Freethinker.nl

Uitvluchten, uitvluchten.
Mediteer er maar eens op dan verdwijnt het tegenstribbelende ik wel.

Rereformed: heb nog steeds het plan om over een jaar of twee idd naar het noorden van Finland te trekken voor noorderlicht. Wellicht zal ik je dan wel even opzoeken

Rereformed schreef:

Volgens mij moeten jullie allemaal naar het Barre Noorden om de perfecte synthese tussen oost en west te bereiken.

Maar ja, wie durft dat experiment -zonder een reden als excuus voor een uitvlucht te zoeken om hem niet te doen- ook serieus aan? 8)

Rereformed,

Daar vertel je zo wat !
Op een wintertochtje met de "Hurtigruten" heb ik me door de brug laten waarschuwen voor bijzonder poollicht 's-nachts.
En toen heb ik een gigantische, horizontaal liggende dubbele ring gezien.
Immens groot.
Thuis wat hoekmetingen nalopende had ik een echt fenomeen te pakken:
Magnetisch heel rustig weer en gezien mijn hoekmetingen was die ring er eentje rondom het magnetische Noorden.

Laat ze maar mediteren. . ., toen teringkoud buiten in het wild, was imposant echter !

Roeland

Die angst die ik voel komt op om verscheidene redenen.
Ik weet uit ervaringen dat m'n ware Identiteit in wezen heel goed is -beter dan alles wat ik me ook maar als mens kan voorstellen- en het me daarom als zodanig toekomt dat hele grote geluk, dat het ervaren van m'n ware Identiteit met zich mee brengt, weer te genieten. En uit diezelfde ervaringen weet ik ook dat dit voor iedereen geldt; het komt iedereen volkomen toe te ervaren Wie hij of zij echt is. Toch is er blijkbaar nog iets in m'n onderbewuste wat me wil tegenhouden.

In m'n onderbewustzijn staan allemaal herinneringen opgeslagen die naar boven komen wanneer ik die oefening doe. Vaak heel pijnlijke. Dingen die ik anderen heb aangedaan waarmee ik hen verdriet deed, en dingen die anderen mij aandeden. Dingen uit een ver verleden die ik al vergeten was. Allerlei gedachten en mentale voorstellingen waar ik niet van gediend ben en die ik moreel afkeur. En als die verminderen gaat het over in een lichamelijke spanning.

Ik weet uit m'n ervaringen dat het dagelijkse leven een hel is in vergelijking met onze originele staat die we hadden voordat we hier geboren werden. Maar dat zijn we vergeten, en denken dat een goed glas wijn en mooie muziek, of een prachtig landschap, of seks, of wat dan ook van deze wereld ons het ware geluk geven. Maar dat is slechts surrogaat in vergelijking met het ware. We laten onszelf bedriegen. Het zijn allemaal fopspenen. Dit weet ik uit een hemelsgelukkige ervaring die 4 dagen duurde in 2001.

Maar ik kijk op tegen dat door het vagevuur gaan van al die onderbewuste misère...
Toch ga ik het doen. Want ik weet dat een diepergelegen onderbewuste angst in me bestaat is dat ik een zelfzuchtig wezen toe zou staan heel erg gelukkig te zijn als ik mijzelf dat toe zou staan. Maar ik weet ook uit ervaringen dat dat idee volkomen onjuist is. Ik heb die gedachte het "val idee" genoemd. Dus door die angst laat ik me niet tegenhouden.

Een uit die zelfde onderbewuste angst voortkomende bangheid is die van het ego om te sterven. Maar ik weet ook uit ervaring dat op het moment dat je het ego niet ervaart, dat niet wil zeggen dat je er niet meer bent of niets meer ervaart. Integendeel! Maar wat je dan ervaart is zó onvergelijkbaar gelukkiger dan alles wat we hier kennen dat het niet te vergelijken is met het dagelijkse bewustzijn.

