Brief aan mijn ouders

[EJ_81]

Hoi writer, PietV,

Ik trek het me gelukkig nog niet echt aan. Nou ja, misschien een beetje. Ook mijn ouders maakten direct een opmerking over de duivel die lacht. Misschien moet ik ze even uitleggen dat ik daar ook niet in geloof... en zo'n opmerking dus volkomen lucht is voor me.

Het ironische is inderdaad dat zulke opmerkingen alleen maar het tegendeel bewerkstelligen. Tot nu toe waren de reacties van mensen vrij mild; nu krijg ik twee keer ineens de duivel om mijn oren. Oh ja, eerder werd mij nog een of ander raar porno-motief in de schoenen geschoven door twee mensen in mijn zendingsorganisatie, maar daar is later excuses voor aangeboden.

Ik zal wel zien hoe het verder gaat. Gelukkig heb ik nog een broer die veel verstandiger reageerde. Hij gelooft wel, maar niet zo zwart-wit. Nu maar eens terug mailen naar de andere broer... wordt vervolgd.

[writer]

..Ook mijn ouders maakten direct een opmerking over de duivel die lacht....

Nu speelt je familie nog een belangrijke rol in je besluitvorming maar je zal zien als straks alles geluwd is zal je echt blij zijn dat je van "hun" godsdienst af bent. Een lachende duivel. Zegt maar tegen ie ouders als ze er weer over beginnen dat die al lacht sinds hij Eva van de verboden vrucht heeft laten eten, dat hij nog steeds elke dag lacht omdat hij Gods mooie schepping vernietigd heeft, omdat hij dagelijks duizenden mensen aan zijn rijk in de hel toegewezen krijgt.
En wat doet God daartegen? Die laat zijn volwassen Zoon in een kribje opnieuw geboren worden om hem te laten kruisigen en vervolgens weer terug in de hemel op te vangen. De wereld moet het verder zelf maar uitzoeken. En de satan maar lachen, die kan gewoon zijn gang blijven gaan, zieltjes winnen voor de hel.
Wat een belachelijke godsdienst uit het jaar nul.

ps.
Mijn moeder was net zo, die waarschuwde mij nog voor de hel toen ik al over 40 was, dat ik me moest bedenken hoe pijnlijk een brandwond kan zijn...........
Echt goed bedoeld van die mensen, geen kwaad woord over haar, maar wie de hel en verdoemenis bedacht hebben mogen voor mij echt branden.

[EJ_81]

Hoi writer,

Zo'n opmerking over een lachende duivel doet me echt niets. Ik geloof niet (meer) in de duivel, dus het slaat de plank volkomen mis. Kennelijk gaan ze er vanuit dat ik er nog wel in geloof, of, waarschijnlijker, zit het ZO vastgebakken in hun wereldbeeld dat ze zich helemaal niets voor kunnen stellen bij een zoon van hun die de wereld niet zo ziet.

Oke, eigenlijk doet de opmerking me wel iets, vooral dat ze mij dus nog niet helemaal serieus nemen in wat ik heb gezegd. Maar ja het is ook een bom. Kan ik ze niet zo kwalijk nemen.

[writer]

Doe geen moeite ze te overtuigen dat er geen lachende duivel bestaat, kleine kans dat je dat ooit zal lukken, zeker niet op korte termijn. Gelovigen confronteren met tegenstrijdigheden in de bijbel werkt doorgaans beter dan het domweg ontkennen van geloof in hun God en duivel. Pas wanneer men tegenstrijdigheden in de bijbel serieus gaat nemen komt er meer begrip voor mensen die nergens meer in geloven.

[Der Tolle Mensch]

Hallo EJ

Toen ik je verhaal las, zat ik in een openbare ruimte.
Dat voorkwam dat bij de volgende passage de tranen over mijn wangen biggelden:

"Ik heb het uitgeschreeuwd naar God: “Here ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp! U zei toch: een vader geeft zijn zoon toch zeker geen slang als hij hem om een vis vraagt, hoeveel te meer zal de hemelse Vader de Heilige Geest geven aan hen die Hem erom vragen! Zoekt en gij zult vinden! Here, ik heb u nu nodig of ik kan dit niet meer! Ik heb een teken nodig, iets!”

