigingen het doen, een binnenpretje kunnen opwekken.

Het is inderdaad te gek voor woorden. En christelijk Nederland is een enorme uitzondering op de christelijke Wereld, kom ik achter naarmate ik meer heb gereisd. Dat gaat gewoon op zondag uit eten!

Rereformed schreef:

tanager schreef:Ken ook nauwelijks 'lotgenoten'.

Ik herinnerde me meteen die gebruikersnaam van je toen ik hem zag. Je hebt wel eens hier en daar een duit in het zakje van één of ander onderwerp gedaan. Maar desondanks nog een keer welkom op dit forum. Je zult hier die lotgenoten wel tegenkomen.

Dank Rereformed, jouw vele bijdragen hebben veel voor mij betekend!

biemer schreef:Oh ja, hier is een link naar het Refdag, waarmee een refo christen zijn geloof probeert recht te praten en te verdedigen. Als ex-christen (door)zie je de valse argumentatie.

http://www.refdag.nl/opinie/verduisterd ... l_1_649067" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik krijg de refdag soms nog wel eens onder ogen. De binnenpagina is te kostenlijk voor woorden. Zeg maar net als CIP.nl, maar dan nog iets wereldvreemder.

Vooral de 'filosofische' pogingen om kromme zaken recht te krijgen, om het bestaan van God zo goed als te bewijzen, het Atheisme te kunnen bashen of te relateren aan totale ondergang. Ik heb dat zelf ook vaak genoeg in gedachten gedaan. De vele woorden zijn vaak te reduceren tot een opmerkelijk soort complottheorie.

zalwel schreef: Het zal toch wel eens voorkomen dat religie aanhangers onderling een avondje filosoferen en daarin opties besproken worden?

Nee dat valt bar tegen. Er moet wel binnen 'de kaders' gediscussieerd worden, anders heeft het 'TOTAAL GEEN ZIN'

Word je echt als een afvallige behandeld?

Ik voel wordt niet anders behandeld. Maar als je aangeeft niet in God te geloven, wordt de discussie opmerkelijk vlot afgekapt. Je moet eigenlijk de deur openhouden, anders is er geen interesse in een gesprek. Het vreemde is dat ik vaak meer behoefte heb aan dat gesprek dan zij.

Raar dus, hoewel... Voor mij is het een bevestiging van mijn verandering, voor hen roept het voornamelijk vragen op...

Bedankt Tanager, voor je verhaal.
Nogal iets anders dan mijn Rooms-Katholieke opvoediing, maar toch duidelijk herkenbaar.

Ik heb ineens weer een maf idee gekregen over de aard van het christendom.
Het is misschien het beste te vergelijken met een commerciëel product.
Het heeft aspecten van een stuk electronica zowel als van een levensverzekering.

Om met de laatste te beginnen:
Wat het biedt is zekerheid. (volgens sommigen zelfs dat niet)
Maar wat ze je verkopen is het Zwitserlevengevoel.

Wat het Christendom in mijn ogen biedt is naasteliefde. (volgens anderen zelfs dat niet)
Maar wat ze je verkopen is het eeuwige leven.

Net als een stuk electronica is een stukje Christendom meestal volgepakt met allerlei functies die je nooit nodig hebt, maar die behoorlijk irritant zijn, als je per ongeluk op een verkeerde knop drukt.
Anderen zijn daarentegen hardstikke handig, zoals huwelijken en begravenissen.

Je zult je wel afvragen wat deze gedachte met jouw openingsbericht te maken heeft, maar toch is het jouw tekst die me op deze gedachte(n) bracht.

Het ga je goed!

Anderen zijn daarentegen hardstikke handig, zoals huwelijken en begravenissen.

Wat is daar handig aan?

Mooie OP tanager. Het doet me denken aan de boeken van Maarten 't Hart, maar dan een jaar of 40 later.

Jim schreef:

Anderen zijn daarentegen hardstikke handig, zoals huwelijken en begravenissen.

Wat is daar handig aan?

