"First they ignore you,
then they laugh at you,
then they fight you,
then you win"
Ghandi-uitspraak op een OWS-cardboard
Je hebt gelijk, Caius, de mainstream-media negeert de groeiende Occupy Wall Street-beweging en bespot die omdat de centrale boodschap ervan niet past in de gebruikelijke format van een catchy oneliner. Na haar
speech op Liberty Plaza te New York heeft Noami Klein haar gestalte als publieke opiniemaker in de mainstream-media ingezet om het misvormde mediabeeld van OWS te corrigeren. In
het eerste deel van het Democracy Now!-interview met N.Klein wordt de hooghartige spot van een nieuwe CNN-presentatrice in haar eerste show ("seriously, protesters!?") aangekaart, terwijl deze financiële tvcommentator voor de 1% getuigt van minder besef van hoe het huidige economische systeem werkt dan het besef dat spreekt uit de cardboards van de protestanten van & voor de 99% en daarom de crisis niet heeft zien aankomen. Wat de 99% op de been brengt, aldus Klein, is het protest tegen de economische ongelijkheid die het kapitalistische groeisysteem veroorzaakt en tegen het onrecht dat de arm(st)en wordt aangedaan door het moeten (mee)betalen aan de rekening van de crisis veroorzaakt door de rijksten op Wall Street, toen de huizenmarktbubble barstte. In het
tweede deel zegt Naomi Klein dat voor haar Liberty Plaza staat voor de open ruimte voor de moed om vragen te stellen over een alternatief economisch systeem waarop we nog geen antwoorden hebben en om daarbij groots te dromen.
Een vergelijkbare representatie van de groeiende Occupy Wall Street-beweging die reageert op de spottende CNN-misrepresentatie wordt gegeven in een naar CNN gezonden artikel van
media-theoreticus Douglas Rushkoff:
Anyone who says he has no idea what these folks are protesting is not being truthful. Whether we agree with them or not, we all know what they are upset about, and we all know that there are investment bankers working on Wall Street getting richer while things for most of the rest of us are getting tougher. What upsets banking's defenders and politicians alike is the refusal of this movement to state its terms or set its goals in the traditional language of campaigns.
That's because, unlike a political campaign designed to get some person in office and then close up shop (as in the election of Obama), this is not a movement with a traditional narrative arc. As the product of the decentralized networked-era culture, it is less about victory than sustainability. It is not about one-pointedness, but inclusion and groping toward consensus. It is not like a book; it is like the Internet.
Occupy Wall Street is meant more as a way of life that spreads through contagion, creates as many questions as it answers, aims to force a reconsideration of the way the nation does business and offers hope to those of us who previously felt alone in our belief that the current economic system is broken.
But unlike a traditional protest, which identifies the enemy and fights for a particular solution, Occupy Wall Street just sits there talking with itself, debating its own worth, recognizing its internal inconsistencies and then continuing on as if this were some sort of new normal. It models a new collectivism, picking up on the sustainable protest village of the movement's Egyptian counterparts, with food, first aid, and a library.
OWS is een eigentijdse vorm van protest in het huidige globaliseringstijdperk tegen de kapitalitische groei-economie van & voor de elitaire 1% die de open ruimte benut om met elkaar te debatteren over de broodnodige vragen naar een nieuw alternatief economisch systeem dat zich, in tegenstelling tot het oude systeem, niet destructief verhoudt tot de ecologie en ons niet misleidt met de valse schaarste van geld voor zorg en onderwijs voor allen maar de ware schaarste in de wereld adresseert van natuurlijke energie-bronnen. Over dergelijke urgente vragen worden in NL deze en volgende maand wekelijks debatavonden georganiseerd in de aula van het Utrechtse Academiegebouw door het
sustainable finance lab op initiatief van oa Herman Wijffels om de wetenschap bij deze prangende maatschappelijke kwesties te betrekken.
Zolang de politiek en media smachtend blijven hopen op het herstel van de groei dat het einde van de economisch-financiële crisis zal tonen, blijft de maatstaf van de oude kapitalistische groei-economie geconserveerd en is er in de verwachtingshorizon geen ruimte voor hoop op progessie richting het nieuw te ontwikkelen economische model dat meet met alternatieve maatstaven als welzijn, financiële veiligheid (van de 99% tov grootkapitalistisch corporatisme van de 1%) en ecologische duurzaamheid. De open ruimte van Occupy Wallstreet is ook een uitdaging tot eigentijdse aanpassing van de politiek van de open samen-leving aan het huidige globaliseringstijdperk.