De Spaanse mysticus San Juan de la Cruz heeft in de 16e eeuw over dit door het vagevuur gaan hele boeken geschreven. Het bekendste is "Nacht van de Ziel". Daarin schrijft hij o.a. dat je je niets moet aantrekken van wat voor mentale beelden dan ook, omdat het allemaal valse illusies zijn. Hij gaat zelfs zo ver als te schrijven: "Beschouw alle dingen alsof ze niet waren."

Eenmaal voorbij dat vagevuur (purgatorio) kom je in een staat waarin je anderen heel effectief kan helpen en zelfs genezen op een voor ons normaal niet mogelijk gehouden wijze.
Het "vagevuur" wordt door de kerken officieel gezien als iets waar je pas na je dood doorheen gaat. Maar ik begrijp dat het eigenlijk betekent dat je er doorheen kan gaan wanneer je weet dat je dit ego niet echt bent. In die zin is het -en ben jij als het- eigenlijk al gestorven, al ervaar je het nog wel alsof je het was. Maar je weet dat het een illusie is. En geen prettige. Althans niet in vergelijking met die hogere staat.

Deze zaak is plotseling urgent voor me geworden. Het blijkt dat m'n zuster al decennia lijdt aan een pijnlijke darmziekte. Ik wist hier niets van tot voor kort omdat ik bijna 30 jaar aan de andere kant van de wereld heb gewoond; 9 jaar in Amerika en 19 in Mexico. Nu dat m'n moeder me vertelde dat m'n zuster enige dagen geleden in het ziekenhuis lag maar weer terug naar huis is gegaan, omdat ze in dat ziekenhuis niet kon slapen met al die herrie van andere patiënten om haar heen, besef ik pas wat m'n zuster bedoelde met "Ik heb vaak last van m'n darmen". Ze heeft me nooit ongerust willen maken, en zich altijd goed gehouden in mijn aanwezigheid. Maar ik besef nu dat het een ware lijdensweg voor haar is.
De artsen hebben haar jaren geleden al gezegd dat er voor haar niets anders op zit dan er mee te leven. Dat heeft ze me eindelijk allemaal opgebiecht.

Dus nu wordt het menens voor me. De Duitse mysticus Jacob Böhme schrijft rond 1600 in "De Vita Mentalis" (Het Leven Voorbij de Zinnen) o.a. "In die angst verkeert de liefde het allerliefst, want daar laait haar vuur het hoogste op."

Mogelijk zal ik hierdoor weinig of geen tijd meer kunnen besteden aan het posten op dit interesante forum. Ik wil iets beters voor m'n zuster dan wat ze nu ervaart. Al moet er een wonder voor gebeuren.

Iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties.

L. Langeweg schreef:In m'n onderbewustzijn staan allemaal herinneringen opgeslagen die naar boven komen wanneer ik die oefening doe. Vaak heel pijnlijke. Dingen die ik anderen heb aangedaan waarmee ik hen verdriet deed, en dingen die anderen mij aandeden. Dingen uit een ver verleden die ik al vergeten was. Allerlei gedachten en mentale voorstellingen waar ik niet van gediend ben en die ik moreel afkeur. En als die verminderen gaat het over in een lichamelijke spanning.

Ik weet uit m'n ervaringen dat het dagelijkse leven een hel is in vergelijking met onze originele staat die we hadden voordat we hier geboren werden. Maar dat zijn we vergeten, en denken dat een goed glas wijn en mooie muziek, of een prachtig landschap, of seks, of wat dan ook van deze wereld ons het ware geluk geven. Maar dat is slechts surrogaat in vergelijking met het ware. We laten onszelf bedriegen. Het zijn allemaal fopspenen. Dit weet ik uit een hemelsgelukkige ervaring die 4 dagen duurde in 2001.

Voor mij ligt het boek / stripboek A Season of Mists van Neil Gaiman. Dat is deel 4 in zijn beroemde saga The Sandman over het wezen Droom, de personificatie van alles en iedereen die droomt. Droom heeft 6 broers en zussen, die zich als groep de Eindelozen noemen. Het zijn geen goden; dat zijn slechts miezerige onderkruipsels die voortspringen uit de fantasie van levende wezens.

