Ik begrijp wat je zegt en snap ook je frustraties.Jim schreef:Ik ben bekend met MEE.Thomas schreef:Ik denk dat ik wel weet wat je bedoeld. Dit is volgens mij een ven de nadelen van de WMO. De veranderingen die en moet doorvoeren om van een aanbodsgerichte organisatie over te gaan naar een vraag gerichte vraagt veranderingen binnen de organisatie m.b.t procedures e.d. maar ook vergt dit een ander soort van medewerkers met andere commpetenties Ook zal men de burger moeten leren om vragen te stellen. Hoe moet dat?? Vooral ouderen hebben hier problemen mee, die vragen niet zo gauw iets, dat hebben zij immers nooit geleerd. Als dan'iemand belt met de vraag "en mevrouw red u het nog wel een beetje?" en ze zegt daar ja op, dan wordt ze gekort op de haar broodnodige alfahulp e.d..Jim schreef:Ik heb een autistje van 13.
Je wilt niet weten hoeveel ellende aan papierwerk ....................... elk telefoontje wat over je kind gaat achterdochtig en op je hoede moet zijn.
Er zijn wel organisaties die gezinnen (zoals bij u) kunnen helpen, b.v. de vereniging MEE.
Maar ook die worden gekort.
Voor uw zoon (of dochter) zal het steed moeilijker worden.
Dit is het gevolg van hoe men naar "de mens"kijkt.
Zo ben ik met Nussbaum eens dat je een mens kan beschijven naar een aantal vermogens.
Zoals gelukkig zijn, vrij zijn in keuzes, een mens moet kunnen spelen, moet kunnen werken enz.
Als iemand, niet de ondergrens van een van die vermogens kan zelfstandig kan bereiken dan moeten kosten nog moeite gespaard worden om dit (tot dat die persoon zelfstandig kan functioneren is de ondergrens),te bereiken.
Als de gemeenschap hier niet voor instaat, dan is er geen gelijkheid en onstaan er groepen van mensen die op den duur afgeschreven worden. (zoals nu al het geals is)
Ik ben geen rooierakker maar voel mezelf wel moreel verplicht om zorg te dragen voor mijn medemens en wil hier graag voor betalen.
Groeten Tomas
WMO, Wet Maatschappelijke Ontwrichting.
En wat de ouderen aangaat, mijn schoonma is 81.
Heeft een nieuwe heup gekregen.
Komt thuis uit het ziekenhuis en krijgt ook zo een telefoontje.
Resultaat, de huishoudelijke hulp die broodnodig was is nooit op komen dagen.
Toen we het uiteindelijk hebben kunnen rechtzetten waren we zoveel tijd verder dat ze het alweer een weekje zelf deed.
Tot die tijd hebben haar dochters bij toerbeurt en naast eigen gezin en werk de zooi voor hun rekening genomen.
Nee, laat maar, ik heb mijn buik meer dan vol van calculerende ambtenaren.
Groeten Thomas