Tot mijn grote schrik gebeurde er toen...
helemaal niets.

Dat was het moment waarop ik – noodgedwongen – mijn geloof los heb moeten laten. God – of hoe je het noemt wat dit heelal heeft bedacht - bemoeit zich kennelijk niet met ons. De grond zakte onder mijn voeten weg. Tijdens het avondeten was ik nog een christen. Nu kon ik dat ineens niet meer zeggen. De hemel? Is er misschien wel helemaal niet. Een groter doel in mijn leven? Foetsie. Werk? Moeilijk. Vrienden? Bijna allemaal christenen. Familie? Ook. HELP!"

Ik wilde niet ten aanschouwen van jan en alleman zitten snotteren, dus slikte ik mijn emoties weg.
Je bent verbaasd dat je verhaal anderen tot tranen toe kan raken.
Maar ja, veel van je lezers identificeren zich vanuit eigen achtergrond gemakkelijk met je verhaal en jij zit er middenin, zodat je het bijna als live verslag vertelt.

Hoe dan ook, de passage die ik heb gekopieerd, geeft in enkele zinnen weer wat de pointe van het hele drama van geloofsverlies is. Ik bewonder je moed om door te zetten en wens je zo weinig mogelijk pijn en ellende met je familie toe!

[EJ_81]

Dank je wel, Jan!

Het roept inderdaad veel herkenning op zie ik. Dat is wel prettig om te merken.

Alhoewel de eerste emotie nu wel gezakt is (dat God weg is), ben je er na 3 maanden natuurlijk nog lang niet klaar mee. Zeker niet als je (zoals in mijn geval) ook nog eens van continent moet gaan verhuizen, van baan moet wisselen, van vrienden, eh, wat niet eigenlijk?

[PietV.]

Hoi EJ, heb je de anonimiteit grotendeels opgegeven?

[Arjen2015]

Beste EJ

Dikke pluim voor je openheid! Bedankt.
Zelf was ik ook zo door het evangelie geraakt dat ik naar Engeland ben gegaan als zendeling. Door eigenlijk dezelfde redenen die jij aangeeft,(nadat we terug waren in Nederland) ook het geloof kwijtgeraakt, als er een god bestaat dan laat hij toch niet iedereen verloren gaan?...hetbestenieuws.nl ( alverzoening) heeft me toen nog een tijdje binnen het christelijk geloof gehouden maar gaandeweg begon de logica mij los te maken van de onzin....

je schrijft zo herkenbaar, je hebt je niet tegen het geloof afgezet...net zoals je tot geloof kwam...ben je tot ongeloof gekomen...het overkomt je, je koos er niet bewust voor....
geloof was een gave.....zo zie ik dat mijn ongeloof ook een gave is...

Ik ben er nog steeds niet toe gekomen om mijn verhaal aan mijn moeder te schrijven of vertellen..ik kies er denk ik voor het te gaan vertellen..ze weet allang van mijn strijd met het geloof en een paar jaar geleden zelf huilend op de bank gezeten bij haar...maar ben nu een aantal jaar verder en ben toe aan meer uitleg hoe ik er nu insta....
toen stond ik nog toe dat , ondanks dat ik aangaf niet meer in jezus als zoon van god te geloven, om met me te bidden...nu ben ik verder ....dat station ben ik ook gepasseerd.

maar nogmaals bedankt!!! Ik lees graag meer in de toekomst van jouw weg....

[dikkemick]

Wat een geweldige overduidelijke samenvatting. Alles komt hier bij elkaar.

Het indoctrinatieproces:

...ben ik vanaf kinds af aan een overtuigd Christen geweest. Kerk, kinderclub, discussies op school met de meester over New Age, WWJD bandjes, EO weekenden, bijbellezen aan tafel & in bed, bidden, etcetera, etcetera. De wereld was ook heel duidelijk voor mij: we geloven in de Bijbel, in alles wat erin staat, inclusief de Heilige Geest en we proberen daarin andere mensen te stimuleren om ook zo die relatie met de Heer te hebben.

