Ik denk dat op een plaats waar de overheid haar taak niet kan uitvoeren, per definitie een toestand van praktische anarchie heerst. Het probleem met een toestand van anarchie is dat een kleine minderheid van afschuwelijke individuen onvermijdelijk straffeloos kan overgaan tot gruweldaden, waarop een escalerende spiraal van geweld volgt. Diit geweld kan slechts gestopt worden wanneer een nieuwe overheid de boel overneemt, dikwijls met diktatoriale middelen. Dan kan onder druk van de meerderheid van goedwillende burgers terug de evolutie naar een vrije democratie ingezet worden.CXT schreef:@siger: Is er nog wel sprake van een staat, wanneer zij haar taken niet (volledig) uit kan voeren?
Dit is uiteraard niet het enige scenario gekend in de realiteit, maar het komt elke eeuw tientallen keren voor.
Dus indien we ons ernstig willen afvragen of in een toestand van anarchie het betere deel van de mensheid de bovenhand heeft, kunnen we alleen maar naar die realiteit kijken. Dat de waarnemingen niet kloppen met de verbeelding van anarchisten, moet net door anarchisten als een ernstig gegeven beschouwd worden. Zelfs als de wantoestanden niet door anarchie zelf veroorzaakt zijn, maar door de voorgeschiedenis of door de menselijke aard, verlicht dat de problemen van de anarchist niet, het zijn integendeel meer bezwaren die de anarchist moet oplossen.
Laat me nog een historisch voorbeeldje geven, om de diskussie bij de realiteit te houden. In het Brazilië van de 17e eeuw wisten weggelopen slaven hun eigen gemeenschappen op te richten en te verdedigen. Hoewel ze allen zonder uitzondering aan de lijve hadden ondervonden wat onvrijheid was, vormden ze koninkrijken zoals Palmares, die zelf slaven begonnen te houden.