In dit verhaal gaat Droom naar de Hel om zijn (sterfelijke) geliefde terug te halen. Hij had haar daar voor straf naartoe gestuurd omdat zij hem niet zag zitten. Als Droom daar aankomt, ontdekt hij dat Lucifer heeft besloten niet meer mee te doen aan het kosmische spel van goed en kwaad, en zich terugtrekt als de Heer en Meester van de Hel, en zich dus ook niet meer als tegenstander van de Schepper profileert. Lucifer legt Droom uit waarom hij dat heeft besloten, en dan zegt hij het volgende:

L: And the mortals! I ask you---why? Tell me that---why?

D: 'Why' what, First among the Fallen?

L: Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spend my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. 'The Devil made me do it.' I have never made one of them do anything. Never. They live their own tiny lives. I do not live their lives for them. And then they die, and they come here (having transgressed against what they believed to be right), and expect us to fulfill their desire for pain and retribution. I don't make them come here. They talk of me going around and buying souls, like a fishwife come market day, never stopping to ask themselves why. I need no souls. And how can anyone own a soul? No. They belong to themselves... they just hate to have to face up to it.

Het is pathetisch om ideeën en moralen uit een strip te halen, maar Gaiman is een sterk schrijver die wel vaker met dit bijltje heeft gehakt. En hoe vreemd ook, er schuilt naar mijn idee meer dan een kern van waarheid in hetgeen Lucifer hier beweert. Je leven is van jezelf, er is niemand die daar een oordeel over velt, of je dwingt tot zaken die je niet wilt doen. Het heeft dus ook geen zin om een 'hoger iets' na te streven, omdat dat 'hoge iets' uitsluitend en alleen je eigen leven is. Dáár is waar de keuzes vallen, waar de geest krasjes en wondjes oploopt (soms in groot formaat, die niet meer helen). Het nastreven van een hoger doel is de confrontatie met jezelf telkens maar weer uit de weg gaan, telkens weer uitstellen, onder het mom van bang zijn voor, het niet aandurven om, enzovoort, enzovoort. En precies dát is de onrust die nooit tot rust wil komen.

Alhoewel dit geen zelfhulpgroep is, ik geen psycholoog ben, en ik je ten zeerste zou willen aanraden er eentje te bezoeken, ligt naar mijn idee het antwoord niet in het proberen van verheven onzin van de zoveelste swami. Het antwoord ligt in het voorzichtig en onder begeleiding (vandaar de psycholoog) aangaan van de confrontatie, het accepteren dat je minder fraaie dingen hebt gedaan, dat je je hebt verlaagd tot een niveau waar je je nu van afkeert, en daarvan leren. Welcome to life. Ik trek nadrukkelijk de parallel met een rasecht gelovige van christelijke, islamitische, ... inslag, die in veel gevallen de confrontatie met de werkelijkheid uit de weg gaat en zich verschuilt achter de fopspeen van hogere liefde, overgave, redding, vrede, pseudo-zekerheid van toilettegelwijsheden, en meer. Vrede heb je als je accepteert---volledig, zonder voorbehoud, zonder dingen weg te laten of erbij te fantaseren---dat je bent wie je bent en wat je hebt gedaan. Je mag best zeggen dat je oerend stom bent geweest, en je je daar nu rot over schaamt: welcome to the club. Maar als het goed is heb je ervan geleerd, je zult dergelijke dingen niet meer doen, en daar gaat het om.

