Ik zou het fijn vinden de hele lijst van bijbelvervalsingen te krijgen, zodat mijn claim dat het systematisch gedaan is bewezen wordt. Hier zijn een paar bevestigingen die ik bij het overdenken ervan vandaag vond:
Mt. 5:47
Grondtekst en alle oude vertalingen:
"En indien gij alleen uw broeders groet, waarin doet gij meer dan het gewone?"
Nieuwe vertaling:
"En als jullie alleen je broeders en zusters vriendelijk bejegenen, wat voor uitzonderlijks doe je dan?"
Mt. 18:15
Grondtekst en oude vertalingen:
"Indien uw broeder zondigt, ga heen, bestraf hem onder vier ogen. Indien hij luistert hebt gij uw broeder gewonnen."
Nieuwe vertaling:
"Als één van je broeders of zusters tegen je zondigt, moet je die daarover onder vier ogen aanspreken. Als ze luisteren dan heb je ze voor de gemeente behouden."
Let op dat men ook het woordje "bestraffen" veranderd heeft in het onschuldige "aanspreken". Alles wat te maken heeft met haat, straf, oordeel en allerlei heftigheid, heeft men in de nieuwste bijbel ook zoveel mogelijk schoongepoetst.
Mt. 18:21
Grondtekst en oude vertalingen:
"Toen kwam Petrus bij hem en zei: Here, hoeveel maal zal mijn broeder tegen mij zondigen en moet ik hem vergeven?"
Nieuwe vertaling:
"Daarop kwam Petrus bij hem staan en vroeg: 'Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan vergeving schenken?"
Mt. 18:34, 35
Grondtekst en oude vertalingen:
"En zijn meester werd toornig en gaf hem in handen van de folteraars, totdat hij hem al het verschuldigde zou betaald hebben. Alzo zal ook mijn hemelse vader u doen, indien gij niet, een ieder zijn broeder, van harte vergeeft."
Nieuwste vertaling:
"En zijn heer was zo kwaad dat hij hem in handen van de gerechtsbeulen gaf totdat hij de hele schuld zou hebben terugbetaald. Zo zal mijn hemelse vader ook ieder van jullie behandelen die zijn broeder of zuster niet van harte vergeeft."
Merk weer op dat men ook de folteraars kundig heeft weggepoetst. In oude commentaren vind je nog wat bedoeld is:
Pulpit commentary: Tormentors; βασανισταῖς: tortoribus. These are not the gaolers, prison keepers, but persons who put prisoners to the torture. Neither Jewish nor Roman law at that time recognized any such officials; neither were those in confinement treated thus in either community. The idea is taken from the practice of Oriental despotism, which might thus punish an offence considered supremely detestable. In a mystical sense these are the ministers of Divine vengeance who carry out the behests of the King. In the present case there could be no possibility of payment. A criminal delivered to the tormentors would have no opportunity or means of raising the necessary funds. If this is a picture of the final judgment, it is parallel to our Lord's statement in Matthew 5:26, "Thou shalt by no means come out thence till thou hast paid the uttermost farthing;" ("Gij zult daar voorzeker niet uit komen voordat gij de laatste penning hebt betaald").
Hier een prachtig voorbeeld dat laat zien hoezeer Jezus het systeem van slavernij, waarbij de slaaf behandeld wordt op de manier waarop wij moderne machines behandelen, volkomen normaal vond. Hij gebruikt het als voorbeeld om zijn leerlingen een les te leren:
Lucas 17:7-10: "Wie van u zal tot zijn slaaf, die voor hem ploegt of het vee hoedt, als hij van het land thuiskomt, zeggen: Kom terstond hier aan tafel? Zal hij niet veeleer tot hem zeggen: Maak mijn maaltijd gereed, schort uw kleren op en bedien mij, tot ik klaar ben met eten en drinken, en daarna kunt gij eten en drinken? Zal hij de slaaf soms danken, omdat hij deed wat hem bevolen was? Zo moeten ook jullie, wanneer jullie alles gedaan hebben wat jullie bevolen is, zeggen: Wij zijn onnutte slaven; wij hebben slechts gedaan, wat wij moeten doen."
Let op hoe de nieuwste vertaling het woordje "slaaf" niet durft te gebruiken en de waardeloosheid van de persoon ("onnutte", eng: unprofitable) verdonkeremaant door het te vervangen met het onschuldige "iemand die enkel zijn plicht doet":
"Als iemand van jullie een knecht zou hebben die ploegt of de kudde weidt, dan zal hij, wanneer die thuiskomt van het land, toch niet tegen hem zeggen: "Ga maar meteen aan tafel"? Zal hij niet veel eerder tegen hem zeggen: "Maak iets te eten voor me klaar, doe je gordel om en bedien me terwijl ik eet en drink, en daarna kun je zelf eten en drinken"? Hij bedankt de knecht toch niet omdat hij gedaan heeft wat hem is opgedragen? Hetzelfde geldt voor jullie; wanneer jullie alles gedaan hebben wat jullie is opgedragen, zeg dan: "Wij zijn maar knechten, we hebben enkel onze plicht gedaan".
Deze nieuwste vertaling is op vele manieren kolder. Men wil het beeld van slavernij wegpoetsen, maar er een moderne knecht voor in de plaats te zetten is absurd, want het brengt de moderne lezer geheel in verwarring. Een werknemer woont helemaal niet in hetzelfde huis, noch heeft hij ook maar iets te maken met het klaarmaken van eten en bedienen van zijn werkgever. Maar
zou een moderne knecht in hetzelfde huis wonen dan zou iedere werkgever hem
vanzelfsprekend bedanken voor het noeste werk en verwelkomen met een douche om zich op te frissen en een maaltijd die hij nu wel verdiend heeft. De pointe van de vergelijking is echter exact het omgekeerde van de wereld waarin wij leven: dat de werkgever helemaal geen enkele dank verschuldigd is omdat de slaaf - afgezien van het feit dat hij als een machine functioneert - helemaal geen enkele waarde heeft, en het de normaalste zaak van de wereld is om wanneer hij afgepijgerd van zijn dagtaak thuiskomt nog even door zijn eigenaar aan het werk gezet wordt om het eten te maken voor zijn baas. Pas helemaal op het laatst mag hij ook een hapje eten, zoals wij onze grasmaaiers af en toe even met wat olie en brandstof voorzien.
Aangezien de moderne bijbelvertaling opzettelijk systematisch vervalst is, is het bijbelgeloof van vandaag de dag meer dan ooit oplichterij.
Het interessante is dat bewust worden van deze vervalsingen juist voor het eerst je ogen opent voor hoe vreselijk patriarchaal en primitief de bijbel is. Dingen waar je vroeger helemaal onnadenkend overheen las slaan je nu met volle kracht in het gezicht. Tenminste zo verging het mij.
Des te leuker idd dat het voor Johannes en Paulus kennelijk geen thema is.