En zoals EJ_81 al schrijft. Hij neemt het zijn ouders niet kwalijk en begrijpt waarom zij zo gehandeld (en opgevoed hebben). Prima insteek!

De cognitieve dissonantie periode/Het geestelijke gevecht:

...Het duurde eigenlijk niet lang (binnen een jaar in Engeland) dat ik me bewust werd van wat ongemakkelijke gedachten in mezelf.
...als God echt wil dat alle mensen gered worden, als Hij echt van de wereld houdt, waarom is Hij dan zo enorm verborgen? Ik twijfelde geen seconde aan het bestaan van God, maar …
….
...Ik liet deze twijfels niet de overhand laten nemen, en heb er onderzoek naar gedaan, voor gebeden, bijbel gelezen, weggeduwd, etc. Toch bleef het maar een ongemakkelijke situatie...
..Dit weerhield me er niet van om toch met zendingsorganisatie XXX in zee te gaan, en naar land YYYY te gaan. Ik was in het volle vertrouwen dat ik niet uit de hand van Jezus geroofd zou kunnen worden ...
...Het christelijke wereldbeeld leek gewoon zo onlogisch geworden, en een meer ‘agnostisch’ wereldbeeld (“we weten het niet”) leek zo veel logischer. Maar ik wilde Jezus niet kwijt!

De desillusie/het verlies en de opbouw:

...Tijdens het avondeten was ik nog een christen. Nu kon ik dat ineens niet meer zeggen. De hemel? Is er misschien wel helemaal niet. Een groter doel in mijn leven? Foetsie. Werk? Moeilijk. Vrienden? Bijna allemaal christenen. Familie? Ook. HELP!
...In het begin was dat verschrikkelijk eng en heb ik ook veel gebeden (ironisch genoeg)

En EJ zal er wat betreft de ouders, familie, vrienden etc. nog niet zijn. De laatste fase is nog niet afgerond. Hij heeft nog veel uit te leggen. Tenminste: Ik verwacht dat dat min of meer van hem geëist/verwacht gaat worden. De echte vrienden echter blijven bestaan en er gaat een nieuwe wereld voor je open!
Maar o Wee als ooit iemand gaat beweren dat je nooit ECHT Christen bent geweest. Die zit er dan nog dieper in dan jij zat en je kunt er slechts medelijden mee hebben.

Succes!

[Arjen2015]

De reaktie van christenen die zeggen dat je eigenlijk nooit echt heb geloofd of een echte christen ben geweest, is omdat hun eigen godsbeeld anders gaat wankelen. Ze kunnen en mogen zich niet voorstellen en past niet binnen hun theologisch denken dat een echte gelovige het geloof kan verliezen, omdat ze hun geloof dan ook wel eens zouden kunnen verliezen. Toegeven dat je echt christen ben geweest of toegeven dat je echt heb gelooft zou betekenen dat het ook bij hun mogelijk zou kunnen worden. En dat denken toe te staan is een gevaarlijke zwakheid....

Ik kan het weten.... ik was er zo 1

[EJ_81]

Beste EJ
Dikke pluim voor je openheid! Bedankt.

Dank je, graag gedaan. Grappig om te zien hoeveel verhalen inderdaad overeen kunnen komen!

De mensen achter die website van alverzoening (Andre Piet met name) heb ik ooit nog hele discussies mee gevoerd. Op een gegeven moment zat hij serieus te overwegen om te geloven dat de aarde hol is ipv bol omdat dan o.a. de hemel letterlijk altijd 'boven' je is. Ik heb me krom gelachen. En die hyper-letterlijke vertalingen, met een hele aionen theorie erop en eraan om alles maar aan elkaar te breien, en net doen of er geen eeuwige straf is in de Bijbel. Haha, het was me toch een tijd.

Hoop dat je de moed vindt om je moeder ermee te confronteren.

maar nogmaals bedankt!!! Ik lees graag meer in de toekomst van jouw weg....

Ik zal hier wel eens zo nu en dan een update plaatsen.