Die zelfstandigheid is eng, want het impliceert dat je ook zélf je keuzes moet maken, en dat die keuzes op geen enkele manier als 'juist' kunnen worden betiteld. Er is geen 'hogere meetlat' of iets dergelijks waaraan je je acties kunt peilen. Je doet altijd naar beste weten en kunnen---tenminste, dat hoop ik---en doet moeite om ervoor te zorgen dat er zelfs een zekere objectiviteit in dat weten en kunnen zit. Dit omdat het een gegeven is dat je niet alleen op de wereld bent... Maar zelfs dat kun je in bepaalde omstandigheden negeren, als je dat wilt. Echter, het is jouw keuze, en jij moet met de gevolgen leren omgaan. Als je al niet eens in staat blijkt om eerlijk te zijn ten opzichte van jezelf, waarom verwacht je dan dat de woorden van een swami je opeens uit de brand zullen helpen? Dat is dan hooguit symptoombestrijding, en geen definitieve en permanente oplossing.

Sterkte met je zus.

Sararje schreef:Rereformed: heb nog steeds het plan om over een jaar of twee idd naar het noorden van Finland te trekken voor noorderlicht. Wellicht zal ik je dan wel even opzoeken

OK, welkom!

cymric schreef:Die zelfstandigheid is eng, want het impliceert dat je ook zélf je keuzes moet maken, en dat die keuzes op geen enkele manier als 'juist' kunnen worden betiteld. Er is geen 'hogere meetlat' of iets dergelijks waaraan je je acties kunt peilen. Je doet altijd naar beste weten en kunnen---tenminste, dat hoop ik---en doet moeite om ervoor te zorgen dat er zelfs een zekere objectiviteit in dat weten en kunnen zit. Dit omdat het een gegeven is dat je niet alleen op de wereld bent... Maar zelfs dat kun je in bepaalde omstandigheden negeren, als je dat wilt. Echter, het is jouw keuze, en jij moet met de gevolgen leren omgaan. Als je al niet eens in staat blijkt om eerlijk te zijn ten opzichte van jezelf, waarom verwacht je dan dat de woorden van een swami je opeens uit de brand zullen helpen? Dat is dan hooguit symptoombestrijding, en geen definitieve en permanente oplossing.

Cymric is back!

L. Langeweg schreef:Die angst die ik voel...
...rond 1600 in "De Vita Mentalis" (Het Leven Voorbij de Zinnen) o.a. "In die angst verkeert de liefde het allerliefst, want daar laait haar vuur het hoogste op."

Al je religieuze omzwervingen in het rijk van de fantasie spruiten voort uit de angst voor het leven. Ben je die angst eenmaal kwijt dan heb je ze niet meer nodig. Bovenstaande post van Cymric reikt vele gedachten aan, Langeweg, die je eens zou moeten onderzoeken. Ook Nietzsche stelde alles in het werk om menselijke illusies te ontmaskeren en wegen proberen te vinden om de innerlijke mens gezonder te maken door het sterker te maken. Zijn teksten hebben me bijzonder veel geholpen.

...omdat ik bijna 30 jaar aan de andere kant van de wereld heb gewoond; 9 jaar in Amerika en 19 in Mexico.

Interessant om te horen. Ik ben dit jaar ook precies 30 jaar weg uit mijn geboorteland. Het is geen gemakkelijke weg. Jij bent uiteindelijk dus weer teruggegaan. Lijkt me ook moeilijk.

Rereformed schreef: Interessant om te horen. Ik ben dit jaar ook precies 30 jaar weg uit mijn geboorteland. Het is geen gemakkelijke weg. Jij bent uiteindelijk dus weer teruggegaan. Lijkt me ook moeilijk.

Aan de ene kant is dat misschien iets 'droevigs'. Misschien iets om te vieren aan de andere kant?

Rereformed schreef:Cymric is back!

Nee, niet echt. Misschien af en toe even.

cymric schreef:

Rereformed schreef:Cymric is back!

Nee, niet echt. Misschien af en toe even.

Jammer! Ik lees je bijdragen altijd met plezier en aandacht. Ik heb je echt gemist.

De rest van l'équipe schrijft op z'n minst net zo goed als ik, ze doen het alleen op een andere manier. Echt, zo bijzonder zijn mijn bijdragen niet.