Voor mensen zonder fantasie een manier op niet zelf het (hele) ritueel te verzinnen.
Je moest ze de kost geven.

Ik geef toe, er wordt - hier in Nederlands - steeds meer zelf ingevuld en ik waardeer het zeer,
maar in Thailand vindt ik dat gedoe met die monikken best handig.

Ze zingen in Pali en dat verstaan de inboorlingen net zo weinig als ik!
voel ik me eindelijjk eens op gelijke voet staan.
Natuurlijk wordt de begravenis/crematie pas echt gezellig als de monikken weg zijn, de maaltijd is genuttigd,
en het drinken en kaartspelen begint, maar in beiden leg ik het af tegen de rest van de aanwezigen.

Op de vierde dag , één dag voor de eigenlijke crematie van mijn schoonvader, besloot een van de kleinzoons, om voor die dag in het klooster te treden. Een soort eerbewijs voor Opa. Bij de bijkomende rituelen, werd ik evengoed betrokken als de rest van de familie, dus juist bij dit gedeelte voelde ik mij het meest thuis.

Bruiloften stellen er minder voor. Die duren maar één dag, al mag de bruid wel twéé jurken dragen, Een traditionele vóóraf en een witte als de koop is gesloten. (de bruid wordt z.g. gekocht van de moeder; Ik weet niet of de monniken dat eigenlijk wel goed vinden)

Ma - verdorie "verwijder forum cookies" heeft bij mij niet geholpen Fish! Hij stuitert weer!

Maar afgezien van het voordeel van het bij de hand hebben van een instant ritueel, hebben de reli-ceremonies ook nog een vorm van eenheid, die tot mooie harmonieën kunnen leiden:

Peter van Velzen schreef:

Jim schreef:

Anderen zijn daarentegen hardstikke handig, zoals huwelijken en begravenissen.

Wat is daar handig aan?

Voor mensen zonder fantasie een manier op niet zelf het (hele) ritueel te verzinnen.
Je moest ze de kost geven.

Ik geef toe, er wordt - hier in Nederlands - steeds meer zelf ingevuld en ik waardeer het zeer,
maar in Thailand vindt ik dat gedoe met die monikken best handig.

Ze zingen in Pali en dat verstaan de inboorlingen net zo weinig als ik!
voel ik me eindelijjk eens op gelijke voet staan.
Natuurlijk wordt de begravenis/crematie pas echt gezellig als de monikken weg zijn, de maaltijd is genuttigd,
en het drinken en kaartspelen begint, maar in beiden leg ik het af tegen de rest van de aanwezigen.

Op de vierde dag , één dag voor de eigenlijke crematie van mijn schoonvader, besloot een van de kleinzoons, om voor die dag in het klooster te treden. Een soort eerbewijs voor Opa. Bij de bijkomende rituelen, werd ik evengoed betrokken als de rest van de familie, dus juist bij dit gedeelte voelde ik mij het meest thuis.

Bruiloften stellen er minder voor. Die duren maar één dag, al mag de bruid wel twéé jurken dragen, Een traditionele vóóraf en een witte als de koop is gesloten. (de bruid wordt z.g. gekocht van de moeder; Ik weet niet of de monniken dat eigenlijk wel goed vinden)

Ma - verdorie "verwijder forum cookies" heeft bij mij niet geholpen Fish! Hij stuitert weer!

Maar afgezien van het voordeel van het bij de hand hebben van een instant ritueel, hebben de reli-ceremonies ook nog een vorm van eenheid, die tot mooie harmonieën kunnen leiden:

Kortom, de beleving van religie blijft overal in de wereld hetzelfde! Het is geografisch bepaald! Of toch niet?

tanager schreef:

zalwel schreef: Het zal toch wel eens voorkomen dat religie aanhangers onderling een avondje filosoferen en daarin opties besproken worden?