[EJ_81]

Hoi EJ, heb je de anonimiteit grotendeels opgegeven?

Ja. Het boeit mij niet zoveel als vrijdenkers (of bezoekers) op deze site erachter komen wie ik ben. Ik schaam mij daar niet voor.

Wel wil ik nog even voorkomen dat mensen simpelweg maar op mijn volledige naam hoeven te googlen en dan hier uitkomen. Dat ga ik pas doen als ik voorzitter ben van het humanistisch verbond ofzo

Grapje natuurlijk, maar ik merk dat ik een grote passie heb voor filosofie, voor het vinden van waarheid, oplossen van mysteries in het leven, manieren om te leven, vrijheid, etc. Ik zocht dat helemaal in de theologie, maar wil dat nu meer op andere manieren vorm gaan geven. Ik zal wel zien wat het wordt. Iemand nog een vacature?

[EJ_81]

Wat een geweldige overduidelijke samenvatting. Alles komt hier bij elkaar.

Dank je. Ja, het is achteraf gezien een vrij helder proces. Niet als je er midden in staat. Maar ik weet nu wel hoe cognitieve dissonantie werkt en voelt!

En EJ zal er wat betreft de ouders, familie, vrienden etc. nog niet zijn. De laatste fase is nog niet afgerond. Hij heeft nog veel uit te leggen. Tenminste: Ik verwacht dat dat min of meer van hem geëist/verwacht gaat worden. De echte vrienden echter blijven bestaan en er gaat een nieuwe wereld voor je open!
Maar o Wee als ooit iemand gaat beweren dat je nooit ECHT Christen bent geweest. Die zit er dan nog dieper in dan jij zat en je kunt er slechts medelijden mee hebben.
Succes!

Wee o wee inderdaad! Die zal niet op een glimlach kunnen rekenen. Ik weet dat dit de natuurlijke reactie is, ik was ook zo, maar het is gewoon volkomen onzin. Als ik geen echte christen was, dan kun je echte christenen op geen enkele manier herkennen en zou iedere christen aan zichzelf moeten twijfelen.

[PietV.]

Ja. Het boeit mij niet zoveel als vrijdenkers (of bezoekers) op deze site erachter komen wie ik ben. Ik schaam mij daar niet voor.

Best mooi je geeft afvalligheid een gezicht net als Inge. Veel mensen doen het anoniem, ook goed natuurlijk, maar het is lastig om jezelf dan met iemand te identificeren. Want SnorBor uit Verweggistan die een avatar heeft van een clown schrijft een zeer indrukwekkend relaas over zijn omkering, maar toch wringt er iets..

[Labyrint]

Grapje natuurlijk, maar ik merk dat ik een grote passie heb voor filosofie, voor het vinden van waarheid, oplossen van mysteries in het leven

Waarheid is de wetenschappelijke weg. En de waarheid is misschien wel hemelser en gekker dan alle religieuze boeken bij elkaar. Daarnaast filosoferen en fantaseren. Desnoods over goden en zielen en weet ik wat voor ideeën en kijken of je dat een werkelijke wetenschap kunt maken en kunt bewijzen. Je kan er bij ene James Randi een miljoen mee verdienen heb ik gehoord. Misschien moet er een brug worden geslagen tussen religieuze filosofieën en de kwantummechanica. Misschien zit er een missing link en wordt Lawrence Krauss ineens een theist haha. Ik kwam laatst een YouTube kanaal tegen van een gepensioneerde meneer die verteld dat hij zo druk was geweest met zijn carriere als softwareprogrammeur dat hij geen tijd meer heeft gehad om zijn vroegere studie en passie uit te dragen voor het nageslacht. Je merkt dat hij het belangrijk vind om waarheid te vinden en de realiteit vast te stellen door middel van bewijs en waarneming en die basics over te dragen aan de nieuwe generatie. Hij heeft een videoboek over kosmologie etc. gemaakt. En het is allemaal hemels zonder religieuze wonderen. Nou ja kijk maar eens als je zin en tijd hebt.
https://www.youtube.com/watch?v=HgNJwg2 ... PCqg9W2608" onclick="window.open(this.href);return false;