Kevin schreef:

Rereformed schreef: Interessant om te horen. Ik ben dit jaar ook precies 30 jaar weg uit mijn geboorteland. Het is geen gemakkelijke weg. Jij bent uiteindelijk dus weer teruggegaan. Lijkt me ook moeilijk.

Aan de ene kant is dat misschien iets 'droevigs'. Misschien iets om te vieren aan de andere kant?

Ach ja, iedere nederlandse filosoof van formaat weet dat ieder foordeel zn nadeel heb.

nee je citeert hem fout

JC de verlosser schreef:Ieder nadeil hep se foordeil

@cymric
U schreef: "Alhoewel dit geen zelfhulpgroep is, ik geen psycholoog ben, en ik je ten zeerste zou willen aanraden er eentje te bezoeken..."

Dank voor uw medeleven.
Ik had trouwens een goede vriend in Mexico die kinderpsycholoog was, en hij vond de visie die ik met hem deelde zeer interessant. We spraken vaak over dit soort dingen.

U schreef ook: "Het nastreven van een hoger doel is de confrontatie met jezelf telkens maar weer uit de weg gaan, telkens weer uitstellen, onder het mom van bang zijn voor, het niet aandurven om, enzovoort, enzovoort. En precies dát is de onrust die nooit tot rust wil komen."

Dat is precies wat ik bedoel; we hebben allemaal het gevoel dat we niet goed genoeg zijn en iets moeten verbeteren in ons leven. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zei: "Ik ben volmaakt goed in alle opzichten, en daarom in alle opzichten volledig tevreden met mezelf." Daarom streven we allemaal een "betere" versie van onszelf na. Dat gaat van body building, botox en plastische chirurgie, tot "zelf-ontwikkeling-verbetering" cursussen volgen en boeken daarover lezen. De hele New Age komt uit dat gevoel van niet goed genoeg zijn voort. En de religies werken dat gevoel ook in de hand.

U citerend: "naar mijn idee het antwoord niet in het proberen van verheven onzin van de zoveelste swami."

Als het echt verheven is dan is het uiteraard geen onzin. Je kan in dat geval iemands raad opvolgen, zonder hem persoonlijk te volgen.
Dat iemand volgen heeft Carlos Castaneda me indertijd voorgoed afgeleerd. Dat gebeurde doordat ik het niet eens was met bepaalde punten van zijn visie. Het begon met zijn verzoek aan mij hem een boek te lenen waarover ik met hem sprak. En het eindigde met zijn mij overdadige bedanken -in aanwezigheid van al zijn "apprentices"- voor een idee dat ik hem gaf. Ik ben hem nog steeds dankbaar dat hij me toonde dat ik niet naar hem op moest kijken of hem volgen, omdat ik al had wat ik nodig had om te weten. Toch is het een leuke paradox dat ik hem nodig had om van hem te leren dat ik hem niet nodig had. Hij was decennia lang een levende legende voor miljoenen mensen.

Deze contemplatie oefening is trouwens al beschreven in het 14e eeuwse boekje "The Cloud of Unknowing" zoals ik hierboven vermeldde. En Eckhard Tolle leert hetzelfde, evenals vele anderen. Ik weet niet of de man op de video's ook leert dat je mogelijk door enige moeilijke momenten heen zal gaan, maar Tolle leert dat wel. Hij heeft het over het "pijn lichaam" dat het ego gebruikt om het "andere" niet te ervaren. Want dat zou het eind van het ego betekenen.
U kunt wel het "idee" hebben dat het antwoord niet ligt in het aanvaarden te ervaren wat er in je naar boven komt wanneer je het laat gebeuren terwijl je het aanschouwd. Maar het alternatief is het onder de mat te vegen met allerlei afleidingen. En zolang we het volgende niet begrijpen en aanvaarden is dat misschien ook maar het beste:
Want u schreef ook:
"Het antwoord ligt in het voorzichtig en onder begeleiding (vandaar de psycholoog) aangaan van de confrontatie, het accepteren dat je minder fraaie dingen hebt gedaan, dat je je hebt verlaagd tot een niveau waar je je nu van afkeert, en daarvan leren."