Nee dat valt bar tegen. Er moet wel binnen 'de kaders' gediscussieerd worden, anders heeft het 'TOTAAL GEEN ZIN'

Ook mijn ervaring.
In mijn ouderlijk huis werd zelden gesproken over de leer van de Bijbel
In mijn gevoel alleen over wat "ons soort mensen" (lees ons soort christenen) wel of niet moesten doen of laten.
Ik hoorde eens een gesprek aan tussen mijn moeder en mijn oom, haar broer.
Op zeer hoge leeftijd (80+ beiden) begon het toch te nijpen en was mijn moeder veel met het geloof bezig en was ze erg onzeker, zo niet bang.
Zij kwamen uit een zeer streng orthodox gezin.
Mijn oom was getrouwd met een vrouw, die oud gereformeerd was.
Van zijn kant kwam het bericht, dat mijn moeder wat het geloof betreft weinig aan gesprekken met mijn vader had, omdat mijn vader een lichtzinnig geloof had.
Dat het eerder uit den boze was met hem te praten, daar dan de duivel op de loer lag.
Letterlijk zei hij: Daar vind je het niet.

Word je echt als een afvallige behandeld?

Ik voel wordt niet anders behandeld. Maar als je aangeeft niet in God te geloven, wordt de discussie opmerkelijk vlot afgekapt. Je moet eigenlijk de deur openhouden, anders is er geen interesse in een gesprek. Het vreemde is dat ik vaak meer behoefte heb aan dat gesprek dan zij.

Raar dus, hoewel... Voor mij is het een bevestiging van mijn verandering, voor hen roept het voornamelijk vragen op...

Door de dag door ben je dezelfde en is je omgeving hetzelfde.
Ik bleef ook gewoon lid van de familie.
Echter op het moment dat het op wat diepgaandere gesprekken aankwam (ik had en heb die neigingen nog altijd), ook al gingen ze niet over het geloof, maar bijv. over moraliteit in het algemeen, voelde ik me bij een paar leden van mijn omgeving direct buiten staan.
- Of het werd letterlijk gezegd, dat mijn mening er niet meer toe deed, omdat ik niet meer naar de kerk ging,
- of er werd naar me gekeken met een glimlach van: Wat heb jij hier nou nog op te zeggen?

Gelukkig nu nog maar bij een enkeling, maar duidelijk voelbaar.

Mariakat schreef:Echter op het moment dat het op wat diepgaandere gesprekken aankwam (ik had en heb die neigingen nog altijd), ook al gingen ze niet over het geloof, maar bijv. over moraliteit in het algemeen, voelde ik me bij een paar leden van mijn omgeving direct buiten staan.
- Of het werd letterlijk gezegd, dat mijn mening er niet meer toe deed, omdat ik niet meer naar de kerk ging,
- of er werd naar me gekeken met een glimlach van: Wat heb jij hier nou nog op te zeggen?

Gelukkig nu nog maar bij een enkeling, maar duidelijk voelbaar.

Buiten de lijntjes kleuren wordt je inderdaad niet in dank afgenomen. Dat is erg jammer, temeer omdat je het zelf ervaart als enorme bevrijding. Als iemand belijdenis doet wordt iemand gefeliciteerd. Als je vrijdenkt dan volg je niet de spelregels en is dat al gauw einde discussie.

Oja, enige vorm van haat is ook wel voorgekomen. Ooit was ik stevig verliefd, ze was christelijk natuurlijk, en het was wederzijds. Net in de periode dat mijn afvalligheid in een versnelling kwam, en ik nog niet "uit de kast" was. Ik wist me er echt geen raad mee, en was compleet pissed dat zoiets marginaals als religie mijn leven verpestte. Zodoende heb ik het maar laten gaan. Als je niks met geloof hebt kan het wel, maar voor mij zal dit altijd een gevoelig punt zijn.

Ai... leef met je mee, mijn relatie is erop verbroken, op mijn afvalligheid. Ik zal het ook nooit kunnen snappen en ook al heb ik nu 2 jaar later vrede ermee dat het uit is, toch blijft dat altijd een pijnpunt en kan ik er ongelofelijk pissed om worden. Veel bewondering voor mensen die dan toch hun eigen weg durven te gaan.