Locutus schreef:Jagang schreef:De mens is van nature nou eenmaal geen anarchistisch wezen.
Een sociaal wezen is, en zal altijd gebonden zijn, aan een hierarchie.
Hierarchie is een emergente eigenschap van een coöperatief verband, in welke vorm dan ook.
Anarchisme is in de menselijke context dus op zijn best een oxymoron.
Er zal altijd een figuur opstaan die gevolgd wordt door anderen.
Dit impliceert per definitie dat er een einde komt aan het anarchistische principe, aangezien zo'n spontaan ontstane constructie gedragscodes met zich meebrengt.
En dat is geen enkel probleem in een stateless society. Als jij elke morgen Barrack Obama op wilt bellen om te vragen wat je vandaag moet doen, dan ben je daar geheel vrij in.
M.a.w.: Mensen die graag leven in een samenleving met een 'chain of command', die kunnen geheel naar eigen believen zo'n samenleving starten. Die vrijheid hebben ze wat mij betreft. Omgekeerd vraag ik alleen wel dat ze mij vrij laten om niet bij hun club te horen.
Elk mens komt vroeg of laat in zo'n "chain of command" terecht, tenzij je helemaal niets van wie dan ook nodig hebt.
Om werkelijk vrij en onafhankelijk te zijn zal je dus een eenpersoons-autarkie moeten vormen.
Verder blijven sociale structuren groeien tot ze elkaar letterlijk tegenkomen, met wisselend resultaat.
Daar zou jij op een dag domweg tussen komen te zitten, waarbij je op enig moment de keuze zult hebben tussen het aanvaarden van hun gezagsstructuur, of vertrekken/ondergronds gaan als paria.
Alles wat jou beschermt zijn immers een reeks principe's, (zoals de onzichtbare kleren de keizer "beschermden") die door een opkomende machtsstructuur vrij eenvoudig terzijde kunnen worden geschoven.
Jij zal als eenling nooit boven/buiten hun wetten kunnen (blijven) staan, omdat je er domweg geen enkel fysiek verweer tegen hebt.
Verder heb jij het over een "stateless society".
Definieer eens wat een staat is dan?
Volgens mij is een stam immers ook al een eenvoudige staatsvorm.
Zo is het ooit allemaal begonnen.
De stamoudsten van toen staan aan de basis van de politiek van vandaag.
Ik denk dat zo'n staatloze samenleving een illusie is.
Op zijn best creéer je een heleboel ministaatjes, maar dat is nog steeds geen staatloze samenleving.
Mensen klonteren immers samen, en een enclave zie ik als niets minder dan een staatsvorm.
De "staat" zal in ieders bestaan terugkeren als ijskristallen in supergekoeld water.
Want stammen of enclave's groeien, klonteren samen, of roeien elkaar uit om weer verder te kunnen groeien.
Sterker nog: Als jij dankzij andere mensen op het spoor van het anarchisme bent gekomen, en je baseert op hun literatuur, handel je al in strijd met de anarchistische grondslagen omdat je een bepaalde "expert view" aanhangt.
Dat is flauwekul. Goede argumenten zijn goede argumenten, of je ze nu zelf bedacht hebt of gehoord hebt van een ander.
Dat klopt.
De meeste ideeën die je in je leven krijgt, zijn echter afkomstig van anderen, en derhalve "expert views" die je accepteert.
Dat staat los van de vraag of de argumenten nou goed zijn of niet, want dat is vrij subjectief.
Zo zie ik niet zoveel goede argumenten voor de anarchistische samenleving.
Sterker nog: ik vind ze stuk voor stuk zo lek als een mandje, en net zo utopisch als het Marxisme, met hetzelfde moorddadige potentieel.
Argumenten zijn pas en slechts "goed" wanneer en zolang de ander met de mond vol tanden staat, vooropgesteld dat men zich aan de discussieregels houdt.
Daarmee plaats je jezelf in een rangorde onder de visie van een auteur.
Dat is dus niet waar. De persoon die mij op het pad van anarchisme heeft gebracht heeft bijv. een andere visie op vrije wil dan ik.
Die zin sloeg op degenen die hun ideeén putten uit bijv. een boek van libertaristische auteurs.
Maar ook al heeft de persoon een andere visie op deelgebieden: Op het moment dat je je laat overtuigen, zit je technisch gesproken toch in de min.
Dat hoeft overigens niet per sé kwalijk te zijn, want de meesten laten zich weleens door een ander overtuigen van iets, maar dat neemt niet weg dat er dan even sprake is van machtsongelijkheid.
Het is alleen prettig dat het niet altijd zo aanvoelt.
Verder veroorzaakt elke asymmetrie tussen behoefte en aanbod een hiërarchische verhouding, al zal deze regelmatig slechts tijdelijk zijn.
Je bedoelt de rijke en de arme. Sorry, maar de arme wordt niet door de rijke gedwongen om arm te zijn, en daar gaat het om.
Nee, ik bedoel een behoeftige en een aanbieder.
Dat kan ook een bouwbedrijf zijn die stenen nodig heeft van een stenenbakker.
En inderdaad: De arme wordt niet door de rijke gedwongen om arm te blijven.
Dat wordt hij door het ontbreken van elk positief recht.
Er zijn immers geen vangnetten, en zelfs geen minimumloon.
Dat zou met name degenen die buiten (de bescherming van) staatsvormen verkeren, zoals enclave's, duur komen te staan.
Maar je kan arm en "vrij" sterven natuurlijk prefereren boven een leven in maatschappelijk verband.
Dat is je eigen afweging.
Maar in dat geval wil ik je er aan herinneren dat dit binnen de huidige maatschappij ook al zeer goed mogelijk is.