Het feit dat we ons schamen en pijn voelen -spijt en wroeging- voor dingen die we gedaan hebben wijst er duidelijk op dat we ze moreel afkeuren. En dat komt weer omdat ze niet stroken met onze ware natuur. Want als we ècht zo waren zouden we ze moreel niet van onszelf afkeuren. Integendeel, dan zouden we ze goedkeuren. Maar ons geweten reageert zo niet. Dat kunnen we van de minder fraaie dingen die als herinneringen naar boven komen leren.

Het is in dit verband interessant dat de "beschuldiger" in ons de duivel wordt genoemd. En ook een leugenaar en bedrieger. Daarom schrijft San Juan de la Cruz in Nacht van de Ziel ook dat de duivel toegang tot ons heeft via ons geheugen. Die duivel is ons ego. En dezelfde mysticus adviseerd dan ook je niets van al die mentale beelden -die volkomen echt lijken- aan te trekken. Noch beelden die voorstellen wat anderen hebben gedaan, noch die over wat jezelf zou hebben gedaan.

In die zin heeft de auteur van het stripverhaal gelijk; er is niet iemand "buiten" ons die ons aanzet tot het begaan van daden waarover we ons achteraf schuldig voelen. Dat doet ons ego allemaal. Met datzelfde ego voelen we ons ook schuldig. Tegelijkertijd zijn we dat ego niet, en in die zin is het wel "buiten" ons. Als een illusie.

De ènige 'schuld' die we hebben is iets wat we onszelf verschuldigd zijn, en dat is de erkenning dat we een andere wil hebben dan die van het ego en diens verlangens. Vandaar het ervaren van die gespletenheid tussen het niet doen wat je moreel wil en goedkeurt, en inplaats daarvan doen wat je moreel niet wil en afkeurt.
Daar leren we wel van Wie we in werkelijkheid zijn en wie we slechts lijken te zijn. Wat we ècht moreel willen en goedkeuren wijst op Wie we echt zijn. De rest is schijn.

In die zin is dat stripboek net zo heilig als voor zover bekend het oudst bestaande drukwerk: de Diamand Sutra op een rol van bijna 3000 jaar geleden in de British Library. Het begint met de mededeling dat deze wereld een illusie is. Hier kan je die rol open rollen (The Oldest Printed 'Book' ): http://www.bl.uk/onlinegallery/ttp/ttpbooks.html

Uiteindelijk zal elke bona fide "swami" of "goeroe" je leren dat je hem niet nodig hebt. Ik kreeg die link naar de video's net toegestuurd voordat ik hem in m'n eerste post van deze draad zette, en dacht dat het voor sommigen hier wel leuk zou zijn kennis te nemen van de inzichten die die man geeft.
Zoals ik al zei, er zijn er velen die deze 'techniek' nu aangeven, vaak zonder dat ze elkaar kennen. Hier is een site van mensen die dit ook doen in ons land, mogelijk zonder dat ze de man in de video's kennen: http://www.nu-meditatie.nl/

Het is iets waar de tijd blijkbaar rijp voor is, en het springt op vele plekken als paddestoelen uit de grond. Zelfs Oprah heeft hier niet lang geleden 10 lessen van een uur aan gewijd samen met Tolle via een live wordwide online cursus die honderden miljoenen hebben gevolgd, en die nog steeds gratis online te zien is: http://www.oprah.com/article/oprahsbook ... t_watchnow

De titel van deze draad was enkel om een beetje te provoceren en zo de aandacht hierop te richten... maar de praktijk is alleen voor degene die zich hiertoe aangetrokken zou voelen.

Ik ga nog een paar video's van deze man bekijken -ik heb er pas een paar gezien- om in de stemming te komen. Want mentaal dingen zeker weten is een ding, ze ervaren iets heel anders... en daar gaat het mij nu om. Niet om er verder over te discusiëren. Want dat leidt niet tot het ervaren zèlf, en is daarom nutteloos.